Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wołowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Tomasz Paprocki

Protokolant Anna Rogalska

po rozpoznaniu w dniach 24 marca 2016 r., 24 maja 2016 r., 21 lipca 2016 r.

sprawy

H. Ś. (1) syna S. i B. z domu P., urodzonego (...) w B.

obwinionego o to, że

1. w dniu 27 czerwca 2015r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

2. w okresie od dnia 11 września 2015 r. do dnia 24 listopada 2015 r. w W., ul. (...) w celu dokuczenia wielokrotnie uszkadzał zapięcie rowerowe będące zamknięciem bramki wejściowej na posesję oraz jednokrotnie wyłamał język zamka bramy wejściowej rozsuwanej niepokojąc w ten sposób J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 107 kw w zw. z art. 124 § 1 kw

3. w dniu 05 października 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15zł. na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

4. w dniu 06 października 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

5. w dniu 07 października 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

6. w dniu 08 października 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

7. w dniu 09 października 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

8. w dniu 10 października 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

9. w dniu 11 października 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

10. w dniu 12 października 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

11. w okresie od dnia 11 września 2015 r. do dnia 24 listopada 2015 r. w W., ul. (...) w celu dokuczenia wielokrotnie uszkadzał zapięcie rowerowe będące zamknięciem bramki wejściowej na posesję oraz jednokrotnie wyłamał język zamka bramy wejściowej rozsuwanej niepokojąc w ten sposób J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 107 kw w zw. z art. 124 § 1 kw

12. w dniu 19 listopada 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

13. w dniu 21 listopada 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

14. w dniu 24 listopada 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

15. w dniu 11 listopada 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

16. w dniu 14 listopada 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

17. w dniu 10 lipca 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

18. w dniu 14 lipca 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

19. w dniu 26 czerwca 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

20. w dniu 29 czerwca 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

21. w dniu 02 lipca 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

22. w dniu 19 lipca 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

23. w dniu 20 lipca 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

24. w dniu 11 września 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

25. w dniu 12 września 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

26. w dniu 14 września 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

27. w dniu 15 września 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

28. w dniu 24 sierpnia 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

29. w dniu 26 sierpnia 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

30. w dniu 31 sierpnia 2015 r. w W., ul. (...) dokonał kradzieży zapięcia rowerowego zabezpieczającego zamknięcie bramki wejściowej na posesję o wartości 15 zł na szkodę J. i B. B. (2),

tj. o czyn z art. 119 § 1 kw

******************

I.  uniewinnia obwinionego H. Ś. (1) od popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w części wstępnej wyroku;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego H. Ś. (1) kwotę 504 zł tytułem zwrotu kosztów związanych z ustanowieniem obrońcy z wyboru;

III.  na podstawie art. 118 § 2 kpow kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 169/15

UZASADNIENIE

J. B. zamieszkuje wraz ze swoją żoną B. B. (2) w lokalu mieszkalnym nr (...) położonym na piętrze budynku położonego przy ul. (...) w W.. Właścicielem tego lokalu jest B. B. (2).

W budynku tym znajduje się jeszcze jeden lokal mieszkalny o numerze (...). Współwłaścicielką tego lokalu jest E. Ś.. W lokalu tym mieszka jej schorowany ojciec A. B. (1) (którego E. Ś. jest opiekunem prawnym), który jest codziennie odwiedzany przez nią oraz jej byłego męża H. Ś. (1).

Do budynku prowadzą dwa wejścia, tj. jedno od ul. (...), które prowadzi na wspólną klatkę schodową oraz wejście od ul. (...), które prowadzi wprost do pokoju umiejscowionego w lokalu nr (...) i zajmowanego przez A. B. (1).

Budynek powyższy posadowiony jest na działce nr (...), której wieczystymi użytkownikami są właściciele lokali nr (...).

Na działkę prowadzą dwie furtki umiejscowione w okalającymi nieruchomość płocie - jedna od strony ul. (...) i druga od strony ul. (...).

Między J. i B. B. (2) a E. Ś. i jej byłym mężem H. Ś. (2) istnieje konflikt dotyczący sposobu korzystania z nieruchomości. Konflikt ten dotyczy m.in. sposobu korzystania z furtek prowadzących na nieruchomość. J. B. uważa, że właściciele lokalu nr (...) winni korzystać jedynie z furtki od strony ul. (...), a właściciele lokalu nr (...) wyłącznie z furtki od strony ul. (...). E. Ś. z byłym mężem uznają zaś, że właściciele lokalu nr (...) mogą również korzystać z furtki od ul. (...).

W związku z powyższym konfliktem i przekonaniem, że właściciele lokali winni korzystać każdy ze swojej furtki, J. B. zaczął zamykać furtkę od strony ul. (...), wykorzystując do tego zapięcia rowerowe i nie udostępniając kluczy właścicielom lokalu nr (...).

Dowód:

- notatka urzędowa, k. 2,

- zeznania J. B., k. 100-101,

- zeznania B. B. (2), k. 102,

- wyjaśnienia H. Ś. (1), k. 99-100, 102, 121,

- zaświadczenie, k. 14,

- pełnomocnictwo, k. 15,

- postanowienia, k. 16, 113,

- pismo, k. 17,

- zeznania E. Ś., k. 102-103,

- postanowienie, k. 43,

- dokumentacja nieruchomości, k. 71-94, 97,

- pismo (...), k. 95,

- notatki urzędowe, k. 96, 123, 125.

W dniu 24 marca 2009 r. E. Ś. upoważniła H. Ś. (1) na czas nieokreślony do podejmowania w jej imieniu wszelkich czynności związanych z zarządem zwykłym oraz przekraczających zwykły zarząd części wspólnych nieruchomości przy ulicy (...) róg (...).

Dowód:

- pełnomocnictwo, k. 15.

W dniu 7 lutego 2014 r. E. Ś. upoważniła H. Ś. (1) na czas nieokreślony do załatwiania w jej imieniu wszelkich spraw urzędowych, służbowych i prywatnych.

Dowód:

- upoważnienie, k. 18.

W dniu 26 maja 2014 r. E. Ś. upoważniła H. Ś. (1) do zarządzania majątkiem przy ul. (...).

Dowód:

- upoważnienie, k. 110.

W dniu 26 czerwca 2015 r. E. Ś., jako opiekun prawny całkowicie ubezwłasnowolnionego A. B. (1), upoważniła na czas nieokreślony H. Ś. (1) do zarządzania majątkiem przy ul. (...).

Dowód:

- upoważnienie, k. 112.

Pismem z dnia 30 lipca 2014 r. E. Ś., jako spadkobierca swojej matki A. B. (2) i nowy współwłaściciel nieruchomości zwróciła się do J. i B. B. (2) o udostępnienie jej wejścia do lokalu nr (...) od strony ul. (...) oraz zdjęcia zamknięcia rowerowego z furtki od strony ul. (...) lub wydania klucza do tegoż zamknięcia. Jednocześnie zapowiedziała, że w razie nieotrzymania kluczy będzie zmuszona przeciąć zabezpieczenia uniemożliwiające wejście.

Dowód:

- pismo, k. 117,

- potwierdzenie odbioru, k. 118,

W okresie od 27 czerwca do 24 listopada 2015 r. H. Ś. (1) przychodził na posesję przy ul. (...) do swojego teścia, aby pomagać mu w czynnościach dnia codziennego.

Dysponując upoważnieniem od swojej byłej żony zrywał zapięcia rowerowe zakładane przez J. B. na bramkę od ul. (...), które następnie pozostawiał nieopodal bramki.

Dowód:

- wyjaśnienia H. Ś. (1), k. 99.

W toku postępowania wyjaśniającego i sądowego H. Ś. (1) nie przyznawał się do popełnienia zarzuconych mu czynów i składał wyjaśnienia.

Sąd zważył:

W świetle zebranych i przeprowadzonych dowodów brak było możliwości przypisania obwinionemu winy za zarzucone mu wykroczenia.

Ustalając stan faktyczny, sąd opierał się na dowodach z wyjaśnień obwinionego, zeznań świadków oraz na dowodach z dokumentów.

Dowodom z dokumentów dano wiarę w całości, nie znajdując podstaw do odmówienia im wiarygodności.

Analizując treść postawionych obwinionemu zarzutów i konfrontując ją z przeprowadzonymi dowodami, sąd uznał, że obwiniony nie ponosi winy za zarzucone mu czyny.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków J. i B. B. (2) w tym zakresie, w którym potwierdzali oni, że w dniach wskazanych w zarzutach obwiniony dokonywał zerwania zapięć rowerowych uprzednio założonych przez J. B..

Tego rodzaju ustaleń faktycznych nie kwestionował ani obwiniony, ani jego była żona E. Ś.. Obwiniony przyznawał, że zapięcia zrywał, lecz ich nie zabierał i nie kradł.

Przechodząc do analizy stanu prawnego dotyczącego ujętej w ustaleniach faktycznych nieruchomości, wskazać po pierwsze należy, że zbędnym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy było roztrząsanie jakichkolwiek kwestii dotyczących budynku posadowionego na nieruchomości.

Jak wynika z przedłożonych do sprawy dokumentów – w szczególności aktu notarialnego i odpisu z księgi wieczystej – oraz wyjaśnień obwinionego i zeznań świadków, nieruchomość przy ul. (...) składa się – w sensie geodezyjnym i prawnym – z jednej działki.

Z aktu notarialnego wynika, że każdorazowi właściciele lokali nr (...) są wieczystymi użytkownikami działki. Co za tym idzie, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do tego, aby korzystać z każdej części nieruchomości gruntowej, w tym wchodzić na nią każdym z dwóch wejść – co stoi w opozycji do twierdzeń J. B. w tym zakresie.

W konsekwencji niedopuszczalna jest tego rodzaju sytuacja, w której jeden ze współwłaścicieli (a tym bardziej osoba, która nim nie jest, jak w przypadku J. B.) uniemożliwia innym współwłaścicielom korzystanie z nieruchomości w ten sposób, że uzurpuje sobie prawo do decydowania, z których bramek poszczególni współwłaściciele winni korzystać, zamykając jedno z wejść i nie udostępniając do niego klucza.

W tym stanie rzeczy, wobec nie udostępnienia klucza i wezwania państwa B. do jego udostępnienia, pozostali współwłaściciele, nie zgadzający się z tego rodzaju stanem faktycznym, w którym nie mogą korzystać z jednej z furtek, uprawnieni byli do wyegzekwowania samodzielnie przysługującego im prawa własności i prawa do korzystania z nieruchomości, w tym do zerwania zapięcia.

Wprawdzie obwiniony nie jest współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości, ale jak wynika z przytoczonych w ustaleniach faktycznych dokumentów, dysponował on szeregiem upoważnień udzielonych przez E. Ś., w tym upoważnieniami do zarządzania przedmiotową nieruchomością.

Mając na uwadze dodatkowo, że, jak zeznała E. Ś., obwiniony dysponował również ustnym upoważnieniem do zrywania zapięcia (co potwierdzał obwiniony), jak również to, że pokrzywdzony i jego żona byli pisemnie wzywani do udostępnienia klucza do furtki lub jej otworzenia, sąd uznał, że obwiniony, zrywając zapięcia rowerowe działał legalnie na polecenie jednego ze współwłaścicieli.

Podkreślenia wymaga, że obwiniony nie jest osobą obcą dla pokrzywdzonego i pokrzywdzony doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że obwiniony przychodzi regularnie z wizytami do swojego schorowanego teścia, również za zgodą byłej żony i działając z nią w porozumieniu.

W tym stanie rzeczy współwłaścicielka nieruchomości E. Ś. mogła upoważnić obwinionego do tego, aby działając w jej imieniu egzekwował przysługujące jej prawo do korzystania z nieruchomości w celu zapewnienia opieki nad ojcem.

Bez znaczenia dla oceny odpowiedzialności obwinionego jest, czy pokrzywdzony dysponował pewną wiedzą o tym, że E. Ś. jest spadkobiercą po swojej matce i bracie i w związku z tym jest aktualnym współwłaścicielem nieruchomości, skoro ostatecznie przedłożone do sprawy dokumenty (postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku) tę okoliczność potwierdzają.

Na marginesie wskazać należy, że również oskarżyciel posiłkowy nie jest współwłaścicielem nieruchomości. Zarówno oskarżyciel posiłkowy, zakładając zapięcia rowerowe na bramkę, jak i obwiniony, zrywając te zapięcia, działali za przyzwoleniem właścicieli, a to B. B. (2) i E. Ś..

W świetle powyższych rozważań sąd uznał, że brak jest możliwości przypisania obwinionemu winy za wykroczenia polegające na zniszczeniu zapięć rowerowych.

Brak było również możliwości przypisania winy za wykroczenia polegające na kradzieży zapięć. Zdaniem sądu wyjaśnienia obwinionego i E. Ś., w których stwierdzali, że zapięć tych obwiniony nie zabierał oraz że były one ponownie wykorzystywane przez pokrzywdzonego, nie zostały skutecznie obalone. Przede wszystkim zaś, z uwagi na toczony między stronami konflikt, do zeznań w tym zakresie pokrzywdzonego i jego żony należało podchodzić sceptycznie.

Działania obwinionego nie wypełniły również znamion wykroczenia z art. 107 kw.

W myśl art. 107 Kodeksu wykroczeń, kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 zł albo karze nagany.

Aby dopuścić się wyżej wskazanego wykroczenia w postaci niepokojenia innej osoby, sprawca musi pokrzywdzonego nie tylko niepokoić, ale również czynić to w celu dokuczenia. Dla zaistnienia wykroczenia z art. 107 kw konieczne jest, aby działanie sprawcy nakierowane było na dokuczenie innej osobie i działanie to charakteryzować się musi złośliwością.

Tymczasem obwiniony działał w celu wyegzekwowania przysługującego jego byłej żonie prawa własności, a co za tym idzie jego motyw nie wypełnił znamion wykroczenia z art. 107 kw.

Wracając do oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów wskazać trzeba, że w toku procesu nie został przeprowadzony dowód z odtworzenia nagrań przedłożonych przez oskarżyciela posiłkowego, bowiem ostatecznie żadna ze stron o przeprowadzenie takiego dowodu nie wnosiła. Przeprowadzenie tego dowodu, zdaniem sądu, i tak nie miałoby wpływu na ocenę legalności zachowań obwinionego.

W tym stanie rzeczy sąd uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzuconych mu wykroczeń, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.