Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Anna Hajda

Sędzia SR (del.) Łukasz Malinowski

Protokolant Monika Piasecka

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa T. S.

przeciwko (...) Bank (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zwolnienie zajętego przedmiotu spod egzekucji

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 14 grudnia 2015 r., sygn. akt I C 1318/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 2.400 zł (dwa tysiące czterysta złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSR (del.) Łukasz Malinowski SSO Leszek Dąbek SSO Anna Hajda

Sygn. akt III Ca 778/16

UZASADNIENIE

Powód T. S. wniósł o zwolnienie spod egzekucji wskazanej w pozwie wierzytelności zajętej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Tarnowskich Górach M. Z. w toku prowadzonej egzekucji w sprawie o sygn. akt Km 6962/14.

Uzasadniając żądanie twierdził, że wszczęcie egzekucji z rachunku bankowego prowadzonego na rzecz wspólników spółki cywilnej w postępowaniu prowadzonym przeciwko jednemu ze jej wspólników narusza regulację art. 863 § 3 k./c.

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie powództwa.

Zarzuciła, iż przytoczone w pozwie regulacje prawne nie chronią wspólników spółki cywilnej przed zajęciem wspólnego rachunku bankowego w związku z dłu-gami jednego z nich, a zajęcie jest skuteczne, mimo że wierzyciel nie dysponuje tytułem wykonawczym przeciwko wszystkim wspólnikom spółki cywilnej.

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach w wyroku z dnia 14 12 2015r. oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 600zł z tytułu zwrotu kosztów procesu.

W ustalonym stanie faktycznym między innymi ustalił, że Komornik Sadowy M. Z. zwrócił powodowi połowę środków zajętych na przedmiotowym rachunku bankowym oraz że wobec wniosku pozwanego w dniu 8 10 2014r. odwołał zajęcie tego rachunku.

W konkluzji motywów po dokonanej oceny prawnej ustalonego stanu faktycznego ocenił, że jedynie współposiadaczom rachunków bankowych, których umowy zostały zawarte przed dniem 5 02 2005r. przysługuje prawo wytoczenia powództwa przeciwegzekucyjnego oraz stwierdził, iż w niniejszej sprawie nie miało to miejsce. Ponadto wskazał, że zajęcie rachunku bankowego zostało przez Komornika odwołane przy jednoczesnym braku cofnięcia powództwa mogło warunkować umorzeniem postępowania – o co wnosił pełnomocnik powoda, w konsekwencji czego zwolnienie spod egzekucji całości wierzytelności z rachunku bankowego było w świetle przedstawionych rozważań bezzasadne i stanowiło samodzielna przesłankę do jego oddalenia.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

Orzeczenie to zaskarżył powód T. S., który wnosił
o jego zmianę i uwzględnienie powództwa, bądź jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie

na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Zarzucił, że przy ferowaniu wyroku naruszono prawo procesowe, regulację

art. 778 k.p.c. poprzez jej niezastosowanie oraz regulację art. 891 ^{( 1 )}k.p.c. poprzez jego błędną interpretację i przyjęcie, że komornik był uprawniony do zajęcia rachunku wspólników spółki cywilnej (...).

Pozwana (...) Bank (...) Akcyjna w W. wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz

od powoda zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował roszczenie powoda przyjmując, że ma ono źródło w regulacji art. 841 k.p.c. a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę oraz skonstruował prawidłową podstawę faktyczną orzeczenia.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia nie były kwestionowane w apelacji, mają podstawę w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, który w zakresie poczynionych ustaleń jest logiczny

oraz wewnętrznie spójny, a informacje zawarte w poszczególnych źródłach dowodowych wzajemnie się uzupełniaj i potwierdzają i jako takie są w pełni wiarygodne.

Z tych względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Uregulowana w art. 841 k.p.c. instytucja zwolnienia zajętego przedmiotu spod egzekucji stanowi środek ochrony prawnej przysługujący osobie trzeciej, w sytuacji gdy skierowanie egzekucji do określonego przedmiotu egzekucji narusza jej prawa i uzyskanie zwolnienie od egzekucji jest w istocie zakazem prowadzenia egzekucji z tego przedmiotu (ma na celu wyjęcie spod egzekucji, a więc możliwości zaspokojenia się wierzyciela).

Z istoty tej instytucji wynika zatem, że ten środek ochrony prawnej może być realizowany tylko do czasu, gdy egzekucja jest skierowana do tego przedmiotu, tj. do czasu gdy nie została ona zakończona, po czym staje się on bezprzedmiotowy i od tej chwili osoba trzecia może jedynie żądać naprawienia szkody wywołanej przeprowadzeniem egzekucji z przedmiotu, do którego miała prawo (podobnie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22 01 2014r. I ACa 3018/13, LEX nr 1433773).

Z akt komorniczych Km 6962/14 wynika, iż środki finansowe uzyskane przez Komornika w wyniku zajęcia przedmiotowego rachunku bankowego

w kwocie 18.735,87zł zostały przez niego w znacznej części przekazane wierzycielowi (w dniu 30 09 2014r. wypłacono wierzycielowi kwotę 17.295,25zł, k-62 akt), a z poczynionych i nie kwestionowanych przez strony ustaleń,

że Komornik zwrócił powodowi połowę środków finansowych uzyskanych

w wyniku tego zajęcia (należy przyjąć, iż w tej kwocie zawarta była część środków finansowych uzyskanych z rachunku bankowego w wyniku jego zajęcia, które nie zostały przekazane wierzycielowi) oraz że w dniu 8 10 2014r. odwołał on to zajęcie.

W następstwie tych czynności w dyspozycji Komornika nie znajdują się już środki finansowe pozyskane z przedmiotowego rachunku bankowego,

nie jest także z tego rachunku prowadzona dalsza egzekucja.

Egzekucja z tego przedmiotu majątkowego została zatem zakończona, wobec czego przedmiot powództwa obecnie nie istnieje, co już tylko z tego powodu czyni powództwo bezzasadnym, a ocenę zarzutów podniesionych

w apelacji zbędną.

Znajduje to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku,

przez co apelacja jest bezzasadna w rozumieniu regulacji art. 385 k.p.c.,

a to z mocy tej regulacji prowadziło do jej oddalenia.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację powoda jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c. i § 10 ust. 1 pkt 1 i § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 10 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015r. poz. 1800) biorąc pod uwagę, iż powód uległ

w całości w postępowaniu odwoławczym i powinien zwrócić pozwanej poniesione przez nią w tym postępowaniu koszty zastępstwa przez fachowego pełnomocnika

SSR (del.) Łukasz Malinowski SSO Leszek Dąbek SSO Anna Hajda