Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2016r. w S.

odwołania M. B.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 4 marca 2016 r. Nr (...)

w sprawie M. B.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje M. B. prawo do renty rolniczej od dnia 1 lutego 2016 roku do dnia 1 stycznia 2017 roku.

Sygn. akt IV U 292/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4.03.2016 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego działając na podstawie art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2015 r., poz. 704 ze zm.) odmówił wnioskodawczyni M. B. przyznania prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej Kasy z dnia 29.02.2016 r., która nie uznała ubezpieczonej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od tej decyzji złożyła M. B. i wnosiła o przyznanie jej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona podała m. in., iż z uwagi stan jej zdrowia nie jest w stanie wykonać nawet najprostszych domowych prac fizycznych związanych z częstym schylaniem, podnoszeniem i przenoszeniem ciężarów, czy długotrwałym pozostawaniu w jednej pozycji. Tym bardziej zatem nie jest w stanie wykonywać prac w rolnictwie.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczona M. B., ur. (...), była uprawniona do renty rolniczej w okresie od 1.01.2015 r. do 31.01.2016 r. (decyzja k. 41 a. r.). W dniu 14.01.2016 r. ubezpieczona złożyła do pozwanego organu rentowego o przyznanie jej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (k. 46 a. r.).

W toku postępowania orzeczniczego Lekarz Rzeczoznawca KRUS uznał, iż ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym (k. 55v a. r.). M. B. wniosła odwołanie od tego orzeczenia (k. 56 a. r.), wobec czego została przebadana przez Komisję Lekarską Kasy. Organ ten rozpoznał u ubezpieczonej bóle i zawroty głowy bez cech deficytu obwodowego jak również przebyte niewielkie, samoistne krwawienie podpajęcze w lipcu 2014 r., zaburzenia depresyjne łagodne, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa C i L-S bez zaburzeń wydolności ruchowej z okresowym zespołem bólowym. W ocenie Komisji Lekarskiej Kasy, schorzenia te nie skutkują orzeczeniem całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie Komisji Lekarskiej Kasy z dnia 29.02.2016 r. k. 58-59 i k. 61 a. r.). Przywołane orzeczenie stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 4.03.2016 r. (k. 62 a.r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa oraz psychiatry. Biegli ci rozpoznali u ubezpieczonej zaburzenia adaptacyjne, przewlekłe bóle i zawroty głowy naczyniopochodne, napadowe zasłabnięcia, stan po samoistnym krwotoku podpajęczynówkowym o nieustalonym źródle krwawienia, okresowy zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez ograniczenia ruchomości kręgosłupa i upośledzenia sprawności ruchowej. Schorzenia te, w ocenie biegłych, powodują całkowitą niezdolność do pracy, która trwa od stycznia 2016 r. do stycznia 2017 r. W uzasadnieniu tej opinii biegli wskazali m. in., iż badana jest leczona psychiatrycznie od 2014 r. z powodu objawów depresyjnych i lękowych, jednakże charakter oraz stopień nasilenia aktualnych objawów psychopatologicznych nie powoduje całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Niezdolność taką powoduje jednak stan neurologiczny ubezpieczonej. M. B. przebyła w 2014 r. krwotok podpajęczynówkowy. Dotychczas nie ustalono źródła krwawienia. Ubezpieczona aktualnie zgłasza przewlekłe bóle i zawroty głowy oraz napadowe zasłabnięcia bez utrat przytomności. Dlatego też wymaga nadal leczenia i obserwacji neurologicznej. M. B. powinna prowadzić oszczędzający tryb życia. Przeciwwskazana jest jej praca fizyczna oraz dźwiganie, gdyż ze względu na nieustalone źródło krwawienia nadal istnieje ryzyko ponownego krwotoku. Stąd też, w ocenie biegłej neurolog, ubezpieczona jest nadal, okresowo, całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia, k. 11-11v a. s.).

W ocenie Sądu Okręgowego, opinia biegłych lekarzy jest miarodajnym i obiektywnym dowodem stanu zdrowia ubezpieczonej. Wydanie tej opinii zostało poprzedzone bezpośrednim badaniem ubezpieczonej oraz analizą zebranej dokumentacji medycznej. Opinia jest jasna i logiczna. Zdaniem Sądu, wnioski zwarte w uzasadnieniu opinii, są przekonujące.

Podkreślenia wymaga, iż do powyższej opinii strony procesowe nie zgłaszały żadnych zastrzeżeń.

W tej sytuacji Sąd uznał, iż wydana w sprawie opinia jest wystarczającym dowodem do przyjęcia, że ubezpieczona spełnia przesłankę całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Bezspornym jest, że M. B. spełnia pozostałe, wyrażone w art. 21 ust. 1 i 2 tej samej ustawy, warunki do uzyskania prawa do renty rolniczej.

Mając na uwadze, że ubezpieczona była uprawniona do renty rolniczej do dnia 31.01.2016 r. oraz w związku z przedstawionymi ustaleniami Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał wnioskodawczyni prawo do renty rolniczej na okres od 1.02.2016 r. do 1.01.2017 r.

Wobec powyższego, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.