Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Graczyk

Protokolant: apl. adw. Wojciech Czajka

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2015 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy J. V.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o przeliczenie wysokości emerytury

na skutek odwołania J. V.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 4 września 2014 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu J. V. prawo do przeliczenia emerytury na podstawie art. 55
w zw. z art. 26 Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych od 01 sierpnia 2014 r.

Sygn. akt VII U 2245/14

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2014 r. J. V. wniósł za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych , II Oddział w W. odwołanie od decyzji ww. organu z dnia 4 września 2014 r. znak: (...) o odmowie przeliczenia emerytury.

J. V. wniósł o zobowiązanie organu do obliczenia emerytury w oparciu art. 55 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (dalej ustawa emerytalna).

Odwołujący się zarzucił zaskarżonej decyzji błędną interpretację art. 55 ustawy emerytalnej. W uzasadnieniu odwołania odwołujący wskazał, że w roku 2008 otrzymał prawo do wcześniejszej emerytury bez rozwiązania stosunku pracy. odwołujący się zaznaczył, iż w związku o osiągnięciem w roku 2012 powszechnego wieku emerytalnego wystąpił o wnioskiem o obliczenie emerytury w. Emerytura ta została przez organ obliczona w oparciu o art. 53 ustawy emerytalnej. Odwołujący się wskazał, iż organ rentowy nie poinformował go wówczas o prawie do ustalenia wysokości emerytury w oparciu o treść art. 55 ustawy emerytalnej ( k. 3-4).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. Organ wskazał, iż w dniu 30 września 2008 r. J. V. złożył wniosek o emeryturę bez rozwiązywania dotychczasowej umowy o pracę. Decyzją z dnia 4 grudnia 2008 r. organ rentowy przyznał odwołującemu prawo do emerytury od dnia 1 września 2008 r.

Organ wskazał ponadto, że Decyzją z dnia 4 września 2014 r. znak: (...), organ odmówił odwołującemu przeliczenia emerytury wg. nowych zasad. Organ argumentował, iż odwołujący wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury przed 31 grudnia 2008 r. i emerytura ta była mu wypłacana, brak jest zatem podstaw do przeliczenia emerytury zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej ( k. 6-7).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

J. V., urodzony w dniu (...) złożył w dniu 30 września 2008 r. wniosek o emeryturę (k. 1 tom I akt rentowych). Decyzją z dnia 4 grudnia 2008 r. organ rentowy przyznał odwołującemu się prawo do emerytury od dnia 1 września 2008 r. i jednocześnie zawiesił wypłatę świadczenia, gdyż odwołujący się kontynuował zatrudnienie (decyzja z dnia 4 grudnia 2008 r. (...) – k 151 tomu I akt rentowych). W dniu 5 stycznia 2009 r. odwołujący się złożył w organie rentowym świadectwo pracy, z którego wynikało, że rozwiązaniu uległ jego stosunek pracy z dniem 31 grudnia 2008 r. (k. 153 tomu I akt rentowych). Decyzją z dnia 8 stycznia 2009 r. (...) przeliczono odwołującemu się emeryturę od dnia 1 stycznia 2009 r. (k.167 tomu I akt rentowych), a decyzją z dnia 16 marca 2009 r. dokonano waloryzacji tego świadczenia (k. 172 tomu I akt rentowych). Decyzjami z dnia 8 stycznia 2010 r., 10 stycznia 2011 r., 20 stycznia 2012 r. i 18 stycznia 2013 r. organ rentowy dokonał przeliczenia świadczenia uwzględniając nowy okres stażu pracy odwołującego się (decyzje – k. 185, k. 202, k. 215, k. 231 tomu I akt rentowych)

W dniu 1 marca 2013 r. odwołujący się złożył wniosek o emeryturę i wnosił o wybranie najkorzystniejszego wariantu (wniosek – k. 1 tomu II akt rentowych). Decyzją z dnia 20 maja 2013 r. przyznano odwołującemu się prawo do emerytury (numer świadczenia (...)) od dnia 1 marca 2013 r. (decyzja – k. 29 tomu II akt rentowych).

Decyzją z dnia 8 stycznia 2014 r. i z dnia 10 lipca 2014 r. (k. 55 i 63 tomu II akt rentowych) przeliczono emeryturę odwołującego się.

W dniu 26 sierpnia 2014 r. odwołujący się złożył do ZUS wniosek o przeliczenie jego emerytury metodą kapitałową zgodnie z art. 26 w związku z art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (wniosek – k. 67 tomu II akt rentowych). W dniu 4 września 2014 r. organ rentowy odmówił przeliczenia świadczenia podstawy emerytury na podstawie art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wskazując, że odwołujący się urodził się przed 1 stycznia 1949 r. decyzji tej odwołujący się nie zaskarżył.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał , iż zgodnie z art. 173 ustawy dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne, lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Organ stwierdził, że J. V. nie ma prawa do obliczenia kapitału początkowego, ponieważ jest osobą urodzoną przed 1 stycznia 1949 r. Organ poinformował jednocześnie, iż podstawa wymiaru emerytury została naliczona z okresu 1 stycznia 1996 r. – 31 grudnia 2005 r.

J. V. od powyższej decyzji odwołał się do Sądu Okręgowego.

Sąd Okręgowy w toku postępowania zobowiązał organ rentowy do przedłożenia hipotetycznego przeliczenia emerytury odwołującego się w oparciu o treść art. 55 ustawy emerytalnej ( k.25).

Organ rentowy pismem z dnia 12 marca 2015 r. przedłożył stosowne przeliczenie, z którego wynikało, iż wysokość emerytury odwołującego się obliczona w oparciu o treść art. 55 ustawy wynosiłaby 6227,45 zł ( k.28).

Ustalenia stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu akta emerytalne wnioskodawcy oraz dokumenty znajdujące się w aktach sprawy.

W ocenie Sądu materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia końcowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie J. V. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, II Odział w W. z dnia 4 września 2014 r., znak: (...). jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 55 ustawy emerytalnej „ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r., może być obliczona emerytura na podstawie art. 26, jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53.”

Jak wynika z treści powyższego przepisu, ubezpieczonemu urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r. przysługuje uprawnienie do wyliczenia wysokości emerytury według zasad określonych w art. 26 ustawy emerytalnej, tj., według zasad obowiązujących przy obliczaniu wysokości emerytur dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r.

Zgodnie z art. 26 ust 1. ustawy emerytalnej „emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.”

Uregulowane w art. 55 ustawy emerytalnej prawo do takiego wyliczenia obwarowane jest zatem łącznym zaistnieniem następujących przesłanek:

1)  Spełnienie przez ubezpieczonego warunków określonych w art. 27 ustawy emerytalnej, tj. osiągnięcie odpowiedniego wieku oraz wykazanie odpowiednich okresów składkowych i nieskładkowych;

2)  Kontunuowanie przez ubezpieczonego ubezpieczenia emerytalnego i rentowego po osiągnięciu przewidzianego w art. 27 ustawy emerytalnej wieku emerytalnego;

3)  Wystąpienie z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r.

4)  Emerytura obliczona na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej musi być wyższa od emerytury obliczonej zgodnie z art. 53 tejże ustawy.

Jak wynika z ustalonego w toku postępowania stanu faktycznego, kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi jedynie ustalenie ziszczenia się trzeciej z ww. przesłanek, tj. wystąpienie przez odwołującego się z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r. Okolicznością nie budzącą sporu jest zaś zasinienie pozostałych wyszczególnionych powyżej przesłanek jaki określone zostały w art. 55 ustawy emerytalnej.

Jak wynika ze stanowiska organu rentowego, podstawą odmowy przeliczenia emerytury odwołującego się zgodnie z art. 55 ustawy emerytalnej stanowił fakt wystąpienia przez odwołującego z wnioskiem o przyznanie prawa do tzw. emerytury wcześniejszej się przed dniem 31 stycznia 2008 r.

Przede wszystkim należy wskazać, iż odwołujący się po osiągnięciu przezeń powszechnego wieku emerytalnego wnioskiem z dnia 1 marca 2013 r, zwrócił się o przyznanie prawa do emerytury. Złożenie wniosku nastąpiło zatem po dniu 31 grudnia 2008 r.

Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego „art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ustanawia uprawnienie do przeliczenia emerytury ustawowej przez ubezpieczonych urodzonych przed dniem 31 grudnia 1948 r., którzy po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego kontynuowali ubezpieczenie i wystąpili o emeryturę po dniu 31 grudnia 2008 r., niezależnie od tego czy wcześniej złożyli wniosek o emeryturę w niższym wieku emerytalnym czy emeryturę wcześniejszą.” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2014 r. I UK 27/14).

W orzecznictwie wskazuje się także, iż z wykładnia językowa powyższego przepisu nie wskazuje, by wniosek o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym musiał być pierwszym wnioskiem o świadczenie.

w przypadku wystąpienia przez odwołującego się z wnioskiem o przyznanie wcześniejszej emerytury w ocenie Sądu jest nieprawidłowe i nie zasługuje na uwzględnienie. Fakt , iż odwołujący się złożył przed dniem 31 grudnia 2008 r. wniosek o przyznanie prawa do emerytury wcześniejszej

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, orzekł jak sentencji wyroku.