Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu

Wydział VIII Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Anna Cieślińska

Protokolant Beata Klimko

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 r. we Wrocławiu

na skutek odwołania (...) Sp. z o.o. z siedzibą w. W. z udziałem zainteresowanego J. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W.

z dnia 26 września 2011 r. znak: (...)

sprawy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o wydanie zaświadczenia w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych

I . oddala odwołanie.

II. zasądza od wnioskodawcy na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W. kwotę 60zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26.09.2011 r., znak (...), organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w. W. – odmówił wydania wnioskodawcy (...) Sp. z o.o. zaświadczenia dotyczącego ustawodawstwa właściwego potwierdzającego, że zainteresowany J. O. w okresie wykonywania pracy na terytorium Francji od 28.02.2011 r. do 17.04.2011 r. podlega polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca wniósł o jej zmianę w całości i zobowiązanie ZUS do wydania zaświadczenia A1 o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego potwierdzającego, że J. O. w okresie wykonywania pracy na terytorium Francji od 28.02.2011 r. do 17.04.2011 r. podlega polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postanowieniem z dnia 22.11.2011 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanego J. O..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Sp. z o.o., posiadający siedzibę i prowadzący działalność w Polsce oraz za granicą, zajmuje się wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników, współpracując z przedsiębiorcami we Francji i w Polsce, delegując im określoną liczbę pracowników. Administracja wnioskodawcy, a także kadry, księgowość i marketing prowadzone są w Polsce. Znaczna większość dochodów spółki z 2011 roku uzyskiwana była za granicą, tam też zatrudniona była znaczna większość pracowników – około 2/3.

Okoliczności bezsporne

W dniu 25.02.2011 r. zainteresowany J. O., zamieszkały na stałe w Polsce, zawarł z wnioskodawcą umowę o pracę na czas określony od dnia 28.02.2011 r. do 17.04.2011 r. W ramach umowy o pracę zainteresowany wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy pracę stolarza aluminium na rzecz i pod kierownictwem firmy (...) S.A.S. z siedzibą na terenie Francji. Wynagrodzenie określone zostało na 550 euro brutto miesięcznie. Dieta za wykonywanie zadania służbowego poza stałym miejscem pracy określona została na 45 euro za dzień.

Dowód : akta ZUS.

Zainteresowany bezpośrednio przed dniem rozpoczęcia zatrudnienia na terytorium Francji nie podlegał przez miesiąc ustawodawstwu polskiemu w zakresie zabezpieczenia społecznego – ostatnie zatrudnienie ustało z dniem 29.08.2010 r. Wcześniej, w okresie od dnia 13 sierpnia 2007 r. do dnia 21 grudnia 2007 r. był on zatrudniony na stanowisku montera fasad w firmie (...) Sp. z o.o.

Wnioskodawca złożył do ZUS wniosek o poświadczenie dokumentu o ustawodawstwie właściwym (formularz A1) dla zainteresowanego w związku z czasowym wysłaniem do pracy na terytorium Francji. Decyzją z dnia 26.09.2011 r. roku organ rentowy odmówił wydania wnioskodawcy zaświadczenia dotyczącego ustawodawstwa właściwego potwierdzającego, że zainteresowany J. O. w okresie wykonywania pracy na terytorium Francji od 28.02.2011 r. do 17.04.2011 r. podlegał polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Dowód : akta ZUS, umowa o pracę zawarta między zainteresowanym a firmą (...) Sp. z o.o., k. 88 – 90, świadectwo pracy z dnia 24 grudnia 2012 r., k. 91, 3 odcinki płacowe, k. 93 – 95, przesłuchanie zainteresowanego przez Sąd Rejonowy w B., k. 82 – 83

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a Rozporządzenia Parlamentu i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29.04.2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE nr L 166 z 30.04.2004 r.), osoba wykonująca w państwie członkowskim pracę najemną lub pracę na własny rachunek podlega ustawodawstwu tego państwa członkowskiego. W myśl jednak art. 12 ust. 1 cytowanego rozporządzenia osoba wykonująca działalność jako pracownik najemny w państwie członkowskim w imieniu pracodawcy, który tam normalnie prowadzi działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego państwa członkowskiego do wykonywania pracy w imieniu tego pracodawcy, nadal podlega ustawodawstwu pierwszego państwa członkowskiego, pod warunkiem że przewidywany czas takiej pracy nie przekracza 24 miesięcy i że osoba ta nie jest wysłana, by zastąpić inną osobę.

Stosownie do art. 14 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 987/2009 z dnia 16.09.2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia nr 883/2004 (Dz. Urz. UE nr L 284 z 30.04.2009 r.) osoba, która wykonuje działalność jako pracownik najemny w państwie członkowskim w imieniu pracodawcy, który normalnie tam prowadzi swoją działalność, a która jest delegowana przez tego pracodawcę do innego państwa członkowskiego, oznacza także osobę zatrudnioną w celu oddelegowania jej do innego państwa członkowskiego pod warunkiem, że osoba ta bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia podlega już ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma jej pracodawca. Zgodnie z postanowieniami Decyzji A2 Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego z dnia 12.06.2009 r. dotyczącej wykładni art. 12 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 w sprawie ustawodawstwa mającego zastosowanie do pracowników delegowanych i osób wykonujących pracę na własny rachunek tymczasowo pracujących poza państwem właściwym (Dz. Urz. UE nr C 106/2 z 24.04.2010 r.) wymóg, do którego odnoszą się słowa „bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia”, można uważać za spełniony, jeśli dana osoba podlega przez co najmniej miesiąc ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym pracodawca ma swoją siedzibę.

Przepisy powyższe jednoznacznie stanowią, iż zasadą jest podleganie ustawodawstwu tego państwa, w którym praca jest wykonywana. Wyjątkiem zaś od powyższej zasady jest podleganie ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym pracodawca ma siedzibę, w sytuacji delegowania pracownika przez pracodawcę do innego państwa członkowskiego, pod warunkiem, iż czas takiej pracy nie przekracza 24 miesięcy i osoba ta nie jest wysłana by zastąpić inną osobę. Wyjątek ten znajdzie również zastosowanie do osoby, która została zatrudniona właśnie w celu delegowania jej do innego państwa członkowskiego. Aby jednak, mimo wykonywania pracy na terenie innego państwa członkowskiego, utrzymać ustawodawstwo państwa, w którym pracodawca normalnie prowadzi swoją działalność, musi zostać spełniony warunek legitymowania się pracownika co najmniej miesięcznym stażem podlegania ubezpieczeniom społecznym w tym państwie bezpośrednio przez rozpoczęciem zatrudnienia.

Nie ulega w niniejszej sprawie wątpliwości, iż umowa o pracę pomiędzy wnioskodawcą, posiadającym siedzibę w Polsce, a prowadzącym działalność zarówno w Polsce jak i za granicą (głównie we Francji), a zainteresowanym, została zawarta w celu oddelegowania zainteresowanego do pracy w innym państwie członkowskim – we Francji. Istotą niniejszej sprawy było zatem ustalenie, czy został spełniony wymóg podlegania zainteresowanego przez co najmniej miesiąc bezpośrednio przed rozpoczęciem zatrudnienia ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym pracodawca normalnie prowadzi swoją działalność, aby można było ustalić ustawodawstwo polskie jako właściwe odnośnie okresu pracy świadczonej przez zainteresowanego we Francji.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika wyraźnie, iż zainteresowany nie podlegał ubezpieczeniom społecznym w Polsce przez co najmniej miesiąc bezpośrednio przed podjęciem pracy na podstawie przedmiotowej umowy o pracę. Na marginesie jednak zauważyć należy, iż nawet gdyby zainteresowany takiemu ubezpieczeniu podlegał, to nie pozwoliłoby to jednak na utrzymanie względem niego ustawodawstwa polskiego jako właściwego z uwagi na to, iż przepisy powyższe mówią o utrzymaniu ustawodawstwa kraju, w którym pracodawca normalnie prowadzi swoją działalność.

W niniejszej sprawie natomiast nie można stwierdzić, aby normalna działalność wnioskodawcy prowadzona była w Polsce. Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, jak i fakty znane Sądowi z urzędu, tj. z innych spraw toczących się z odwołań wnioskodawcy, bezdyskusyjnym jest, iż w spornym okresie, tj. w 2011 r., spółka prowadziła swoją działalność przede wszystkim na terenie Francji, a w niewielkim jedynie stopniu na terenie Polski. Średnie obroty spółki za granicą wynosiły bowiem około 82-86 %, zaś w kraju około 14-18 %. Za granicą również zatrudniona była znaczna większość pracowników. Dlatego też uznać należało, iż ustawodawstwem właściwym dla normalnego prowadzenia działalności wnioskodawcy było ustawodawstwo francuskie.

W tym stanie rzeczy, wobec ustalenia, iż nie zostały spełnione przesłanki do ustalenia ustawodawstwa polskiego jako właściwego dla okresu pracy zainteresowanego we Francji od 28.02.2011 r. do 17.04.2011 r., a tym samym do wystawienia stosownego zaświadczenia A1 w tym zakresie, Sąd nie doszukał się podstaw do uwzględnienia odwołania wnioskodawcy i orzekł jak w punkcie I wyroku, na podstawie cytowanych powyżej przepisów w związku z art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Orzeczenie o kosztach, zawarte w II punkcie wyroku, oparto na art. 98 k.p.c. oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.