Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II W 595/15

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 lipca 2015 r około godz.15.00 pełniący służbę patrolową łodzią na jeziorze R. funkcjonariusz Policji M. Z. zatrzymał do kontroli płynącego skuterem wodnym obwinionego G. B.. G. B. holował za prowadzonym przez siebie skuterem m-ki Y. nr rej. (...) o mocy silnika 40,4 kW , koło na którym przebywały dwie osoby. Kontrola obwinionego wykazała , że nie posiada wymaganych dokumentów uprawniających do prowadzenia skutera wodnego jak również licencji do holowania obiektu wodnego. Nadto badanie G. B. urządzeniem alco blow wykazało , że znajduje się on pod działaniem alkoholu. W rozmowie z policjantem oraz towarzyszącym mu ratownikiem (...) P. D. , obwiniony przyznał , że wypił 100 gram wódki przed wypłynięciem na jezioro. M. Z. doholował skuter obwinionego do brzegu oraz wezwał patrol Policji wyposażony w urządzenie do badania stanu trzeźwości. Badanie stanu trzeźwości G. B. urządzeniem alcosensor wykazało odpowiednio o godz.15.35 - 0,19 mg/l , zaś o godz. 15.51 – 0,16 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Obwiniony prowadząc skuter w ruchu wodnym znajdował się w stanie po użyciu alkoholu.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie:

- zeznań P. D. k.15 oraz na rozprawie

- zeznań M. Z. k.7 oraz na rozprawie

- zeznań M. B. na rozprawie

- zeznań R. Z. na rozprawie

- notatki urzędowej k.1

- protokołu użycia urządzenia alcosensor k.2

- świadectwa wzorcowania k.3

Obwiniony G. B. nie przyznał się do stawianego mu zarzutu i odmówił złożenia wyjaśnień w sprawie (wyjaśnienia k. 12 ).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę zeznaniom policjanta M. Z. i ratownika (...) Pogotowia (...). Wymienione osoby podczas wykonywania rutynowych obowiązków służbowych zaobserwowali mężczyznę prowadzącego skuter wodny, którym holował dwie osoby siedzące na kole . Z racji pełnionej służby M. Z. zatrzymał płynącego skuterem obwinionego i dokonał jego kontroli pod kątem przestrzegania zasad obowiązujących w ruchu wodnym . Zeznania wymienionych świadków korespondują ze sobą i pozwalają na odtworzenie przebiegu zdarzenia. Zeznania świadków korespondują również częściowo z informacjami ujawnionymi w protokole badania stanu trzeźwości G. B. (k. 2). W szczególności chodzi o czas badania stanu trzeźwości obwinionego i stwierdzony u niego stan intoksykacji alkoholowej.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków M. B. i R. Z.. Osoby te przebywały w tym samym ośrodku wypoczynkowym co obwiniony. Świadkowie nie towarzyszyli cały czas obwinionemu w dniu 25 lipca 2015 r . W związku z tym osoby te nie miały pełnego rozeznania odnośnie ilości i czasu spożycia alkoholu przez G. B.. Zeznania M. B. i R. Z. miały drugorzędne znaczenie dla ustaleń w sprawie.

Obwiniony G. B. w toku postępowania wyjaśniającego odmówił złożenia wyjaśnień . Nie stawił się również na rozprawę główną .

Ustalając stan faktyczny sąd nie brał pod uwagę przedłożonej przez obwinionego opinii wydanej przez biegłego z zakresu badań fizykochemicznych S. W. (k. 56-59). Złożony dokument to opinia prywatna , nie ma więc charakteru dowodu w sprawie . Dokument ten stanowi jedynie źródło informacyjne w prowadzonym procesie. Choć przedłożona opinia nie jest dowodem , wypada odnieść się do zawartych w niej informacji. Autor prywatnej opinii zdyskwalifikował wiarygodność wskazania urządzenia alcosensor , którym zbadano obwinionego. Jako punkt odniesienia do swych wyliczeń autor przyjął informacje podane przez obwinionego odnośnie czasu i ilości spożytego alkoholu dla sporządzającego protokół M. Z. tj. 50 ml wódki o godz. 13.00 (k.2v). Zauważyć należy ,że G. B. nieco wcześniej powiedział M. Z. i P. D. , że wypił 100 gram wódki „przed wypłynięciem na jezioro”. Z kolei z zeznania R. Z. wynika, że obwiniony „może wypił 50 – tkę wódki ok. godz.08.00-09.00 rano jak wyszli na plażę”. Brat obwinionego M. B. stwierdził , że obwiniony wypił „50 – tkę wódki przed południem” . W sprawie istnieją więc różne , rozbieżne wersje dotyczące czasu i ilości alkoholu wypitego przez obwinionego. W ocenie sądu obiektywne ustalenie tej okoliczności nie jest możliwe. Zatem wnioski wyciągnięte przez S. W. oparte są na założeniach, które są mocno wątpliwe . W związku z powyższym sąd nie zdecydował się na czynienie użytku procesowego ze złożonego dokumentu.

Zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, iż wina obwinionego G. B. w zakresie zarzuconych mu wykroczeń nie budzi wątpliwości. W myśl przepisu §1.02 ust.6 załącznika do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 28.04.2003 r w sprawie przepisów żeglugowych na śródlądowych drogach wodnych (Dz.U.212 poz.2072) kierownik statku nie powinien uprawiać żeglugi będąc w stanie intoksykacji. Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 07 maja 2002 r w sprawie klasyfikacji śródlądowych dróg wodnych (Dz.U. nr 77 poz. 695) jezioro R. wchodzące w skład systemu W. (...) stanowi śródlądową drogę wodną. Obwiniony płynąc skuterem po wskazanym akwenie niewątpliwie uczestniczył w ruchu wodnym. Zważywszy na wynik pomiaru urządzeniem alcosensor , znajdował się w tym czasie w stanie po użyciu alkoholu. Zatem swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art.87§1 kw.

Na podstawie art. 37a ust. 3 ustawy z 21.12.2000 r o żegludze śródlądowej (Dz. U. 2013 poz. 1458 j.t.) ) uprawianie turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy W myśl § 2 ust 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sportu i (...) z 09.04.2013 r w sprawie uprawiania turystyki wodnej (Dz.U.2013 poz.460) dokumentem kwalifikacyjnym potwierdzającym posiadanie uprawnień do uprawiania turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika pow. 10 kW jest patent sternika motorowodnego. Na podstawie § 3 ust 1 pkt 1 cyt. wyżej rozporządzenia dokumentem kwalifikacyjnym potwierdzającym posiadanie uprawnień do uprawiania turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW do holowania obiektów pływających służących do uprawiania sportu lub rekreacji jest odpowiednia licencja. Takich dokumentów obwiniony nie posiadał w czasie gdy pływał skuterem wodnym na jeziorze R. w związku z czym dopuścił się wykroczenia określonego przepisem art. 61 pkt 1 ustawy o żegludze śródlądowej.

Wymierzając obwinionemu G. B. karę sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 33 kw. Sąd dostrzegł ,że stopień winy obwinionego jest znaczny. Obwiniony jako uczestnik ruchu wodnego prowadził skuter znajdując się w stanie intoksykacji alkoholowej. Za prowadzonym przez siebie skuterem ciągnął koło na którym znajdowały się dwie osoby. Swoim zachowaniem wykazał lekceważący stosunek wobec zasad bezpieczeństwa obowiązujących w ruchu wodnym . Najprawdopodobniej G. B. nie posiada w ogóle wymaganych kwalifikacji do tego typu aktywności, skoro nie był w stanie wylegitymować przed kontrolującym go policjantem. Wiadomym jest ,że uprawianie sportów wodnych pociąga za sobą ryzyko nastąpienia wypadku. Ryzyko to jest odpowiednio większe jeżeli kapitan znajduje się pod działaniem alkoholu , zaś prowadzenia statku dopiero się uczy. Swoim beztroskim zachowaniem obwiniony narażał na wypadek nie tylko holowane przez siebie osoby lecz i innych turystów wypoczywających na jeziorze R.. Wymierzając karę sąd wziął pod uwagę również deklarowaną sytuację rodzinną obwinionego jak również jego możliwości zarobkowe . Dlatego z mocy art. 87 § 1 kw w zw. z art.9 § 1 kw wymierzył G. B. karę 600 zł grzywny uznając ,że kara w takim wymiarze jest adekwatna do stopnia zawinienia obwinionego. Kara ta zadziała na obwinionego wychowawczo i skłoni do respektowania obowiązujących zasad bezpieczeństwa w ruchu wodnym.

Z mocy art. 87 § 3 kw sąd orzekł wobec obwinionego 10 miesięczny zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu wodnym. Swoim zachowaniem obwiniony wykazał , że uzasadniona jest jego czasowa eliminacja z grona osób prowadzących pojazdy mechaniczne na wodach.

O kosztach sądowych sąd orzekł w myśl przepisów powołanych w pkt III wyroku i obciążył nimi obwinionego .

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować;

2.  Odpis uzasadnienia doręczyć obrońcy obwinionego

3.  Za 7 dni .

2016.12.28