Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach Wydział II Cywilny Ośrodek (...) w R.

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jarosław Klon

Protokolant: Agnieszka Lach

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 roku w Rybniku

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego A. S. na rzecz (...) Bank (...) S.A w W. 142708,12 złotych (sto czterdzieści dwa tysiące siedemset osiem złotych 12/100) z odsetkami umownymi naliczanymi od kwoty 68 025,62 złotych (sześćdziesiąt osiem tysięcy dwadzieścia pięć złotych 62/100) od dnia 1 lutego 2016 roku do dnia zapłaty w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, która na dzień 1 lutego 2016 roku wynosi 10% w stosunku rocznym;

2)  dalej idące powództwo oddala;

3)  rozkłada pozwanemu zasądzone świadczenie w wysokości 142 708,12 złotych (sto czterdzieści dwa tysiące siedemset osiem złotych 12/100) na raty w ten sposób, iż:

- pozwany zapłaci kwotę:

a) 18000 złotych (osiemnaście tysięcy złotych) do 31 października 2017 roku,

b) 18 000 złotych(osiemnaście tysięcy złotych) do 31 października 2018 roku,

c) 18 000 złotych(osiemnaście tysięcy złotych) do 31 października 2019 roku,

d) 18 000 złotych (osiemnaście tysięcy złotych) do 31 października 2020 roku,

e) 18 000 złotych (osiemnaście tysięcy złotych) do 31 października 2021 roku,

f) 18 000 złotych (osiemnaście tysięcy złotych) do 31 października 2022 roku,

g) 18 000 złotych(osiemnaście tysięcy złotych) do 31 października 2023 roku,

h) 16708,12 złotych (szesnaście tysięcy siedemset osiem złotych) do 31 października 2024 roku;

4)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda 8217 złotych (osiem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

W pozwie przeciwko (...) Bank (...) S.A w W. domagał się zasądzenia od pozwanego:

- 143 933,75 złotych z odsetkami umownymi naliczanymi od kwoty 68 025,62 złotych od dnia 1 lutego 2016 pozwu do dnia zapłaty w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, która na dzień wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych wynosiła 10% w stosunku rocznym,

- zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W motywach pozwu powód podniósł, iż pozwany winien zwrócić mu żądaną kwotę, która wynika z faktu niespłacania kredytu, jaki pozwany pobrał od powoda. Szeroką argumentację na to przedstawił w pozwie. (K. 1- 2)

Z kolei w piśmie procesowym z dnia 16.08.2016 roku przedstawił sposób wyliczenia żądanej kwoty oraz sposób wyliczenia odsetek.

Pozwany A. S. na rozprawie w dniu 12 października 2016 roku wniósł o oddalenie powództwa ponad kwotę 110 000 złotych z argumentacją, iż powód źle wyliczył odsetki od kredytu i zbyt długo czekał z wytoczeniem powództwa, ale pytany czy podnosi zarzut przedawnienia, takiego zarzuty nie podniósł.

Sąd ustalił następujący stan fatyczny:

Pozwany A. S. zawarł umowę z powodem (...) Bank (...) S.A z siedzibą w W. w dniu 25.05.2009 roku. Z tego tytułu otrzymał 84 004,96 złotych z czego do wypłaty przewidziano 64 401,62 złotych z kolei 20 713,62 złotych wypłacono a pozostała część została przekazana na spłatę rat innych kredytów. W umowie określono oprocentowanie kredytu, wysokość rat kredytu, okres spłaty, sposób wypowiedzenia kredytu.

Dowód: umowa z dnia 25.05.2009 roku k. 14 – 15 akt sprawy,

W dniu 1 lutego 2016 roku powód wystawił też wyciąg z ksiąg bankowych, gdzie wykazał, iż pozwany A. S. z tytułu opisanej wyżej umowy kredytowej jest zobowiązany zapłacić na jego rzecz:

- 68 025,62 złotych tytułem niespłaconej należności głównej,

- 8590,49 złotych tytułem odsetek umownych,

- 67 317,64 złotych tytułem odsetek karnych.

Dowód: wyciąg z ksiąg bankowych k. 13 akt sprawy,

Pozwany A. S. zapłacił 3 – 4 raty kredytowe, ale potem z uwagi na wszczętą egzekucję komorniczą w ramach innego kredytu, stracił płynność finansową. Potwierdził, iż kredyt został mu wypowiedziany w 2009 roku. Aktualnie jest na emeryturze i uzyskuje świadczenie w wysokości 3200 złotych, jego żona nie pracuje. Jego opłaty stałe to:

- 150 złotych energia co dwa miesiące,

- 50 złotych koszty miesięczne wody i kanalizacji,

- 100 złotych koszty miesięczne gazu,

- 1600 złotych opłat rocznie,

- pozostałe koszty to wyżywienie, leki, odzież, obuwie.

Pozwany jest w stanie dorobić 1500 – 2000 złotych jako kurier. Jest w stanie płacić po 1500 złotych miesięcznie na rzecz powoda.

Dowód: zeznania pozwanego A. S. – rozprawa z dnia 12 października 2016 roku, protokół k. 39 akt sprawy,

Sąd zważył co następuje:

Powództwo powoda okazało się zasadne praktycznie w 100%. Jedynie w znikomej części zostało oddalone, o czym niżej.

Bezspornym było w sprawie, że:

- pozwany A. S. był kredytobiorcą powoda,

- kredyt został mu wypowiedziany,

- powód określił swoją wierzytelność w wystawionym wyciągu bankowym.

Spornym było:

- w jakiej wysokości zobowiązanie pozwany ma wobec powoda ?

- czy jego zobowiązanie winno zostać rozłożone, na raty?

Sam pozwany nie negował faktu zawarcia umowy kredytowej i istnienia długu z tym, że twierdził, iż powód źle wyliczył wysokość wierzytelności, nadto stwierdził, że powód zbyt późno wystąpił z pozwem przeciwko niemu, ale stwierdził, iż zarzutu przedawnienia nie podnosi, bowiem winien kredyt spłacić.

Jednak fakt istnienia wierzytelności powoda wobec pozwanego z tytułu opisanej umowy kredytowej w rzeczywistości nie oznaczał, iż jej wysokość jest taka jak przedstawił to powód.

Z treści umowy o kredyt restrukturyzacyjny wynika, iż pozwany otrzymał kredyt w kwocie 84004,96 złotych z czego 20 713,62 złotych miało być przeznaczone na cele konsumpcyjne a pozostałe kwoty na spłatę wskazanych przez pozwanego kredytów. Z kolei z wyciągu z ksiąg bankowych wynika, iż roszczenie główne to kwota 68 025,62 złotych. To od takiej kwoty od 19.01.2010 roku powód miał prawo liczyć odsetki umowne a podane na k. 34 akt kwoty należności głównej są zupełnie niezrozumiałe za okres od 19.01.2010 do 18.02.2010, od 19.02.2010 o 18.03.2010 roku, od 19.03.2010 do 18.04.2010 roku, 19.04.2010 do 18.05.2010 roku, od 21.06.2010 do 18.07.2010, od 19.07.2010 do 18.08.2010 roku, od 19.08.2010 roku do 23.08.2010 roku i w tej sytuacji jedyną kwotą należności głównej od której mogą być liczone odsetki umowne w wysokości 18,99 % jest kwota 68 025,62 złotych. W tej sytuacji :

- kwota 68 025,62 złotych od 19.01.2010 roku do 23.08.2010 roku przemnożona przez 18,99 % daje kwotę 7644,66 złotych a nie 8590,49 złotych (wyliczenie odsetek k. 34 pierwsza tabela).

Dalej, w ocenie sądu, nie wiadomo jak powód wyliczył odsetki od 11.02.2010 roku do 19.08.2010 roku w kwocie 279,80 złotych. Zatem sąd odjął tą kwotę od wyliczonej sumy odsetek w wysokości 67 317,64 złotych co daje kwotę 67037,84 złotych.

W sumie roszczenie odsetkowe to: 67037,84 złotych plus 7644,66 złotych co daje kwotę 74682 ,50 złotych. Do tej kwoty należało dodać kwotę 68 025,62 złotych co daje w sumie kwotę 142 708, 12 złotych, jako tą która winna zostać zapłacona przez pozwanego na rzecz powoda. Ponad tą kwotę powództwo musiało zostać oddalone, jako pozbawione podstawy prawnej. (Pkt. 2 wyroku)

Natomiast powód miał prawo domagać się zasądzenia kwoty roszczenia głównego 68 025,62 złotych z odsetkami od dnia 1 lutego 2016 roku w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, która na dzień 1 lutego 2016 roku wynosiła 10 % w stosunku rocznym, co wynika z treści umowy kredytowej. (Pkt. 1 wyroku)

Pozwany w swych zeznaniach stwierdził, iż z uwagi na trudną sytuację materialną jest w stanie płacić powodowie po 1500 złotych miesięcznie i wniósł o rozłożenie zasądzonego roszczenia na raty. W ocenie sądu rzeczywiście pozwany ma trudną sytuację materialną, bowiem musi nie tylko spłacić kredyt wobec powoda, ale ma także wysokie koszty utrzymania w zakresie opłat stałych, życia i utrzymania niepracującej żony. Jednak może spłacać po 1500 złotych miesięcznie na rzecz powoda co daje kwotę 18 000 złotych rocznie. W tej sytuacji na podstawie art. 320 k.p.c. z uwagi na bardzo trudną sytuację materialną pozwanego sąd zdecydował o rozłożeniu zasądzonego świadczenia na raty w wysokości po 18 000 złotych do 31 października 2023 roku oraz w wysokości 16708,12 złotych do dnia 31 października 2024 roku.

Pozwany praktycznie w całości przegrał proces i w tej sytuacji na podstawie art. 98 §1 i 99 k.p.c. w związku z §2 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z dnia 5 listopada 2015 roku – jeszcze przed zmianą tego aktu prawnego poprzez Rozporządzenie z dnia 3 października 2016 roku (Dz.U.2016.1667) należało zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8217 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Na tą kwotę składała się:

- kwota 7200 złotych tytułem wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika,

- kwota 17 złotych tytułem opłaty od pełnomocnictwa,

- 1000 złotych opłata sądowa od pozwu.

Sędzia Jarosław Klon