Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2016 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa J. O.

przeciwko M. N.

o wydanie rzeczy

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powoda uznając je za uiszczone w całości.

UZASADNIENIE

Powód J. O. pozwem z dnia 21 czerwca 2016 roku wniósł
o nakazanie pozwanemu M. N. wydania oryginałów (ewentualnie duplikatów) rachunków za energię elektryczną, ciepło, wodę, gaz, Internet i telewizję kablową oraz wywóz nieczystości wystawionych w okresie od dnia 1 października 2013 roku do 31 marca 2014 roku dla obu nieruchomości położonych przy ul. (...) w G., w uzasadnieniu wskazując, iż dokumenty te są mu niezbędne dla zweryfikowania prawidłowości rozliczeń z tytułu zawartej między stronami umowy najmu okazjonalnego lokalu. Według twierdzeń powoda, pozwany, mimo licznych próśb o udostępnienie rachunków lub faktur za ww. media, przedstawiał jedynie zeskanowane rachunki o wątpliwej wiarygodności.

Pozew, k. 39-42 akt

Pozwany M. N. nie zajął stanowiska w sprawie ani też nie stawił się na rozprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. O. i M. N. w dniu 22 września 2013 roku zawarli umowę najmu okazjonalnego lokalu mieszkalnego, położonego przy ul. (...) w G.. Stosownie do § 4 ust. 1. ww. umowy najemca zobowiązany był do zapłaty wynajmującemu czynszu najmu w wysokości 400,00 złotych miesięcznie powiększonego o opłaty za media (tj. wodę, ciepło, gaz, energię, wywóz nieczystości, TV, Internet podzielone odpowiednio na każda osobę mieszkająca w domu) za osobę. Przedmiotowa umowa nie nakładała na wynajmującego M. N. obowiązku wydawania J. O. faktur bądź rachunków za zużycie mediów.

Dowód: umowa najmu okazjonalnego lokalu mieszkalnego – k. 43 akt

Sąd zważył, co następuje:

Stosownie do art. 399 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. Zważywszy zatem, że M. N. nie stawił się na rozprawie ani nie zajął stanowiska, w niniejszej sprawie zaszły warunki do wydania wyroku zaocznego.

Jak stanowi § 2 komentowanego przepisu, w takim przypadku sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodu z wyżej opisanej umowy najmu, przedłożonej przez powoda w toku postępowania, która uznana została za wiarygodną w całości, albowiem nie budziła ona zastrzeżeń Sądu co do swej autentyczności i prawdziwości twierdzeń w niej zawartych, jak również nie została zakwestionowana przez pozwanego.

Niniejszym pozwem powód domagał się zobowiązania pozwanego do wydania rachunków lub faktur na okoliczność zweryfikowania prawidłowości rozliczeń dokonywanych przez strony w ramach zawartej między nimi umowy najmu lokalu mieszkalnego, wskazując tym samym tężę umowę jako podstawę prawną swojego roszczenia.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Uprawnienie do żądania wydania rzeczy – w tym przypadku dokumentów potwierdzających prawidłowość naliczonych opłat – któremu towarzyszyłby jednoczesny obowiązek prawny, ciążący na w tej sytuacji na wynajmującym, do spełnienia tego roszczenia – winno znajdować swoją podstawę normatywną bądź to
w powszechnie obwiązujących przepisach prawa bądź w umowie stron.

Wskazać należy, iż umowa najmu okazjonalnego, zawarta w dniu 22 września 2013 roku, wbrew twierdzeniom powoda, nie zawierała żadnych postanowień co do obowiązku wydania powodowi przez pozwanego faktur bądź rachunków na okoliczność udowodnienia prawidłowego naliczenia opłat za zużycie mediów. Uzgodnienia stron w tym zakresie sprowadzały się jedynie do zobowiązania najemcy do comiesięcznego uiszczania na rzecz wynajmującego czynszu i opłat eksploatacyjnych, o czym stanowił § 4 ust. 1 przedmiotowej umowy. O ile zatem z całą pewnością powodowi przysługiwało uprawienie do wglądu w wystawione przez dostawców rachunki i faktury, o tyle roszczenie o ich wydanie – w świetle treści zawartej umowy – jest bezpodstawne.

Także postanowienia kodeksu cywilnego, jak również inne obowiązujące regulacje prawne nie kreują po stronie najemcy uprawnienia do żądania od wynajmującego wydania faktur tudzież rachunków odzwierciedlających zużycie mediów.

Zważywszy zatem, że roszczenie powoda pozbawione jest podstawy prawnej, jako takie nie może korzystać z ochrony sądowej i podlega oddaleniu, o czym orzekł Sąd w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i na podstawie art. 98 § 1 w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. obciążył nimi powoda, jako stronę przegrywającą postępowanie.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć powodowi,

3.  akta z wpływem lub za 30 dni.