Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Anna Lasko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 grudnia 2016 r. w K.

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej ul. (...) w K.

przeciwko R. B.

o zapłatę

I  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz strony powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej ul. (...) w K. kwotę 608,92 zł (sześćset osiem 92/100 złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20.12.2015r. do dnia zapłaty oraz ustawowe odsetki od kwoty 178,23 zł (sto siedemdziesiąt osiem 23 /100 złotych) od dnia 20.12.2015r. do 20.04.2016r. i ustawowe odsetki od kwoty 52,85 zł (pięćdziesiąt dwa 85/100 złotych) od 20.12.2015r. do 23.05.2016r.,

II  dalej idące powództwo oddala,

III  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz strony powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej ul. (...) w K. kwotę 436,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 360,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 408/16

UZASADNIENIE

Strona powodowa Wspólnota Mieszkaniowa ul. (...) wystąpiła z pozwem o zapłatę od pozwanego R. B. kwoty 840,00 zł z ustawowymi odsetkami od 20.12.2015 r. do dnia zapłaty oraz wniosła o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17,00 zł stanowiącej opłatę skarbową od pełnomocnictwa.

Uzasadniając swoje żądanie strona powodowa podała, że pozwany jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku przy ul. (...) w K. i z tego tytułu był zobowiązany do uiszczania zaliczek na fundusz remontowy. Wskazała dalej, że pozwany zalega z zapłatą zaliczek na kwotę dochodzoną pozwem za okres od lipca 2014 r. do czerwca 2015 r.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa wskazując na oczywistą bezpodstawność roszczenia. Pozwany podniósł, że uchwałą nr 5/2010 zwolniono Gminę K. od obowiązku wpłaty zaliczek i uchwała ta jest bezprawna, gdyż nie można wybiórczo różnicować sytuacji podmiotów mających tę samą cechę – przynależność do tej samej Wspólnoty. Zdaniem pozwanego, skoro zwolniono jeden podmiot, to to samo dotyczy pozostałych członków. Pozwany podniósł ponadto, że jest represjonowany przez stronę powodową przez to, że zakwestionował rozliczenie robót – remont dachu, o co toczy się sprawa pod sygn. I C 742/15.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany R. B. jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) o powierzchni użytkowej 70 m ² położonego w budynku przy ul. (...). Pozwany posiada udział w 1/12 w częściach wspólnych budynku a właściciele lokali tworzą Wspólnotę Mieszkaniową.

/dowód: wypis aktu notarialnego z 23.12.1982 r. – k – 9-10/

W dniu 2 czerwca 2010 roku Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr 5/2010 r. o utworzeniu funduszu remontowego, ustalając zaliczkę na ten fundusz w wysokości 1 zł za m ² lokalu od 1 sierpnia 2010 roku. Ustalono także otwarcie odrębnego konta bankowego, na którym miały być gromadzone środki wpłacane z zaliczek na fundusz remontowy. W tej samej uchwale zwolniono Gminę Miejską z obowiązku wnoszenia miesięcznych zaliczek, przy czym miała regulować całość kosztów przypadających na nią z tytułu wykonanych remontów w nieruchomości bezpośrednio po ich wykonaniu i wystawieniu rachunku za wykonany remont.

/dowód: uchwała nr 5/2010 – k – 37/

Pozwany R. B. nie uiszczał zaliczek na fundusz remontowy.

/okoliczność bezsporna/

W 2013 roku w budynku Wspólnoty został przeprowadzony remont. Łączna wartość przeprowadzonych robót wyniosła 59.800,00 zł.

/dowód: uchwała z 8 maja 2013 r., protokół konieczności i pismo z 4.02.2014 r. dokumenty znajdujące się w aktach I C 742/15 – karta 12-15 tych akt/

Pozwany R. B. wpłacił w 2013 r. następujące kwoty na pokrycie kosztów remontu: w dniu 20.06.2013 r. kwotę 2.156,25 zł i w dniu 4.10.2013 r. kwotę 2.500,00 zł, łącznie 4.656,25 zł.

/dowód: dowody wpłaty – k – 50-51, pismo z 16.02.2016 r. – k – 56, pismo z 4.02.2014 r. znajdujące się w aktach I C 742/15 – karta 15 tych akt/

Strona powodowa pozwem wniesionym w dniu 13 sierpnia 2014 r. wystąpiła z żądaniem zasądzenia od pozwanego kwoty 972,46 zł tytułem nieuiszczonych kosztów przypadających na niego z tytułu wykonanego w 2013 roku remontu dachu.

Wyrokiem z 8 września 2016 r. w sprawie I C 742/15, Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze zasądził od pozwanego R. B. na rzecz strony powodowej Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul (...) kwotę 972,46 zł z ustawowymi odsetkami od 10.01.2014 r.

/dowód: wyrok z 8 września 2016 r. wraz z uzasadnieniem w sprawie I C 742/15).

Pozwany R. B. dalej nie uiszczał zaliczek na fundusz remontowy. Od lipca 2015 r. pozwany został zwolniony od uiszczania zaliczek na fundusz remontowy

/okoliczność bezsporna/

W dniu 21 kwietnia 2016 r. Wspólnota Mieszkaniowa na polecenie pozwanego przelała kwotę 178,23 zł z nadpłaty z konta bieżących wpłat na konto funduszu remontowego.

/dowód: pismo z 21.04.2016 r. – k – 39, pismo strony pozwanej z 4.08.2016 r. – k – 46/

W dniu 24.05.2016 r. pozwany wpłacił tytułem zaległości na fundusz remontowy kwotę 52,85 zł.

/dowód: przekaz z 24.05.2016 r – k – 40, pismo strony pozwanej z 4.08.2016 r. – k – 46/

Sąd zważył co następuje:

Ustaleń powyższych sąd dokonał na podstawie dokumentów dostarczonych przez strony, jak również materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie I C 408/16. Żadna ze stron tego materiału nie kwestionowała.

Niewątpliwe jest, pozwany sam to przyznawał, że nie płacił zaliczek na fundusz remontowy od czasu gdy została podjęta decyzja w tej mierze na mocy uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej z 2.06.2010 r. Pozwany kontestował w ten sposób niesprawiedliwe – jego zdaniem – traktowanie właścicieli lokali tworzących Wspólnotę Mieszkaniową.

Zgodnie z treścią przepisu art. 22 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2015 poz. 1892) czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu wspólnota mieszkaniowa podejmuje przez uchwały właścicieli lokali, zaś tryb podejmowania uchwał określa przepis art. 23 ustawy. W świetle brzmienia tych przepisów niewątpliwe jest, że uchwała nr 5/2010 Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w K. została podjęta we właściwym trybie. Fundusz remontowy stanowi część kosztów zarządu, jaki właściciele lokali uiszczają w postaci zaliczek, stosownie do regulacji przewidzianej przepisem art. 15 ustawy. Wysokość takiej opłaty członkowie wspólnoty powinni określić w uchwale, ponieważ według treści przepisu art. 22 ust. 3 pkt 3 ustawy ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu. Uchwała w tej mierze wiąże właścicieli lokali. Jeżeli pozwany miał zastrzeżenia co do treści uchwały, w tym zwolnienia jednego z właścicieli z obowiązku uiszczania zaliczek na fundusz remontowy, to powinien podjąć odpowiednie działania w postaci zaskarżenia jej treści w trybie przepisu art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali. Podstawę zaskarżenia uchwały wspólnoty może stanowić jej niezgodność z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza interes właściciela lokalu. Pozwany nie zaskarżył uchwały w określonym przepisami trybie i jednocześnie postanowił nie płacić zaliczek na fundusz remontowy. Postanowił rozliczać się ze Wspólnotą w taki sam sposób jaki w uchwale został przewidziany dla Gminy Miejskiej K..

Po remoncie dachu przeprowadzonym w 2013 roku uiścił na rzecz Wspólnoty na fundusz remontowy łącznie kwotę 4.656,25 zł. Powstałe zaległości z poprzednich lat spowodowały, że pozwany miał dalej zaległości z tytułu zaliczek na fundusz remontowy. Z tytułu rozliczeń remontu w sprawie I C 742/15 została od niego zasądzona na rzecz Wspólnoty kwota 972,46 zł.

W czasie od lipca 2014 r. do czerwca 2015 roku, a więc w okresie, za który strona powodowa domagała się od pozwanego zapłaty kwoty 840,00 zł z tytułu zaliczek na fundusz remontowy, pozwany nie płacił żadnych kwot na wyodrębniony rachunek Funduszu. Powyższe przesądziło, że pozwany co do zasady był dłużny zapłaty powyższej kwoty na pokrycie obciążających go zaliczek na fundusz remontowy.

Już po wniesieniu pozwu, na polecenie pozwanego strona powodowa dokonała przeksięgowania z bieżących wpłat kwotę 178,23 zł, a później 24 maja 2016 roku pozwany wpłacił 52,85 zł. Łącznie więc z należności dochodzonej pozwem należało odjąć kwotę 231,08 zł i dlatego zasadzono od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 608,92 zł z ustawowymi odsetkami od 20.12. 2015 r. W tej dacie cała należność dochodzona pozwem była wymagalna. Wpłaty dokonane w dniach 21.04 i 24.05 2016 r. przesądziły, że od tych kwot zasądzono odsetki od dnia 20.12.2015 r. do dni poprzedzających wpłaty.

Powyższe przesądziło o oddaleniu powództwa w pozostałym zakresie.

Pozwany przegrał sprawę w całości, gdyż tak należało traktować wpłaty dokonane przez niego już po wniesieniu pozwu. W tych warunkach, na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. zasądzono od pozwanego na rzecz strony powodowej całość poniesionych przez nią kosztów procesu. Na koszty te składały się: 42 zł – uiszczona opłata sądowa, 34,00 zł – opłaty skarbowe od pełnomocnictwa (2 x 17,00 zł), 360,00 zł – wynagrodzenie pełnomocnika.