Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Bielecka-Gąszcz

Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Zuchora

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2016 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta Ł. – Zarządu Lokali Miejskich w Ł.

przeciwko J. J.

o zapłatę 7.641,39 zł

oddala powództwo.

Sygn. akt VIII C 1415/15

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2016 roku powód Miasto Ł. – Administracja Zasobów Komunalnych Ł. w Ł., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wytoczył przeciwko pozwanym solidarnie J. J. i E. J. powództwo o zapłatę 7.641,39 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwani, jako najemcy lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w Ł., byli zobowiązani do solidarnego uiszczania czynszu najmu, czego nie czynili, w związku z czym za okres od dnia 1 stycznia 2013 roku do dnia 21 marca 2016 roku powstało zadłużenie w wysokości 7.641,39 zł. (pozew k. 2-5)

W dniu 30 marca 2016 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał przeciwko pozwanym solidarnie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, który pozwany J. J. zaskarżył sprzeciwem w całości.

W sprzeciwie pozwany wniósł m.in. o rozłożenie zadłużenia na raty i nieobciążanie kosztami procesu, wyjaśniając szczegółowo swoją sytuację finansową i rodzinną. (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 24, sprzeciw k. 29-30)

Na rozprawach w dniu 2 grudnia 2016 roku oraz w dniu 21 grudnia 2016 roku pełnomocnik powoda nie stawił się, został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy. Pozwany wniósł natomiast o oddalenie powództwa w całości, podnosząc, że spłacił całe swoje zadłużenie względem powoda, także zadłużenie dochodzone niniejszym pozwem. (protokół rozprawy k. 74, k. 79-80, zapis przebiegu rozprawy płyta CD k. 81).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwani J. J. i E. J., jako najemcy lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w Ł., byli zobowiązani do solidarnego uiszczania czynszu najmu na rzecz powoda, czego nie czynili, w związku z czym za okres od dnia 1 stycznia 2013 roku do dnia 21 marca 2016 roku powstało zadłużenie w wysokości 7.641,39 zł, które nie zostało spłacone do dnia wytoczenia powództwa. (okoliczności bezsporne)

Od lutego 2015 roku do dnia 19 lutego 2016 roku pozwany J. J. wpłacił na konto przedmiotowego lokalu kwotę 16.260 zł (w tym w dniu 5 lipca 2016 roku kwotę 7.300 zł), co pokryło także zadłużenie dochodzone niniejszym powództwem, które zostało spłacone w całości do dnia wyrokowania.

Zgodnie z zaświadczeniem z dnia 19 grudnia 2016 roku wystawionym przez pracownika powoda, na koncie ewidencyjnym lokalu nr (...) przy ul. (...) w Ł. na dzień 19 grudnia 2016 roku widnieje jedynie zadłużenie wynikające z kosztów procesu zasądzonych w sprawie VIII Nc 2627/16 w wysokości 1.756 zł (koszty 1.875 zł pomniejszone poprzez nadpłatę odszkodowania za korzystanie z lokalu w wysokości 119 zł = 1.756 zł).

Koszty tego procesu zasądzone nakazem nie są jednak należne od pozwanego J. J., wobec którego nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydany w sprawie o sygn. VIII Nc 2627/16 utracił moc w całości, na skutek zaskarżenia go sprzeciwem w całości (oczywiście wraz z kosztami procesu). (kserokopia potwierdzenia wpłaty k. 73, zaświadczenie z 19 grudnia 2016 roku k. 76, wyciąg z kartoteki finansowej k. 77-78)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako bezsporny, bądź na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo nie było zasadne na dzień zamknięcia rozprawy i nie zasługiwało na uwzględnienie.

W rozpoznawanej sprawie pozwany nie kwestionował okoliczności faktycznych przytoczonych przez powoda w uzasadnieniu pozwu, w tym faktu istnienia zadłużenia za lokal w wysokości 7.641,39 zł wraz z odsetkami na dzień wytoczenia powództwa. Pozwany wniósł jednak o oddalenie powództwa, podnosząc, że spłacił całe zadłużenie względem powoda, także należność dochodzoną w niniejszym procesie, co pozwany wykazał stosownymi dokumentami. Oczywiście pozwany spłacił przedmiotowe zadłużenie po wytoczeniu powództwa, jednak mimo tego do dnia zamknięcia rozprawy powód nie złożył oświadczenia o cofnięciu powództwa, stąd biorąc pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.), Sąd powództwo oddalił.

Z tej również przyczyny powód musiał zostać uznany za przegrywającego sprawę w całości i brak było podstaw do zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, zgodnie z art. 98 k.p.c. (to pozwany J. J. był stroną, która wygrała proces w całości).

Przy ocenie, która ze stron wygrała albo przegrała proces, należy uwzględnić ostateczny wynik sprawy w danej instancji. Jeśli pozwany dał powód do wytoczenia powództwa, to zaspokojenie przez niego roszczeni w toku procesu należy traktować jako równoznaczne z przegraniem procesu (por. orzeczenie SN z dnia 21 lipca 1951 roku, C 593/51, OSN 1952/2/49). Tę trafną tezę należy jednak uzupełnić stwierdzeniem, że jeśli powód, mimo zaspokojenia roszczenia, nie cofnął powództwa, lecz je popierał, co w takiej sytuacji uzasadnia wydanie wyroku oddalającego powództwo, to za przegrywającego sprawę należy uznać powoda. O kosztach przegrywającego Sąd z oczywistych względów nie zamieszcza żadnego rozstrzygnięcia.

Z tych względów, orzeczono jak w sentencji wyroku.