Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jarosław Przesmycki

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Bajerska

przy udziale Prokuratora Małgorzaty Zdrojewskiej – Gutowskiej

po rozpoznaniu w dniach 7.04.2016 r., 22.06.2016 r. sprawy karnej

M. N. s. R. i H. z d. R., ur. (...) w M., zam. (...)-(...) G. ul. (...), obywatelstwa polskiego, o wykształceniu średnim, z zawodu blacharz samochodowy, pesel (...), karanego sądownie;

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 4 listopada 2015 roku w G. przy ul. (...) z mieszkania oznaczonego numerem (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia notebooka marki A. typu (...)- (...) o wartości 500 złotych wraz z torbą o wartości 50 złotych, telewizora marki S. (...) cale o wartości 300 złotych czym spowodował straty na sumę łączną 850 złotych na szkodę M. P. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu kary w okresie od 19 września 2011 roku do 19 września 2013 roku odbył
w całości karę dwóch lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 22.02.2007 roku o sygn. (...) za przestępstwa z art. 279 § 1 kk i inne,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w związku z art. 64§1kk

II. w dniu 05 listopada 2015 roku w G. przy ul. (...) dokonał zaboru pojazdu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), kombi, o numerze VIN (...), rok produkcji 1997 o wartości 7000 złotych w celu krótkotrwałego użycia czym działała na szkodę M. P. (1), z tym ustaleniem, że działał w warunkach recydywy opisanej w pkt I,

tj. o czyn art. 289§1 kk w związku z art. 64§1 kk

o r z e k ł :

1.  Oskarżonego M. N. uznaje za winnego czynu zarzucanego mu
w punkcie I. aktu oskarżenia, to jest występku z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
i za to na mocy art. 278§1 kk wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Oskarżonego M. N. uznaje za winnego czynu zarzucanego mu
w punkcie II. aktu oskarżenia, to jest występku z art. 289 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
i za to na mocy art. 289§1 kk wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

3.  Na mocy art. 85 kk i art. 86§1 kk w miejsce kar pozbawienia wolności orzeczonych
w punkcie 1. i 2. wyroku wymierza oskarżonemu karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

4.  Zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. K. M. (1) kwotę 588 zł. (pięćset osiemdziesiąt osiem złotych) +VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

5.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł. (sto dwadzieścia złotych) tytułem opłaty i obciąża go kosztami postępowania w kwocie 678 zł. (sześćset siedemdziesiąt osiem złotych).

Sygn.. akt II K 1129/15

UZASADNIENIE

Oskarżony M. N. był w przeszłości wielokrotnie karany sądownie

Dowód: karta karna k. 36

Ostatnio został skazany wyrokiem łącznym z 27 sierpnia 2012 roku na karę 1 roku
i 2 miesięcy pozbawienia wolności. Oskarżony i K. P. byli parą. Mieszkali
w G. przy ul. (...). W mieszkaniu tym znajdowały się m.in. następujące rzeczy notebook marki assus o wartości 500 zł wraz z torbą o wartości 50 zł, telewizor marki S. (...)o wartości 300 zł. Przedmioty te należały do ojca K. M. (2) P.. Nadto oskarżony oraz K. P. korzystali z jego samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). W dniu 4 listopada 2015 roku oskarżony zabrał z mieszkania z przy ul. (...) w/w komputer wraz z torbą oraz telewizor. Rzeczy te oskarżony zastawił w lombardzie za gotówkę. Oskarżony zastawił te rzeczy bez zgody w M. P. (1) i K. P.. Nie była to pierwsza sytuacja, w której oskarżony wynosił rzeczy z mieszkania zajmowanego z K. P.. Oskarżony miał bowiem problemy z hazardem i w związku z tym wynosił z mieszkania różne rzeczy, aby mieć pieniądze na grę na automatach. Podobnie było i tym razem . Między oskarżonym a K. P. doszło do kłótni. K. P. domagała się od oskarżonego zwrotu wyniesionych rzeczy. Oskarżony rzeczy tych nie zwrócił. Natomiast następnego dnia to jest 05.11.2015 roku oskarżony bez zgody i wiedzy M. P. (1) i K. P. oraz jakiejkolwiek informacji, gdzie jedzie zabrał samochód marki V. i udał się w nieznanym kierunku. Następnie oskarżony tym samochodem podjeżdżał do stacji paliw, gdzie kradł paliwo. W związku z tymi kradzieżami funkcjonariusze policji M. P. (2) i M. K. przeszukiwali rejon mostu na rzece W.. W czasie tych czynności w miejscowości M. znaleźli oskarżonego w w/wym. samochodzie, który twierdził, że od kilku dni w nim mieszka.
Na skutek działań policji udało się odzyskać komputer oraz samochód.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego M. N. k. 83v,

zeznania M. P. (1) k. 87v – 88,

zeznania K. P. k. 87 – 87v,

zeznania M. P. (2) k. 86v,

zeznania M. K. k. 86v,

zeznania K. G. k. 87,

zeznania D. Z. k. 88,

zeznania P. G. (1) k. 88.

Oskarżony nie przyznał stawianych mu zarzutów. Wyjaśnił, że istotnie zabrał telewizor oraz samochód. Początkowo twierdził, że samochód nie był jego własnością po czym wyjaśnił, że samochód ten kupił razem z K. P.. Fakt, że samochód był zarejestrowany na M. P. (1) tłumaczył tym, że chciał mieć zachowane ulgi ubezpieczeniowe. Odnośnie oddanego telewizora do lombardu twierdził, że był to wspólny telewizor i o tym fakcie poinformował K. P.. W końcu oskarżony przyznał, że telewizor i komputer należał do K. P. przed ich związkiem.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego M. N. k. 83v.

Zdaniem Sądu wyjaśnieniom oskarżonego co do zasady nie można dać wiary bowiem
są nielogiczne, niespójne i sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym. Wyjątek stanowią
te wyjaśnienia, w których oskarżonych przyznaje, że telewizor i komputer należały wyłącznie
do K. P.. Dotyczy to przede wszystkim zeznań M. P. (1), K. P., M. P. (2), M. K., K. G.. Z zeznań tych wprost wynika, że oskarżony nigdy nie był właścicielem komputera, telewizora oraz samochodu. Co najwyżej oskarżony korzystał z tych rzeczy za zgodą M. P. (1) i K. P.. Z zeznań tych wynika również to, że oskarżony ni czynił drobnych nakładów związanych z korzystaniem z samochodu lecz dokonywał wymian części, które według jego właściciela obniżały jego wartość. W ocenie Sądu zeznaniom wymienionych świadków należy dać w pełni wiarę , bowiem są logiczne, spójne wzajemnie się uzupełniają tworząc plastyczną całość. Wynika z nich wprost, że oskarżony bez zgody właściciela telewizora i komputera zastawił te rzeczy w lombardzie oraz w bezprawny sposób zabrał samochód, którego nie miał prawa samodzielnie używać bez zgody M. P. (1) lub K. P., po czym odjechał
w nieznanym im kierunku. Sąd dał również wiarę zeznaniom P. Z. i P. G. (2), bowiem prawdziwość tych zeznań nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Trudno przy tym uznać za wiarygodne to, aby oskarżony kupił samochód od pokrzywdzonego w sytuacji,
w której zastawiał cudze rzeczy, aby mieć pieniądze na hazard. Innymi słowy wersja oskarżonego w tym zakresie stanowi przyjętą przez niego linie obrony, która nie ma oparcia w zebranych dowodach.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonego, co do obu zarzucanych mu czynów nie budzi wątpliwości.

Przestępstwo z art. 278§1 kk popełnia, kto zabiera cudzą rzecz ruchomą w celu przywłaszczenia przez co należy rozumieć bezprawne wyjęcie rzeczy spod władztwa osoby dotychczas nią władającej jako właściciel lub posiadacz i rozporządzenie nią jak właściciel.

Oskarżony popełnił to przestępstwo, bowiem w dniu 4 listopada 2015 roku
w G. przy ul. (...) z mieszkania oznaczonego numerem (...) dokonał zaboru
w celu przywłaszczenia notebooka marki A. typu (...)- (...) o wartości 500 złotych wraz z torbą o wartości 50 złotych, telewizora marki S. (...) cale o wartości 300 złotych
po czym zastawił te rzeczy w lombardzie, czym spowodował straty na sumę łączną 850 złotych na szkodę M. P. (1). Czynu tego oskarżony dopuścił się w okresie 5 lat po odbyciu kary w okresie od 19 września 2011 roku do 19 września 2013 roku odbył w całości karę dwóch lat pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Grudziądzu z dnia 22.02.2007 roku o sygn. (...) za przestępstwa z art. 279 § 1 kk i inne, tj. o czyn z art. 278 § 1 kk
w związku z art. 64§1kk.

Przestępstwo artykuł 289§1 kk popełnia kto zabiera w celu krótkotrwałego użycia cudzy pojazd mechaniczny. Sprawca tego czynu podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat . Pojęcie zaboru podobnie jak przestępstwo kradzieży polega na pozbawieniu władztwa nad pojazdem mechanicznym osoby uprawnionej. Sprawcy dokonującemu zaboru pojazdu mechanicznego nie może przysługiwać żadne prawo używanie tego pojazdu. Nie ma wątpliwości, że oskarżony w dniu 5 listopada 2015 roku zabrał samochód należący do M. P. (1) po czym udał się w nieznanym kierunku wykorzystując go w ten sposób wbrew woli właściciela. Pokrzywdzony użyczył bowiem samochód córce aby korzystała z niego w typowy sposób, a nie po to aby oskarżony w nim mieszkał i popełniał przy jego pomocy kradzieże paliwa w których głównym obwinionym mógł być pokrzywdzony jako właściciel pojazdu. To, że pokrzywdzony tolerował fakt, że oskarżony z tego samochodu korzysta nie tworzy po stronie oskarżonego prawa do dysponowania lub rozporządzania nim.

Oskarżony zatem naruszył ten przepis, bowiem w dniu 05 listopada 2015 roku
w G. przy ul. (...) dokonał zaboru pojazdu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), kombi, o numerze VIN (...), rok produkcji 1997 o wartości 7000 złotych w celu krótkotrwałego użycia czym działała na szkodę M. P. (1), z tym ustaleniem, że działał w warunkach recydywy opisanej w pkt I, tj. o czyn art. 289§1 kk w związku z art. 64§1 kk.

Za to na mocy art. 278§1 kk Sąd w wymierzył oskarżonemu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności. Podobnie za czyn opisany w pkt 2 aktu oskarżenia Sąd wymierzył oskarżonemu
5 miesięcy pozbawienia wolności. Na mocy artykuł 85 kk i art. 86 § 1 kk w miejsce kary jednostkowych Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności. Przy wymiarze kar jednostkowych jak i kary łącznej, Sąd miał na względzie, jako okoliczności obciążające wielokrotną karalność oskarżonego, działanie w warunkach powrotu do przestępstw opisanych w art. 64 § 1 kk oraz działanie z niskiej pobudki to jest chęci osiągnięcia korzyści majątkowej. Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał skruchę okazaną przez oskarżonego
w ostatnim słowie oraz fakt, że pokrzywdzony odzyskał niemal w całości zabrane mienie i nie wnosił dalszych roszczeń. W związku z taką postawą pokrzywdzonego Sąd zdecydował
o obciążeniu oskarżonego kosztami postępowania zwłaszcza, że podjął on pracę i nie ma nikogo na utrzymaniu, a więc może również w sensie finansowym odczuć skutki swojego czynu. Mając to na względzie orzeczono, jak w sentencji.