Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Golubiu-Dobrzyniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2016 r. w Golubiu-D. na rozprawie

sprawy z powództwa:

H. K.

przeciwko:

R. P. (1)

o eksmisję

1.  nakazuje pozwanej R. P. (1) opuszczenie i opróżnienie z rzeczy lokalu mieszkalnego położonego w przy ul. (...) w G. – D. i wydała je powódce H. K..

2.  Ustala prawo pozwanej R. P. (1) do otrzymania lokalu socjalnego
i nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

3.  zasądza od pozwanej R. P. (1) na rzecz powódki H. K. kwotę 200,00 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia

W. B.

I C 237/16

UZASADNIENIE

Powódka H. K. wystąpiła z pozwem o eksmisję R. P. (1), wskazując, iż pozwana zamieszkuje w lokalu znajdującym się w G.-D. przy ulicy (...), do którego nie posiada tytułu prawnego, a powódka jest jego współwłaścicielką.

Pozwana H. K. co do zasady uznała roszczenie, ale oświadczyła, że nie ma gdzie się wyprowadzić.

Zawiadomiony o terminie rozprawy Urząd Miasta w G.-D. nie stawił się na wyznaczony termin rozprawy i nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Nieruchomość położona w G.-D. przy ulicy (...) ma urządzona księgę wieczystą o numerze (...) tutejszego sądu. Ujawnionymi w tej księdze właścicielami nieruchomości są M. i F. S. do 28/56 części oraz W. J. i W. J. do 28/56 części.

(Dowód: odpis Kw k. 3 akt).

Postanowieniem z dnia 5 listopada 2014 roku w sprawie VI Ns 154/14 stwierdzono, że spadek po W. J. zmarłym 4 listopada 1996 roku dziedziczy jego żona B. J. w ¼ części oraz dzieci: J.

G., H. K., T. J.., Z. J. oraz J. J. (2) po 3/20 części każdy z nich.

(Dowód: odpis postanowienia k 33 akt VI Ns 154/14 ).

Do przedmiotowego lokalu mieszkalnego przy ulicy (...) pozwana R. P. (2) wprowadziła się w 1996-98 roku i zamieszkała ze Z. J., jako jego konkubina. Konkubent pozwanej był jednym ze spadkobierców zmarłych właścicieli nieruchomości. Pozwana zajęła lokal mieszkalny za jego zgodą i mieszka w nim do chwili obecnej.

(Dowód; zeznania stron k. 11 akt).

(...) pozwanej - Z. J. zmarł 11 marca 2011 roku. Spadek po nim nabyli rodzeństwo: H. K., J. G. i J. J. (2) oraz bratanica E. B. w ¼ części każdy z nich.

(Dowód: odpis postanowienia k. 12 akt VI Ns 311/14).

Pozwana po śmierci konkubenta Z. J. mieszka sama w tej nieruchomości. Utrzymuje się z renty socjalnej w kwocie 640 złotych miesięcznie. Renta ta jest jej przyznana na czas nieokreślony. Nie posiada żadnego majątku ani członków rodziny, u których mogłaby zamieszkać. Od dwóch lat oczekuje na lokal socjalny.

(Dowód: zeznania pozwanej k. 11 verte akt).

Pozwana nie uiszcza z tytułu zamieszkania żadnego czynszu. Aktualnie budynek jest w bardzo złym stanie technicznym, bo nie jest remontowany.

W dniu 6 sierpnia 2015 roku powódka wraz z współwłaścicielką J. G. wezwały pozwaną do opuszczenia i wydania nieruchomości, gdyż grozi on zawaleniem.

(Wezwania k. 4-5 akt).

Powódka H. K. jest właścicielką udziału we własności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości. Powódka ma wydzielone mieszkanie w budynku, a pozostałą jego część zajmuje pozwana.

Pozwana zamieszkała w tej nieruchomości za zgodą ojca powódki W. J., a po jego śmierci dalej korzystała z mieszkania jako konkubina Z. J.. Po śmierci konkubenta pozwana wniosła o stwierdzenia nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie. Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2014 roku wniosek o zasiedzenie został oddalony.

(Dowód: postanowienie k. 31 akt VI Ns 192/14).

Przez cały okres zamieszkiwania przez R. P. (1) w lokalu przy ul. (...) nie było zawieranych umów najmu. Obowiązki właściciela związane z prawem własności m.in. opłatą podatku ponosi powódka. Pozwana nie płaciła nigdy czynszu, ponosząc opłaty związane ze zwykłym korzystaniem z mieszkania. Na przestrzeni kilku ostatnich lat pozwana nie przeprowadzała żadnych remontów mieszkania, z uwagi na brak środków. Mieszkanie jest w bardzo złym stanie technicznym i wymaga natychmiastowego remontu. Powódka wraz z pozostałymi współwłaścicielami chciałaby sprzedać nieruchomość, gdyż również nie stać ją na remont tego obiektu. W budynku nie ma wody, ubikacji i zachodzi konieczność remontu popękanych ścian i komina.

(Dowód: zeznania powódki pozwanej j. w.).

Współwłaściciele nieruchomości wezwały pozwaną do opuszczenia lokalu mieszkalnego, ale pozwana nie zastosowała się do wezwania oraz nie ustosunkowała się do jego treści.

Pozwana R. P. (1) nie wykonuje pracy zarobkowej z powodów zdrowotnych i utrzymuje się wyłącznie z renty socjalnej.

Sąd dał wiarę zeznaniom stron, które były bezsporne.

Powódka wniosła o eksmisję pozwanej, wskazując, iż pozwana nie dba o nieruchomość, a istnieje konieczność przeprowadzenia kapitalnego remontu obiektu, gdyż stanowi on zagrożenie. Pozwana potwierdziła te okoliczności, ale podała że nie ma środków ani wsparcia rodziny i nie może się wyprowadzić.

W toku procesu pozwana, nie kwestionowała, iż powódka jest współwłaścicielką lokalu, którego dotyczyło żądanie eksmisji. Pozwana nie zgadzała się jednak z twierdzeniem, iż zamieszkuje w lokalu bez tytułu prawnego. Z jej zeznań wynikało, iż zamieszkiwała wspólnie z konkubentem za zgodą ówczesnego współwłaściciela nieruchomości.

Strona powodowa nie kwestionowała, że powódka znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Pozwana od dwóch lat oczekuje na przydział lokalu socjalnego i utrzymuje się wyłącznie z renty socjalnej.

W powyższym stanie faktycznym należało uznać, iż powództwo o eksmisję jest zasadne. Powódka wypowiedziała pozwanej najem lokalu, wzywając ją do jego opuszczenia. Pozwana nie ponosi opłat za mieszkanie, mimo wieloletniego korzystania z lokalu nie został przeprowadzony kompleksowy remont, a obecny stan tej nieruchomości wymaga przeprowadzenia takiego remontu.

Orzekając o eksmisji sąd zobowiązany był do ustalenia czy występują przesłanki do otrzymania przez pozwaną lokalu socjalnego. Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz. U. 2014r., poz.150) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu przez dotychczasowych lokatorów sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania od gminy właściwej z uwagi na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Przy czym sąd obowiązany jest wziąć pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez te osoby z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną (art. 14 ust. 3 ustawy). Orzekając o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego, sąd nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego (art. 14 ust. 6 ustawy).

Oceniając sytuację pozwanej, sąd ustalił, iż przysługuje jej prawo do otrzymania lokalu socjalnego, albowiem znajduje się ona w trudnej sytuacji materialnej. Utrzymuje się ze świadczeń z renty socjalnej i nie posiada żadnego majątku.

Oceniając materiał dowodowy sąd uznał również, iż dotychczasowy sposób korzystania z lokalu przez pozwaną nie stoi na przeszkodzie przyznaniu lokalu socjalnego. Pozwana nie remontuje mieszkania, z uwagi na brak środków finansowych. Korzystała ona z mieszkania w sposób zgodny z jego przeznaczeniem. Brak jest dowodów wskazujących by pozwana rażąco naruszała porządek domowy czy utrudniała korzystanie z innych lokali.

W związku z tym sąd ustalił, iż R. P. (1) przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego ze względu na jej szczególną sytuację materialną, a brak jest przesłanek wykluczających to uprawnienie.

Sąd zasądził, zgodnie z treścią art. 98 § 1 i 2 k. p. c. od pozwanej na rzecz powódki poniesione przez nie koszty procesu na które składa opłata od pozwu w kwocie 200 złotych.

sędzia

W. B.