Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2013 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania J. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 18 kwietnia 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. D. prawo renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 marca 2013 r. do 28.02.2014 r.

Sygn. akt IV U 671/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.04.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy J. D. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 11.04.2013 r. nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony J. D., który wnosił o jej zmianę, twierdząc, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie i pozostaje pod opieką lekarza neurologa.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. D., ur. (...) był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 29.08.1996 r. , zaś ostatnie uprawnienie do tego świadczenia zostało mu przyznane do 28.02.2013 r. Przed upływem terminu na który została przyznana renta, ubezpieczony złożył wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do renty na dalszy okres.

W toku postępowania orzeczniczego lekarz orzecznik ZUS uznał, że wnioskodawca jest nadal częściowo niezdolny do pracy, jednakże, główny lekarz orzecznik ZUS zakwestionował to orzeczenie i ubezpieczony został skierowany na badanie przez komisję lekarską ZUS. Komisja lekarska rozpoznała u wnioskodawcy następujące schorzenia: przewlekłe bóle i zawroty głowy naczyniopochodne, zwyrodnienie kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią, przewlekła obturbacyjną chorobę płuc o stabilnym przebiegu oraz nadciśnienie tętnicze zredukowane farmakologicznie. W ocenie komisji schorzenia te nie powodują dalszej niezdolności do pracy ubezpieczonego (k. 60 a.lek.). Orzeczenie to stało się podstawą dla pozwanego ZUS do wydania decyzji z dnia 18.04.2013 r. na mocy której odmówiono J. D. prawa do renty na dalszy okres.

W toku postępowania rozpoznawczego Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy: neurologa, kardiologa i specjalisty chorób płuc (k. 8, 9 a.s.). Biegli wymienionych specjalności po przebadaniu J. D. zdiagnozowali u niego następujące choroby: przewlekłą obturbacyjną chorobę płuc, porażenie lewej kopuły przepony o nieznanej etiologii, bóle i zawroty głowy w przebiegu wieloogniskowego naczyniowego uszkodzenia mózgu, zespół bólowy kręgosłupa szyjnego w przebiegu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych, oraz nadciśnienie tętnicze łagodne. Zdaniem biegłych, schorzenia ubezpieczonego powodują w dalszym ciągu częściową okresową niezdolność do pracy w szczególności z powodów pulmonologicznych. Biegli stwierdzili, że przy rodzaju pracy, którą w przeszłości wykonywał ubezpieczony, tj. cieśla, stolarz lub dozorca, schorzenia te uniemożliwiają wykonywanie tego rodzaju prac zarobkowych.

Na rozprawie zarówno ubezpieczony jak i pełnomocnik ZUS nie zgłaszali zastrzeżeń do opinii biegłych.

W ocenie Sądu przeprowadzony dowód z opinii biegłych lekarzy jest miarodajnym dowodem aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego, albowiem biegli szczegółowo opisali charakter schorzeń jak i ich wpływ na możliwości wykonywania pracy zarobkowej. Opinia ta nie była kwestionowana przez strony, zatem sąd uznał, iż dowód ten jest wystarczający dla oceny, czy ubezpieczony jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy. Zdaniem Sądu, wnioski biegłych są przekonywujące i sąd uznał, że J. dzik jest w dalszym ciągu niezdolny do pracy w myśl art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Dlatego też Sąd uznał za uzasadnione zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres do 28.02.2014 r.

Mając na względzie powyższe Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji.