Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Dorota Kropiewnicka

Sędziowie SSO Anna Bałazińska – Goliszewska

SSO Aleksander Ostrowski (spr.)

Protokolant Artur Łukiańczyk

przy udziale B. M. Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2013 r.

sprawy

1. G. W. (1)

oskarżonego o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 64 § 1 k.k.

2. M. W.,

oskarżonego o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońcę oskarżonego M. W.

od wyroku Sądu Rejonowego w Trzebnicy

z dnia 13 maja 2013 r. sygn. akt II K 132/12

I.  zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego M. W. utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.  tenże wyrok wobec G. W. (1) uchyla i sprawę w tej części przekazuje Sądowi Rejonowemu w Trzebnicy do ponownego rozpoznania;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata E. B. 619,92 złotych (sześciuset dziewiętnastu i ⁹²/100, w tym VAT), tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonego M. W. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn.akt IV Ka 820/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Trzebnicy z dnia 13 maja 2013r.sygn.akt II K.132/12 uznano oskarżonego G. W. (1) i M. W. za winnych tego,że w dniu 6 lutego 2012r. w O. przy ulicy (...),działając wspólnie i w porozumieniu z M. W. usiłowali dokonać kradzieży z włamaniem do sklepu kosmetycznego W. z zamiarem zaboru mienia w ten sposób,że przy pomocy śrubokręta chcieli podważyć zamek w drzwiach wejściowych lecz zamierzonego celu nie osiągnęli,gdyż zostali spłoszeni przez patrol Policji ,czym działali na szkodę M. S.,przy czym G. W. (1) czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 6 marca 2008r. sygn.akt II K. 921/06 za przestępstwa m.in.z art.14§1 kk w zw. z art.279§1 kk na karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności,który to wyrok został następnie objęty wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 24 marca 2009r. sygn.akt III K. 45/09,którym wymierzono karę łączną 5 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności,którą odbył od dnia 12 stycznia 2009r. do 22 grudnia 2011r. tj.czynu z art.13§1 kk w zw. z art.279§1 kk w zw. z art.64§1 kk wobec oskarżonego G. W. (1) oraz z art.13§1 kk w zw. z art.279§1 kk w stosunku do osk.M. W. i za to wymierzono im kary:

- osk.G. W. (1) na mocy art.14§1 kk w zw. z art.279§1 kk w zw. z art.64§1 kk : 1 rok pozbawienia wolności;

- osk.M. W. na mocy art.14§1 kk w zw. z art.279§1 kk :1 rok pozbawienia wolności.

Na podstawie art.63§1 kk na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności zaliczono obu oskarżonym ich zatrzymanie w dniu 16 lutego 2012r.

Nadto,orzeczono o przepadku dowodów rzeczowych do niniejszej sprawy,zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońców stosowne wynagrodzenie tytułem nieopłaconej obrony z urzędu,zwalniając jednocześnie oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych.

Powyższy wyrok został zaskarżony na niekorzyść oskarżonego G. W. (1) przez prokuratora ,który zarzucił

I.rażącą niewspółmierność kary wymierzonej temu oskarżonemu wynikającą z niedostatecznego uwzględnienia okoliczności obciążających oskarżonego,a w szczególności uprzedniej wielokrotnej karalności,w tym pięciokrotnie za przestępstwa podobne a nadto okoliczności,iż zarzucanego mu czynu dopuścił się on w warunkach art.64§2 kk,kilkadziesiąt dni po odbyciu kary łącznej 5 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności,co powoduje,że wymierzona kara nie uwzględnia w należytym stopniu winy i społecznej szkodliwości czynu,rodzaju i rozmiaru ujemnych następstwo przestępstwa,celów zapobiegawczych i wychowawczych,które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy,a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa ,przy ujemnej prognozie kryminologicznej,a także potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i w konsekwencji wymierzenie oskarżonemu rażąco niewspółmiernej kary pozbawienia wolności za popełnione przestępstwo.

II.obrazę przepisów prawa materialnego – art.64§2 kk poprzez przyjęcie błędnej podstawy prawnej skazania G. W. (1) z art.64§1 kk zamiast z art.64§2 kk i w konsekwencji wymierzenie kary pozbawienia wolnośći poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia.

Stawiając powyższe zarzuty Prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec oskarżonego G. W. (1) kary 3 lat pozbawienia wolności i przyjęcie prawidłowej kwalifikacji prawnej czynu,przy równoczesnym utrzymaniu tegoż wyroku w mocy w pozostałej części.

Wyrok zaskarżył również obrońca oskarżonego M. W. zarzucając rażącą niewspółmierność kary wymierzonej temu oskarżonemu poprzez nieuwzględnienie okoliczności obciążających w sprawie,a to drugorzędnej roli oskarżonego w przestępstwie oraz przypadkowy i nieprzemyślany sposób działania.

W związku z tym obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej względem oskarżonego M. W. kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja Prokuratora jest częściowo zasadna,natomiast za całkowicie bezzasadną uznał Sąd Okręgowy apelację obrońcy oskarżonego M. W..

Ustosunkowując się w pierwszej kolejności do apelacji Prokuratora należy już na wstępie podnieść,iż zaproponowany przez tego skarżącego w akcie oskarżenia opis recydywy oskarżonego G. W. (1) w żadnym razie nie spełnia wymogów ustawowych i Sąd Rejonowy w znacznej części słusznie podjął decyzję o modyfikacji tego opisu.

Prokurator ,jako podmiot fachowy niewątpliwie zna warunki niezbędne do przypisania sprawcy działania w warunkach powrotu do przestępstwa z art.64§1 lub §2 kk,nie mniej jednak w tym konkretnym przypadku pominął w akcie oskarżenia za jaki czyn podobny skazany został uprzednio oskarżony G. W. (1) i jakim to wyrokiem,albowiem samo powołanie się na wyrok łączny jest niewystarczające.

Błędu nie ustrzegł się także Sąd Rejonowy powołując się w nowym opisie czynu tego sprawcy na wymierzoną mu karę łączną, a nie karę orzeczoną za konkretne ,podobne jednostkowe przestępstwo – objęte dopiero najpierw karą łączną a następnie wyrokiem łącznym.

Niezrozumiałe jest przy tym dlaczego w części wstępnej zaskarżonego wyroku przyjęto ,iż oskarżony G. W. (1) działał jako recydywista z art.64§1 kk,gdy tymczasem prokurator ( mimo powyższych uchybień) zakwalifikował trafnie czyn oskarżonego jak przestępstwo popełnione w warunkach recydywy wielokrotnej z art.64§2 kk.Zapewne jest to wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej Sądu Rejonowego,aczkolwiek w powiązaniu z równie oczywistą nieprawidłową analizą danych o karalności oskarżonego G. W. (1) można wysnuć wniosek o nazbyt pośpiesznym a konsekwencji niedokładnym rozpoznaniu sprawy.

W szczególności przeoczył Sąd Rejonowy,iż oskarżony G. W. (1) był już uprzednio karany za przestępstwo z art.279§1 kk w zw. z art.64§1 kk popełnione w dniu 23 .11.2006r. na karę 2 lat pozbawienia wolności w sprawie V K.1200/07 i wystarczyło bardziej wnikliwie zapoznać się z treścią wyroku łącznego Sądu Okręgowego we Wrocławiu w sprawie III K.45/09 aby dokonać tym razem zmiany opisu czynu w pełnej zgodności z ustawą.

Na marginesie dodać należy,iż Oskarżyciel Publiczny poprzestał w tym przypadku jedynie na załączeniu odpisu wyroku łącznego co zdaniem Sądu Okręgowego stanowiło istotny brak upoważniający Sąd Orzekający nawet do zwrotu sprawy.Jeśli jednak Sąd Orzekający zdecydował się na prowadzenie sprawy to miał obowiązek uzupełnić ten brak we własny zakresie przez dołącznie odpisu wyroku V K.1200/07 lub też dopuszczenie dowodu z przedmiotowych akt - czego nie uczyniono.

Za bezsporne należy w tej sytuacji uznać,iż oskarżony G. W. (1) przypisanego mu przestępstwa dopuścił się w warunkach wielokrotnej recydywy,a tym samym orzeczona kara pozbawienia wolności jest nie tylko sprzeczna z wymogami ustawowymi ,ale i zarazem rażąco łagodna na tle zasadnie orzeczonej takiej samej kary pozbawienia wolności względem oskarżonego M. W.,który w warunkach art.64§1 lub 2 kk nie odpowiadał.

Wobec oczywistości apelacji Prokuratora do oskarżonego G. W. w zakresie kwalifikacji prawnej jak i też w odniesieniu do konieczności zmiany wymiaru kary co najmniej do granic ustawy,Sąd Odwoławczy stanął na stanowisku,iż zmiana zaskarżonego wyroku w postępowaniu apelacyjnym pozbawiałaby oskarżonego G. W. (1) możliwości zaskarżenia rozstrzygnięcia o karze ,a tym samym niewątpliwie naruszałaby jego konstytucyjne prawo do obrony.W związku z tym Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok w stosunku do tego oskarżonego i sprawę przekazał Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania,celem ponownego,tym razem wszechstronnego uwzględnienia przy wymiarze kary całości okoliczności przedmiotowych i podmiotowych

Nie znalazł natomiast Sąd Odwoławczy przesłanek do uwzględnienia apelacji obrońcy oskarżonego M. W. ,któremu wymierzono karę w granicy dolnego ustawowego zagrożenia,a tym samym nie może być ona w żadnej mierze uznana za rażąco i niewspółmiernie surową.

W ślad za prawidłowymi w tym przypadku wywodami Sądu I instancji powtórzyć należy,iż oskarżony ten jest również osobą kilkakrotnie karaną i niepoprawną w łamaniu prawa.Wprawdzie,nie odpowiadał on jak współoskarżony W. w ramach recydywy ,nie mniej jednak również i wobec niego prognoza kryminologiczna jest zdecydowanie negatywna,co wyłącza możliwość zastosowania dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności.

Kierując się powyższymi rozważaniami,Sąd Odwoławczy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. W. utrzymał w mocy i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz jego obrońcy stosowne wynagrodzenie tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym.