Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: Sędzia SR Jolanta Korkus

Protokolant: Izabela Rytel

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 roku w postępowaniu przyspieszonym

z wniosku oskarżenia publicznego – asp. szatb. M. A. Komisariat Policji w G.

sprawy M. W. , syn M. i I. zd. M., urodz. (...) w K.

obwinionego o to, że

w dniu 28 września 2016 roku około godz. 21:45 w miejscowości N. ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości zaśmiecił miejsce dostępne dla publiczności rozbijając o chodnik butelkę z piwem o nazwie (...), a następnie w trakcie trwania interwencji policji publicznie używał słów nieprzyzwoitych oraz odmówił okazania dowodu osobistego pomimo posiadania go przy sobie, ponadto ponownie zaśmiecił miejsce publiczne wyrzucając na chodnik niedopałek papierosa,

tj. o czyny z art. 145 kw, art. 141 kw oraz art. 65 § 2 kw

1.  obwinionego M. W. uznaje za winnego tego, że:

- w dniu 28 września 2016 roku około godz. 21:45 w miejscowości N. ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości zaśmiecił miejsce dostępne dla publiczności rozbijając o chodnik butelkę z piwem o nazwie (...), a następnie wyrzucając na chodnik niedopałek papierosa przez co wyczerpał dyspozycję art. 145 kw;

- w tym samym miejscu i czasie będąc w stanie nietrzeźwości w trakcie trwania interwencji policji publicznie używał słów nieprzyzwoitych przez co wyczerpał dyspozycję art. 141 kw

i za to na podstawie art. 141 kw w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 600,00 (sześćset) złotych,

2.  obwinionego M. W. uniewinnia od popełnienia czynu z art. 65 § 2 kw i w tej części kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa,

3.  na podstawie art. 82 § 3 kpw zalicza obwinionemu M. W. na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w sprawie od dnia 28.09.2016r. do dnia 29.09.2016r., przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności jest równoważny grzywnie w wysokości 200,00 (dwieście) złotych i do kwoty 400,00 (czterystu) złotych uznaje grzywnę za wykonaną;

4.  na podstawie art. 82 § 4 kpw orzeka natychmiastową wykonalność wyroku;

5.  na podstawie art. 82 § 5 pkt 1 i 3 kpw zarządza zatrzymanie dowodu osobistego M. W. do czasu uiszczenia pozostałej części grzywny w kwocie 200,00 (dwieście) złotych w terminie 3 dni pod rygorem wykonania zastępczej kary aresztu w wymiarze 4 dni, przyjmując, iż jeden dzień zastępczej kary aresztu na równoważny grzywnie w wysokości 50,00 (pięćdziesięciu) złotych,

6.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100,00 (sto) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków oraz kwotę 60,00 (sześćdziesiąt) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VII W 637/16

UZASADNIENIE

M. W. został obwiniony o to, że:

w dniu 28 września 2016r. około godziny 21:45 w miejscowości N. ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości ( 0,59 mg/l ) zaśmiecił miejsce dostępne dla publiczności rozbijając o chodnik butelkę z piwem o nazwie (...), a następnie w trakcie trwania interwencji Policji publicznie używał słów nieprzyzwoitych oraz odmówił okazania dowodu osobistego pomimo posiadania go przy sobie , ponadto ponownie zaśmiecił miejsce publiczne wyrzucając na chodnik niedopałek papierosa ,

tj. o czyn z art. 145 kw , art. 141 kw, art. 65 § 2 kw,

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 28 września 2016r. około godziny 21:45 w miejscowości N. ul. (...) obwiniony M. W. stał przy sklepie spożywczym w grupie innych mężczyzn. Tę grupę zauważył przejeżdżający obok zmotoryzowany patrol policji w składzie st. sierż. K. B. i asp. sztab. W. K.. Na widok policjantów obwiniony M. W. rzucił na chodnik butelkę z piwem (...). Butelka potłukła się i wylało się z niej piwo zaśmiecając chodnik. Policjanci podjęli interwencję w stosunku do obwinionego. Obwiniony kilkakrotnie użył słów wulgarnych . K. B. przedstawiła się obwinionemu podając stopień, imię, nazwisko, jednostkę Policji i podstawę faktyczną i prawną interwencji i zażądała od obwinionego okazania dowodu osobistego. Obwiniony wyjął swój dowód osobisty i początkowo machał nim przed oczami funkcjonariuszki nie chcąc go podać jej do reki w celu sprawdzenia danych . Dopiero po około 10 minutach rozmowy i przekonywania podał jej swoje dane osobowe i dowód osobisty. Podczas interwencji ponownie powtarzał słowa wulgarne. Był pod wyraźnym wpływem alkoholu. W trakcie interwencji zachowywał się nerwowo i niegrzecznie. W pewnym momencie zapalił papierosa i po chwili wyrzucił go na chodnik. Jednak zaraz podniósł go i wyrzucił do kosza na śmieci. Obwiniony został zatrzymany do wyjaśnienia. Został również przebadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Wynik wyniósł 0,59 mg/l.

(dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionego M. W. - k. 20-20odwrót , zeznania K. B. k. 20 odwrót-21, W. K. k. 21 -22, notatka urzędowa- k. 1)

Obwiniony na stałe mieszka i pracuje zagranicą.

(dane podane przez obwinionego w postępowaniu sądowym- k. 20v)

Obwiniony nie przyznał się do rozbicia butelki na chodniku. Stwierdził, iż była już ona rozbita, gdy przyjechali policjanci. Przyznał, że w czasie interwencji używał słów wulgarnych, bo był zdenerwowany, ale nie chciał nikogo obrazić. Dodał, że rzeczywiście wyrzucił papierosa na chodnik , ale zaraz go sprzątnął do kosza na śmieci. Natomiast podał policjantom swoje dane osobowe i okazał dowód osobisty.

(wyjaśnienia obwinionego k 20-20 odwrót)

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego tylko w tej części, w której przyznaje się do popełnienia zarzuconego mu czynu. W pozostałym zakresie wyjaśnienia obwinionego nie są wiarygodne i stanowią wyraz przyjętej przez niego linii obrony.

Wyjaśnieniom obwinionego przeczą zgodne, logiczne i konsekwentne zeznania interweniujących funkcjonariuszy Policji K. B. oraz W. K. . Świadkowie ci nie mają powodów, aby bezpodstawnie obciążać obwinionego, są dla niego osobami obcymi i nie zainteresowanymi wynikiem sprawy.

Pozostały materiał dowodowy jako niekwestionowany przez żadną ze stron należy uznać za wiarygodny.

Obwiniony wyczerpał dyspozycję art. 145, ponieważ rozbijając butelkę na chodniku oraz rzucając na niego papierosa zaśmiecił miejsce publiczne. Obwiniony popełnił także wykroczenie z art. 141 kw, z uwagi na to, że w miejscu publicznym używał słów wulgarnych- nieprzyzwoitych.

Natomiast nie można przypisać obwinionemu popełnienia wykroczenia z art. 65 § 2 kw, z uwagi na to, że obwiniony podał funkcjonariuszom swoje dane osobowe i okazał dowód osobisty. Fakt, że nie zrobił tego natychmiast po zgłoszeniu żądania przez funkcjonariusza lecz po około 10 minutach nie ma znaczenia dla zachowania obwinionego , które ostatecznie zrealizowało obowiązek udzielenia umundurowanym funkcjonariuszom Policji wiadomości o swoich danych i udzielenia dowodu osobistego. Dlatego w tej części Sąd uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzuconego mu czynu.

Zachowanie obwinionego co do czynów z art. 141 kw i 145 kw było zawinione i bezprawne, gdyż sąd nie znalazł okoliczności wyłączających winę czy bezprawność obwinionego.

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał na uwadze całokształt okoliczności towarzyszących sprawie i tak na korzyść poczytał obwinionemu częściowe przyznanie się do winy, złożenie wyjaśnień, posprzątanie niedopałka papierosa. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał działanie pod wpływem alkoholu.

Przy wymiarze kary grzywny, Sąd baczył, by była ona możliwa do wykonania przez obwinionego, a jednocześnie dotkliwa i adekwatna do wagi popełnionych czynów. Obwiniony jest osobą pracującą, osiągającą dochody oraz nie posiadającą nikogo na utrzymaniu. Zatem kara grzywny orzeczona stosownie do art. 9 § 2 kw w łącznej wysokości 600,00 złotych w zestawieniu z sytuacją majątkową obwinionego jest w ocenie Sądu karą dotkliwą i zrealizuje cele represyjne i wychowawcze w stosunku do obwinionego przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności w sprawie, a jednocześnie nie będzie stanowiła nadmiernego obciążenia dla utrzymania obwinionego.

Sąd obciążył obwinionego kosztami sądowymi, ponieważ jest on osobą zdolną do pracy, posiada wyuczony zawód i nie ma nikogo na utrzymaniu. Poniesienie kosztów procesu nie przekroczy jego możliwości zarobkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę sąd orzekł sentencji wyroku.