Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział XV Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Godlewski

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 roku w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. G. i M. W.

przeciwko T. F.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez powodów

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

z dnia 16 czerwca 2015 r.

sygn. akt I C 2234/14

1.  oddala apelację;

2.  zasądza solidarnie od powodów na rzecz pozwanej kwotę 300 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.

SSO Krzysztof Godlewski

UZASADNIENIE

Apelacja okazała się bezzasadna.

Z uwagi na to, że Sąd Okręgowy nie przeprowadził w niniejszej sprawie postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku ograniczono, zgodnie z treścią art. 505 ¹³§ 2 k.p.c. do wyjaśnienia jego podstawy prawnej.

Sąd Okręgowy uznał ustalenia faktyczne przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku za prawidłowe, przyjmując je za własne, w myśl postanowień art. 382 k.p.c., podzielając także rozważania prawne przedstawione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że sprawa miała charakter uproszczony, zatem nastąpiła zmiana trybu. Niewątpliwie doszło do zawarcia umowy najmu, a strona powodowa dochodziła roszczeń związanych z jej niewykonaniem (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 2010 r., III CZP 123/ 09, OSNC 2010/7-8/110).

Należy też zaznaczyć, że na etapie postępowania apelacyjnego nie może dojść do zmiany podstawy faktycznej żądania. Z pozwu w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że powodowie dochodzili odszkodowania z tytułu szkody polegającej na ponoszeniu przez nich wyższych kosztów najmu lokalu w okresie 15 miesięcy - od października w 2012 roku do grudnia 2013 roku oraz szkody związanej z kosztem transportu z B. do P. mebli i urządzeń wyposażenia mieszkania oraz załadunku i rozładunku, a także przechowywania tych konkretnych urządzeń i mebli (k. 3-4).

Trafnie Sąd Rejonowy przyjął, że odszkodowanie to w żadnej części nie mogło zostać zasądzone.

Jeżeli chodzi o odszkodowanie w części dotyczącej wyższych kosztów najmu lokalu, to wbrew twierdzeniu apelacji, szkoda w tym zakresie wcale nie była bezsporna, gdyż pozwana kwestionowała w ogóle powstanie tej szkody. Nie mógł więc w sprawie znaleźć zastosowania art. 322 k.p.c., gdyż szacowanie odszkodowania może nastąpić, jeżeli nie budzi wątpliwości, że szkoda w ogóle wystąpiła. Inną rzeczą jest, że takie szacowanie musi nastąpić na podstawie całokształtu okoliczności sprawy. Nie może to nastąpić jedynie na podstawie twierdzeń samych powodów. Powodowie nie przedstawili jakiegokolwiek materiału dowodowego pozwalającego na dokonanie takich szacunków. Zasady doświadczenia życiowego nie pozwalają na przyjęcie, że powodowie ponieśli w tym zakresie jakąkolwiek szkodę. Z zawiadomienia o wysokości opłat (karta 51) podpisanego przez powodów i świadka B. W. jednoznacznie wynika, że czynsz oraz opłaty za zimną wodę i ścieki oraz wywóz śmieci miały wynosić 1115,09 zł, przy czym jak wynika z zeznań B. W. (karta 90) ostatecznie zgodziła się ona, aby opłaty były liczone od trzech osób. Twierdzenie więc, że opłaty te miały być niższe z powodu zamieszkiwania jedynie dwóch osób i planowanego zamontowania wodomierzy, nie znajdują żadnego potwierdzenia w materiale dowodowym. Trafnie zatem Sąd Rejonowy przyjął, że mało prawdopodobne jest, aby powodowie płacili za gaz i energię elektryczną w spornym lokalu mniej niż 384,91 zł miesięcznie. Lokal ten jest bowiem dwukrotnie większy niż lokal zajmowany faktycznie przez powodów w spornym przed okresie, a ponadto jest położony na poddaszu co prawdopodobnie powoduje, iż koszty jego ogrzewania są większe. Ponadto powodowie zamierzali wykorzystywać sporny lokal dla celów zawodowych, a zatem koszty jego utrzymania byłyby wyższe niż lokalu przeznaczonego jedynie dla celów mieszkalnych (w którym przebywa się krócej w związku z wykonywaniem pracy zawodowej). Należy też zwrócić uwagę na fakt, że w spornym mieszkaniu jest piec dwufunkcyjny (k. 110), więc podgrzewana jest również woda użytkowa, przy czym ma to miejsce w ciągu całego roku, zużycie gazu nie występuje więc tylko w miesiącach zimowych. Wskazane przesłanki stanowią co prawda jedynie podstawę do pewnych przypuszczeń, jednak opartych na dostępnych danych wynikających ze zgromadzonego materiału dowodowego. Powodowie nie złożyli bowiem jakichkolwiek wniosków dowodowych, pozwalających przyjąć jakieś inne rozsądne przesłanki szacowania realnych kosztów utrzymania spornego lokalu np. o przesłuchanie osób tam zamieszkujących lub ewentualnie dowodu z opinii biegłego.

Jeżeli chodzi o odszkodowanie związane z transportem mebli i urządzeń z B. do P. i ich przechowywaniem oraz załadunkiem i rozładunkiem, to trafnie przyjął Sąd Rejonowy, że z jednej strony nie ma dowodów poniesienia tych kosztów, a z drugiej - nie ma związku przyczynowego między ich ewentualnym poniesieniem a odmową wykonania umowy przez pozwaną. Przyjazd świadka B. W. do P. na podpisanie umowy nastąpiłby niezależnie od tego czy umowa ta została wykonana czy też nie. Skoro świadek przywiozła do P. pewne sprzęty, a następnie zabrała je z powrotem do B. (zeznania powoda – k. 110), przy czym nastąpiło to przy okazji jej wizyty związanej z podpisaniem umowy, której nie można było uniknąć, to trudno przyjąć, że zostały poniesione jakieś dodatkowe koszty, które nie miałaby miejsca gdyby pozwana prawidłowo wykonała zawartą umowę najmu. Dodatkowo, wbrew treści pozwu, powodowie nie pokryli tych kosztów - z zeznań świadka B. W. wynika, że dopiero oczekuje na zwrot tych kosztów. Nie ma też żadnych przekonujących dowodów potwierdzających rzeczywiste koszty załadunku i rozładunku tych sprzętów w B. oraz ich przechowywania. Według świadka B. W. (k. 92) było to zaproszenie na kolację, na piwo, drobne kwoty. Trudno przyjąć że koszty te wyniosły w istocie 250 zł.

Nie ma również podstaw do zastosowania w niniejszej sprawie art. 102 k.p.c., gdyż sama okoliczność, iż powodowie czują się pokrzywdzeni przez pozwaną i faktycznie zostali przez nią narażeni na różne niedogodności związane z bezpodstawną odmową wykonania umowy najmu, nie może powodować nie obciążania ich kosztami bezzasadnie wytoczonego powództwa, co spowodowało konieczność obrony i poniesienia związanych z tym kosztów przez pozwaną. Także fakt, że powodowie nieumiejętnie podejmują czynności procesowe nie uzasadnia zastosowania dobrodziejstwa wynikającego ze wspomnianego przepisu. Należy też zaznaczyć, że żadne inne okoliczności np. dotyczące sytuacji majątkowej stron nie były podnoszone ani w postępowaniu przed sądem I instancji, ani w postępowaniu odwoławczym.

Przedstawione okoliczności skutkowały oddaleniem apelacji, na podstawie art. 385 k.p.c.

W punkcie 2. orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., obciążając kosztami postępowania apelacyjnego powodów, jako stronę przegrywającą proces na tym etapie. Na koszty, których zwrot zasądzono na rzecz pozwanej, złożyło się wynagrodzenie jej pełnomocnika procesowego w instancji odwoławczej, ustalone w stawce minimalnej, na podstawie § 6 pkt 3 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 t.j. ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804).

SSO Krzysztof Godlewski