Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący:SSO Mariusz Musiał

Protokolant: st.sekr.sądowy Jolanta Stawarz

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2013 r. w Tarnowie na rozprawie

odwołania S. M.

od decyzji Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowa w T.

z dnia 12 czerwca 2012 r. nr (...)

przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowa w T.

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 703/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 maja 2013 r.

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowa w T. decyzją z dnia 12 czerwca 2012 r. odmówił S. M. przyznania prawa do renty rolniczej w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. 1998 r. Nr 7 poz. 25 z póź. zm.). W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na treść art. 21 cytowanej ustawy stwierdził, że w/w nie przysługuje prawo do renty rolniczej, ponieważ orzeczeniem Komisji Lekarskiej z dnia 05.06.2012 r. nie został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.

S. M. w odwołaniu od powyższej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty.

W odpowiedzi na odwołanie Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowa w T. wniosła o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

S. M. urodzony w dniu (...) dotychczas nie pobierał renty rolniczej. Legitymuje się wymaganym okresem ubezpieczenia rolniczego. W dniu 03.04.2012 r. wystąpił z wnioskiem o rentę rolniczą.

(dowód: akta rentowe)

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u S. M. całkowitej, długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu przepisów art. 21 ust.1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników ( Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342 z p. zm. ) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: specjalisty z zakresu neurologii, reumatologii i interny.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegli neurolog i reumatolog stwierdzili, że odwołujący choruje na:

- przewlekły zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa bez upośledzenia funkcji,

- szpotawość kolan z okresowym bólem kolana prawego bez upośledzenia funkcji,

- zmiany zwyrodnieniowe stawów dłoni bez upośledzenia funkcji,

- żylaki podudzia lewego w II okresie wg (...),

- przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy,

- stan po zapaleniu tęczówki i ciała rzęskowego oka lewego w 2011 r.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegli uznali, że odwołujący nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, w badaniu układu ruchu nie stwierdzono ograniczenia ruchomości czynnej i biernej w obrębie kończyn górnych i dolnych. Siła i napięcie mięśni kończyn symetryczne, bez wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych na całej długości kręgosłupa. W badaniu fizykalnym stwierdzono szpotawość stawów kolanowych bez obrzęków i bez ograniczenia ruchomości. Ruchomość stawów biodrowych i kolanowych pełna. Zakres ruchów w stawach obwodowych prawidłowy. W badaniu neurologicznym nie stwierdzono objawów korzeniowych, próba R. ujemna, objaw szczytowy ujemny, odruchy ścięgniste zachowane, żywe, symetryczne. Kręgosłup lędźwiowy bez ograniczenia ruchomości. Chód sprawny. Neurologicznie bez objawów uszkodzenia układu nerwowego. Schorzenia układu ruchu mogą wymagać okresowej farmakoterapii i rehabilitacji, jednak nie powodują takiego upośledzenia funkcji narządu ruchu, która by uzasadniała uznanie całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 8-11 as).

Biegły gastrolog na podstawie wyników badań, w tym badania osobistego i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej rozpoznał u odwołującego:

- chorobę refluksową przełyku I stopnia,

- przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka,

- chorobę wrzodową dwunastnicy,

- zespół zaburzeń funkcjonalnych jelita grubego,

- guzki krwawnicze II stopnia,

- zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne w zakresie kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym,

- żylaki podudzi,

- stan po zapaleniu tęczówki oka lewego,

- przepuklinę pachwinową lewą.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegły uznał, że odwołujący nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, choroba refluksową przełyku bez powikłań. Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka bez progresji do choroby wrzodowej żołądka. Choroba wrzodowa dwunastnicy obecnie w remisji. Całość wymaga odpowiedniego postępowania diagnostycznego i farmakologicznego oraz okresowej kontroli endoskopowej. Zespół zaburzeń funkcjonalnych jelita grubego wymaga odpowiedniego postępowania dietetycznego i farmakologicznego. Nie stwierdza się zaburzeń trawienia, wchłaniania, metabolicznych, niedoborów kalorycznych. Guzki krwawnicze bez powikłań. Zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne w zakresie układu ruchu wymagają odpowiedniego postępowania usprawniającego. Żylaki podudzi bez cech restrykcji. Przepuklina pachwinowa lewa – wolna, docelowo rozważenie postępowania zabiegowego. Przebyte zapalenie tęczówki oka lewego i pogarszające się widzenie wymaga stałego nadzoru okulistycznego.

(dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 16-18 as).

Biegły chirurg-ortopeda na podstawie wyników badań, w tym badania osobistego i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej rozpoznał u odwołującego:

- zespół bólowy kręgosłupa,

- stan po złamaniu kończyny dolnej prawej,

- żylaki kończyn dolnych zwłaszcza lewej,

- chorobę zwyrodnieniową stawów.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegły uznał, że odwołujący nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, zespół bólowy kręgosłupa przebiega u odwołującego z napięciem mięśni przykręgosłupowych odcinka szyjnego i lędźwiowego z nieznacznym ograniczeniem ruchomości kręgosłupa odcinka górnego i dolnego aktualnie nie uzasadnia orzeczenia niezdolności do pracy. W badaniu fizykalnym nie stwierdzono dysfunkcji stawów kończyn górnych i dolnych, a nieznaczne ograniczenie ruchomości palców obu dłoni nie upośledza funkcji ruchowej dłoni w stopniu znacznym. Żylaki kończyn dolnych zwłaszcza lewej nie występują z obrzękami i objawami znacznej niewydolności żylnej, wymagają leczenia ambulatoryjnego. Całość schorzeń występujących u odwołującego wymaga leczenia specjalistycznego, ale ich stopień nie uzasadnia orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 33-35 as).

Organ rentowy nie wniósł żadnych zastrzeżeń do przeprowadzonych w niniejszej sprawie dowodów z opinii biegłych lekarzy sądowych. Odwołujący, kwestionował opinię biegłych, ale nie zgłosił żadnych merytorycznych zarzutów. Sąd postanowił uzupełnić postępowanie dowodowe i zwrócił się o wydanie opinii do biegłego sądowego z zakresu chirurgii- ortopedii. Odwołujący kwestionował również opinię biegłego chirurga-ortopedy, nie wnosząc jednak żadnych konkretnych zarzutów.

Sąd nie podzielił zastrzeżeń tych uznając, iż opinie biegłych reumatologa, neurologa, gastrologa i chirurga-ortopedy w pełni zasługują na uwzględnienie jako prawidłowo przeprowadzony dowód sądowo lekarski zwłaszcza, iż zastrzeżenia odwołującej nie miały merytorycznego charakteru ograniczając się do negacji wniosków biegłych. W przekonaniu Sądu zastrzeżenia zgłoszone przez odwołującą nie znajdują potwierdzenia w świetle analizy przedmiotowych opinii. W opiniowaniu sądowo lekarskim zdaniem Sądu istotne znaczenie ma bowiem stopień naruszenia funkcji organizmu spowodowany stanem lub procesem chorobowym w odniesieniu do zdolności bądź niezdolności do pracy. Natomiast mnogość rozpoznanych schorzeń, stałe leczenie – nie przekładają się automatycznie na stopień zdolności do pracy. Subiektywne odczucia odwołującej muszą być oceniane w toku badania klinicznego i obiektywnie zweryfikowane. Obiektywna weryfikacja nie zawsze jednak spełnia oczekiwania stron zwłaszcza w postępowaniu w sprawach rentowych - co jednakże nie przesądza automatycznie, że opinia wydana jest z naruszeniem obiektywizmu i bezstronności.

Opinie biegłych zdaniem Sądu zawierają kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu zdrowia odwołującego i uwzględniają wpływ wszystkich rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy ocenianą z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu dogłębnej wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób je sporządzających. Wnioski przedmiotowych opinii zostały właściwie sformułowane i umotywowane, zaś sposób dojścia do przedstawionego przez biegłych stanowiska w ocenie Sądu zezwala uznać opinie za jasny, przejrzysty i w pełni wiarygodny dowód sądowo - lekarski.

Opinie biegłych w ocenie Sądu spełniają ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Pozostałe okoliczności sprawy uznał Sąd za bezsporne, bowiem nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie zostały w całości uznane przez Sąd za wiarygodne i prawdziwe.

Sąd rozważył co następuje:

Stosownie do dyspozycji art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników ( Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342 z p. zm. ) przesłankami niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym uprawniającymi do renty inwalidzkiej rolniczej są:

- podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i członków ich rodzin w latach 1983 -1990,

-

trwała lub okresowa całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym,

-

całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2 , lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy odwołujący ze względu na stan zdrowia jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym czy też jest do wykonywania tej pracy zdolny jak to wynika z zakwestionowanej opinii Komisji Lekarskiej i wydanej na tej podstawie decyzji KRUS. W przekonaniu Sądu - z opinii biegłych lekarzy sądowych wydanych w toku postępowania w niniejszej sprawie w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wynika, iż stan zdrowia odwołującego - uzasadnia tezę, iż nie spełnia on przesłanki całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, a tym samym nie spełnia wymogów nabycia prawa do inwalidzkiej renty rolniczej określonych w przytoczonych przepisach.

Sąd stwierdził, że S. M. jest zdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Biorąc bowiem pod uwagę charakter dotychczasowych schorzeń: gastrycznych i narządu ruchu szeroko opisanych powyższej oraz stopień ich nasilenia należało w całości podzielić stanowisko biegłych wyrażone w opiniach.

Tezę o zdolności odwołującego do pracy potwierdzają wnioski zawarte w opinii biegłych sądowych z zakresu: neurologii, reumatologii, gastrologii i chirurgii-ortopedii, zgodnie z którymi stan zdrowia odwołującego nie uzasadnia uznanie go za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.

Wobec powyższych okoliczności, na mocy powołanych wyżej przepisów prawa materialnego i art. 477 ¹⁴§1 kpc, należało orzec jak w sentencji.