Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 października 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:SSA Jarosław Papis

Sędziowie:SA Sławomir Lerman (spr.)del. SO Barbara Augustyniak

Protokolant:sekr. sąd. Ewa Marciniak - Pawłowska

przy udziale Prokuratora Sławomira Posmyka

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2016 r.

sprawy wnioskodawcy G. T.

z powodu apelacji wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy i prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Płocku

z dnia 21 czerwca 2016 r. sygn. akt II Ko 121/16

1)  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazuje w miejsce art. 554 k.p.k. artykuł 552 a § 1 k.p.k.;

2)  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok w pozostałej części.

SSA Sławomir Lerman SSA Jarosław Papis del. SSO Barbara Augustyniak

Sygn. akt II AKa 204/16

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Płocku, II Wydział Karny wyrokiem z dnia 21 czerwca 2016 r. po rozpoznaniu wniosku G. T. o odszkodowanie i zadośćuczynienie z tytułu zastosowania środków przymusu o których mowa w rozdziale VI k.p.k. na podstawie art. 554kpk w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 27 września 2013r. o zmianie ustawy - Kodeks Postępowania Karnego oraz niektórych ustaw, Dz. U. poz. 1247 ze zm.

1.  Zasądził od Skarbu Państwa - Prokuratury Krajowej w W. na rzecz G. T. urodzonego (...) w P., syna B. i G. z domu S. 20.000 ( dwadzieścia tysięcy)zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku, tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikłą z wykonania wobec niego w okresie od dnia 19 lipca 201 Or. do dnia 14 listopada 201 lr. środków przymusu o których mowa w rozdziale VI k.p.k. w postaci dozoru policji połączonego z zakazem opuszczania kraju, zatrzymaniem paszportu, zakazem wydania dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy i zawieszenia w pełnieniu czynności służbowych policjanta w postępowaniu oznaczonym sygnaturą akt Ap V Ds. 39/09 Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie.

2.  Oddalił w całości żądanie odszkodowania za szkodę wyrządzoną wskutek wykonania wyżej wskazanych środków przymusu.

3.  Wydatkami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli pełnomocnik wnioskodawcy i prokurator, ale wniosek o uzasadnienie wyroku sądu II instancji złożył jedynie prokurator, dlatego też, zgodnie z obowiązującymi przepisami, w niniejszym uzasadnieniu omówiona zostanie tylko apelacja prokuratora.

Prokurator zaskarżył wyrok w całości, któremu zarzucił:

–

obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. „art. 554 kpk w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 27.09.2013 roku o zmianie ustawy - kodeksu postępowania karnego oraz niektórych ustaw, Dz. U. poz. 1247” poprzez jego zastosowanie w podstawie prawnej wyroku, podczas gdy przepis ten odnosi się li tylko do właściwości miejscowej sądu, stąd też brak jest w wyroku podstawy prawnej zasądzenia zadośćuczynienia,

–

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia, polegający na wskazaniu Prokuratury Krajowej w W. jako jednostki organizacyjnej Skarbu Państwa, zobowiązanej do wypłaty wnioskodawcy zasądzonej kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wynikłą z wykonania wobec wnioskodawcy środków przymusu w postaci dozoru policji połączonego z zakazem opuszczania kraju, zatrzymaniem paszportu, zakazem wydania dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy i zawieszenia w pełnieniu czynności służbowych policjanta w postępowaniu oznaczonym sygn. akt Ap V Ds. 39/09 Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie, przy czym błąd ten miał wpływ na treść wydanego wyroku,

–

obrazę art. 424 § lpkt. 1 i 2 kpk poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku w sposób niezgodny z obowiązującymi przepisami, gdyż brak jest wyjaśnienia podstawy prawnej zasądzenia zadośćuczynienia na rzecz wnioskodawcy oraz wskazaniu Prokuratury Krajowej jako jednostki organizacyjnej Skarbu Państwa zobowiązanej do wypłaty tego świadczenia.

Na zasadzie art. 427 § 1 i art. 437 § 1 i 2 kpk wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny w Łodzi zważył:

Apelacja prokuratora jest częściowo zasadna.

Rzeczywiście sąd I instancji nieprawidłowo wskazał jako podstawę swojego rozstrzygnięcia art. 554 k.p.k. Wprawdzie sąd na kartach 13-14 pisemnych motywów wyroku trafnie wyjaśnił prawną podstawę żądania wnioskodawcy i swojego rozstrzygnięcia wskazując na przepis art. 552a k.p.k., który obowiązywał w okresie od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 15 kwietnia 2016r., niemniej konieczna była zmiana treści zaskarżonego wyroku precyzująca podstawę tego orzeczenia. W ocenie sądu odwoławczego nie był to powód uzasadniający uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, zwłaszcza gdy uwzględni się treść art. 437§ 2 k.p.k. i 455a k.p.k.

Pozostałe zarzuty podniesione przez autora wniesionego środka zaskarżenia także nie uzasadniały sformułowania takiego wniosku apelacyjnego – niezależnie od tego, że okazały się niezasadne. Sąd okręgowy w pisemnych motywach zapadłego rozstrzygnięcia przedstawił swój tok rozumowania, który w sposób przekonujący oraz zgodny z zasadami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego uzasadnił, co zdaniem sądu apelacyjnego pozostaje pod pełną ochroną statuowanej w art. 7 k.p.k. zasady swobodnej oceny dowodów. Uważna analiza rozważań sądu pierwszej instancji zawartych w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku na kartach 25-27 upoważnia sąd apelacyjny do stwierdzenia, iż sąd okręgowy dokonał prawidłowej analizy wszystkich zaistniałych w sprawie okoliczności faktycznych i prawnych w zakresie ustalenia organu reprezentującego Skarb Państwa w przedmiotowej sprawie. Ocenę tę Sąd Apelacyjny w Łodzi w pełni podziela, stąd nie ma potrzeby powielania trafnej argumentacji zawartej w wyżej wskazanym fragmencie uzasadnienia. Przypomnieć tylko należy, że aby skutecznie wykazać sądowi orzekającemu poczynienie błędnych ustaleń faktycznych , nie wystarczy jedynie zaprezentować własną koncepcję, ale trzeba konkretnie wskazać i uzasadnić złamanie przez sąd orzekający zasad wiedzy czy doświadczenia życiowego . Wymogu tego apelacja prokuratora nie spełnia, prezentując nie zasługującą na uwzględnienie polemikę z prawidłowymi ustaleniami sądu wspartymi trafną interpretacją przepisów procedury karnej i cywilnej. Pamiętać bowiem należy, że żądanie wnioskodawcy związane było jedynie ze skutkami wynikłymi ze stosowania środków przymusu przez prokuratora, na co zezwalały obowiązujące przez kilka miesięcy przepisy zawarte w przywołanym wyżej art. 552a k.p.k.

Z wyżej wymienionych powodów orzeczono jak w sentencji wyroku. Na podstawie art. 554 § 4 k.p.k. postępowanie w przedmiotowej sprawie jest wolne od kosztów sądowych.