Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2015r.

Sąd Rejonowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2015 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku małoletniego G. N. – reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego – matkę J. N.

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...)

o ustalenie

na skutek odwołania małoletniej G. N.

od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...)

z dnia 3 marca 2015 r. nr S-IV. (...).(...). (...)

oddala odwołanie.-

Sygn. akt IV U 206/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 28 grudnia 2015 r.

Orzeczeniem z dnia 14 stycznia 2015 r. nr (...).(...) (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności w D. nie zaliczył małoletniej G. N. do osób niepełnosprawnych.

Odwołanie od powyższego orzeczenia do Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności wniosła w dniu 21 stycznia 2015 r. przedstawicielka ustawowa małoletniej wnioskodawczyni matka J. N., domagając się zaliczenia do osób niepełnosprawnych. Wskazała, że córka choruje na (...) i (...), że pozostaje pod opieką (...) i (...), że obecnie leki działają i pomagają w ustaniu duszności. Dalej podała, że dziecko od najmłodszych lat wymagało opieki specjalistów, gdyż urodziło się z (...) oraz (...), że osobiście dozuje jej leki, że dziewczynka często skarży się na swój stan zdrowia, co rzutuje na koncentrację, w związku z czym wymaga stałej pomocy w nauce.

W wyniku rozpatrzenia odwołania Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) orzeczeniem z dnia 3 marca 2015 r. nr sprawy S.IV. (...).(...). (...) utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie. Podał, że po zapoznaniu się z treścią odwołania oraz wnikliwej analizie dokumentacji medycznej i specjalistycznej w jego ocenie orzeczenie zostało wydane zgodnie z ustalonym stanem faktycznym oraz dokumentacją medyczną, a na tej podstawie dziecko prawidłowo nie zostało zaliczone do osób niepełnosprawnych. Podkreślił, że schorzenia występujące u dziecka nie zaburzają w znacznym stopniu funkcjonowania organizmu i nie upośledzają poważnie jego rozwoju. Tym bardziej, że rozwój dziecka nie odbiega znacznie od rozwoju innych dzieci w tym samym wieku, a dziecko jest samodzielne adekwatnie do wieku, w związku z czym, nie zachodzi konieczność zapewnienia mu całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Od powyższego orzeczenia matka wnioskodawczyni J. N. w dniu 13 kwietnia 2015 r. wniosła odwołanie do tut. Sądu, domagając się zaliczenia dziecka do osób niepełnosprawnych. Podała, że dziecko od urodzenia do chwili obecnej choruje na (...), (...), (...),(...), (...), (...),(...) jako przejaw wczesnodziecięcego (...) oraz podejrzenie zespołu (...). Dziewczynka pozostaje pod kontrolą 6 poradni specjalistycznych: (...), (...), (...),(...), (...) oraz (...). Wskazała, że u dziecka występuje deficyt (...),(...), (...), co generuje konflikty z rówieśnikami, a (...) wywołuje zaburzenie (...). Poza tym zalecenia poszczególnych lekarzy – specjalistów powodują konieczność stałej pomocy i opieki ze strony rodziców, ponieważ mimo, że dziewczynka jest dzieckiem bardzo inteligentnym, to pozostawienie jej samej z zadaniami nie jest możliwe.

W odpowiedzi na odwołanie Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w (...) podał, że występująca u małoletniej (...) jest niewątpliwie chorobą przewlekłą wymagającą systematycznego stosowania leków, jednakże przedłożona dokumentacja wskazuje, że choroba ma lekki przebieg, u dziecka nie występują ciężkie zaostrzenia, dziecko nie wymaga okresowego leczenia szpitalnego. Dziecko samodzielnie wykonuje czynności samoobsługowe, porusza się prawidłowo, komunikuje się samodzielnie. Jako schorzenia współistniejące stwierdzono występowanie (...) oraz (...) ale przebieg tych schorzeń nie powoduje ograniczeń w prawidłowym jego funkcjonowaniu w społeczeństwie, tym samym, choroba nie upośledza sprawności organizmu w stopniu uzasadniającym zaliczenie do osób niepełnosprawnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Wnioskodawczyni G. N. skończyła 11 lat. Mieszka razem z rodzicami w D.. Cała rodzina mieszka samodzielnie, a dziewczynka ma osobny pokój. (...) rodzice nie pracują, utrzymują się z(...) i podejmują prace (...). Mogą też liczyć na pomoc ze strony rodziny.

Małoletnia rozwijała się prawidłowo. Od 3-go roku życia uczęszczała do przedszkola. Naukę w szkole rozpoczęła o czasie. Obecnie jest uczennicą (...) klasy szkoły podstawowej. Uczy się bardzo dobrze. Na koniec (...) klasy miała świadectwo z paskiem. Z zachowania miała ocenę „wzorowy”. Jest również uczennicą (...) klasy szkoły podstawowej muzycznej i gra na skrzypcach, fortepianie oraz gitarze. W szkole muzycznej ma zajęcia trzy razy w tygodniu, w sumie 7 godzin. W domu ma skrzypce, gitarę i keyboard, na których codziennie ćwiczy przez około pół godziny dziennie. W wolnym czasie lubi tańczyć i śpiewać. Nie ma problemów w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami. Odwiedza koleżanki w ich domach i one przychodzą do niej. Wnioskodawczyni do szkoły chodzi i wraca z koleżanką, a do szkoły muzycznej odprowadza ją matka, bo trzeba przejść przez ruchliwą ulicę. W odrabianiu lekcji pomaga jej matka. Była dwa razy na koloniach w R. (10 dni) i w L. (14 dni), jeździ także na trzydniowe biwaki ze szkołą.

Wnioskodawczyni jest samodzielna w zakresie samoobsługi. Potrafi zrobić sobie herbatę, jajecznicę czy kanapkę. Pomaga w obowiązkach domowych: sprząta swój pokój, zmywa naczynia, nakrywa do stołu, chodzi na zakupy. Bywa impulsywna, zdarza się, że (...), np. w co się ubrać, co do organizacji czasu. Nie sprawia innych problemów wychowawczych.

W opinii nr (...) wydanej w dniu 15 czerwca 2015 r. przez Poradnię (...)– (...) w sprawie objęcia ucznia pomocą psychologiczno – pedagogiczną w szkole stwierdzono, że wnioskodawczyni spełnia kryteria diagnostyczne zespołu (...).

Orzeczeniem (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w D. z dnia 12 grudnia 2012 r. wnioskodawczyni została zaliczona do osób niepełnosprawnych na okres do 31 grudnia 2014 r. jako symbol przyczyny niepełnosprawności wskazano (...) (choroby (...)).

(dowód: akta Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności
w (...))

Od urodzenia małoletnia leczy się z powodu(...). Jest także uczulona na sierść zwierząt, roztocza, trawy i kurz. Główne objawy choroby to (...), (...), (...) zwłaszcza po kontakcie z alergenem, (...). U wnioskodawczyni stwierdzono także (...) oraz (...), w związku z czym nosi aparat (...).

Aktualnie u wnioskodawczyni rozpoznano (...) (...). Przebieg schorzenia jest łagodny, kontrolowany. Stosowane, standardowe leczenie (...) dobrze kontroluje objawy (...). Wnioskodawczyni nie wymagała hospitalizacji czy sterydoterapii systemowej z powodu zaostrzeń choroby.

Pod względem(...) wnioskodawczyni nie jest osobą niepełnoprawną.

(dowód: opinia sądowo – lekarska z zakresu pulmonologii - k. 11 – 12)

Pod względem (...) u wnioskodawczyni stwierdzono nieznaczne osłabienie konwergencji prawego oka. Dziewczynka ma pełną ostrość wzroku obu oczu i brak jest zmian w narządzie wzroku. Posiada widzenie obuoczne, co pozwala za uznanie jej za osobę bez defektów w funkcjach narządu wzroku.

Pod względem(...) wnioskodawczyni nie podlega zaliczeniu do osób niepełnosprawnych.

(dowód: opinia sądowo – lekarska z zakresu okulistyki - k. 22 – 23)

Wnioskodawczyni pod względem (...) skarży się na obustronne (...), (...), (...). Prowadzona jest obserwacja(...)

W czasie badania (...) stwierdzono w nosie (...) w obu przewodach nosowych, (...), ale zachowaną, słuch w badaniu akumetrycznym i stroikami obustronnie w normie.

Z uwagi na schorzenie (...), tj. (...) oraz (...) w obserwacji wnioskodawczyni nie należy zaliczyć do osób niepełnosprawnych.

(dowód: opinia sądowo – lekarska z zakresu laryngologii - k. 28)

Wnioskodawczyni nie leczyła się p. i nie korzystała z pomocy p.. Była dwukrotnie konsultowana w Poradni P. – P. z powodu (...).

Wnioskodawczyni uczestniczyła w badaniu p. samodzielnie i bez trudu nawiązała kontakt werbalny. Wypowiadała się zbornie, dostatecznie obszernie, miała jasną świadomość, w pełni zachowaną orientację auto i allopsychiczną. W trakcie rozmowy p. zachowywała się spokojnie, wykonywała polecenia, łatwo się podporządkowywała, przestrzegała obowiązujących norm i zasad. Wnioskodawczyni miała prawidłowy napęd psychoruchowy, sprawną modulację afektu, zaobserwowany u niej przebieg funkcji poznawczo - orientacyjnych mieścił się w normie przewidzianej dla tej grupy wiekowej. Osobowość wnioskodawczyni jest jeszcze niedojrzała, z przewagą sfery popędowo - emocjonalnej, stąd skłonność do zachowań impulsywnych i przedwczesnych. Stwierdzono zmniejszoną odporność na stres i sytuacje trudne ze względu na nie w pełni wykształcone mechanizmy obronne i skuteczne metody radzenia sobie z problemami. Wnioskodawczyni wykazywała nastrój wyrównany, bez zalegania stanów przykrych czy nasilonych stanów lękowych.

G. N. nie jest osobą upośledzoną umysłowo ani chorą psychicznie. Przebieg procesów poznawczo - intelektualnych jest w normie, a nawet powyżej przeciętnej dla tej grupy wieku metrykalnego. Osobowość jest niedojrzała, ale w swej strukturze zwarta, w okresie kształtowania, stąd nie w pełni wykształcone mechanizmy kontroli emocji, impulsywność i skłonność do reakcji przedwczesnych. Nie stwierdzono klinicznych objawów depresji czy nasilonych stanów lękowych.

G. N. dobrze funkcjonuje w obrębie środowiska domowego, szkolnego i rówieśniczego. Rozwija zainteresowania muzyczne. Wykazuje stopień samodzielności i zaradności życiowej adekwatny do wieku metrykalnego (samodzielna w zakresie samoobsługi, poruszania się, komunikowania z otoczeniem, zaspokajania podstawowych potrzeb). Nie zachodzą podstawy do zaliczenia wnioskodawczyni do osób niepełnosprawnych z powodów p..

(dowód: opinia biegłej z zakresu psychologii - k. 43 – 47)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w (...) oraz wyżej wymienionych dowodów z dokumentów, których treść i autentyczności nie budziła wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony w toku postępowania.

Sąd podzielił wnioski zawarte w opiniach biegłych (4), albowiem zostały one sporządzone po przeprowadzeniu odpowiednich badań i w oparciu o dokumentację wnioskodawczyni. Opinie są logiczne, spójne oraz odpowiadają na wszystkie zadane pytania. Zarzuty wnioskodawczyni do opinii biegłej z zakresu psychologii oraz biegłej z zakresu chorób płuc nie wnoszą niczego nowego do sprawy, nie mają charakteru merytorycznego i w zasadzie odnoszą się do subiektywnych odczuć rodzica zajmującego się dzieckiem.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r., nr 127, poz. 721 tekst jedn. z późn. zm.) małoletni, którzy nie ukończyli 16 roku życia zaliczani są do osób niepełnosprawnych jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną; o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu; powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku.

Rozporządzenie MPiPS z dnia 1 lutego 2002 r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia (Dz. U. z 2002 r. Nr 17, poz. 162) wskazuje z kolei w § 1, iż oceny niepełnosprawności dokonuje się w oparciu o następujące kryteria:

1)  przewidywanego okresu trwania upośledzenia stanu zdrowia z powodu stanów chorobowych, o których mowa w § 2, przekraczającego 12 miesięcy,

2)  niezdolności do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodującej konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku, albo

3)  znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych zabiegów leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem.

W myśl § 2 w/w rozporządzenia do stanów chorobowych, które uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku, należą m. in. wrodzone lub nabyte ciężkie choroby układu oddechowego znacznie upośledzające sprawność organizmu, wymagające systematycznego leczenia w domu i okresowo leczenia szpitalnego (pkt 1), wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 5/25 lub 0,2 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi, lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni (pkt 8), głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu niepoprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego (pkt 9).

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności z opinii biegłych sądowych z zakresu: chorób płuc, laryngologii i okulistyki, u wnioskodawczyni nie występuje obecnie żaden ze stanów chorobowych, o którym mowa w w/w przepisach rozporządzenia. Biegli z zakresu okulistyki i laryngologii stwierdzili, że u wnioskodawczyni nie występują jakiekolwiek deficyty w zakresie ich specjalizacji. Z kolei, z opinii biegłej z zakresu chorób płuc wynika, iż choroba, która poprzednio stanowiła podstawę zaliczenia do osób niepełnosprawnych, tj. (...) przebiega łagodnie, pozostaje pod kontrolą, nie zaburza w znacznym stopniu funkcjonowania organizmu i nie upośledza sprawności tegoż organizmu czy też rozwoju małoletniej, nie wymaga też hospitalizacji.

Według § 2 rozporządzenia, do stanów chorobowych, które uzasadniają konieczność stałej opieki lub pomocy dziecku należą także całościowe zaburzenia rozwojowe powodujące znaczne zaburzenia interakcji społecznych lub komunikacji werbalnej oraz nasilone stereotypie zachowań, zainteresowań i aktywności (pkt 5). W toku postępowania przeprowadzono także dowód z opinii biegłej z zakresu psychologii, która nie potwierdziła jednak rozpoznania wynikającego z opinii z dnia 15 czerwca 2015 r., sporządzonej przez Poradnię P. – P. w D.. U małoletniej stwierdzono niedojrzałą osobowość, będąca na etapie kształtowania się, stąd też wynikają skłonności do zachowań impulsywnych i emocjonalnych, brak odpowiedniej kontroli emocji. Nie jest to jednak w żadnym wypadku stan chorobowy o którym mowa w ww. przepisach rozporządzenia. Poza tym nie dochodzi w jakimkolwiek stopniu do zaburzeń w rozwoju małoletniej czy funkcjonowaniu społecznym. Dziewczynka jest samodzielna i rozwija się adekwatnie do wieku, prawidłowo funkcjonuje w środowisku. Konieczność udzielania małoletniej pomocy przez matkę w sytuacjach, które wymienia ona w odwołaniu i zarzutach do opinii wynika jedynie z wieku dziecka. Idąc zaś tokiem rozumowania przedstawiciela ustawowego wnioskodawczyni należałoby przyjąć, iż każde dziecko w wieku 11 lat powinno być zaliczone do osób niepełnosprawnych. Oczywistym bowiem jest, że żadne dziecko w takim wieku nie jest w stanie samodzielnie udać się do lekarza czy pilnować przyjmowania leków itd. Nikt zresztą tego od takiego dziecka nie wymaga. Małoletnia wymaga okresowych i regularnych kontroli w poszczególnych poradniach oraz systematycznego przyjmowania leków, nie są to jednak zabiegi lecznicze, o których mowa w w/w przepisach rozporządzenia. Ponadto w stosunku do małoletniej nie zachodzi konieczności okresowego leczenia szpitalnego, o czym przesądza fakt, że dziecko w ostatnim okresie nie było hospitalizowane.

Reasumując, Sąd nie znalazł podstaw pozwalających na zaliczenie małoletniej G. N. do osób niepełnosprawnych.

Z tych względów, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 KPC, orzeczono jak w sentencji.