Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2017 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 roku

sprawy z odwołania W. M.

od decyzji z dnia 21 kwietnia, 13 maja, 29 maja, 23 czerwca 29 lipca 2015 roku

oraz 7 września 2016 roku

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o przeliczenie świadczenia

I.  umarza postępowanie co do wysokości renty do 596,54 zł;

II.  zmienia zaskarżone decyzje z 21 kwietnia, 13 maja, 29 maja, 23 czerwca, 29 lipca 2015 i 7 września 2016 roku w ten sposób, że wysokość renty ubezpieczonego W. M. ustala na 1250,74 zł, przy przyjęciu 336 miesięcy okresów składkowych, 52 nieskładkowych oraz wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 171,71 %;

III.  oddala odwołania w pozostałym zakresie;

IV.  koszty procesu wzajemnie znosi.

SSO Tomasz Korzeń

VI U 440/15 UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń społecznych Oddział w G., rozpatrując wnioski W. M., decyzjami z dnia:

A. 21.04.2015 przyznał prawo do renty i ustalił jej wysokość (sprawa VI U 440/15);

B. 13.05.2015 r. przeliczył wysokość renty (sprawa VI U 441/15);

C. 29.05.2015 r. odmówił przeliczenia renty (sprawa VI U 497/15);

D. 23.06.2015 r. przeliczył wysokość świadczenia (sprawa VI U 587/15)

E. 29.07.2015 r. odmówił przeliczenia renty (sprawa VI U 663/15);

E. 7.09.2016 r. przeliczył wysokość renty.

Ubezpieczony wniósł o zmianę powyższych decyzji poprzez uwzględnienie wskazywanych w odwołaniach okresów składkowych i nieskładkowych oraz podstaw wymiaru składek.

Sprawy z powyższych odwołań zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Organ rentowy wniósł oddalenie odwołań, podnosząc, iż ubezpieczony nie wykazał okresów ubezpieczenia ani podstaw wymiaru składek.

Sąd ustalił co następuje:

W. M., na mocy wyroku tutejszego Sądu w sprawie VI U 497/09 był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1.11.2008 r. W wykonaniu wyroku decyzją z 21.04.2015 organ rentowy ustalił wysokość renty na 563,15 zł. Ubezpieczony składał dokumenty lub ich kserokopie, traktowane jako wnioski o przeliczenie świadczenia. Kolejnymi decyzjami pozwany odmawiał przeliczenia renty lub przeliczał wysokość renty. Ostatecznie wysokość renty ustalono na 596,54 zł, przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 40,46 %, 222 miesięcy okresów składkowych i 52 miesięcy nieskładkowych.

Pozwany uznał za udowodnione okresy składkowe: od 20.11.1972 do 15.08.1973, od 3.09 do 4.11.1973, od 17.10 do 9.12.1975, od do 31.10.2008 oraz nieskładkowe: od1.10.1968 do 30.09.1972 (studia), od 2.05 do 11.07.2008 i od 6.08.do 25.09.2008 r.

dowód: wyrok k. 167 t. I a.r., decyzje k.189-195, 202-203,204,211-213, 215, 224-225 t. I a.r. karta stażowa k. 220 t. I a.r.

Ubezpieczony od 20.11.1972 do 15.08.1973 pracował w Prezydium (...) w K. jako referent do spraw wykroczeń. Podstawa wymiaru składek wyniosła w 1972 r. 2670 zł, a w1973 r. - 19.280 zł.

dowód: świadectwo pracy k. 86, legitymacja ubezpieczeniowa k. 251

Od 3.09.1973 do 30.09.1975 r. ubezpieczony był aplikantem sądowym etatowym. Otrzymywał wówczas co najmniej najniższe wynagrodzenie.

dowód: duplikat świadectwa pracy k. 169

zeznania wnioskodawcy k. 123

legitymacja ubezpieczeniowa k. 251,

Od 17.10 do 19.12.1975 ubezpieczony pracował w pełnym wymiarze czasu pracy w Okręgowym(...)w K.. (bezsporne). W tym okresie ubezpieczony uzyskiwał co najmniej najniższe wynagrodzenie.

Ubezpieczony był inspektorem finansowym dla dzielnicy K.. 20.09.1976 r. złożył wniosek o podwyższenie wynagrodzenia. 30.09.1976 przyjęto wypowiedzenie odwołującego z pracy.

dowód: pismo k. 88

Od 6.04.1977 do 14.02.1979 był asesorem sadowym w Sądzie Wojewódzkim w Tarnobrzegu. W tym okresie ubezpieczony uzyskiwał co najmniej najniższe wynagrodzenie.

dowód: duplikat świadectwa pracy k. 169

zeznania wnioskodawcy k. 123

Od 15 lutego 1979 r. ubezpieczony był sędzią, początkowo w S., a od 1.08.1979 do 30.06.1982 w S.. Podstawy wymiaru składek wynosiły: 1979 -33800 zł, 1980-86400 zł, 1981 - 91600 zł,1982 - 47360 zł.

dowód: uchwała k. 81-82

legitymacja ubezpieczeniowa k. 16-18, 21

zaświadczenie Rp-7 k. 8-9 akt VI U 587/15

Od 1.03.1982 r. do 30.09.1987 r. pracował jako radca prawny na 1/4 etatu w Spółdzielni Mieszkaniowej w S.. Podstawy wymiaru składek wynosiły: 1982 - 42900 zł, 1983 - 62825 zł, 1984 - 71.171 zł, 1985 - 76.000 zł, 1986 - 93.050 zł, 1987 - 88.875 zł.

dowód: świadectwo pracy k. 189-190

zaświadczenie Rp-7 k. 191-192

Od 1.07.1983 r. do 30.04.1984 r. był członkiem (...) w G.. Przepracował w 1983 r. 63 dni obrachunkowych, a w 1984 r. - 22. Dochody wyniosły odpowiednio 39.600 zł i 37.800 zł.

dowód: świadectwo pracy k. 20-22 akt VI U 441/15, k.193-195

zaświadczenie Rp-70 k. 23-25 akt VI U 441/15, k.196-198

Od 12.08.1985 r. do 1.05.1988 r. i od 1.10.1988 do 30.06.1990 na 1/4 etatu był zatrudniony w Spółdzielni (...) w S.. Ubezpieczony uzyskiwał wówczas co najmniej 1/4 najniższego wynagrodzenia.

dowód: świadectwa pracy k. 3-8 akt VI U 441/15, k.211-216

Od 2.05.1988 r. do 30.09.1990 ubezpieczony pracował w (...) SA jako radca prawny początkowo na 1/4 etatu, o ostatnie 3 miesiące w 1/2 etatu. Podstawy wymiaru składek wynosiły: 1988 - 173958 zł, 1989-1262451, 1990 - 407930.09.1990983 zł.

dowód: zaświadczenie rp-7 k. 10-11 akt VI U 587/15, k. 219-220, zaświadczenie k. 222

Od 21.03 do 31.10.1991 r. pracował na 1/4 etatu w (...) w S. jako radca prawny. Podstawa wymiaru składek za ten okres wyniosła 4.110.000 zł.

dowód: świadectwo pracy k. 4-5 akt VI U 497/15

zaświadczenie rp-7 k. 6-7 akt VI U 497/15 , k.217-218

Od 1.02.1991 do 31.01.2007 r. pracował w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) sp. z o.o. w S..

świadectwo pracy k. 13 a.r.

dowód: karta zasiłkowa k. 31 a.r.

zaświadczenie pozwanego k.33 a.r.

potwierdzenie ubezpieczenia k. 37-38 a.r.

Od 1.01.2002 r. do 31.12.2005 r. pracował w (...) spółce z o.o. w S. na 1/20 etatu.

dowód: świadectwo pracy k. 15, 221

Od 1.02.2007 r. prowadził własną działalność gospodarczą

dowód: potwierdzenie ubezpieczenia k. 51-53,57 a.r., karta zasiłkowa k. 67]

Najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty, z 10 kolejnych lat kalendarzowych z ostatniego dwudziestolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę wynosi 171,71 %.

dowód: wyliczenia pozwanego k. 313-321

Sąd zważył co następuje:

Sąd na podstawie art. 477 ¹³ KPC umorzył postępowanie w zakresie renty do wysokości ustalonej w ostatniej decyzji pozwanego. Umorzenie dotyczy w szczególności okresów studiów, jak i pozostałych okresów uwzględnionych przez pozwanego.

Zgodnie z art. 62 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.2016.887; dalej jako ustawa emerytalna):

1. Renta dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy wynosi:

1) 24% kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, oraz

2) po 1,3% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych;

3) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych;

4) po 0,7% podstawy jej wymiaru za każdy rok okresu brakującego do pełnych 25 lat okresów składkowych oraz nieskładkowych, przypadających od dnia zgłoszenia wniosku o rentę do dnia, w którym rencista osiągnąłby wiek, o którym mowa w art. 24 ust. 1a.

1a. Przy obliczaniu wysokości renty przepisy art. 53 ust. 3-5 stosuje się odpowiednio.

2. Renta dla osoby częściowo niezdolnej do pracy wynosi 75% renty dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy.

3. Przy obliczaniu renty okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy.

Spór w sprawie sprowadzał się do długości okresów składkowych i nieskładkowych oraz wskaźnika wysokości podstawy wymiaru.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt.1a ustawy emerytalnej za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991 r. następujące okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne - zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia na obszarze Państwa Polskiego - w wymiarze nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, jeżeli w tych okresach pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy albo rentę chorobową.

W odniesieniu do okresów zatrudnienia przypadających przed 15 listopada 1991 r., w czasie obowiązywania ustawy z 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym, świadczenia określone w wymienionej ustawie przysługiwały z tytułu zatrudnienia na obszarze państwa polskiego. Emerytury i renty pracowników finansowane były ze środków Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, do którego wpływała składka płacona wyłącznie przez pracodawcę. Była ona składką ogólną, przeznaczoną na wszystkie rodzaje świadczeń ubezpieczeniowych. W systemie tym prawo do świadczeń było niezależne od faktycznego opłacania składek przez pracodawcę. Wysokość emerytury lub renty nie zależała też od kwot składek wpłaconych do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Ustawa z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (Dz.U.1989.25.137) w art. 4 przewidywała, iż ubezpieczeniu społecznemu podlegają wszyscy pracownicy (ustt.1), a zakład pracy jest obowiązany zgłosić do ubezpieczenia społecznego zatrudnionych pracowników. W razie niezgłoszenia pracownika do ubezpieczenia objęcie ubezpieczenia następuje z urzędu (ust.2 ). Z kolei wcześniejsza ustawa z dnia 23 stycznia 1968 r. o funduszu emerytalnym (Dz.U.1968.3.7) w art. 3 ust. 1 stanowiła, iż: Wprowadza się obowiązek opłacania składki na cele emerytalne w wysokości do 3% wynagrodzenia przez osoby otrzymujące wynagrodzenia: 1) z tytułu stosunku pracy.

Tym samym zdaniem sądu dokonując wykładni z art. 6 ust. 2 pkt.1a ustawy emerytalnej należy uwzględniać okresy zatrudnienia przypadające przed wskazaną datą, o ile łącznie wynoszą one co najmniej 1/2 etatu. Składki na ubezpieczenia były bowiem opłacane niezależnie od wymiaru czasu pracy. Wykładnia nakazująca traktować jako okresy ubezpieczenia jedynie zatrudnienie na podstawie jednego stosunku pracy, który wynosił co najmniej 1/2 etatu, w przeciwieństwie do osób zatrudnionych jednocześnie w kilku zakładach w łącznym wymiarze co najmniej 1/2 etatu jest dyskyminujaca. Tym samym za okresy składkowe sąd przyjął okresy, w których ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu lub był członkiem rolniczych spółdzielni produkcyjnych, o ile łącznie wynosiły ona co najmniej połowę wymiaru czasu pracy.

Pozwany ostatecznie uznał za okres składkowy okres zatrudnienia od 17.10 do 19.12.1975 r. w (...)w K.. Ubezpieczony przedstawił poświadczone przez notariusza za zgodność z oryginałem napisane maszynowo pismo (k. 85) wskazujące, że w Okręgowym (...) w K. pracował od 17.10.1975 r. do 29.02.1976 r. jako inspektor. W tym okresie otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze po 3300 zł i dodatek po 600 zł. Mając jednak na uwadze, iż potwierdzenie dotyczy nie dokumentu, lecz kartki z pismem maszynowym, nie opatrzonej żadnymi podpisami, nie sposób uznać tegoż za dokument dowodzący wysokości zarobków ubezpieczonego. Tym samym należało przyjąć, iż w tym okresie ubezpieczony uzyskiwał co najmniej najniższe wynagrodzenie.

Ubezpieczony niewątpliwie był inspektorem finansowym dla dzielnicy K.. Z wiarygodnego dokumentu - odpowiedzi z 30.09.1976 r. na wniosek z 20.09.1976 r. wynika w sposób niezbity, iż w tym okresie pozostawał w zatrudnieniu. Nie sposób jednak z jego treści wyprowadzać wniosków co do wymiaru czasu pracy i otrzymanego wynagrodzenia.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania wnioskodawcy co do zatrudnienia od 3.09.1973 r do 30.09.1975 r. jako etatowy aplikant sądowym i od 6.04.1977 r. do 14.02.1979 r. jako asesor sądowy. Znajdują one potwierdzenie w świadectwie pracy (k. 169) oraz wpisach w legitymacji ubezpieczeniowej (k.251). Ubezpieczony przedstawił duplikat świadectwa pracy potwierdzony za zgodność przez notariusza. Czynności notarialne, dokonane przez notariusza zgodnie z prawem, mają charakter dokumentu urzędowego (art. 2 § 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie - (Dz.U.2016.1796). Mając na uwadze, iż zgodnie z art. 96 pkt. 2 tej ustawy notariusz poświadcza zgodność odpisu, wyciągu lub kopii z okazanym dokumentem, należy uznać, iż poświadczenie za zgodność dokumentu przez notariusza powoduje, iż nie jest konieczne posłużenie się oryginałem dokumentu. Sąd uznał okazany duplikat świadectwa pracy za wiarygodny. Niewątpliwie wnioskodawca był sędzią, a w latach 70-tych konieczne było odbycie aplikacji i asesury sądowej. Prezes Sądu Okręgowego niewątpliwe stwierdził dane zawarte w świadectwie pracy na podstawie posiadanej dokumentacji osobowej wnioskodawcy, Mając na uwadze, iż zarówno aplikanci jak i asesorzy w tym okresie zatrudniani byli wyłącznie w pełnym wymiarze czasu pracy oczywistym jest, ze wnioskodawca musiał uzyskiwać co najmniej najniższe wynagrodzenie.

Sąd uznał za wiarygodne dane co do zatrudnienia wnioskodawcy jako sędziego. Dane z legitymacji ubezpieczeniowej znajdują potwierdzenie w zaświadczeniu Rp7 (k. 8-9 akt VI U 587/15), jak i uchwale (k. 81-82). Wysokość podstaw wymiaru składek jest wiarygodna. Podobnie za wiarygodne sąd uznał dane co do zatrudnienia na 1/4 etatu i podstaw wymiaru skałek ubezpieczonego od 1.03.1982r. do 30.09.1987 r. w Spółdzielni Mieszkaniowej w S., wynikająca ze świadectwa pracy i zaświadczenia Rp-7 (189-192).

Świadectwo pracy (k. 20-22 akt VI U 441/15, k.193-195) wskazuje jednoznacznie, iż wnioskodawca był członkiem (...) w G.. NA taki charakter zatrudnienia wskazuje także zaświadczenie Rp-70 i sposób wypłaty wynagrodzenia wg dniówek obrachunkowych. Dane co do ilości przepracowanych dni i podstaw wymiaru składek nie buzą wątpliwości sądu.

W czasie zatrudnienia od 12.08.1985 r. do 1.05.1988 r. i od 1.10.1988 r. do 30.06.1990 r. na 1/4 etatu w Spółdzielni (...) w S. ubezpieczony uzyskiwał co najmniej 1/4 najniższego wynagrodzenia. Fakt zatrudnienia wynika w wprost ze świadectwa pracy (k. 3-8 akt VI U 441/15, k.211-216. W świadectwie pracy wskazano, iż wynagrodzenie ryczałtowe wynosiło 126.900 zł miesięcznie, jednakże brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjmowania takiego wynagrodzenia, albowiem nie wiadomo ile wyniosło ono wcześniej, przed wystawieniem świadectwa.

Sąd uznał za wykazany okres zatrudnienia i wymiar czasu pracy od 2.05.1988 do 30.09.1990 r. w (...) SA, jak i podstawy wymiaru określone w zaświadczeniu Rp-7 (k. 10-11 akt VI U 587/15, k. 219-220, zaświadczenie k. 222). Zaoferowane dowody nie pozwoliły na ustalenie wymiaru czasu pracy ubezpieczonego. Mając na uwadze, iż łącznie w okresie od 1.10.1988 r. pozostawał w zatrudnieniu także na 1/4 etatu w SI (...), okres ten musiał zostać zaliczony do okresów składkowych.

Za niebudzące wątpliwości sąd uznał świadectwo pracy i zaświadczenie o wysokości zarobków (k. 4-7 akt VI U 497/15, k.217-218) z (...) w S.. W tym okresie wnioskodawca podlegał ubezpieczeniu społecznemu z tytułu zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) sp. z o.o. w S.. Tym samym podstawy wymiaru składek podlegały uwzględnieniu.

W (...) (...)ubezpieczony pracował od maja 1983 do lipca 1985 i od marca 1987 do 1988r. Zatrudniony został 27.04.1983 r. Był członkiem spółdzielni od 16.03.1987 r. Sąd zgromadził w tym zakresie dokumentację płacową i rozliczeniową (k. 29-32 akt VI U 441/15, pismo dcc spółki z o.o. k. 26 akt VI U 441/15, wykazy k. 225). Dokumenty płacowe za pierwszy okres zatrudniania wskazują, że był pracownikiem najemnym, otrzymywał dodatek stażowy. W dokumentach płacowych z lat 1983-85 wskazywane są w miejscu dniówek obrachunkowych liczby w tysiącach, a w miejscu dniówek obrachunkowych liczby od 24 do 66. Za rok 1987 są dane bez wyszczególnienia podstaw; jedyną czytelną pozycją jest staż. Za rok 1988 zawarty jest wykaz dniówek, jednakże dane powoda są przekreślone, a na jego miejsce wpisane inne i nazwisko. Nie sposób wyprowadzać z ze zgromadzonych dowodów wniosków co do wymiaru zatrudnienia. Jeżeli wnioskodawca był członkiem spółdzielni, to nie wiadomo ile dniówek obrachunkowych przepracował, a jeżeli pracownikiem - nie ma danych co do wymiaru zatrudnienia. Tym samym zgromadzony materiał dowody nie pozwalał na przyjecie powyższego okresu. Mając na uwadze treść dokumentów źródłowych sąd uznał, iż zeznania świadka J. S. nie są wiarygodne. Zeznania świadka po 30 latach wskazujące na zatrudnienie pracownicze na 1/2 etatu, kiedy dokumentacja źródłowa nie daje do tego podstaw, nie są przekonujące. Podkreślenia wymaga, iż sam wnioskodawca w zeznaniach (k.146) nie wyklucza bycia członkiem spółdzielni produkcyjnych, "dla uniknięcia dodatkowych opłat".

Okres zatrudniania (...) P. w D. nie został uwzględniony. Złożone świadectwa pracy i zaświadczenie (k. 245-247) zostało bowiem wystawione przez osobę nieuprawnioną - była główną księgową. Skoro zaś spółdzielnia nie istnieje, to nie może wystawiać zaświadczeń. Innych dowodów w tym zakresie ubezpieczony nie złożył. Nie mogą w tym zakresie zostać uwzględnione zeznania świadka R. K.. Świadek bowiem nie potrafił wskazać dokładnych dat ani wymiaru czasu pracy w poszczególnych zakładach. Podobnie zeznania świadka M. F. nie pozwalają na jednoznaczne ustalenia wymiaru czasu prac, okresów zatrudnienia, jak i charakteru prawnego świadczonych przez ubezpieczonego zakładach usług prawnych.

Sąd nie uwzględnił pozostałych okresów wskazywanych przez ubezpieczonego, albowiem nie zostały one wykazane. Pozwany kwestionował moc dowodową przedłożonych kserokopii, a ubezpieczony nie przedstawił oryginałów lub potwierdzonych za zgodność przez notariusza odpisów, pomimo zobowiązania (k.170v).

Ostatecznie więc okres składkowy wyniósł 30 lat, 6 miesięcy, 10 dni (366 miesięcy), a nieskładkowy 4 lata, 4 miesiące, 10 dni (52 miesiące). Uwzględnione okresy przedstawia poniższe tabela.

Sposób ustalania podstawy wymiaru renty określa art. 15 ustawy emerytalnej. Przewiduje on między innymi, iż:

1. Podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

2a. Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

3. Do podstawy wymiaru emerytury lub renty, o której mowa w ust. 1 i 2, dolicza się kwoty przysługujących ubezpieczonemu w danym roku kalendarzowym wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy oraz kwoty zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku wyrównawczego, świadczenia wyrównawczego lub dodatku wyrównawczego, a także wartość rekompensaty pieniężnej ustaloną zgodnie z pkt 3 załącznika do ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent. Do podstawy wymiaru wlicza się również kwoty zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków szkoleniowych lub stypendiów wypłaconych z Funduszu Pracy za okres udokumentowanej niezdolności do pracy, z zastrzeżeniem ust. 3a.

3a. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty uwzględnia się kwoty wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy, oraz kwoty zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, przysługujących ubezpieczonemu w roku kalendarzowym przypadającym po 2004 r., z tym że łączna kwota podstaw wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz wynagrodzeń i zasiłków nie może przekroczyć maksymalnej kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

4. W celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:

1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych;

2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu;

3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz

4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19.

5. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru nie może być wyższy niż 250%.

6. Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio do osoby, która osiągała uposażenie.

W zakresie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru renty sad oparł się na wyliczeniach pozwanego. Ustalony z 10 kolejnych lat kalendarzowych z ostatniego dwudziestolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę wynosi 171,71 %. Ubezpieczony co prawda nie przedłożył dowodu wskazującego na podstawy wymiaru składek od 1999 r., jednakże dane te posiada pozwany w swoim systemie komputerowym. Mając na uwadze wysokość podstaw wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne udokumentowanych przez ubezpieczonego oraz przy przyjęciu najniższego wynagrodzenia (proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy) za okresy zatrudniania, za które dokumentacji płacowej ubezpieczony nie złożył, wskaźniki roczne za okres wcześniejszy nie pozwalają na ustalenia wskaźnika w wyższej wysokości, zarówno w wersji 10 kolejnych lat od 1997 (20-lecie przed zgłoszeniem wniosku o rentę), jak i 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu podlegania ubezpieczeniom.

Tym samym wysokość renty powoda wynosi na dzień jej przyznania 1250,74 zł. Sposób obliczeń jest następujący:

podstawa wymiaru 3907,04 (171,71 % *2275,37 zł);

- 546,09 zł (24 % z 2275,37 zł)

- 1549,14 zł (366 * 1,3 %) / 12 *3907,04 zł));

- 118,51 (52* 0,7 %) / 12 *3907,04 zł

łącznie 1667,65 zł. Z tego 3/4 = 1250,74 zł (art. 62 ust2 ustawy emerytalnej).

Ustaleń w sprawie sąd dokonał na podstawie dokumentów lub ich notarialnie poświadczonych odpisów w aktach rentowych oraz aktach sprawy oraz częściowo na podstawie zeznań ubezpieczonego i świadków, w zakresie wyżej wskazanym. W aktach sprawy o rentę ubezpieczony brak jest nie złożył oryginałów lub potwierdzonych za zgodność przez notariusza dokumentów poświadczających wykonywanie pracy w okresach nieuznanych przez sąd.

Tym samym na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 KPC zmieniono zaskarżone decyzje jak w wyroku, a w pozostałym zakresie oddalono odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 KPC.

Mając na uwadze stopień uwzględnienia roszczeń ubezpieczonego sad uznał, iż koszty procesów (w składek których wchodzi wynagrodzenie profesjonalnych pełnomocników pozwanego (art. 98 § 3 KPC) oraz koszty osobistego nakazanego stawiennictwa ubezpieczonego (art. 98 § 2 KPC) należy wzajemnie znieść (art. 100 KPC).

SSO Tomasz Korzeń