Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2017r. w S.

odwołania M. S.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 28 kwietnia 2016 r. Nr (...)

w sprawie M. S.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 452/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 kwietnia 2016r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art. 21 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016r. poz. 277), odmówił M. S. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, bowiem Komisja Lekarska Kasy orzeczeniem z dnia 21 kwietnia 2016r. nie uznała jej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona M. S.. W uzasadnieniu wskazano, iż w dniu 26.02.2016r. lekarz rzeczoznawca uznał ubezpieczoną za okresowo całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym do lutego 2018r. i zalecił dalsze leczenie rehabilitacyjne, lecz nie zaznaczył tego w orzeczeniu. Wnioskodawczyni podkreśliła, że zależy jej na rehabilitacji realizowanej przez KRUS, bowiem mieszka w miejscowości oddalonej od najbliższej Przychodni (...) o około 10 km w jedną stronę. Ubezpieczona wyjaśniła, że nie kwestionowała tego, że lekarz rzeczoznawca uznał ją za okresowo całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym, ale to, że nie zakwalifikował jej na rehabilitację realizowaną przez KRUS (odwołanie k. 1-1v a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację i przepisy prawa zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 4-4v a.s.)

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona M. S. była uprawniona do renty rolniczej w okresie od 10.10.2011r. do 31.01.2016r. W dniu 2 lutego 2016r. złożyła wniosek do organu rentowego o przyznanie prawa do renty rolniczej na dalszy okres (wniosek k. 122 a.r.). Rozpatrując w/w wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza rzeczoznawcę, który orzeczeniem z dnia 26 lutego 2016r. uznał M. S. za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym do lutego 2018r., jednocześnie stwierdzając, że nie kwalifikuje się do skierowania na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS (wypis z treści orzeczenia lekarza rzeczoznawcy z 26.02.2016r. k.132 a.r.). Ubezpieczona wniosła odwołanie od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy, kwestionując punkt III tego orzeczenia dotyczący odmowy skierowania jej na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS (odwołanie od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy k. 137 a.r.). Wobec powyższego sprawa została skierowana do komisji lekarskiej Kasy, która rozpoznała u ubezpieczonej przebyte operacyjne leczenie dyskopatii L4-5 L5-S1 w 2011r. z dobrym efektem, aktualnie z okresowym zespołem bólowym bez zaburzeń wydolności ruchowej kręgosłupa, jak również wczesny okres choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego bez ograniczenia ruchomości z okresowym zespołem bólowym. Orzeczeniem z dnia 21 kwietnia 2016r. komisja lekarska Kasy nie uznała M. S. za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym, nie stwierdziła niezdolności do samodzielnej egzystencji, a także zakwalifikowała wnioskodawczynię do skierowania na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS. W uzasadnieniu wskazano, że dotychczasowe leczenie i rehabilitacja przyniosły istotną poprawę, obecnie ubezpieczona jest w stanie wykonywać pracę w gospodarstwie rolnym typową dla kobiet, a w ramach prewencji wskazana jest rehabilitacja w CRR KRUS (orzeczenie komisji lekarskiej Kasy z dnia 21.04.2016r. k. 142 i 145v a.r.). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 28 kwietnia 2016r. odmawiającej M. S. prawa do renty rolniczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016r. poz. 277) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres; jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym; całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało ustalenia, czy ubezpieczona po dniu 31 stycznia 2016r. pozostaje osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Przeprowadzony na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa i kardiologa dał podstawy do ustalenia, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Biegły lekarz neurolog rozpoznał u ubezpieczonej zmiany dyskopatyczno-zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z przewlekłym zespołem bólowym i z torem korzeniowym prawostronnym obecnie bez zespołu neurologicznego i bez ograniczenia funkcji ruchowej, a także stan po operacji dyskopatii L4-L5, L5-S1 w 2011r. Po analizie dokumentacji medycznej z dotychczasowego leczenia i rehabilitacji oraz po zbadaniu ubezpieczonej biegły ten uznał, że obecny stan zaawansowania schorzenia układu ruchu w ocenie morfotyczno-czynnościowej i stan neurologiczny nie naruszają sprawności organizmu w stopniu kwalifikującym do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Schorzenia układu ruchu przebiegają z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości bólowych i korzeniowych, przy czym w okresie zaostrzeń ubezpieczona może wymagać leczenia i rehabilitacji także w ramach zasiłku chorobowego KRUS. Zdaniem biegłego neurologa nastąpiła poprawa stanu zdrowia ubezpieczonej w zakresie wydolności funkcjonalnej układu ruchu (opinia biegłego lekarza neurologa k. 11-12 a.s.). Po zapoznaniu się z dodatkową dokumentacją medyczną przedłożoną przez wnioskodawczynię w postaci wyników badań kręgosłupa z listopada 2016r. w opinii uzupełniającej biegła neurolog podtrzymała swoją dotychczasową opinią, wskazując, że dokumentacja ta potwierdza postawione poprzednio rozpoznania (zobrazowano w nich zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego), a stan zaawansowania schorzenia układu ruchu nie obniża sprawności organizmu wnioskodawczyni w stopniu kwalifikującym do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia uzupełniająca biegłego neurologa k. 34-35 a.s.). Wobec złożenia przez M. S. dokumentacji medycznej w postaci EKG Holter i ECHO serca Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza kardiologa, który stwierdził u niej obserwację w kierunku napadowych zaburzeń rytmu. W ocenie biegłego schorzenie to nie skutkuje w aktualnym stanie zaawansowania całkowitą niezdolnością do pracy w gospodarstwie rolnym, jednocześnie zauważono, iż dotychczas ubezpieczona uprawnienia do renty rolniczej miała ustalone z powodu schorzeń kręgosłupa z powikłaniami neurologicznymi (opinia biegłego kardiologa k. 50 a.s.).

Analizując przedmiotowe opinie i opinię uzupełniającą Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie. Sporządzone zostały po zapoznaniu się przez biegłych z dokumentacją medyczną, w tym dodatkowymi wynikami badań przedkładanymi przez ubezpieczoną, oraz po przeprowadzeniu badania przedmiotowego i podmiotowego wnioskodawczyni. Opinie są spójne, logiczne i należycie uzasadnione. Ponadto żadna ze stron nie zgłaszała do nich zastrzeżeń. Co prawda ubezpieczona nie zgadzała się ze stanowiskiem powołanych biegłych, wskazując na swój zły stan zdrowia, lecz w tym zakresie nie przedstawiła żadnych merytorycznych zarzutów ani nie zgłosiła wniosków dowodowych. Sąd zatem przyjął, iż spostrzeżenia zawarte w sporządzonych opiniach pozwalają na ustalenie, iż wnioskodawczyni po dniu 31 stycznia 2016r. nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu przepisu art. 21 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, odwołanie podlegało oddaleniu.