Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jolanta Korkus

Protokolant st.sekr. sądowy Agnieszka Chojnacka

po rozpoznaniu w dniach 7.03.2017 r., 10.04.2017 r.

sprawy R. S., syna T. i E. z domu K., urodzonego (...) w S.

obwinionego o to, że:

w dniu 20 maja 2016 roku około godziny 16:05 w P. przy skrzyżowaniu ulic (...) z (...), kierując samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...), wykonując manewr skrętu w lewo nie zachowując należytej ostrożności, nie udzielił pierwszeństwa przejazdu kierującemu rowerem T. D., w wyniku czego kierujący rowerem wywrócił się na skutek gwałtownego hamowania, by uniknąć zderzenia z samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...)

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 kw

1.  obwinionego R. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 300,00 (trzysta) złotych;

2.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 30 (trzydzieści) złotych, tytułem opłaty.

Sygn. akt VII W 575/16

UZASADNIENIE

R. S. został obwiniony o to, że w dniu 20 maja 2016r. około godz. 16:00 w P. przy skrzyżowaniu ulic (...) z (...) , kierując samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) , wykonując manewr skrętu w lewo, nie zachowując należytej ostrożności, nie udzielił pierwszeństwa przejazdu kierującemu rowerem T. D., w wyniku czego kierujący rowerem wywrócił się na skutek gwałtownego hamowania , by uniknąć zderzenia z samochodem osobowym marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...)

t.j. o czyn z art. 86 § 1 kw.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. S. w dniu 20 maja 2016r. około godziny 16:00 jechał jako kierujący pojazdem marki O. (...) nr rej. (...) z ul. (...) od strony S. w kierunku centrum miasta . Wraz z nim jechała jego żona A. S..

Obwiniony miał zamiar skręcić w lewo w ulicę (...).

( wyjaśnienia obwinionego k. 48-49 , zeznania A. S. k. 50-51)

Wzdłuż ulicy (...) po lewej stronie patrząc w kierunku centrum miasta biegnie wydzielona ścieżka rowerowa . Przy skrzyżowaniu z ul. (...) z ul. (...) przez ul. (...) prowadzi oznakowany przejazd dla rowerów , obok oznakowanego przejścia dla pieszych.

( dokumentacja fotograficzna k. 21-23)

W tym czasie od strony centrum miasta w kierunku S. ścieżką rowerową jechał rowerem T. D.. Obwiniony nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu rowerem T. D. i wykonał manewr skrętu w lewo z ul. (...) w ul. (...). W tym momencie T. D. dojeżdżał do przejazdu dla rowerów na skrzyżowaniu. Aby uniknąć zderzenia z pojazdem kierowanym przez obwinionego zaczął gwałtownie hamować. Wyniku tego przewrócił się. Nie doszło do styczności roweru z samochodem.

( zeznania T. D. k. 49-50, k. 6-7, k. 12-14)

Na skutek przewrócenia się T. D. doznał potłuczeń ciała.

(zeznania T. D. k. 49-50, k. 6-7, k. 12-14, zeznania A. S. k. 50-51, zeznania K. C. k. 56, k. 9-11)

Na miejsce zdarzenia przyjechał patrol Policji w składzie st. sierż. Ł. K. i sierż. A. M.. Zarówno obwiniony jak i pokrzywdzony T. D. byli trzeźwi.

( notatka urzędowa k. 1,2,3,4 , zeznania Ł. K. k. 54-55, zeznania A. M. k. 55-56)

Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Wyjaśnił , że wykonywał manewr skrętu w lewo z ul. (...) w ul. (...). Nie widział żadnego rowerzysty. Dopiero po wykonaniu manewru zobaczył w prawym lusterku, że rowerzysta się przewraca. Rowerzysta był w odległości około 5-10 m od jego pojazdu. Nie jechał ścieżką rowerową tylko chodnikiem. Obwiniony zatrzymał pojazd i razem z żoną udzielili pokrzywdzonemu pomocy. Żona zadzwoniła po pogotowie ratunkowe. Obwiniony pytał się rowerzysty z jakiego powodu się przewrócił , a on mu odpowiedział, że nic nie pamięta , bo mu się film urwał.

( wyjaśnienia obwinionego k. 48-49, k. 17-18v)

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom obwinionego w części dotyczącej prawidłowości wykonania manewru skrętu w lewo i przyczyny przewrócenia się rowerzysty T. D..

W ocenie Sądu stanowią one wyraz przyjętej przez obwinionego linii obrony. Wyjaśnienia obwinionego są sprzeczne z przekonującymi zeznaniami pokrzywdzonego T. D.. Pokrzywdzony nadjeżdżał do skrzyżowania ul. (...) od strony centrum miasta, a więc z kierunku przeciwnego w stosunku do kierunku jazdy obwinionego. Przy prawidłowej obserwacji przedpola jazdy obwiniony powinien go bez trudu dostrzec. Pokrzywdzony jest młodym mężczyzną. W chwili zdarzenia był sprawny fizycznie i trzeźwy. Dlatego nie jest wiarygodne, aby pokrzywdzony bez powodu podejmował gwałtowny manewr hamowania zakończony upadkiem. Logiczne jest, że ten manewr został wymuszony zaistniałą nagle sytuacją drogową. W ocenie Sądu wiarygodne jest, że tę sytuację spowodował obwiniony wykonując nieprawidłowo manewr skrętu w lewo , wymuszając pierwszeństwo przejazdu na pokrzywdzonym.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków Ł. K. , A. M. i K. C.. Są one jasne, logiczne i przekonujące. Świadkowie są osobami obcymi dla obwinionego i nie są zainteresowani wynikiem sprawy.

Zeznania świadka A. S. nic istotnego do sprawy nie wnoszą . Świadek nie widziała nadjeżdżającego pokrzywdzonego przed kolizją, ale świadek nie miała obowiązku obserwacji drogi, ponieważ jechała z obwinionym jako pasażerka.

Pozostałe zebrane dowody podlegają aprobacie Sądu jako nie budzące zastrzeżeń.

Zgodnie z treścią art. 27 ust. 1 i 1a ustawy prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem, zbliżając się do przejazdu dla rowerzystów, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa rowerowi znajdującemu się na przejeździe; kierujący pojazdem, który skręca w drogę poprzeczną, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa rowerzyście jadącemu na wprost po jezdni, pasie ruchu dla rowerów, drodze dla rowerów lub innej części drogi, którą zamierza opuścić.

Obwiniony R. S. wyczerpał dyspozycję art. 86 § 1 kw, ponieważ w dniu 20 maja 2016r. około godz. 16:00 w P. na skrzyżowaniu ulic (...) podczas wykonywania manewru skrętu w lewo nie ustąpił pierwszeństwa kierującemu rowerem T. D., który prawidłowo jadąc ścieżką rowerową dojeżdżał do oznakowanego przejazdu dla rowerów. Obwiniony wykonując manewr skrętu w lewo nie dopełnił obowiązku zachowania szczególnej ostrożności , nie obserwował w sposób prawidłowy przedpola jazdy w wyniku czego nie zauważył jadącego rowerem ścieżką rowerową na wprost T. D. i nie ustąpił mu pierwszeństwa przejazdu. Takie zachowanie obwinionego spowodowało zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym polegające na wymuszeniu na pokrzywdzonym podjęcia manewru obronnego przed uderzeniem w pojazd obwinionego i gwałtowne hamowanie rowerem przez pokrzywdzonego, które doprowadziło do przewrócenia się pokrzywdzonego z rowerem i odniesienia potłuczeń ciała.

Przy wymiarze kary Sąd kierował się następującymi względami:

Sąd uwzględnił stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego wyrażający w rozmiarach wyrządzonych szkód. W wyniku przedmiotowej kolizji pokrzywdzony odniósł potłuczenia i został uszkodzony jego rower. Jako okoliczności łagodzące Sąd potraktował zatrzymanie się obwinionego po kolizji i udzielenie pomocy pokrzywdzonemu. Okoliczności obciążających Sąd nie stwierdził.

Z tych względów uznał, że kara 300 zł grzywny jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości tego czynu i wdroży obwinionego do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości oraz uzmysłowi naganność jego postępowania.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.