Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale B. C. Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2017 r.

sprawy P. B.

syna J. i B. z domu W.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 279 § 1 kk, art. 222 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 10 listopada 2016 r. sygnatura akt III K 640/16

I.  uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. Z. z Kancelarii Adwokackiej w W. 516,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 43/17

UZASADNIENIE

P. B. uznany został za winnego tego, że działając wspólnie i w porozumieniu z R. W. 27 maja 2016 roku w W. po uprzednim zerwaniu zawiasu i kłodki zabezpieczającej drzwi piwnicy dostał się do jej wnętrza skąd zabrał w celu przywłaszczenia drzwi metalowe wraz ościeżnicą o wartości 370 złotych na szkodę T. R., tj. za winnego popełnienia czynu z art. 279 § 1 kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzono oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności.

Tymże wyrokiem P. B. uznany został za winnego tego, że że w dniu 28 maja 2016 roku w W. woj. (...) uderzając rękoma w głowę i klatkę piersiową naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Wydziału Kryminalnego (...)w W. – ASP. Szt. M. G. podczas i w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych, przy czym czynu tego dopuścił się działając w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym, wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 15.12.2009r. sygn. akt XK 1716/09 za umyślne przestępstwo z art. 207§1 kk na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w całości w okresach od 26.04.2011r. do 27.02.2012r. i od 22.07.2014r. do 19.11.2014r., to jest za winnego popełnienia czynu z art. 222 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za czyn ten na podstawie powołanych przepisów wymierzono oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

Zważywszy na treść art. 85 § 1 kk orzeczono wobec P. B. karę łączną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Poza tym w oparciu o art. 44 § 2 kk orzeczono przepadek dowodu rzeczowego.

Wyrok powyższy zaskarżył obrońca oskarżonego zarzucając:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego rozstrzygnięcia, mający wpływ na jego treść, a polegający na nietrafnym przyjęciu, iż czyn popełniony przez oskarżonego P. B. w dniu 27 maja 2016 r. nie stanowi wypadku mniejszej wagi w rozumieniu art. 283 k.k. pomimo niewielkiej (poniżej progu kradzieży ) wartości skradzionego, jednego przedmiotu z piwnicy pokrzywdzonego oraz braku szkody w chwili wyrokowania,

- rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu polegającą na wymierzeniu oskarżonemu kary o charakterze izolacyjnym, pomimo iż okoliczności przedmiotowe obu czynów tj. niewielka wartość jedynie krótkotrwałej szkody w zakresie czynu z dnia 27 maja 2016 r. oraz brak realnego zagrożenia dla funkcjonariusza publicznego w trakcie zdarzenia z dnia 28 maja 2016 r. przemawiają za łagodniejszym potraktowaniem oskarżonego i za wymierzeniem mu kary w wymiarze umożliwiającym jej warunkowe zawieszenie, bądź też za wymierzeniem mu kary grzywny ( przy przyjęciu rzecz jasna w podstawie wymiaru kary art. 283 k.k. w zakresie czynu z dnia 27 maja 2016 r.),

Tym samym apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, bądź też kary grzywny.

Sąd Okręgowy zważył;

Jednoznaczne odnoszenie się do zarzutów apelacji należy uznać obecnie za przedwczesne.

Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, ze Sąd Okręgowy w postępowaniu odwoławczym dopuścił dowód z badania oskarżonego przez biegłych lekarzy psychiatrów. Ci zaś w opinii z dnia 31 marca 2017 roku stwierdzili u P. B. zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane wieloletnią intensywną intoksykacją alkoholową, a w konsekwencji uznali, że oskarżony miał tempore criminis znacznie ograniczoną poczytalność w rozumieniu art. 31 § 2 kk. Nadto uznali, że badany winien zostać poddany leczeniu w warunkach stacjonarnego oddziału odwykowego.

Sąd Okręgowy podzielając pogląd biegłych doszedł do wniosku, że w stosunku do P. B. należy w pierwszej kolejności rozważyć możliwość zastosowania odpowiedniego środka zabezpieczającego, zwłaszcza, że (jak wynika z przytoczonej wyżej opinii) zachodzi obecnie wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego takich samych jak przypisane bądź podobnych czynów karalnych.

Innym możliwym rozstrzygnięciem jest skorzystanie z dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary, co może prowadzić w konsekwencji do zastosowania dobrodziejstwa art. 69 § 1 kk, a wówczas koniecznym będzie rozważenie stosowania niektórych ze środków o jakich mowa w art. 72 § 1 kk, lecz to wymaga zgody oskarżonego, a co najmniej jego wysłuchania.

W efekcie należy stwierdzić, że czynności o jakich mowa winien dokonać Sąd I instancji nie zaś Sąd Okręgowy, pamiętając przy tym, że wyrok zaskarżony został wyłącznie na korzyść oskarżonego P. B..

Z uwagi na powyższe zdecydowano jak na wstępie.