Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Puławach IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Magdalena Gałkowska

Protokolant st. sekr. sądowy Agnieszka Rzepkowska

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2017 r. w Puławach

sprawy z powództwa H. S.

przeciwko Szkole Podstawowej Nr (...) im. (...) w P.

o wyrównanie nagrody jubileuszowej

I.  Oddala powództwo;

II.  Nie obciąża powódki kosztami procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 21 marca 2017r. powódka H. S. wnosiła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej Szkoły Podstawowej nr (...) im. (...) w P. kwoty 4.202,80 zł tytułem części niewypłaconej nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy.

Pozwana Szkoła Podstawowej nr (...) im. (...) w P. powództwa nie uznawała i wnosiła o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka H. S. zatrudniona była w pozwanej Szkole Podstawowej nr (...) im. (...) w P. od 1 listopada 2002r. jako robotnik do pracy lekkiej ( akta osobowe).

W momencie zatrudnienia powódka przedstawiła pracodawcy świadectwa pracy za okres jej pracy: od 1.10.75 do 31.08.90, od 4.09.90 do 30.11.92, od 8.02.97 do 31.01.2000, od 19.09.2000 do 18.09.2001r., od 29.09.2001 do 28.09.2002 ( akta osobowe).

W dniu 9 września 2015r. powódka otrzymała nagrodę jubileuszową za 35 lat pracy w wysokości 4.202,80 zł ( k.13, akta osobowe).

W dniu 28 października 2016r. powódka złożyła podanie do dyrektora pozwanej szkoły o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron z powodu przejścia na emeryturę, a dyrektor pozwanej szkoły wyraził zgodę i stosunek pracy łączący strony rozwiązał się z dniem 29 listopada 2016r.( akta osobowe, świadectwo pracy k.17-18).

W dniu 15 listopada 2016r. powódka złożyła do pracodawcy dokumenty w postaci zaświadczenia z Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o tym, iż w okresie od dnia 1 stycznia 1993r. do 31 marca 1997r. podlegała ona ubezpieczeniu społecznemu oraz akt notarialny dotyczący przejęcia gospodarstwa rolnego ( k.19-20, akta osobowe).

W dniu 15 listopada 2016r. dyrektor pozwanej szkoły poinformował powódkę, iż zalicza jej, z mocą od 15 listopada 2016r. okres jej pracy w gospodarstwie rolnym tj. okres od 1 stycznia 1993r. do 7 lutego 1997r. do zatrudnienia uprawniającego do dodatku za wysługę lat (k.15, akta osobowe).

Pismem z dnia 16 listopada 2016r. dyrektor pozwanej szkoły poinformował powódkę, że przyznaje jej uzupełnienie nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy zawodowej w kwocie 2.361,80 zł i taka kwota została powódce wypłacona (k.14, akta osobowe).

Kolejnymi pismami z dnia: 1 grudnia 2016r., 20 grudnia 2016r., 30 grudnia 2016r. i 8 lutego 2017r. powódka zwróciła się do dyrektora pozwanej szkoły o wypłacenie jej pozostałej części nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy zawodowej tj. kwoty 4.202,80 zł, a dyrektor pozwanej szkoły w pismach z dnia 14 i 27 grudnia 2016r.,27 stycznia 2017r. podał powódce przyczyny wypłacenia jej tylko różnicy pomiędzy kwotą nagrody jubileuszowej, jaką powinna otrzymać za 40 lat pracy, a kwotą nagrody jubileuszowej jaką otrzymała za 35 lat pracy, w szczególności wskazując, iż nabyła ona prawo do nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy w dniu 3 sierpnia 2016r., a więc przed upływem roku od dnia wypłacenia jej nagrody za 35 lat pracy, a w związku z tym, zgodnie z Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych ( tekst jedn. Dz.U. z 2014r. poz. 1786) przysługuje jej tylko nagroda w kwocie różnicy pomiędzy kwotą należną za 40 lat pracy, a kwotą wypłaconą jako nagroda jubileuszowa za 35 lat pracy ( k.4-7, 9-12, akta osobowe).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy, których prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Żądanie powódki zasądzenia na jej rzecz wyrównania wypłaconej częściowo przez pracodawcę na jej rzecz nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy do pełnej wysokości tj. do kwoty 6.564,60 zł, nie zasługuje na uwzględnienie.

Poza sporem jest, że powódka w dniu 15 listopada 2016r. złożyła u pozwanego pracodawcy dokumenty pozwalające zaliczyć jej do stażu pracy od którego zależy min. prawo do nagrody jubileuszowej, okres jej pracy w gospodarstwie rolnym tj. okres od 1 stycznia 1993r. do 7 lutego 1997r. i dyrektor pozwanej szkoły poinformował powódkę niezwłocznie o zaliczeniu tego okresu do jej pracowniczego stażu pracy. Zatem na dzień złożenia tychże dokumentów powódka miała staż pracy 40 lat, 3 miesiące 12 dni, a zatem okres 40 lat pracy upłynął jej w dniu 3 sierpnia 2016r.

Zgodnie z §8 ust 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych ( tekst jedn. Dz.U. z 2014r. poz. 1786), pracownik samorządowy nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody, ale zgodne z ust 4 tegoż przepisu, jeżeli w aktach osobowych brak jest odpowiedniej dokumentacji, warunkiem ustalenia prawa do nagrody jubileuszowej jest udokumentowanie przez pracownika samorządowego prawa do tej nagrody.

W myśl zaś ust 9 § 8 Rozporządzenia, jeżeli w dniu wejścia w życie przepisów wprowadzających zaliczalność do okresów uprawniających do świadczeń pracowniczych okresów niepodlegających dotychczas wliczeniu upływa okres uprawniający pracownika samorządowego do dwóch lub więcej nagród jubileuszowych, wypłaca mu się tylko jedną nagrodę - najwyższą. Ust.10 § 8 stanowi zaś, że pracownikowi samorządowemu, który w dniu wejścia w życie przepisów, o których mowa w ust. 9, ma okres zatrudnienia, wraz z innymi okresami wliczanymi do tego okresu, dłuższy niż wymagany do nagrody jubileuszowej danego stopnia, a w ciągu 12 miesięcy od tego dnia upłynie okres uprawniający go do nabycia nagrody jubileuszowej wyższego stopnia, nagrodę niższą wypłaca się w pełnej wysokości, a w dniu nabycia prawa do nagrody wyższej - różnicę między kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższej. Zgodnie zaś z ust 11 § 8 Rozporządzenia, przepisy ust. 9 i 10 mają odpowiednio zastosowanie, w razie gdy w dniu, w którym pracownik samorządowy udokumentował swoje prawo do nagrody jubileuszowej, był uprawniony do nagrody wyższego stopnia oraz w razie gdy pracownik prawo to nabędzie w ciągu 12 miesięcy od tego dnia.

Pozwany pracodawca, stwierdzając prawo powódki jedynie do otrzymania przez nią różnicy pomiędzy kwotą nagrody jubileuszowej, jaką powinna otrzymać za 40 lat pracy, a kwotą nagrody jubileuszowej jaką otrzymała za 35 lat pracy, wskazuje właśnie przepis §8 ust 11 Rozporządzenia, w szczególności pozwany pracodawca wskazuje, iż powódka nabyła prawo do nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy w dniu 3 sierpnia 2016r., a więc przed upływem roku od dnia wypłacenia jej poprzedniej nagrody jubileuszowej tj. nagrody za 35 lat pracy, wypłaconej w dniu 9 września 2015r., a w związku z tym, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych przysługuje jej tylko nagroda w kwocie różnicy pomiędzy kwotą należną za 40 lat pracy, a kwotą wypłaconą jako nagroda jubileuszowa za 35 lat pracy.

Zdaniem sądu, pozwany pracodawca przyznając powódce prawo do otrzymania tylko różnicy pomiędzy kwotą nagrody jubileuszowej za 40 lat tj. kwotą 6.564,60 zł, a kwotą wypłaconej już powódce nagrody za 35 lat w kwocie 4.202,80 zł, postąpił zgodnie ze wskazanymi wyżej przepisami Rozporządzenia. Zdaniem sądu, istotnym w sprawie jest bowiem treść ust 1 § 8 Rozporządzenia, tj. zapis iż pracownik nabywa prawo do nagrody jubileuszowej w dniu upływu okresu uprawniającego do tej nagrody. Jak już wyżej podniesiono, powódka wprawdzie złożyła do pracodawcy dokumenty świadczące o jej pracy w gospodarstwie rolnym, a więc udokumentowała prawo do nagrody za 40 lat, w dniu 15 listopada 2016r. ale ta data nie ma znaczenia dla daty nabycia przez nią prawa do nagrody jubileuszowej. Dzień ten – wobec tego, że powódka wtedy właśnie udokumentowała nowy, dotąd nie wykazany w jej aktach osobowych, staż pracy był tylko dniem, od którego pracodawca dysponował dokumentami pozwalającymi zaliczyć mu ten okres pracy do pracowniczego stażu pracy uprawniającego powódkę do min. nagrody jubileuszowej. Istotnym jest właśnie, że po udokumentowanie przez powódkę tego prawa, pracodawca ustalił, zgodnie z ust 4 tegoż przepisu, że okres ten, a więc okres od 1 stycznia 1993r. do 7 lutego 1997r., należy zaliczyć do zatrudnienia uprawniającego do dodatku za wysługę lat, a w konsekwencji ustalenia, że w takim przypadku, powódka w dniu 3 sierpnia 2016r. nabyła prawo do nagrody jubileuszowej za 40 lat pracy, bo wtedy upłynął jej okres uprawniający do otrzymania takiej nagrody. Dla ustalenia prawa do nagrody i nabycia do niej praw nie jest istotny moment złożenia dokumentów pozwalających na ustalenia praw do nagrody, tylko moment nabycia prawa do tej nagrody, a więc ustalenia, z jaki dniem pracownik , po zaliczeniu do jego stażu pracy nowego okresu pracy, uzyskał bądź uzyska prawo do nagrody jubileuszowej wyższego stopnia. Zatem okoliczność, że powódka w listopadzie 2016r. złożyła dokumenty do pracodawcy, z których wynikał jej staż pracy w gospodarstwie rolnym i na podstawie których to dokumentów pracodawca ustalił jej prawo do nagrody jubileuszowej za 40 lat, nie ma znaczenia dla nabycia przez nią praw do nagrody jubileuszowej za 40 lat. Po zaliczeniu bowiem tego okresu pracy tj. okresu od 1 stycznia 1993r. do 7 lutego 1997r., okazało się że powódce 40 letni okres pracy zawodowej upłynął w dniu 3 sierpnia 2016r. i wtedy też nabyła ona prawo do nagrody jubileuszowej za 40 lat. Tymczasem w dniu 9 września 2015r. wypłacona jej została nagroda jubileuszowa za 35 lat pracy, a więc stwierdzić należy, że faktycznie powódka nabyła prawo do nagrody wyższego stopnia przed upływem 12 miesięcy od uzyskania prawa do nagrody niższego stopnia .

W takiej zaś sytuacji, mając na uwadze przepis §8 ust 11 w zw. z ust 9 i 10 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009r. pozwany pracodawca, wypłacając powódce tylko różnicę pomiędzy kwotą nagrody wyższej a kwotą nagrody niższego stopnia, postąpił zgodnie z przepisami prawa.

W tym stanie rzeczy sąd orzekł jak w sentencji.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 102k.p.c., który to przepis ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Do okoliczności branych pod uwagę przez sąd, przy ocenie przesłanek zastosowania dyspozycji omawianego przepisu, zaliczyć można nie tylko te związane z samym przebiegiem postępowania, ale również dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony. Za trafny należy uznać pogląd, iż sama sytuacja ekonomiczna strony przegrywającej, nawet tak niekorzystna, że strona bez uszczerbku dla utrzymania własnego i członków rodziny nie byłaby w stanie ponieść kosztów, nie stanowi podstawy zwolnienia - na podstawie art. 102 k.p.c. - od obowiązku zwrotu kosztów przeciwnikowi, chyba że na rzecz tej strony przemawiają dalsze szczególne okoliczności, które same mogłyby być niewystarczające, lecz łącznie z trudną sytuacją ekonomiczną wyczerpują znamiona wypadku szczególnie uzasadnionego. Taka właśnie sytuacja zaistniała w okolicznościach niniejszej sprawy. Powódka bowiem decydując się na dochodzenie swoich praw na drodze sądowej, niewątpliwie była subiektywnie przekonana o zasadności swego roszczenia i obciążanie jej kosztami procesu stanowiłoby dla niej znaczną dolegliwość.