Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2017 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie XI Wydział Karny
w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Smulewicz

Protokolant: Karolina Kowalczyk

Z wniosków Komendanta Rejonowego Policji W. (...)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2017 roku i 20 kwietnia 2017 roku w W.

sprawy

1.  A. G. (1)

syna D. i G.

urodzonego dnia (...) w W.

obwinionego o to, że:

w dniu 22 sierpnia 2015 roku ok. godz. 05:25 w W. przy ul. (...) w klubie (...) wspólnie i w porozumieniu z G. H. (1) oraz D. G. bez zamiaru uiszczenia należności wyłudził konsumpcje na łączną kwotę 3768,03 złotych na szkodę (...) sp. z o.o.,

tj. za wykroczenie z art. 121 § 2 KW,

2.  G. H. (1)

syna T. i C.

urodzonego dnia (...) w K. (...)

obwinionego o to, że:

w dniu 22 sierpnia 2015 roku ok. godz. 05:25 w W. przy ul. (...) w klubie (...) wspólnie i w porozumieniu z A. G. (1) oraz D. G. bez zamiaru uiszczenia należności wyłudził konsumpcje na łączną kwotę 3768,03 złotych na szkodę (...) sp. z o.o.,

tj. za wykroczenie z art. 121 § 2 KW,

3.  D. G.

syna A. K. i R.

urodzonego dnia (...) w K. (...)

obwinionego o to, że:

w dniu 22 sierpnia 2015 roku ok. godz. 05:25 w W. przy ul. (...) w klubie (...) wspólnie i w porozumieniu z A. G. (1) oraz G. H. (1) bez zamiaru uiszczenia należności wyłudził konsumpcje na łączną kwotę 3768,03 złotych na szkodę (...) sp. z o.o.,

tj. za wykroczenie z art. 121 § 2 KW,

orzeka

I.  Obwinionych A. G. (1) , G. H. (1), D. G. uniewinnia od popełnienia zarzucanych im czynów;

II.  na podstawie art. 118 § 2 kpw określa, iż koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt XI W 10841/15

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego ujawnionych w toku rozprawy, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 sierpnia 2015 roku około godziny 02:00 do klubu (...), znajdującego się przy ul. (...) w W. weszło 3 mężczyzn – A. G. (1), G. H. (1) i D. G.. Mężczyźni zajęli stolik, a po około 5-10 minutach do stolika przysiadły się również tancerki. Mężczyźni wypili po kilka piw, natomiast tancerki, w tym samym czasie wypiły po kilka kieliszków szampana. A. G. (1) zamówił jednego drinka dla tancerki, która z nim rozmawiała. W trakcie tego spotkania dwóch mężczyzn (A. G. (1) oraz D. G.) zamówiło taniec prywatny, który odbył się w oddzielnym pokoju. D. G. zapłacił za wspomniany taniec w ww. pokoju. Około godz. 5:25 mężczyźni zdecydowali się opuścić lokal i poprosili o rachunek. Rachunek opiewał na kwotę 3.768,03 zł. Na rachunek składało się: wstęp - szt. 3 (0,03 zł), usługa kelnerska (565, 20 zł), piwo L. 0,5 l - szt. 2 (25, 50 zł), owoce do Opery – szt. 12 ( 3000, 09 zł), piwo T. – szt. 2 (25,50 zł), Opera szampan – szt. 12 (40,80 zł), taniec prywatny – szt. 1 (8,50 zł), owoce do tańca prywatnego – szt. 1 (93,50 zł). Mężczyźni odmówili zapłacenia rachunku w kwocie powyższej. Na miejsce zdarzenia została wezwana Policja.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego G. H. (1) złożonych w toku czynności wyjaśniających oraz postępowania sądowego (k. 17, zapis audiowizualny przebiegu rozprawy z dn. 27 stycznia 2017 r.); wyjaśnień obwinionego D. G. złożonych w toku czynności wyjaśniających oraz postępowania sądowego (k. 19, zapis audiowizualny przebiegu rozprawy z dn. 27 stycznia 2017 r.), wyjaśnień obwinionego A. G. (1) złożonych w toku czynności wyjaśniających oraz postępowania sądowego (k. 14-15, zapis audiowizualny przebiegu rozprawy z dn. 20 kwietnia 2017 r.), częściowo zeznań świadka K. R. złożonych w toku czynności wyjaśniających oraz postępowania sądowego (k. 12, zapis audiowizualny przebiegu rozprawy z dn. 27 stycznia 2017 r.), notatki urzędowej (k. 1), kserokopii paragonu i rachunku (k. 10), informacji z KRK (k. 20-22), informacji z (...) (k. 145).

Obwiniony G. H. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśniał, iż wspomnianego wieczoru wyszedł wspólnie z D. G. oraz A. G. (1) w celach towarzyskich do centrum W.. Było to jego pożegnalne wyjście, gdyż opuszczał Polskę w niedługim czasie. Obwiniony twierdził, iż przebywając w klubie (...) wypił 2-3 piwa. Nagle znikąd pojawiły się dziewczyny i wtedy miał zdać sobie sprawę, że to klub ze striptizem. Następnie wskazał, że kiedy chciał już opuścić lokal i zapłacić, przy opłacie rachunku kartą, okazało się, że nie ma wystarczających środków na koncie. Poprosił o okazanie mu rachunku, który opiewał na kwotę ok. 3700 zł. Obwiniony miał wtedy powiedzieć, iż nie zapłaci takiej kwoty, gdyż nie wypił ilości alkoholu przedstawionego na ww. rachunku. Ponadto, obwiniony nie miał wystarczających środków na koncie, aby pokryć powyższą należność. Obwiniony wskazał, że w związku z powyższym nie pozwolono mężczyznom opuścić lokalu i zdecydowali się zadzwonić na Policję. Obwiniony potwierdził, iż tancerki cały czas siedziały z nimi. Obwiniony nie zamawiał żadnego tańca i nie przechodził do innego pomieszczenia. Obwiniony twierdził również, że nie poinformowano go o tym, iż usługa kelnerska jest płatna.

Obwiniony D. G. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśniał, iż wyszli wspólnie z dwójką pozostałych obwinionych pobawić się do centrum W., gdyż żegnali G. H. (1). Trafili do klubu (...), gdzie początkowo obwinionemu wydawało się, że to zwykły bar, w którym można się zrelaksować. Początkowo hostessa posadziła obwinionego wraz z kolegami przy stoliku, gdzie obwinieni zamówili po piwie. Dalej obwiniony wskazał, iż przy stoliku po upływie ok. 10 minut pojawiły się dziewczyny i wtedy wszyscy zdali sobie sprawę, że to klub ze striptizem. Dziewczyny siedziały z obwinionymi przy stoliku cały czas. Obwiniony twierdził, iż po raz pierwszy był w tego typu klubie w W.. Dalej wskazał, iż każda z dziewczyn, które przysiadły się do obwinionych miała w rękach kieliszek szampana. Obwiniony myślał, że dziewczyny chciały nawiązać jedynie przyjacielski kontakt. Wskazał przy tym, że wspomniane dziewczyny ciągle zamawiały dla siebie szampana. Zdaniem obwinionego, wraz z kolegami wypili po 2-3 piwa na osobę. Obwiniony wskazał, że zamówił taniec, co miało wyglądać w ten sposób, że został zabrany do oddzielnego pomieszczenia. Twierdził jednak, że uregulował rachunek w kwocie 350 zł za taniec w tym pomieszczeniu, poprzez płatność kartą. Obwiniony twierdził, że nie zamawiał i nie widział jakichkolwiek owoców. Obwiniony wskazał, iż przed wyjściem, chciał z dwójką pozostałych obwinionych uregulować rachunek, jednak nie mieli wystarczających środków, gdyż wysokość tego rachunku wynosiła ok. 3700 zł. Obwiniony wskazał, że próbowano wyjaśnić kelnerce, iż nie zamawiano szampana dla tancerek ani dla obwinionych. Zdaniem obwinionego, wszyscy zostali oszukani, na dowód czego przywołał podobną historię swojego kolegi –Włocha, który miał identyczne doświadczenie związane z tym samym klubem. Obwiniony podkreślił, iż kelnerka ani razu nie zapytała, czy obwinieni chcą zamówić szampana dla pań, które do nich się dosiadły. Obwiniony twierdził, że nawet gdyby się zapytała, to nie zamówiliby tego szampana, gdyż wiedzieli, iż kosztuje on 300 złotych za kieliszek, co w ocenie obwinionego jest zbyt wygórowaną ceną. Obwiniony stwierdził, iż łącznie w klubie przebywali ok. 2-3 godzin. Obwiniony nie wiedział również, że obsługa kelnerska jest płatna.

Obwiniony S. G. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśniał, iż przed wejściem do klubu (...), wraz z dwójką pozostałych obwinionych odwiedzili wcześniej kilka innych barów, gdzie wypili po kilka kieliszków wódki. Następnie jedna z pań zaprosiła ich do wejścia do ww. klubu. Po wejściu, podeszła kobieta, która stwierdziła, że pierwsze drinki i piwa dla obwinionych oraz tancerek kosztują łącznie 230 złotych. Przy stoliku obwinionych znajdowały się cały czas trzy panie i każda z nich piła drinki. Następnie obwiniony stwierdził, że wraz z kolegami zamówili sobie po kilka piw (sam wypił cztery piwa), a on sam zamówił dodatkowo jednego szampana dla jednej z dziewczyn, które przysiadły się do stolika. Obwiniony wskazał, że zamówił również jeden taniec, który miał miejsce w oddzielnym pokoju. Dalej obwiniony wskazał, że w momencie płacenia rachunku dowiedzieli się, iż wynosi on ok. 4000 złotych i natychmiast zadzwonił na Policję. W ocenie obwinionego, sam powinien zapłacić maksymalnie 600 zł (w kwocie tej miały się mieścić – 4 piwa, 1 drink zamówiony dla dziewczyny, która dosiadła się do stolika oraz jeden taniec). Obwiniony twierdził, iż, poza pierwszym zamówieniem nikt nie informował go o cenach w klubie. Obwiniony twierdził, że nie zamawiał owoców oraz nie wiedział, że zamawiając szampana, zamawia jednocześnie owoce. Zdaniem obwinionego była to zwykła próba naciągnięcia Polaka z dwoma obcokrajowcami.

Sąd przyznał walor wiarygodności wyjaśnieniom obwinionych w całości. Ich wyjaśnienia należy ocenić, jako szczegółowe, logiczne, konsekwentne i wzajemnie się uzupełniające. Trzeba zwrócić uwagę, na to iż opis zdarzenia, przedstawiony przez obwinionych jest zgodny, co do ogólnego przebiegu, jak również co poszczególnych jego elementów, ale także w pewnych kwestiach – szczegółach różnią się od siebie. Obwinieni nie przebywali, bowiem cały czas razem. W trakcie bezpośredniego ich przesłuchania Sąd ocenił, iż wyjaśniają w sposób spontaniczny i nieuzgodniony, co pozwala stwierdzić, iż jest to pełnowartościowy materiał dowodowy.

Nie ulega wątpliwości, że w dniu 22 sierpnia 2015 roku A. G. (1), G. H. (1) oraz D. G. około godz. 2:00 zjawili się w klubie (...) na ul. (...) w W. i zajęli stolik. Nie ulega również wątpliwości, że do stolika obwinionego dosiadły się tancerki klubu, zaś obwinieni zamówili po kilka piw dla siebie. Ponadto dwóch z obwinionych: D. G. oraz A. G. (1) zamówili taniec prywatny, przy czym D. G. zapłacił za niego w oddzielnym pomieszczeniu. Nie ulega też wątpliwości, że klub za zamówienia przedstawił rachunek opiewający na kwotę 3768,03 zł., którego wysokość obwinieni negowali oraz którego nie zapłacili. Powyższe fakty znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka K. R..

Sąd uznał jedynie w części za wiarygodne zeznania świadka K. R.. Z uwagi na to, że świadek nie pamiętała wszystkich okoliczności zdarzenia, zostały jej odczytane zeznania złożone przez nią w toku czynności wyjaśniających. Świadek potwierdziła zeznania i przedstawiła w sposób zwięzły schemat postępowania wobec klientów wyrażających chęć zakupienia napojów dla tancerek oraz zamawiania innych usług. W pozostałym zakresie Sąd odmówił przyznania waloru wiarygodności zeznaniom świadka, bowiem nie znajduje on potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

A. G. (1), G. H. (1) oraz D. G. zostali obwinieni o to, że w dniu 22 sierpnia 2015 roku ok. godz. 05:25 w W. przy ul. (...) w klubie (...), wspólnie i w porozumieniu, bez zamiaru uiszczenia należności wyłudzili konsumpcję na łączną kwotę 3768,03 zł na szkodę (...) sp. z o.o., to jest o wykroczenie z art. 121 § 2 kw.

Zgodnie z brzmieniem art. 121 § 2 kw, kto bez zamiaru uiszczenia należności wyłudza pożywienie lub napój w zakładzie żywienia zbiorowego, przejazd środkiem lokomocji należącym do przedsiębiorstwa niedysponującego karami pieniężnymi określonymi w taryfie, wstęp na imprezę artystyczną, rozrywkową lub sportową, działanie automatu lub inne podobne świadczenie, o którym wie, że jest płatne, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. Podmiotem wykroczenia może być każdy, kto skorzystał ze świadczenia. Sprawca od samego początku ma działać bez zamiaru uiszczenia wymaganej należności. Znamię czasownikowe „wyłudza” zakłada zachowanie nakierowane na określony cel tj. pozyskanie bezpłatnego świadczenia (Zbrojewska M., art. 121. [w:] Kodeks wykroczeń. Komentarz, wyd. II. LEX, 2013).

Czynu zabronionego, którego znamiona opisane zostały w art. 121 § 2 kw dokonać można jedynie w zamiarze bezpośrednim z winy umyślnej. Osoba dopuszczająca się tego wykroczenia musi zakładać, że nie zapłaci za pożywienie lub napój w zakładzie żywienia zbiorowego.

W ocenie Sądu, biorąc pod uwagę wyjaśnienia obwinionych, postępowanie zatrudnionych tancerek od momentu wejścia gości do przedmiotowego lokalu, a także wyszczególnione na rachunku ceny poszczególnych zamówień, nie sposób w tej sprawie bez żadnej wątpliwości przyjąć, że obwinieni mieli świadomość co do tego, że wyrażając zgodę na towarzystwo tancerek, zobowiązani są do zamówienia drinków, jak również co do cen towarów i usług wyszczególnionych w rachunku (w szczególności cen owoców, które to automatycznie były dopisywane do rachunku, w przypadku zamówienia szampana oraz tańca prywatnego), a co za tym idzie, że z góry postanowili za nie, nie zapłacić. W ocenie Sądu nie zostało więc wypełnione znamię czynu z art. 121 § 2 kw, polegające na zamiarze wyłudzenia konsumpcji. Obwinieni podczas całego okresu przebywania w przedmiotowym klubie zamawiali napoje wyłącznie dla siebie (poza jednym wyjątkiem, kiedy to A. G. (1) zamówił drinka dla jednej z tancerek). Brak jakichkolwiek dowodów wykazujących, iż obwinieni mieli świadomość tego, że tancerki, które przysiadły się do nich i piły szampana, konsumowały go na koszt obwinionych. Brak również podstaw do oceny, iż któryś z obwinionych miał świadomość, co do faktu zamawiania dodatkowo owoców, których cena w zależności od zamówienia wynosiła 250,75 złotych, bądź 93,50 zł. Dodatkowo, wbrew twierdzeniom świadka K. R. należy stwierdzić, iż obwinieni nie byli informowani o zamówieniach dla tancerek oraz o cenach za poszczególne produkty bądź usługi (w szczególności o obsłudze kelnerskiej, której wysokość stanowiła prawie 1/6 całego rachunku). Znajduje to potwierdzenie, chociażby w wyjaśnieniach D. G., który wyjaśnił, że gdyby poinformowano ich o konieczności zamawiania drinków dla tancerek, to z pewnością nie wyraziliby na to zgody.

Wobec powyższego, mając na uwadze treść przepisu art. 62 § 3 kpw oraz art. 5 § 1 pkt 2 kpw Sąd uniewinnił A. G. (1), G. H. (1) i D. G. od zarzucanego im czynu.

Konsekwencją powyższego rozstrzygnięcia, było orzeczenie o kosztach postępowania zawarte w punkcie II wyroku. Sąd orzekł zgodnie z art. 118 § 2 kpw, który stanowi, że w razie uniewinnienia obwinionego, w sprawie, w której wniosek o ukaranie wniósł oskarżyciel publiczny, koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.