Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Sylwia Piasecka

Protokolant sekretarz sądowy Grażyna Pałubicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2017 roku w C.

sprawy

z powództwa Banku (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. S. (1)

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego M. S. (1) na rzecz powoda Bank (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 56.375,75 zł (słownie: pięćdziesiąt sześć tysięcy trzysta siedemdziesiąt pięć złotych siedemdziesiąt pięć groszy) wraz z odsetkami umownymi od kwoty 49.754,88 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy siedemset pięćdziesiąt cztery złote osiemdziesiąt osiem groszy) w wysokości 10% w stosunku rocznym od dnia 1 października 2016 roku do dnia 23 czerwca 2017 roku, a w razie zmiany wysokości stopy kredytu lombardowego NBP – z odsetkami stanowiącymi czterokrotność wysokości tych odsetek, nie więcej jednak niż wysokości ustawowych odsetek maksymalnych za opóźnienie,

2.  zasądzoną w punkcie 1 należność główną wraz z odsetkami umownymi od kwoty 49.754,88 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy siedemset pięćdziesiąt cztery złote osiemdziesiąt osiem groszy) w wysokości 3.612,34 zł (trzy tysiące sześćset dwanaście złotych trzydzieści cztery grosze) rozkłada na 24 miesięczne raty, przy czym pierwsza rata w wysokości 2.488,09 zł (dwa tysiące czterysta osiemdziesiąt osiem złotych dziewięć groszy) i każda następna rata po 2.500,00 zł (dwa tysiące pięćset złotych) płatne do dnia 10 – go każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego od tego, w którym niniejszy wyrok się uprawomocni, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie nie uiszczenia poszczególnych rat w terminie, przy czym nieuiszczenie płatności dwóch następujących po sobie rat czyni pozostałą należność natychmiast wymagalną,

3.  zasądza od pozwanego M. S. (1) na rzecz powoda Bank (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 8.217,00 zł (słownie: osiem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem kosztów procesu.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 42/17

UZASADNIENIE

Powód – Bank (...) S.A. z siedzibą w W., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, złożył w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew przeciwko pozwanemu M. S. (1) o zapłatę kwoty 56.375,75 złotych wraz z umownymi odsetkami umownymi od dnia 1 października 2016 roku do dnia zapłaty od kwoty 49.754,88 złotych oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że zobowiązanie strony pozwanej wobec powoda powstało w wyniku nieterminowej realizacji zobowiązania wynikającego z czynności bankowej umowy nr (...) z dnia 19 lipca 2013 roku, zawartej na piśmie między stroną pozwaną a bankiem. Wobec niewywiązywania się pozwanego z zaciągniętego zobowiązania powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych w dniu 30 września 2016 roku.

Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2017 roku, wydanym w sprawie VI Nc-e (...), Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

Pozwany – M. S. (1), reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, w piśmie procesowym z dnia 9 maja 2017 roku uznał powództwo w całości, wnosząc jednocześnie o rozłożenie płatności na 24 miesięczne raty płatne do dnia 10 – go każdego miesiąca i nieobciążanie pozwanego kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego powoda.

W uzasadnieniu wniosku o rozłożenie na raty wskazał, że nie zarobkuje w takiej wysokości aby mógł jednorazowo uczynić tak wysokiemu żądaniu wyrażonemu w uzasadnieniu pozwu. W zakresie kosztów procesu pozwany powołał się na treść art. 101 kpc.

Pismem procesowym z dnia 10 maja 2017 roku powód wyraził zgodę na rozłożenie na raty kwoty dochodzonej przez powoda, w sposób wskazany przez pozwanego, jednakże z zastrzeżeniem, iż w przypadku uchybienia w płatności 2 rat, cała pozostała do zapłaty należność będzie natychmiast wymagalna. Powód nie zgodził się na nieobciążanie pozwanego kosztami procesu wskazując, że do pozwanego były kierowane wezwania do zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 lipca 2013 roku pozwany M. S. (1) zawarł z powodem Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu gotówkowego na cel konsumpcyjny nr (...). Na mocy tej umowy Bank postawił do dyspozycji strony pozwanej kwotę 58.805,61 złotych płatną w miesięcznych ratach. Całkowita spłata kredytu wraz z odsetkami miała nastąpić do dnia 19 lipca 2018 roku.

bezsporne, nadto dowód: umowa pożyczki z dnia 19 lipca 2013 roku k. 17 – 20.

W związku z zaprzestaniem spłaty zobowiązania powód wezwał pozwanego do zapłaty należności wynikającej z umowy kredytu i jednocześnie wypowiedział umowę.

Pozwany M. S. (1) nie uregulował zobowiązania.

W dniu 30 września 2016 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg bankowych nr (...).

bezsporne, nadto dowód: wyciąg z ksiąg bankowych k. 14, wypowiedzenie umowy k. 21.

Sąd zważył co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie w całości albowiem strona pozwana uznała roszczenie zarówno co do zasady, jak i wysokości.

Zgodnie natomiast z treścią art. 213 § 2 kpc Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno roszczenie powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie pozwu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 września 1983 roku, III CRN 188/83, OSNC 1984, nr 4, poz. 60).

Sąd jest związany uznaniem powództwa, obowiązany jest jednak przy tym dokonać oceny, czy czynność ta nie jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. W doktrynie zauważono, że ocena, czy zachodzi niedopuszczalność uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy. Wskutek uznania przewodniczący zamyka rozprawę (art. 224 § 1 kpc) i wydaje tzw. wyrok z uznania, uwzględniający powództwo w zakresie objętym uznaniem.

Mając zatem na uwadze wskazany przez powoda stan faktyczny i wysokość dochodzonego roszczenia, Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, aby uznanie powództwa było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego bądź zmierzało do obejścia prawa. Dlatego też Sąd mając na uwadze powyższe okoliczności, a w szczególności fakt uznania przez pozwanego roszczenia powoda, należało uwzględnić żądanie powoda w całości. W związku z tym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 56.375,75 złotych wraz z umownymi odsetkami liczonymi od kwoty 49.754,88 złotych w wysokości 10% w stosunku rocznym od dnia 1 października 2016 roku do dnia 23 czerwca 2017 roku, które w dacie wyrokowania wynosiły kwotę 3.612,34 złotych.

W piśmie procesowym z dnia 9 maja 2017 roku pozwany wniósł o rozłożenie płatności na 24 miesięczne raty płatne do dnia 10 – go każdego miesiąca. Powód wyraził zgodę na ratalną spłatę zasądzonego roszczenia, z zastrzeżeniem, że w przypadku uchybienia w płatności 2 rat, cała pozostała do zapłaty należność będzie natychmiast wymagalna.

Wobec powyższego Sąd uwzględnił wniosek pozwanego M. S. (2) o rozłożenie na raty zasądzonego roszczenia.

Zgodnie bowiem z treścią art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie (...). Ponadto zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny uprawnienie to przysługuje sądowi w szczególnie uzasadnionych wypadkach, a więc w sytuacjach, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody. Trudności w spełnieniu świadczenia mogą być obiektywne, spowodowane nieurodzajem czy klęską żywiołową, mogą być jednak także spowodowane działaniem samego dłużnika (tak: Maria Jędrzejewska Najnowsze wydanie: Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze. Część druga, Postępowanie zabezpieczające Warszawa 2009 LexisNexis (wydanie III) ss. 2308).

Uwzględniając zatem zgodne stanowisko stron procesu Sąd rozłożył zasądzone roszczenie na 24 miesięczne raty, zastrzegając jednocześnie, uwzględniając w tym zakresie niekwestionowane stanowisko strony powodowej, że nieuiszczenie płatności dwóch następujących po sobie rat czyni pozostałą należność natychmiast wymagalną.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 i 3 kpc, który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

Sąd nie znalazł bowiem podstaw do zastosowania art. 101 kpc, który stanowi, że zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu.

W ocenie Sądu fakt uznania roszczenia przez pozwanego M. S. (1) przy pierwszej czynności procesowej, nie daje podstaw do uwzględniania wniosku pozwanego w tym zakresie albowiem nie została spełniona pierwsza przesłanka tego przepisu, a mianowicie brak powodów do wytoczenia sprawy. Niewątpliwym bowiem jest, że zobowiązanie pozwanego ma charakter terminowy, a zatem pozwany wiedział o roszczeniu powoda i nawet bez wezwania powinien spełnić świadczenie w terminie (por. komentarz art. 101 kpc red. Marszałkowska – Krześ 2017, wyd. 18/J. Gibiec, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz 2017, wyd. 18).

W przedmiotowej sprawie na koszty procesu składa się opłata stała w wysokości 1.000,00 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 złotych oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w wysokości 7.200,00 złotych zgodnie z treścią § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.