Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lidzbarku Warmińskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2017 r. w Lidzbarku Warmińskim na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko G. B. (1)

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Agnieszka Przęczek

Sygn. akt I C 432/15 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego G. B. (2) kwoty 314,61 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że pierwotny właściciel pojazdu zawarł z (...) Towarzystwem (...) S.A. umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC. Pozwany jako nabywca pojazdu nie wypowiedział tej umowy
i przeszły na niego wszelkie prawa i obowiązki, w tym zapłata składki OC w kwocie 249,25 zł. Powyższą wierzytelność powód nabył od pierwotnego wierzyciela na podstawie umowy z dnia 24.06.2014 r. Powód dochodzi zapłaty kwoty 249,25 zł zaległej składki oraz skapitalizowanych odsetek ustawowych liczonych od dnia wymagalności składki do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu (pozew
k. 3-4).

Następnie na wezwanie Sądu powód wskazał numer P. pozwanego G. B. (2), tj. (...) (k. 31).

Zarządzeniem z dnia 16 listopada 2015 r., z uwagi na niemożność weryfikacji danych pozwanego wskazanych przez powoda, Sąd wezwał pozwanego do wskazania prawidłowego numeru pesel lub innych danych pozwalających sądowi na ustalenie numeru pesel pozwanego (albowiem wskazany numer był niepoprawny). Z uwagi na nie wykonanie zarządzenia przez powoda Sąd postanowieniem z dnia 8 stycznia 2016 r. zawiesił postępowanie (k. 42).

Ostatecznie pismem procesowym z dnia 8 sierpnia 2016 r. powód sprostował pozew i wniósł o zasądzenie wskazanej powyżej kwoty od G. B. (1) numer pesel (...).

Sąd w dniu 28 września 2016 r. wydał postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania (k. 66).

Pozwany G. B. (1) nie odniósł się do żądania pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka akcyjna z siedzibą w W. zawarła z G. B. (2), numer pesel: (...) umowę ubezpieczenia pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...), na okres od 25 maja 2012 r. do 24 maja 2013 r. W dniu 25 maja 2012 r. wystawiono polisę potwierdzającą zawarcie umowy ubezpieczenia o numerze (...). Wysokość składki ubezpieczeniowej określono na kwotę 249,25 zł, płatną do dnia 13 maja 2013 r.

Na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności zawartej pomiędzy powodem a (...) spółką akcyjną z siedzibą
w W. w dniu 24 czerwca 2014 r., powód nabył wierzytelność wynikającą
z Polisy (...) przysługującą od G. B. (2), numer pesel (...).

Pismem z dnia 8 lipca 2014 r. powód wezwał G. B. (2) do zapłaty kwoty 286,55 zł.

Dowód: odpis KRS k. 5-7, 9-16; polisa k. 17; umowa przelewu z załącznikiem k. 18-21; wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania k. 22-23.

Sąd zważył, co następuje:

Żądanie powoda podlegało oddaleniu z uwagi na niewykazanie jego zasadności.

W rozpoznawanej sprawie pozwany nie stawił się na rozprawie i nie odniósł się pisemnie do żądania pozwu. W takiej sytuacji, w myśl. art. 339 § 1 k.p.c., Sąd zobligowany był rozstrzygnąć sprawę wyrokiem zaocznym.

Stosownie do art. 339 § 2 k.p.c., wydając wyrok zaoczny sąd przyjmuje za prawdziwe twierdzenia powoda przytoczone w pozwie o okolicznościach faktycznych, jednakże tylko wówczas, gdy twierdzenia te nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy. Domniemanie zgodności twierdzeń faktycznych powoda z prawdziwym stanem rzeczy ma szczególny charakter, bowiem bezczynność pozwanego jest tu, w pewnym sensie, przyznaniem okoliczności przytoczonych w pozwie. Fakty przyznane w procesie nie wymagają dowodu tylko wtedy, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy (art. 229 k.p.c.)

Jak podkreśla się w orzecznictwie, wprowadzenie przez art. 339 § 2 k.p.c. domniemania zgodności twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy nie zwalnia powoda od przytoczenia faktów, które są niezbędne do dokonania subsumcji materialnoprawnej, stanowiącej faktyczną i materialnoprawną podstawę wyroku. Sąd jest bowiem zobowiązany, nawet przy uznaniu twierdzeń powoda za prawdziwe, dokonać prawidłowej oceny zasadności żądania pozwu (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 1997 r., I CKU 87/97)

W ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie powód nie udowodnił swej legitymacji jak i istnienia wierzytelności, która miałaby przysługiwać poprzednikowi prawnemu wobec pozwanego.

Strona powodowa swoje roszczenie opierała o fakt nabycia na podstawie przelewu wierzytelności, mającej przysługiwać względem pozwanego cedentowi.

Podkreślić należy, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

Istotnym jest, że przedłożone dla Sądu dokumenty w postaci polisy oraz umowy sprzedaży wierzytelności dotyczyły inne osoby. Wszystkie wystawione dokumenty, będące podstawa zgłoszonego roszczenia dotyczą G. B. (2) numer pesel (...), nie zaś pozwanegoG. B. (1) (...).

Reasumując, stwierdzić należy, iż w realiach niniejszej sprawy powód nie przedstawił żadnych dowodów, na okoliczność zawarcia umowy cesji, a także nie przedstawił dostatecznych dowodów pozwalających ustalić, że w chwili zawarcia umowy cesji wierzytelność względem pozwanego istniała.

W świetle powyższych rozważań - mając na uwadze istnienie uzasadnionych wątpliwości co do okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji.

SSR Agnieszka Przeczek