Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2017r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Bożena Makowczenko

Protokolant st. sekr. sądowy Justyna Kurzynowska-Lubecka

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko (...) Spółdzielni (...) w G.

o zapłatę

1.  Postępowanie w zakresie kwoty 5312,83 zł umarza.

2.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

3.  Koszty postępowania między stronami wzajemnie znosi.

Sygn. akt IV P 220/16

UZASADNIENIE

Powódka J. S. wnosiła w pozwie z dnia 15 czerwca 2015r. o zasądzenie na jej rzecz odsetek za opóźnienie w wypłaceniu świadczenia urlopowego.

W piśmie procesowym z dnia 15 czerwca 2016r. wskazała powódka, że tytułem owych odsetek wnosi o kwotę 11294,41 zł. Na kwotę tę miały składać się kwoty odsetek: 4299,72 zł od kwoty 26301,26 zł, kwota 6994,69 zł od kwoty 18302,72 zł.

Po kolejnym sprecyzowaniu żądania pełnomocnik powódki wskazał, że domaga się zasądzenia na rzecz powódki kwoty 7001,17 zł tytułem odsetek od kwoty 18302,82 zł liczonymi z okres od dnia 30 września 2011r. do dnia 8 września 2014r. oraz kwoty 6143,94 zł od kwoty 37746,80 zł liczonymi za okres od 2 października 2011r. do dnia 2 stycznia 2013r.

Już w toku postępowania przed sadem, w piśmie procesowym z dnia 30 listopada 2016r. pełnomocnik powódki cofnął powództwo co do kwoty 5312,83 zł, podtrzymując roszczenie w pozostałym zakresie i wniósł o zasądzenie na rzecz powódki kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W kolejnym natomiast piśmie procesowym, z dnia 12 stycznia 2017r. pełnomocnik powódki cofnął pozew co do dalszej kwoty - 1265,39 zł. Ostateczna zatem dochodzona przez powódkę kwota wynosiła 6566,89 zł.

Odnosząc się do tych roszczeń pozwana - (...) Spółdzielnia (...) w G. – w piśmie z dnia 10 listopada 2016r. wskazała, że w dniu 19 października 2016r. przelała na konto powódki kwotę 5312,83 zł tytułem odsetek ustawowych od dnia 16 czerwca 2012r. do 8 września 2014r. Za pozostały okres tj. od dnia 1 października 2011r. do 15 czerwca 2012r. pozwana podniosła zarzut przedawnienia.

W zakresie żądania dotyczącego odsetek od dnia 2 października 2011r. do 2 stycznia 2013r. pozwana wskazała, iż jest ono nieuzasadnione i wniosła o jego oddalenie.

Pozwana podała, iż powódka była zatrudniona w spółdzielni do dnia 30 października 2011r. a następnie zawarto umowę o pracę na czas określony do dnia 31 grudnia 2012r. W dniu 2 stycznia 2013r. wypłacono powódce ekwiwalent pieniężny za zaległe urlopy wypoczynkowe za lata 2009, 2010, 2011 i 2012 na podstawie wynagrodzenia otrzymywanego w 2012r. wysokości 37746,80 zł, w tym za niewykorzystany urlop za okres od 1 października 2011r. do 31 grudnia 2012r. w wysokości 7904,90 zł.

Po wydaniu wyroku przez Sąd Okręgowy w Olsztynie, który to uznał, iż pozwana winna wypłacić powódce ekwiwalent za urlopy w dacie rozwiązania umowy o pracę z dniem 30 września 2011r., pozwana dokonała obliczeń, na podstawie których uznała, że: wysokość ekwiwalentu jaki przysługiwałby powódce do wypłaty gdyby został on wypłacony na koniec października 2011r. wyniosłaby 22848 zł, wysokość zaś ekwiwalentu za okres od 1 października 2011r. do 31 grudnia 2012r. to kwota 7904,90 zł. Łączna zatem kwota należnego powódce ekwiwalentu wynosiłaby 30752,90 zł. Zdaniem pozwanej, w tej sytuacji powódka, godząc się na wypłatę ekwiwalentu na koniec grudnia 2012r. otrzymała kwotę wyższą o 6993,90 zł. Wynagrodzenie bowiem przyjęte bowiem do wyliczenia ekwiwalentu na koniec 2012r. było wyższe aniżeli byłoby przyjęte do wyliczenia w roku 2011.

Dalej pozwana zaznaczyła, iż dokonane przez Sąd Okręgowy wyliczenia wysokości ekwiwalentu za 2008 rok nie zostało dokonane zgodnie z przepisami prawa pracy.

Sąd ustalił i zważył co następuje;

W sprawie IV P 94/13 powódka J. S. domagała się zasądzenia na jej rzecz od pozwanego kwoty 36 000 zł tytułem ekwiwalentu za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy. Przed Sądem Rejonowym zapadł wyrok, w którym powództwo zostało oddalone.

Orzeczenie to wydane zostało po ustaleniu następującego stanu faktycznego:

Powódka J. S. zatrudniona była w pozwanej spółdzielni w okresie od 1 października 1970r. do 30 września 2011r. kiedy to doszło do rozwiązania stosunku pracy za porozumieniem stron w związku z nabyciem przez powódkę uprawnień emerytalnych. Następnie, powódka pracowała u pozwanej od 1 października 2011r. do 31 grudnia 2012r. na podstawie umowy na czas określony.

Powódka w okresie swojego zatrudnienia w pozwanej spółdzielni nie wykorzystała urlopu wypoczynkowego, którego wymiar wynosił łącznie 248 dni i obejmował urlop wypoczynkowy powódki począwszy od 2004r.

W dniu 2 stycznia 2013r. powódka otrzymała od pozwanego kwotę 26301,26 zł netto (32263,68 zł brutto) tytułem ekwiwalentu za urlop przy czym kwota ta wyliczona została za lata od 2012, 2011, 2010 i 2009 w łącznym wymiarze 144 dni. W ocenie Sądu Rejonowego wypłacona powódce kwota była kwotą jej należną za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy za lata 2009 – 2012 i stąd powództwo zostało oddalone wobec przedawnienia roszczenia za lata poprzednie.

Po rozpoznaniu apelacji złożonej przez powódkę Sąd Okręgowy w Olsztynie w dniu 29 sierpnia 2014r. wydał wyrok, w którym zaskarżone orzeczenie zmienił i zasądził od pozwanego pracodawcy na rzecz powódki kwotę 18302,72 zł.

Sąd Okręgowy podkreślił w swoim uzasadnieniu, że prawo pracownika do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany w całości lub części urlop wypoczynkowy powstaje w dniu rozwiązania umowy o pracę – zdarzenia uniemożliwiającego realizację prawa do urlopu wypoczynkowego w naturze.

W tym też dniu prawo do urlopu w naturze przekształca się w jego pieniężny ekwiwalent, który przysługuje za urlopy nieprzedawnione w chwili powstania do niego prawa. W tym też dniu rozpoczyna się bieg przedawnienia roszczenia o to świadczenie.

Sąd Okręgowy zaznaczył również, że stosunek pracy między stronami ustał w dniu 30.09.2011 roku i obowiązkiem pracodawcy była wypłata ekwiwalentu za niewykorzystany do dnia 30 września 2011 roku nieprzedawniony urlop wypoczynkowy. Sąd przyjął, że zgromadzony materiał dowodowy w sprawie nie dał podstaw do stwierdzenia, że strony zawarły porozumienie o wykorzystaniu urlopu wypoczynkowego w czasie pozostawania powódki w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej w dniu 1 października 2011 roku, co dezaktualizowałoby obowiązek wypłaty ekwiwalentu pieniężnego w dniu 30.09.2011 roku.

Powyższe ustalenia pozwoliły Sądowi Okręgowemu na wysnucie wniosku, że bieg przedawnienia roszczenia o urlop wypoczynkowy należny powódce:

- w 2004r. rozpoczął się w dniu 01.04.2005 roku,

- w 2005 roku rozpoczął się w dniu 01.04.2006 roku,

- w 2006 roku rozpoczął się w dniu 01.04.2007 roku,

- w 2007 roku rozpoczął się w dniu 01.04.2008 roku,

- w 2008 roku rozpoczął się w dniu 01.04.2009 roku,

- w 2009 roku rozpoczął się w dniu 01.04.2010 roku,

- w 2010 roku rozpoczął się w dniu 01.04.2011 roku,

- w 2011 roku rozpoczął się w dniu 01.10.2012 roku,

- w 2012 roku rozpoczął się w dniu 01.10.2013 roku.

Uwzględniając 3-letni termin przedawnienia Sąd Okręgowy przyjął, że na dzień 30 września 2011 roku powódce przysługiwał ekwiwalent za urlop wypoczynkowy należny jej za te lata: 2008 - 26 dni, 2009 - 26 dni, 2010 - 26 dni i za okres od 01.01.2011 roku do 30.09.2011 roku - 18 dni (łącznie 96 dni).

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy przyjął, że wysokość należnego powódce ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy za okresy od 2008 roku do 30 września 2011 roku wynosi 32263,68 zł, zaś za okres od 01.10.2011 roku do 31.12.2012 roku - 12340,30 zł. W tym stanie rzeczy tytułem ekwiwalentu za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe przysługiwała powódce łączna kwota 44603,98 zł. Biorąc pod uwagę, że pozwany wypłacił powódce kwotę 26301,26 zł, Sąd II instancji zasądził na rzecz powódki od pozwanej kwotę 18302,72 zł.

Kwota ta wypłacona została powódce przez pozwanego w dniu 8 września 2014r.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy Sąd Rejonowy pragnie zaznaczyć, że poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia, o których mowa jest wyżej, są w niej wiążące. Oznacza to, że w swoim orzeczeniu Sąd Okręgowy ustalił zarówno zasady ustalania prawa powódki do ekwiwalentu jak też sposób jego wyliczenia.

Mając zatem na uwadze poczynione ustalenia Sądu Okręgowego i przyjęte zasady Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie przyjął, iż wymagalność co do ekwiwalentu za urlop należny powódce na dzień 30.09.2011 roku powstała z dniem 30 września 2011 roku. Zwłoka zatem winna być przyjęta od dnia 01.10.2011 roku do dnia wypłaty nowej należności. Nadto, skoro pozew o odsetki złożony został przez powódkę w dniu 15.06.2015 roku to uwzględnić należało zgłoszony przez pozwanego zarzutu przedawnienia. Stąd roszczenie o odsetki w tym zakresie uległo w części przedawnieniu.

Powódce przysługuje zatem roszczenie o odsetki za opóźnienie w wypłacie ekwiwalentu należnego na dzień 30 września 2011r. za okres od 15 czerwca 2012 roku do 02.01.2013 (czyli dnia wypłaty kwoty 37746,80 zł brutto) roku liczone od kwoty należnej, czyli od kwoty 32263,68 zł brutto. Należna powódce kwota (liczona kalkulatorem odsetek I.) wynosi zatem 2298,23 zł.

Dalej, należność za urlopy za okres od 01.10.2011 roku do 31 grudnia 2012 roku (12340,30 zł) stała się wymagalna z dniem 31 grudnia 2012r. Zwłoka zatem co do tej należności powstaje z dniem 01.01.2013 roku.

Sąd Okręgowy zasądzając kwotę 18302,72 zł - stanowiącą różnicę między kwotą 44603,98 zł brutto i kwotą 26301,26 zł netto - uznał, iż jeszcze ta kwota przysługuje powódce z tytułu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.

W tej sytuacji odsetki przysługujące powódce za ten okres nie przedawniły się, przysługują za okres od 01.01.2013 roku do 08.09.2013 roku, czyli do dnia wypłaty kwoty 18302,72 zł. Należność ta (liczona co do kwoty 18302,72 zł) wynosi zatem kwotę 4002,55 zł.

Łączna zatem kwota z tytułu odsetek ze oba okresy zatrudnienia powódki u pozwanego wynosi 6300,78 zł.

Powódka cofnęła skutecznie (pozwany wyraził na powyższe zgodę) pozew co do kwoty 5312,83 zł . W związku z powyższym w tym zakresie postępowanie należało umorzyć a w pozostałej części – również wobec braku oświadczenia strony pozwanej co do cofnięcia pozwu także co do dalszej kwoty 1265,39 zł, powództwo podlegało oddaleniu o czym orzeczono jak w wyroku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto po myśli art.100 kpc.