Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2017 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy J. N.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym

na skutek odwołania J. N.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 7 września 2016 r. nr (...)

o d d a l a o d w o ł a n i e

/-/ SSO B. Łożyńska-Motyka

Sygn. akt: IV U 1509/16

UZASADNIENIE

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego decyzją z dnia 7 września 2016 r., znak: (...) odmówił J. N. od dnia 1 czerwca 2016 r. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym na dalszy okres.

Od powyższej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia rentowego. W uzasadnieniu stanowiska podniósł, że nie zgadza się z oceną swojego stanu zdrowia dokonaną przez organ rentowy. Wskazał, że cały czas leczy się u lekarzy specjalistów, a posiadane schorzenia kręgosłupa wykluczają nawet najmniejszy wysiłek fizyczny. W załączeniu przedłożył między innymi kopie dokumentów dotyczących odbytego leczenia (k –4-31 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany rolniczy organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy i komisji lekarskiej organu uznano, iż skarżący nie jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Z tego powodu nie przysługuje mu prawo do niniejszego świadczenia.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca J. N. urodził się (...) Od stycznia 2012 r. do 31 maja 2016 r. odwołujący się pobierał rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Podczas badania poprzedzającego przyznanie świadczenia rentowego na okres od marca 2004 r. do maja 2016 r. lekarz rzeczoznawca KRUS rozpoznał u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z rwą kulszową lewostronną objawową oraz przebyte kompensacyjne złamanie Th1.

Dnia 22 czerwca 2016 r. J. N. wystąpił z wnioskiem o przedłużenie prawa do dotychczas pobieranego świadczenia.

Po poddaniu się procedurze orzeczniczo-lekarskiej przed rolniczym organem rentowym, po stwierdzeniu : spondylozy C, Th i L z wielopoziomową dyskopatią bez objawów ubytkowych i przebytego złamania Th., Komisja Lekarska Kasy orzeczeniem z dnia 31 sierpnia 2016 r. nie stwierdziła u J. N. naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Biorąc powyższe za podstawę, pozwany organ wydał zaskarżoną decyzją.

Odwołujący korzystał przede wszystkim z konsultacji lekarskiej lekarzy specjalistów z zakresu: medycyny rodzinnej, interny, rehabilitacji i neurologii.

(dowód: dokumenty w aktach rentowych KRUS, dokumentacja medyczna – k -4-31 i k - 66 akt sprawy.)

Okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia sprawy była ocena stanu zdrowia wnioskodawcy, w szczególności ustalenie, czy jest on po dniu 31 maja 2016 r. osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym, to znaczy, czy z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Wymagało to wiadomości specjalnych. W celu wyjaśnienia stanu zdrowia wnioskodawcy i ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii i interny oraz ortopedii.

Zespół biegłych w osobach lekarzy neurologa i internisty, w opinii z dnia 9 stycznia 2016 r., po zapoznaniu się z aktami sprawy, dokumentacją lekarską, po zebraniu wywiadu i zbadaniu odwołującego orzekł, że nie jest on całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Dokonując oceny stanu zdrowia biegli stwierdzili u wnioskodawcy:

1) chorobę zwyrodnieniowo- dyskową odcinka szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa,

2) przebytą rwę kulszową obustronną,

3) kamicę pęcherzyka żółciowego.

W uzasadnieniu stanowiska biegli argumentowali, że badanie przedmiotowe i podmiotowe odwołującego się oraz zgromadzona dokumentacja medyczna nie dają podstaw do uznania go za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Wskazali, że wymienione dolegliwości nie ograniczają sprawności ruchowej skarżącego, która obecnie jest zadowalająca. Wnioskodawca jest zdolny do samoobsługi, a stopień zaawansowania zdiagnozowanych schorzeń nie powoduje całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: opinia zespołu lekarzy biegłych- k -50-51 akt sprawy.)

Wnioskodawca nie zgodził się z wydaną opinią i na rozprawie w dniu 1 marca 2017 r. przedłożył kolejną dokumentację medyczną (k – 66 akt sprawy) oraz wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii nowego zespołu lekarzy biegłych. Wyjaśnił, że dokuczają mu schorzenia kręgosłupa oraz dolegliwości ze strony woreczka żółciowego. Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii nowego lekarza biegłego neurologa oraz chirurga-ortopedy.

Biegły ortopeda w opinii z dnia 3 kwietnia 2017 r., po zapoznaniu się z dostarczoną dokumentacją medyczną, po stwierdzeniu: choroby zwyrodnieniowo-dyskopatycznej kręgosłupa, rozpoczynającego się zwyrodnienia lewego stawu kolanowego, podejrzenia uszkodzenia łąkotki przyśrodkowej lewego stawu kolanowego oraz dawno przebytego złamania kręgu Th 11 w wywiadzie, ocenił, że odwołujący nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu stanowiska lekarz zwrócił uwagę, że obecnie funkcja ruchowa kręgosłupa u skarżącego jest dobrze zachowana, a brak odruchów skokowych i zaburzenia czucia podudzia - stanowią objawy resztkowe po przebytej rwie kulszowej. Natomiast początkowe zwyrodnienie lewego stawu skokowego nie ogranicza jego ruchów. Z kolei objawy uszkodzenia łąkotki wymagają ewentualnego dalszego leczenia operacyjnego. W konsekwencji wnioskodawca z powodu stanu narządu ruchu nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: opinia biegłego chirurga-ortopedy- k – 80 akt sprawy.)

Powołany nowy biegły lekarz neurolog w opinii z dnia 12 czerwca 2017 r. uznał, że w świetle zgromadzonych dowodów medycznych, wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Wyjaśnił, że badanie przedmiotowe ujawniło, iż aktualnie wnioskodawca posiada prawidłową ruchomość kręgosłupa szyjnego, piersiowego i L-S, ujemne objawy rozciągowe, a chód sprawny. W podsumowaniu biegły podkreślił, że brak jest podstaw do stwierdzenia, iż stopień naruszenia sprawności organizmu powoduje u ubezpieczonego niezdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: opinia nowego lekarza neurologa – k- 90-91 akt sprawy.)

Odwołujący na rozprawie w dniu 26 lipca 2017 r. podniósł, że wbrew ocenie lekarzy biegłych – nie jest zdolny do pracy w rolnictwie. Wskazał między innymi, że od 16 roku życia pracował w gospodarstwie, a przez cztery lata był uprawniony do renty z KRUS.

(stanowisko wnioskodawcy – zapis audiowideo z rozprawy w dniu 26 lipca 2017 r.)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Odwołanie jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (t. j. Dz. U. 2016. 277 ze zm.), renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym z ogólnego stanu zdrowia, jak również powstała wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej przysługuje ubezpieczonemu, który jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 1 pkt 2 i art. 21 ust. 4 ustawy).

Z kolei w myśl art. 22 ust. 1 ustawy, rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy przyznaje się jako rentę stałą, jeżeli całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym jest trwała i nie orzeczono celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jako renta okresowa przez okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy lub do czasu objęcia rencisty innym ubezpieczeniem społecznym.

Decydujące znaczenie dla rozważenia zasadności złożonego odwołania miało ustalenie, czy J. N. jest nadal całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, biorąc pod uwagę, że do 31 maja 2016 r. był uprawniony do renty rolniczej.

Zważywszy, że do rozstrzygnięcia powyższej kwestii potrzebna była wiedza specjalna, Sąd Okręgowy powołał lekarzy biegłych z zakresu neurologii, interny i ortopedii.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle zgromadzonych dowodów medycznych oraz opinii lekarzy biegłych, brak było podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia rentowego.

Lekarze biegli neurolog i internista w wydanej opinii z dnia 9 stycznia 2017 r. (k –50 akt sprawy), a także powołany nowy biegły neurolog i chirurg-ortopeda w związku ze złożoną dodatkową dokumentacją medyczną i zastrzeżeniami wnioskodawcy (k – 47-51 akt sprawy) jednomyślnie zaopiniowali (k – 80 i k – 90-91 akt sprawy), że J. N. nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. W przekonaniu biegłych, obecny stopień zaawansowania schorzeń neurologicznych i ortopedycznych narządu ruchu odwołującego się, nie powodują u niego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Biegli zgodnie ocenili, że aktualne dolegliwości ze strony kręgosłupa nie naruszają sprawności organizmu wnioskodawcy w stopniu powodującym niezdolność do osobistego wykonywania pracy w rolnictwie.

Sąd Okręgowy przyjął wskazane wyżej opinie za miarodajne dowody w sprawie. Opinie tych biegłych są rzeczowe i tworzą spójną oraz logiczną całość dającą pełny obraz stanu zdrowia wnioskodawcy, a tym samym oceny jego niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Sporządzający opinie biegli w ocenie Sądu dokonali starannego i wszechstronnego rozpoznania, a wydane orzeczenia należycie uzasadnili.

Zdaniem Sądu Okręgowego wymienione dowody zasługiwały na uwzględnienie. Autorzy opinii legitymują się wysoką wiedzą medyczną, doświadczeniem zawodowym oraz znajomością zasad orzeczniczych. Lekarze biegli we wszystkich opiniach jednoznacznie orzekli, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Sąd Okręgowy w pełni podzielił zawarte w tych opiniach wnioski, są one bowiem przekonujące i obejmują pełną ocenę stanu zdrowia wnioskodawcy w zakresie zdiagnozowanych u niego schorzeń. W przekonaniu Sądu stan zdrowia wnioskodawcy został dostatecznie wyjaśniony.

Niewątpliwie skarżący jest obarczony schorzeniami, jednakże prawo do świadczenia rentowego nie przysługuje z samego faktu rozpoznania schorzenia, czy też schorzeń, ale ze stopnia ich natężenia i skutków dla sprawności organizmu w odniesieniu do możliwości świadczenia pracy w gospodarstwie. Jak wynika bowiem z treści art. 21 ust. 5 powołanej wyżej ustawy, za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Do powyższego dodać trzeba, że przepisy prawa ubezpieczeniowego to ścisła gałąź prawa. Prawo do określonego świadczenia przysługuje wówczas, gdy są spełnione warunki określone w konkretnych przepisach. Tak więc subiektywne przekonanie wnioskodawcy o istnieniu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym nie może uzasadniać uwzględnienia odwołania, skoro z opinii biegłych lekarzy, specjalistów w dziedzinach odpowiadających schorzeniom skarżącego, takie wnioski nie wynikają. Dodać również trzeba, że przy ocenie prawa do renty, Sąd nie może uwzględniać takich okoliczności, jak trudna sytuacja życiowa, rodzinna i majątkowa.

W konsekwencji, skoro odwołujący po dniu 31 maja 2016 r. nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, to po tej dacie, czyli od dnia 1 czerwca 2016 r. nie ma podstaw do dalszego ustalenia uprawnień do renty rolniczej.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie wnioskodawcy jako bezzasadne.

/-/ SSO Beata Łożyńska-Motyka