Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 listopada 2015 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Grzesik

po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2015 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Detaliczne Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko M. D.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Świnoujściu z dnia 24 marca 2015r., sygn. akt I C 13/15

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 947/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem zaocznym z dnia 24 marca 2015r. Sąd Rejonowy w Świnoujściu oddalił powództwo (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. przeciwko M. D. o zapłatę.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał m.in., że zgodnie z ogólną zasadą rozkładu ciężaru dowodu, wynikającą z art. 6 kpc, powód winien był wykazać, iż przedmiotową wierzytelność posiada, a także wykazać jej wysokość. Okoliczności powyższych powód w niniejszym postępowaniu nie dowiódł. Sąd nie mógł skontrolować prawidłowości żądania powoda ani w zakresie należności głównej jak i świadczeń ubocznych. W niniejszej sprawie pomimo niezłożenia przez pozwanego odpowiedzi na pozew, jak też niewzięcia przez niego udziału w rozprawie, Sąd powziął wątpliwości co do zasadności żądania pozwu wobec nieudowodnienia przez powoda wymagalności jego roszczenia, nieprzedłożenia sposobu wyliczenia należności dochodzonej pozwem, a także zawiadomienia pozwanego o dokonanej cesji. W związku z powyższym - w ocenie Sądu I instancji - powództwo podlegało oddaleniu.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się powód i w wywiedzionej apelacji zaskarżył wyrok zaoczny wydany przez Sąd Rejonowy w Świnoujściu w całości.

Apelujący zarzucił skarżonemu orzeczeniu naruszenie:

I. art. 339 § 2 k.p.c. poprzez nie przyjęcie przez Sąd Rejonowy w Świnoujściu za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, mimo iż podane przez powoda twierdzenia nie budzą wątpliwości o kwalifikowanym charakterze, czyli wątpliwości uzasadnionych, podczas gdy przedmiotowe twierdzenia znajdują logiczne i prawdopodobne poparcie w przytoczonych dowodach w postaci umowy o przyznanie limitu kredytowego Maxima Plus o numerze (...) z dnia 29.10.2007 roku oraz umowy cesji wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014 roku;

II. naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na wynik sprawy tj. art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. polegające na dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy, ocenie materiału dowodowego przejawiającej w uznaniu, że powód nie wskazał żadnych okoliczności ani nie przedstawił jakichkolwiek dokumentów wykazujących wysokość oraz wymagalność roszczenia, podczas gdy przedstawione przez powoda dokumenty w postaci umowy o przyznanie limitu kredytowego Maxima Plus o numerze (...) z dnia 29.10.2007 roku zawartej pomiędzy poprzednikiem prawnym powoda a pozwanym oraz umowy przelewu wierzytelności z dnia 27.06.2014 r. zawartej pomiędzy (...) Bank (...) S.A. a (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty wskazują na wysokość roszczenia względem strony pozwanej, co nie zostało zaprzeczone przez stronę pozwaną.

W oparciu o powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku w całości przez zasądzenie od pozwanego M. D. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurutyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. kwoty 1 060,33 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 11.11.2014 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądzenie od pozwanego M. D. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurutyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych za postępowanie przed Sądem I instancji

3.  zasądzenie od pozwanego M. D. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurutyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty zwrotu kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych za postępowanie apelacyjne;

Apelujący ewentualnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania z pozostawieniem temu sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego, o których zasądzenie niniejszym wnoszę;

Ponadto apelujący wniósł:

1.  o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 02.03.2011 roku o numerze (...) na okoliczność udokumentowania wysokości oraz wymagalności roszczenia dochodzonego przez powoda w niniejszym postępowaniu, uprzednio dochodzonego przez poprzednika prawnego powoda;

2.  dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z postanowienia Sądu Rejonowego
w Świnoujściu I Wydziału Cywilnego z dnia 31 sierpnia 2011 roku, w sprawie o sygn. akt I Co 1103/11 o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu o numerze (...) na okoliczność udokumentowania wysokości oraz wymagalności roszczenia dochodzonego przez powoda w niniejszym postępowaniu, uprzednio dochodzonego przez poprzednika prawnego powoda.

Pełnomocnik powoda wskazał, że pozostawał w przekonaniu, iż przedstawione przez niego dowody w postaci m.in. umowy o przyznanie limitu kredytowego Maxima Plus
o numerze (...) z dnia 29.10.2007 roku oraz umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014 roku, okażą się wystarczające do uwzględnienia powództwa
w całości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się niezasadna.

Powód podnosił, iż na skutek dokonania przelewu wierzytelności wynikającej z umowy przyznanie limitu kredytowego z dnia 29 października 2007r. o numerze (...), zawartej przez pozwanego M. D. z (...) Bankiem S.A. w W., stał się wierzycielem pozwanego, na co też przedłożył dokumenty m.in. w postaci kserokopii umowy o limit kredytowy, umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014r.

Z uzasadnienia Sądu pierwszej instancji wynika, że Sąd ten nie zakwestionował tak okoliczności zawarcia samej ww. umowy o limit kredytowy, jak i co do zasady faktu, że umowa przelewu wierzytelności została zawarta. Jednakże Sąd Rejonowy wskazał, że przedłożone przez stronę powodową dokumenty w żadnym stopniu nie wykazują wysokości dochodzonych roszczeń przez następcę prawnego, jak również tego, że umowa limitu została skutecznie wypowiedziana, a pozwany został o przelewie wierzytelności zawiadomiony. Sąd ocenił przedłożone przez stronę dokumenty prywatne jako wyłącznie potwierdzające złożenie oświadczeń w nich zawartych, wskazując iż nie potwierdzają istnienia bezspornej i wymagalnej wierzytelności w dochodzonej wysokości. W konsekwencji Sąd Rejonowy powziął uzasadnione wątpliwości, co do istnienia i wysokości zobowiązania pozwanego i oddalił powództwo.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że powód jest profesjonalistą, korzystającym z fachowej obsługi prawnej, a zatem należy od niego oczekiwać należytej staranności w prowadzeniu własnych spraw, w tym sądowych. Wątpliwości co zasadności twierdzeń pozwu zostały w niniejszej sprawie już formalnie uznane postanowieniem z dnia 10 grudnia 2014 roku, sygn. akt VI Nc–e 1631509/14, którym stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazano sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Świnoujściu. Orzeczenie to nie wywołało jednak odpowiedniej reakcji po stronie powodowej, która mimo świadomości braków pozwu, nie przedłożyła wówczas niezbędnych dokumentów pozwalających na rzeczywistą weryfikację istnienia i wysokości dochodzonej wierzytelności. W tej sytuacji zgłoszenie przez powoda wniosków dowodowych – w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego oraz postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności – na te okoliczności dopiero w apelacji musi być uznane za spóźnione w rozumieniu i ze skutkiem normowanymi w art. 381 kpc. Dlatego też wnioski te zostały pominięte przez Sąd Okręgowy .

W istocie z przedłożonych przez powoda na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego dokumentów wynika jedynie, że pozwanemu otwarto linię kredytową w kwocie 500 zł oraz, że z zawartej umowy przelewu wierzytelności wynika, że całość zadłużenia – w momencie zawierania umowy cesji w roku 2014r. - z tytułu umowy zawartej przez M. D. z (...) Bankiem S.A. wynosiła 1036, 83 zł (k. 52).

Zauważyć przy tym należy, iż pozwany nie ustosunkował się do pozwu, co przez pryzmat domniemania z art. 339 § 2 k.p.c. nakazuje przyjąć, że nie zaprzeczył on powyższym twierdzeniom powoda. Podkreślić przy tym należy, że odpis pozwu został doręczony pozwanemu w dniu 3 marca 2015. (vide: zwrotne potwierdzenie odbioru k. 82). Sąd Rejonowy mógł zatem okoliczności podniesione przez powoda uznać za przyznane, o ile nie budziły one poważnych wątpliwości.

Słusznie jednak Sąd Rejonowy powziął wątpliwości, czy faktycznie powód taką wierzytelność w żądanej kwocie posiada. Co więcej, w oparciu o przedłożony materiał dowodowy nie było również możliwe skontrolowanie prawidłowości ustalenia wysokości żądania powoda nie tylko co do odsetek, ale również co do należności głównej. Na wstępie należy podkreślić, iż umowa zawarta z pozwanym dotyczy przyznania limitu kredytowego, a nie konkretnej kwoty kredytu. Brak natomiast jakiegokolwiek dowodu, iż taką właśnie kwotę pozwany wykorzystał. Ponadto z § 8 przedłożonej umowy z dnia 29 października 2007r. o przyznanie limitu kredytowego wynika nadto, że umowa została zawarta na okres jednego roku tj. do dnia 29 października 2008r. przy czym bank będzie automatycznie przedłużał umowę limitu na kolejne roczne okresy, o ile posiadacz rachunku nie wypowie umowy (…) albo jeżeli nie zajdą inne określone w regulaminie zdarzenia wykluczające możliwość przedłużenia umowy”. Powód nie przedłożył dokumentu w postaci wypowiedzenia umowy, ani innego który wskazałby na datę wymagalności poszczególnych należności. Powód nie przedstawił żadnego rozliczenia dochodzonych przez siebie skapitalizowanych odsetek zarówno umownych, jak i ustawowych. Strona powodowa nie przedstawiła żadnych dokumentów odzwierciedlających stan zadłużenia i terminów jego spłaty przez pozwanego. Brak było zatem możliwości przyjęcia, że twierdzenia pozwu nie budzą uzasadnionych wątpliwości, co do zgodności z prawdą. Stąd też, Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu I instancji, że przedłożony w sprawie materiał dowodowy przez pryzmat stanowiska zawartego w pismach procesowych powoda budzi uzasadnione wątpliwości, co do wysokości żądania i uniemożliwia skontrolowanie prawidłowości jego wyliczenia. W efekcie, nie pozwala to na zastosowanie domniemania z art. 339 §2 kpc w zakresie objętym żądaniem pozwu. W tej sytuacji zarzut naruszenia tego przepisu nie mógł zostać uwzględniony. Sąd I instancji prawidłowo uznał, iż twierdzenia o faktach przytoczonych przez powoda, budzą one uzasadnione wątpliwości w świetle braku podstawowych dowodów wskazujących na istnienie dochodzonego roszczenia i jego wysokości.

Zarzuty nieprawidłowej oceny wiarygodności materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy oraz pominięcia faktów, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy to jest obrazę artykułu 227 i 233 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego okazały się niezasadne. Sąd Odwoławczy w całej rozciągłości podtrzymuje stanowisko Sądu Rejonowego, że w toku przedmiotowego postępowania strona powodowa wykazała tylko fakt zawarcia umowy o limit kredytowy, a następnie umowy przelewu wierzytelności natomiast nie udźwignęła ciężaru dowodowego w wykazaniu wysokości dochodzonego roszczenia w pozostałym zakresie. Apelujący nie wykazał tego rodzaju uchybień w ocenie dowodów dokonanej przez Sąd Rejonowy, które pozwałaby przyjąć, że Sąd Rejonowy ocenił materiał dowodowy wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego. Rozkładu ciężaru dowodu, wynikający z art. 6 kpc, przerzuca obowiązek wykazania twierdzeń zawartych w pozwie na powoda. Sąd może dopuścić dowód nie wskazany przez stronę, jedynie w wyjątkowych wypadkach, a w niniejszym postępowaniu gdzie powód był reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika nie było podstaw do tego, aby przejąć inicjatywę dowodową za stronę powodową.

W konsekwencji reasumując, wniesiona apelacja okazała się bezzasadna, co skutkowało jej oddaleniem na podstawie artykułu 385 kpc.