Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Klara Łukaszewska

Protokolant Małgorzata Pindral

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2013r.

sprawy P. W.

obwinionego z art. 96§3 kw

z powodu apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 21 maja 2013r. sygn. akt II W 757/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok wobec P. W. w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od popełnienia zarzuconego mu czynu;

II.  stwierdza, że koszty sądowe w sprawie ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 399/13

UZASADNIENIE

P. W. został obwiniony o to, że:

w okresie od 30 stycznia 2013r. do 20 marca 2013r. nie udzielił informacji Straży Miejskiej w K. komu jako właściciel pojazdu marki S. o nr rej. (...) w dniu 4 kwietnia 2012r. o godz. 13.49 powierzył pojazd do kierowania, tj. o czyn z art. 96§3 kw.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 21 maja 2013r. w sprawie II W 757/13:

I.  uznał obwinionego P. W. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 96§3 kw i za to na podstawie art. 96§3 kw wymierzył mu karę grzywny w wysokości 300 złotych;

II.  na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 119 kpow zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa i nie obciążył go opłatą sądową.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obwiniony zarzucając:

I.  obrazę przepisów prawa procesowego, mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpow poprzez dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego i przyjęcie, iż był on właścicielem pojazdu marki S. nr rej. (...) w dniu 4 kwietnia 2012r.;

II.  obrazę przepisów prawa materialnego poprzez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, tj. art. 96§3 kw poprzez uznanie, iż obwiniony wypełnił znamiona w/w wykroczenia, mimo że nie był właścicielem pojazdu oraz pomimo tego, że nie uchylał się od udzielenia informacji na temat osoby poruszającej się w/w pojazdem w dniu 4 kwietnia 2012r.

Stawiając powyższe zarzuty, obwiniony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie go od zarzucanego czynu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego okazała się zasadna.

Na wstępie wskazać należy, iż błędne są ustalenia Sądu Rejonowego, iż P. W. był właścicielem motocyklu marki S. o nr rej. (...). Z zebranego bowiem w sprawie materiału dowodowego w sposób bezsporny wynika, iż właścicielem wskazanego pojazdu była osoba prawna (...) sp. z o.o. w J.. Natomiast P. W. wyłącznie jako prezes wskazanej spółki, będącej właścicielem pojazdu stosownie do art. 78 ust. 4 p.r.d. oraz art. 78 ust. 5 pkt. 1 p.r.d. miał obowiązek na żądanie uprawnionego organu wskazać komu w dniu 4 kwietnia 2012 r., w oznaczonym czasie został powierzony do kierowania lub używania motocykl, chyba że pojazd został użyty wbrew woli i wiedzy właściciela przez nieznaną osobę, czemu nie można było zapobiec.

Sąd I instancji podobnie jak oskarżyciel publiczny uznał, iż obwiniony nie wywiązał się z ciążącego na nim na mocy wskazanego przepisu obowiązku, gdyż w piśmie z dnia 3 sierpnia 2012 r. nie wskazał Komendantowi Straży Miejskiej osoby, której powierzył swój pojazd do kierowania w oznaczonym czasie, a brak było przesłanek wskazanych w art. 78 ust. 4 p.r.d., które by go z tego obowiązku zwalniały. Jednakże zarówno Sąd Rejonowy jak i Komendant Straży Miejskiej pominął, iż obwiniony wskazał, kto mógł w dacie czynu użytkować motocykl.

Zauważyć bowiem należy, iż wykonaniem obowiązku będzie również alternatywne wskazanie osoby, która mogła kierować pojazdem w oznaczonym czasie, co może mieć miejsce wówczas, gdy kilka osób korzysta z pojazdu, a klucze do niego znajdują się w miejscu dostępnym dla wszystkich. A w takiej sytuacji może nie dojść do ustalenia osoby, która kierowała pojazdem w określonym czasie i miejscu. (por. Stefański R. A. „Prawo o ruchu drogowym. Komentarz” LEX,2008 ).

W realiach niniejszej sprawy właśnie taka sytuacja miała miejsce. P. W. jako prezes zarządu spółki wskazał osoby, które mogły użytkować pojazd w dacie zdarzenia. W tym stanie rzeczy w ocenie Sądu Odwoławczego wniosek o ukaranie P. W. o wykroczenie z art. 96 § 3 k.w. został skierowany niezasadnie, a następnie Sąd I instancji uznał jego sprawstwo i winę co do zarzucanego mu czynu. Obwiniony bowiem wskazał kto w oznaczonym czasie mógł użytkować stanowiący własność spółki pojazd, a Komendant Straży Miejskiej nie zażądał od obwinionego wskazania danych pracowników tudzież klientów spółki, którzy mogli w oznaczonym czasie użytkować pojazd, jednocześnie nie udzielając odpowiedzi czy w dyspozycji Straży Miejskiej znajdują się materiały, które pomogą zidentyfikować kierowcę pojazdu. Na marginesie jedynie wskazać należy, iż w sytuacji takiej jak w przypadku obwinionego, gdy np. kilka osób korzysta z pojazdu a zdjęcie z urządzenia rejestrującego jak w niniejszej sprawie ukazuje jedynie tył pojazdu z numerem rejestracyjnym w ogóle może nie dojść do ustalenia sprawcy wykroczenia drogowego, gdyż niemożliwym będzie ustalenie kto w oznaczonym czasie pojazdem kierował. W szczególności gdy jak w niniejszej sprawie czynności zmierzające do uzyskania informacji od właściciela pojazdu są prowadzone opieszale i trwają blisko rok.

Jednocześnie podkreślić należy, iż niezrozumiałe i całkowicie dowolne są wywody Sądu Rejonowego, który odwołując się do zasad doświadczenia życiowego w sposób kategoryczny stwierdził, iż w firmie obwinionego jest prowadzona ewidencja użytkowania pojazdu, a tym samym P. W. miał pewną wiedzę, kto był kierowcą pojazdu w dacie zdarzenia. W szczególności, że Sąd I instancji nie przeprowadził żadnego postępowania dowodowego w tym zakresie i nie ustalił zasad korzystania z pojazdu należącego do spółki.

Stąd też Sąd Odwoławczy uznając, iż P. W. w istocie udzielił informacji Straży Miejskiej kto w dniu 4 kwietnia 2012 r. mógł kierować pojazdem stanowiącym własność (...) sp. z o.o. w J. na podstawie art. 5 § 1 pkt. 2 kpow uniewinnił go od popełnienia wykroczenia z art. 96 § 3 kpow uznając, iż czyn nie wypełnia znamion wskazanego wykroczenia.

Kosztami postępowania natomiast stosownie do art. 118 § 2 kpow obciążono Skarb Państwa.