Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2017 r. w S.

odwołania B. W.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 20 września 2016 r. Nr (...)

w sprawie B. W.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o wysokość renty rolniczej

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje B. W. prawo do renty rolniczej z uwzględnieniem części uzupełniającej od dnia 1 czerwca 2016 roku.

Sygn. akt IV U 863/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 września 2016r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016r. poz. 277), odmówił B. W. prawa do wznowienia wypłaty części uzupełniającej renty rolniczej, ponieważ wnioskodawczyni w rozumieniu w/w ustawy nie zaprzestała prowadzenia działalności rolniczej. Zwrócono uwagę, że umową dzierżawy z dnia 30.06.2016r. wnioskodawczyni wydzierżawiła grunty o powierzchni 12,0420 ha, które są współwłasnością i nie przedłożyła zgody współwłaściciela P. P. (1) na wydzierżawienie gospodarstwa rolnego.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona B. W., wnosząc o jej zmianę i domagając się wypłaty renty rolniczej w pełnej wysokości. W uzasadnieniu wskazała, że przekazała swoją część gospodarstwa rolnego synom P. P. (2) i G. W. na podstawie umowy dzierżawy na okres 10 lat. Sama zaś nie prowadzi działalności rolniczej z uwagi na zły stan zdrowia (odwołanie k. 1-2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację i przepisy prawa zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 3-3v a.s.).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona B. W., pobierając rentę rolniczą w części składkowej, w dniu 30 czerwca 2016r. złożyła wniosek o wznowienie wypłaty części uzupełniającej świadczenia. Do wniosku dołączono umowę dzierżawy z dnia 30 czerwca 2016r., w której wskazano, że ubezpieczona wydzierżawiła G. W. i P. P. (2) współwłasność co do 33/72 części nieruchomości rolnej położonej we wsi W. o powierzchni 12,0420 ha, z wyłączeniem budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr (...).

Organ rentowy wezwał wnioskodawczynię do uzupełnienia dokumentacji poprzez nadesłanie pisemnej zgody współwłaściciela gospodarstwa rolnego (...) na jego wydzierżawienie umową dzierżawy z dnia 30 czerwca 2016r. W związku z brakiem zgody na dzierżawę gospodarstwa przez współwłaściciela Prezes KRUS zaskarżoną decyzją z dnia 20 września 2016r. odmówił B. W. prawa do wznowienia wypłaty części uzupełniającej renty rolniczej na podstawie art. 28 ust. 4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, ponieważ wnioskodawczyni w rozumieniu przepisów ustawy nie zaprzestała prowadzenia działalności rolniczej.

Ubezpieczona B. W. mieszka w miejscowości W. wraz z synami G. W. i P. P. (2). Trzeci syn wnioskodawczyni P. P. (1) mieszka w L. i obecnie nie utrzymuje kontaktów z rodziną, nie czerpie też dochodów z gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką 33/72 części nieruchomości rolnej o powierzchni 12,0420 ha. Współwłaścicielami tego gospodarstwa rolnego są również jej synowie P. P. (2) i P. P. (1). P. P. (1) nie wyraził zgody na wydzierżawienie w/w gospodarstwa braciom na mocy umowy dzierżawy z dnia 30 czerwca 2016r. Faktycznie wnioskodawczyni nie prowadzi działalności rolniczej, a gospodarstwem rolnym zajmują się jej synowie G. W. i P. P. (2), którzy także opłacają podatek rolny. W gospodarstwie tym uprawiane jest zboże, część jego powierzchni stanowią łąki. Nie hodują inwentarza żywego. W pracach polowych pomaga sąsiad T. N. jako najemny pracownik z maszynami. Ponadto synowie ubezpieczonej G. W. i P. P. (2) utrzymują się z prac dorywczych poza rolnictwem.

Odwołanie ubezpieczonej B. W. okazało się uzasadnione i podlegało uwzględnieniu.

W ocenie Sądu w całokształcie okoliczności sprawy nie ulega wątpliwości, że ubezpieczona spełnia przesłanki do wypłaty części uzupełniającej renty rolniczej. Zgodnie z art.28 ust.1 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016r. poz. 277) wypłata renty rolniczej z ubezpieczenia ulega częściowemu zawieszeniu na zasadach określonych w ust.2-8, jeżeli rencista prowadzi działalność rolniczą, przy czym zgodnie z ustępem 4 powyższego przepisu uznaje się, że rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, jeżeli ani on, ani jego małżonek nie jest właścicielem (współwłaścicielem) lub posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym i nie prowadzi działu specjalnego.

W ocenie Sądu organ rentowy dokonał błędnej wykładni przepisu art.28 ust.4 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników i niezasadnie – rozpoznając wniosek ubezpieczonej o podjęcie wypłaty części uzupełniającej renty rolniczej - odmówił wypłaty tej części świadczenia. Wynikało to z przyjęcia przez organ rentowy założenia, że samo bycie współwłaścicielem nieruchomości rolnej jest równoznaczne z prowadzeniem działalności rolniczej. Tymczasem powyższy przepis nie reguluje wyczerpująco sytuacji, w których uzasadnione jest przyjęcie, że rencista zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej, ale wskazuje jedno z kryteriów, kiedy należy uznać, że rencista nie prowadzi działalności rolniczej. Z przepisu tego nie wynika natomiast, że przez sam fakt, iż rencista jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego, uzasadnione jest przyjęcie, że rencista ten nie zaprzestał prowadzenia działalności rolniczej. W ocenie Sądu o tym, czy rencista prowadzi działalność rolniczą decyduje każdorazowo stan faktyczny, a zatem okoliczność, czy dana osoba rzeczywiście pracuje w gospodarstwie rolnym.

Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu - opartych o spójne zeznania świadków J. S. (sołtysa wsi W.), T. N. (sąsiada ubezpieczonej), synów ubezpieczonej G. W., P. P. (2) i P. P. (1), a także o zeznania ubezpieczonej - wynika, że od kilku lat wnioskodawczyni nie prowadzi działalności rolniczej m.in. z przyczyn zdrowotnych. Zawarta umowa dzierżawy z dnia 30 czerwca 2016r., pomimo braku zgody współwłaściciela P. P. (1), miała na celu usankcjonowanie istniejącej od dłuższego czasu sytuacji, w której to G. W. i P. P. (2), synowie zamieszkujący razem z ubezpieczoną, prowadzą gospodarstwo rolne. Podnoszona przez organ rentowy wada prawna w/w umowy dzierżawy (brak zgody współwłaściciela gospodarstwa na jego wydzierżawienie) nie wpływa na okoliczność, że ubezpieczona faktycznie całkowicie zaprzestała prowadzenia działalności rolniczej i stan taki istniał od 2009r., kiedy to ubezpieczona uległa wypadkowi komunikacyjnemu, który spowodował pogorszenie jej stanu zdrowia. Ubezpieczona wskazała, że w 2009r. zmarł jej syn W. W., co także wpłynęło na to, iż zaprzestała pracy w gospodarstwie rolnym. Zeznania świadków i ubezpieczonej Sąd ocenił jako spójne, logiczne i w całości wiarygodne. Potwierdziły one, że od dłuższego czasu gospodarstwo rolne, którego ubezpieczona jest współwłaścicielem, prowadzą jej synowie – G. W. i P. P. (2). Ubezpieczona nie pomaga przy pracach gospodarskich, a jedynie zajmuje się domem.

Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał B. W. prawo do renty rolniczej z uwzględnieniem części uzupełniającej od dnia 1 czerwca 2016r., tj. od miesiąca, w którym złożono wniosek.