Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2016 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W.

przeciwko T. P.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Zasądza od pozwanego T. P. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą we W. kwotę 6,57 zł (sześć złotych 57/100).

II.  Umarza postępowanie co do kwoty 1 528,68 zł.

III.  Oddala powództwo w pozostałej części.

IV.  Znosi wzajemnie między stronami koszty procesu.

Sygn. akt C 405/16 upr.

UZASADNIENIE

Powód F. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. wystąpił przeciwko T. P. z pozwem elektronicznym postępowaniu upominawczym o zapłatę kwoty 1 539,53 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 maja 2015r. do dnia zapłaty. Powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał , że w dniu 20 listopada 2014r. (...) S.A. zawarła z powodem umowę ramową cyklicznego przelewu wierzytelności, w której ustalano zasady w oparciu o które nastąpił przelew wierzytelności objętej pozwem. Następnie w dniu 26 lutego 2015r. (...) S.A. zawarła z powodem umowę cesji wierzytelności. W związku z brakiem zapłaty powód jako nabywa wierzytelności wezwał stronę pozwaną do zapłaty należnej kwoty, przesyłając nadto stronie pozwanej zawiadomienie o przelewie wierzytelności potwierdzające wysokość zadłużenia strony pozwanej.

Na kwotę żądaną pozwem składał się:

- kwota 79,13 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 maja 2015r. do dnia zapłaty z tytułu skapitalizowanych odsetek ustawowych wyliczonych od kwoty należności głównej za okres od dnia wymagalności należności głównej do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu tj. 07.05.2015r. ,

- kwota 1 319,47 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 maja 2015r. do dnia zapłaty z tytułu noty obciążeniowej,

- kwota 0,60 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 maja 2015r. do dnia zapłaty z tytuł noty odsetkowej,

- kwota 69,90 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 maja 2015r. do dnia zapłaty z tytułu faktury za usługi telekomunikacyjne,

- kwota 0,53 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 maja 2015r. do dnia zapłaty z tytułu noty odsetkowej,

- kwota 69,90 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 maja 2015r. do dnia zapłaty z tytułu faktury za usługi telekomunikacyjne.

Nakazem zapłaty Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie z dnia 21 maja 2015r. orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego nakazu pozwany złożył sprzeciw połączony z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości podnosząc zarzuty: nieudowodnienia, nie wykazania cesji roszczenia , braku próby polubownego rozwiązania sporu, kierowania korespondencji na nieprawidłowy adres.

Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2014r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Piszu.

W piśmie procesowym z dnia 5 sierpnia 2016r. powód cofnął pozwem w zakresie kwoty 1 388,88 zł z należnymi odsetkami od przedmiotowej kwoty od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz ze zrzeczeniem się roszczenia. W pozostałym zakresie powód podtrzymał żądanie pozwu. Powód wskazał , iż po dniu wniesienia pozwu strona powodowa zawarła z pierwotnym wierzycielem porozumienie zmieniające umowę cesji z dnia 26 lutego 2015r. , w ramach którego to porozumienia wierzytelność stwierdzona notą obciążeniową nr (...) z dnia 4 października 2014r. została pierwotnie przeniesiona na rzecz (...) S.A. Z uwagi na powyższe powód wskazał , że cofa pozew w zakresie roszczenia stwierdzonego notą obciążeniową nr (...) z dnia 4 października 2014r. oraz ogranicza roszczenie nr 1 wskazane w pozwie zawierające m.in. odsetki skapitalizowane od przedmiotowej noty o wartość 69,41 zł.

Powód wskazał , że po dokonaniu częściowego cofnięcia pozwu dochodzone roszczenie wynosi 150,95 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wyraził zgodę na cofnięcie powództwa i jednocześnie w tym zakresie wniósł o zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych, poniesionych opłat skarbowych w kwocie 34 zł, kosztów korespondencji w łącznej kwocie 10 zł. Reprezentująca pozwanego pełnomocnika wskazała, iż cofnięcie pozwu na podstawie art. 203 kpc nawet w części traktowane jest jako przegranie sprawy w danym zakresie, chyba że wywołane było zaspokojeniem roszczenia powoda w toku procesu, co nie miało miejsca.

Pozwany uznał roszczenie w zakresie domagania się zasądzenia kwoty 139,80 zł . Pozwany wskazał, że w momencie wnoszenia sprzeciwu nie miał wiedzy o istniejącym zobowiązaniu , gdyż nie był przez (...) S.A. , jak również przez stronę powodową wzywany do zapłaty należności wynikających z faktur nr (...) z dnia 4 września 2014r. oraz (...) z dnia 4 sierpnia 2014r. na łączną kwotę 139,80 zł, albowiem nowy operator pozwanego zobowiązał się do załatwienia wszelkich formalności związanych z zawartą umową . Pozwany w związku z brakiem faktur był przekonany, że nie posiada żadnych zobowiązać wobec dotychczasowego operatora. Pełnomocnik pozwanego wniósł o zwrot kosztów postępowania na podstawie art. 101 kpc wskazując, że pozwany w przedmiotowej sprawie nie dał powodu do wytoczenia powództwa. Nadto pozwany wniósł o oddalenia roszczenia w zakresie domagania się odsetek ustawowych , albowiem przez okres 19 miesięcy , do daty otrzymania pisma od Komornika sądowego był w uzasadnionym przeświadczeniu , że nie posiada żadnych zaległych zobowiązań wobec poprzedniego operatora. Powód nie udowodnił w żaden sposób, że faktury , których dochodzi zostały pozwanemu doręczone, w związku z tym brak jest podstaw do uznania , że stały się wymagalne.

Pismem procesowym z dnia 28 listopada 2016r. powód ograniczył roszczenie i cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia o koleją kwotę 139,80 zł w związku z dokonaną przez pozwanego w dniu 14 listopada 2016r. wpłatą. Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie odsetek od w/w. wpłat od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz podtrzymał żądanie zasądzenia pozostałej części należności wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zwrot kosztów postępowania.

Powód wskazał , że po dokonanym częściowym cofnięciu dochodzone roszczenie wynosi 10,85 zł.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył , co następuje:

Pozwany nie kwestionował , że łączyła go z wierzycielem pierwotnym - (...) S.A. umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Jednocześnie pozwany stał na stanowisku ,iż nigdy nie został zawiadomiony o cesji wierzytelności , jak również wezwany do zapłaty. Pozwany wskazywał , iż nigdy nie zamieszkiwał w P. pod adresem G. 9/18, który był jedynie adresem jego zameldowania. Przy zawieraniu umowy ze spółką (...) S.A. wskazał adres korespondencyjny w O. ul. (...) w lokalu tym zamieszkiwała od czerwca 2012r. do października 2013r. Adres ten pozwany wskazał w momencie zawarcia umowy. Następnie od listopada 2013r. pozwany zamieszkiwał w O. ul. (...). Pozwany przyznał , że w miesiącu sierpniu 2014r. zawarł aneks do umowy , jednakże na podstawie Ustawy z dnia 2 marca 2000r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkty niebezpieczne , odstąpił od zawartej umowy z dnia 20 sierpnia 2014r. Pozwany wskazał ,iż o istniejącym zadłużeniu dowiedział się dopiero w marcu 2016r . w wyniku działań podjętych przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy – Mokotowa. Pozwany wszczął postępowanie reklamacyjne w wyniku którego ustalono, że został nie słusznie obciążony notą obciążeniową . W dniu 3 marca 2016r. pozwany otrzymał elektroniczne potwierdzenie od (...) S.A. o anulowaniu noty obciążeniowej (dowodowy: umowa ramowa cyklicznego przelewu wierzytelności k. 56-64, porozumienie do umowy k. 67, wykaz przekazania wierzytelności z protokołem k 67,68,69,70 , aneks do umowy z dnia 14.08.2014r. k. 72-74, oświadczenie o odstąpieniu od umowy k. 76, 77, umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych k. 81-82, informacja z dnia 3 marca 2016r. k. 122)

Pozwany uznał roszczenie w zakresie domagania się zasądzenia kwoty 139,80 zł i w dniu 14 .11.2016r. dokonał wpłaty na rzecz pozwanego wskazanej kwoty. Okoliczności te nie były przez powoda kwestionowane .

W związku z anulowaniem noty obciążeniowej powód cofnął pozew w zakresie kwoty 1 388,88 zł z należnymi odsetkami od przedmiotowej kwoty od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty wraz ze zrzeczeniem się roszczenia oraz ograniczył roszczenie nr 1 wskazane w pozwie zawierające m.in. odsetki skapitalizowane od przedmiotowej noty o wartość 69,41 zł. Powód wskazał , iż po dniu wniesienia pozwu strona powodowa zawarła z pierwotnym wierzycielem porozumienie zmieniające umowę cesji z dnia 26 lutego 2015r. , w ramach którego to porozumienia wierzytelność stwierdzona notą obciążeniową nr (...) z dnia 4 października 2014r. została pierwotnie przeniesiona na rzecz (...) S.A. Powód wskazał, że po dokonaniu częściowego cofnięcia pozwu dochodzone roszczenie wynosi 150,95 zł.

Następnie pismem procesowym z dnia 28 listopada 2016r. powód ograniczył roszczenie i cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia o koleją kwotę 139,80 zł w związku z dokonaną przez pozwanego w dniu 14 listopada 2016r. wpłatą. Jednocześnie powód wniósł o zasądzenie odsetek od w/w. wpłat od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz podtrzymał żądanie zasądzenia pozostałej części należności wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz wniósł o zwrot kosztów postępowania.

Powód wskazał, że po dokonanym częściowym cofnięciu dochodzone roszczenie wynosi 10,85 zł.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, w ocenie Sądu powodowi nie przysługuje prawo domagania się odsetek skapitalizowanych w kwocie 10,85 zł, albowiem nota obciążeniowa od której naliczone zostały odsetki została anulowana, a zatem nigdy nie stała się wymagalna. Także faktury, które zostały zapłacone prze pozwanego w toku postępowania nie stały się wymagalne w datach wskazanych przez powoda, bowiem nie zostały pozwanemu skutecznie doręczone. W tym stanie rzeczy Sąd uznał , iż zasadne jest zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda wyłącznie odsetek od kwoty 139,80 zł od daty wymagalności tej kwoty do dnia zapłaty. Strona powoda nie kwestionowała twierdzenia pozwanego , iż o fakcie nie opłaconych faktur pozwany nie wiedział w dacie wniesienia sprzeciwu. Zdaniem Sądu o fakcie nie zapłaconych faktur pozwany dowiedział się w marcu 2016r., po podjęciu działań mających na celu ustalenie wszczęci przeciwko niemu postępowania egzekucyjnego. W ocenie Sądu za datę wymagalności płatności faktur należy przyjąć dzień 3 marca 2016r., albowiem w tej dacie pozwany otrzymał pismo informujące o anulowaniu noty obciążeniowej. W piśmie wskazano, iż pozostała wymagalna kwota do zapłaty wynosi 140,93 zł. Pozwany uregulował zobowiązanie wynikające z niezapłaconych faktur w dniu 14 listopada 2016r. Odsetki ustawowe od kwoty 139,80 zł za wskazany okres wynoszą 6,86 zł. Na skutek oczywistej omyłki Są zasądził natomiast wyłącznie kwotę 6,57 zł i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Z uwagi na cofnięcie pozwu co do kwoty 1 528,68 zł Sąd umorzył postępowanie w zakresie tej kwoty.

Przechodząc do rozstrzygnięcia o kosztach postępowania. W dacie wniesienia pozwu powodowi przysługiwała wierzytelność z tytułu noty obciążeniowej nabyta od wierzyciela pierwotnego, zatem roszczenie powoda było zasadne. Dopiero na skutek wyjaśnień podjętych przez pozwanego z wierzycielem pierwotnym po dniu wniesieniu pozwu , wierzyciel pierwotny zawarł porozumienie z powodem, na podstawie którego nota obciążeniowa z dnia 14.10.2014r. została ponownie przeniesiona na rzecz (...) S.A, co skutkowało cofnięciem pozwu przez powoda. Nota obciążeniowa została przez wierzyciela pierwotnego anulowana. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż cofnięcie przez powoda pozwu w zakresie kwoty 1 388,88 zł było szczególnym przypadkiem i nie uzasadnia przyznania kosztów postępowania pozwanemu. Z kolei zaspokojenie przez pozwanego kwoty 139,80 zł miało miejsce w toku postępowania i w tym zakresie pozwany przegrał proces. Z uwagi na powyższe , Sąd mając na uwadze całokształt sprawy, uznał za zasadne wzajemne zniesienie między stronami kosztów postępowania.