Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący - SSR Jarosław Przesmycki

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Bajerska

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2016 r.

sprawy z oskarżenia Komendy Miejskiej Policji w G.

A. H. – s. L. i J. z d. P., ur. (...) w m. S., zam. (...)-(...) Ś., ul. (...), PESEL (...)

obwinionego o to, że:

w dniu 23.05.2016 roku około godziny 16:50 w miejscowości N., kierując pojazdem marki R. o nr rej. (...), przekroczył dopuszczalną prędkość o 54 km/h w terenie zabudowanym,

tj. o czyn z art. 92a kw

o r z e k a :

1.  Obwinionego A. H. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego, tj. wykroczenia z art. 92a kw i za to, na podstawie art. 92a kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 400 zł (czterysta złotych).

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 40 zł. (czterdzieści złotych) tytułem opłaty i obciąża go kosztami postępowania w kwocie 100 zł. (sto złotych).

Sygn. akt II W 1434/16

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. około godz. 16:50 w miejscowości N. służbę pełnili funkcjonariusze policji. Był wśród nich W. C., który mierzył prędkość ręcznym urządzeniem. Wtedy to od strony miejscowości Z. przyjechał obwiniony A. H. samochodem marki R. o numerach rej. (...). W miejscowości N. obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h. Obwiniony jechał z prędkością 104 km/h, co zmierzył W. C. urządzeniem (...). Zatrzymał on obwinionego. Pokazał mu zarejestrowaną prędkość. Zaproponował mandat karny w wysokości 500 zł, którego obwiniony nie przyjął. Zostało też obwinionemu zatrzymane prawo jazdy.

Obwiniony był w przeszłości karany za przekroczenie prędkości.

D o w ó d : zeznania W. C. k. 26v, świadectwo legalizacji k. 22, karta informacyjna k. 10

Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Twierdził, że poruszał się w kolumnie pojazdów, a funkcjonariusz policji nie był w stanie wskazać mu ani pomiaru ani czasu jego dokonania. Nadto obwiniony podniósł, że urządzenie służące do pomiaru prędkości było obarczone wadą konstrukcyjną.

D o w ó d : wyjaśnienia obwinionego k. 6 i sprzeciw k. 23-24

Zdaniem Sądu wyjaśnieniom obwinionego nie można dać wiary, bowiem są nielogiczne i niespójne, i sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym. Wbrew temu co twierdzi obwiniony, urządzenie do pomiaru prędkości było sprawne, posiadało ważną legalizację, a co więcej jak wynika z zeznań świadka W. C.. Co więcej inni kierujący, którzy zostali zatrzymani w związku z przekroczeniem prędkości, nie kwestionowali wskazań fotoradaru. Zatem wyjaśnienia obwinionego należy traktować jako przyjętą przez niego linię obrony.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom W. C., bowiem są spójne, logiczne i konsekwentne. Świadek nie zna obwinionego, zetknął się z nim w ramach wykonywanych obowiązków, a jego zeznania znajdują potwierdzenie w świadectwie legalizacji i karcie informacyjnej, z której wynika, że obwiniony był już w przeszłości karany za podobne wykroczenie.

W tym stanie rzeczy wina obwinionego nie budzi wątpliwości.

Wykroczenie z art. 92a kw popełnia, kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym, a sprawca tego wykroczenia podlega karze grzywny.

Obwiniony popełnił to wykroczenie, bowiem w dniu 23.05.2016 roku około godziny 16:50 w miejscowości N., kierując pojazdem marki R. o nr rej. (...), przekroczył dopuszczalną prędkość o 54 km/h w terenie zabudowanym.

Za to Sąd wymierzył obwinionemu grzywnę w wysokości 400 zł. Przy wymiarze tej kary Sąd miał na względzie jako okoliczności obciążające fakt, że obwiniony przekroczył prędkość w znaczny sposób i to w miejscu, gdzie powinien zachować szczególną ostrożność, tj. na terenie zabudowanym. Nie bez znaczenia jest też uprzednia karalność obwinionego. Jako okoliczności łagodzące Sąd uznał sytuację materialną obwinionego.

O kosztach orzeczono po myśli art. 627 k.p.k.