Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30sierpnia 2017r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący - SSR Beata Kalińska

Protokolant – st. sekr. sąd. Jolanta Jarmołowicz

w obecności oskarżyciela publ. nie stawił się zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu w dniu 03/07/2017r.,22/08/2017r. sprawy

J. Ż. (1)

s. A. i D. z domu O.

ur. (...) w O.

obwinionego o to, że:

w dniu 01.04.2017r. o godzinie 17:50 w O. na ul. (...) kierując pojazdem marki O. o nr rej (...) podczas wykonywania manewru wyprzedzania kierującego pojazdem marki H. o nr rej (...) nie upewnił się czy ma dostatecznie dużo miejsca do wyprzedzania bez utrudnienia komukolwiek ruchu czym doprowadził do zderzenia i uszkodzenia pojazdów i spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

- tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 kw w związku z art. 24 ust. 1 pkt. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym

ORZEKA:

I.  obwinionego J. Ż. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 86 § 1 kw w związku z art. 24 ust. 1 pkt. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to z mocy art. 86 § 1 kw skazuje go na karę grzywny w wymiarze 200zł (dwieście) złotych;

II.  zwalnia obwinionego od kosztów postępowania i opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Sąd Rejonowy w O. wyrokiem z dnia 30.08.2017r. uznał obwinionego J. Ż. (1) za winnego tego , że : w dniu 01.04.2017r. o godzinie 17:50 w O. na ul. (...) kierując pojazdem marki O. o nr rej (...) podczas wykonywania manewru wyprzedzania kierującego pojazdem marki H. o nr rej (...) ,nie upewnił się czy ma dostatecznie dużo miejsca do wyprzedzania bez utrudnienia komukolwiek ruchu ,czym doprowadził do zderzenia i uszkodzenia pojazdów i spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym ,tj. popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 kw w związku z art. 24 ust. 1 pkt. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym i za to skazał go na karę grzywny w wymiarze 200złotych i zwolnił od ponoszenia kosztów postępowania i opłaty.

J. Ż. (1) jest zatrudniony w (...) Zarządzie (...) i zarabia około (...). Jest obciążony obowiązkiem alimentacyjnym , na dwoje dzieci w kwocie(...). Był uprzednio karany.

(dane osobopoznawcze: k. 34)

Z dokonanych w sprawie ustaleń wynika, że obwiniony J. Ż. (1) w dniu 1.04.2017r. powiadomił Policję o zdarzeniu drogowym , które według zgłaszającego miało polegać na tym , że nieustalona kierująca , jadąc n/n pojazdem ul. (...) od strony ul. (...) ,podczas zmiany pasa ruchu z lewego na prawy, najechała na jadący prawem pasem ruchu, w tym samym kierunku ,pojazd m-ki O. (...) ,kierowany przez obwinionego i zbiegła z miejsca zdarzenia. Jak ustalono do zdarzenia doszło w dobrych warunkach drogowych , przy suchej nawierzchni ,na zakręcie ,w terenie zabudowanym , przy dużym natężeniu ruchu, jednocześnie przy dobrej widoczności i ograniczeniu prędkości 50km/h.

Funkcjonariusze Policji wykonali oględziny pojazdu obwinionego , stwierdzając , że pojazd m-ki O. (...) nr rej. (...) posiada uszkodzenia w postaci zarysowania przedniego lewego błotnika na wysokości 42-71cm od podłoża , szerokości 12cm , zarysowania przednich lewych drzwi na wysokości 42-71 cm szerokości 106cm , zarysowania tylnych lewych drzwi na wysokości 45-68cm od podłoża, szerokości 23cm .

Zabezpieczone nagranie z kamer (...) doprowadziło do odmiennych niż wskazywane przez obwinionego ustaleń , co do faktycznego przebiegu zdarzenia.

Z zapisu kamer wynika , że , w początkowej fazie lewym pasem ruchu poruszał się jako pierwszy pojazd m-ki H. o nr rej. (...) ,kierowany przez S. D. (1) . Bezpośrednio za nim jechał obwiniony , kierujący pojazdem m-ki O. (...) o nr rej .(...). W momencie gdy pojazd m-ki H. zbliżał się do prawej krawędzi swojego pasa ruchu , częściowo wjeżdżając na pas prawy i zaczął wykonywać manewr zmiany pasa ruchu , jadący za nim obwiniony dynamicznie zmienił pas ruchu na prawy i z prawej strony zaczął wyprzedzać kierującą pojazdem m-ki H.. O godzinie 17:42:31 doszło do kolizji pojazdów. Kierująca pojazdem m-ki H. nigdzie się nie oddalała , nie przyspieszała . To obwiniony , kierujący pojazdem m-ki O. (...) odjechał ,nie zatrzymując się .

Do zdarzenia doszło na drodze o dwóch jezdniach jednokierunkowych o powierzchni asfaltowej, na prostym odcinku drogi gdzie dopuszczalna prędkość wynosi 50 km/h.

(dowód: notatka urzędowa: k. 3-3v, protokół oględzin k. 4; szkic miejsca zdarzenia k. 5, Płyta(...) k. 23, protokół odtworzenia utrwalonych zapisów k. 9; wyjaśnienia obwinionego J. Ż. k.34-34v,zeznania świadka: S. D. k.4242v, Ż. Ż. k.41v-42)

Obwiniony J. Ż. (1) również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Przesłuchany na rozprawie wyjaśnił, że nie stwierdził oznak zmiany pasa ruchu po stronie kierującej pojazdem m-ki H. , bo nie sygnalizowała zmiany pasa ruchu. Potwierdził , że pojazd jadący przed nim jechał wolno i zmierzał ku środkowej linii. Obwiniony odebrał to jako sugestię ze strony przesłuchującego go funkcjonariusza Policji. Według obwinionego wielu kierowców jeździ przy linii środkowej dzielącej pasy oraz częściowo wjeżdża na przeciwległy pas , ale nie znaczy to , że zmieniają pas ruchu.

Wyjaśnił , że po włączeniu kierunkowskazu , dynamicznie rozpoczął zmianę pasa ruchu. , mając na uwadze jadące za nim pojazdy. Będąc na pasie prawym zauważył , że kierująca pojazdem m-ki H. zjeżdża w stronę jego pojazdu , skręcił kierownicą w prawo stykając się z krawężnikiem. Postanowił przyspieszyć , bo inaczej jego pojazd mógł by wylecieć w powietrze. Spojrzał w lusterko i zauważył , że pojazd H. pojechał prosto , tak jak inne pojazdy i nie było widać zagrożenia ruchu. Po odjechaniu kilkuset metrów stwierdził zarysowanie pojazdu od strony kierowcy. Postanowił zawrócić ale nie znalazł pojazdu H. więc wezwał Policję .Jechał z córką , która może potwierdzić , że kierująca pojazdem H. nie używała kierunkowskazu.

Twierdził , że niewłaściwe jest obwinianie go o całe zdarzenie , ponieważ kierującą pojazdem H. też obowiązuje zachowanie ostrożności. Przypuszczał , że kierująca pojazdem m-ki H. nie patrzyła w lusterka ,a może rozmawiała przez telefon i nie zwracała uwagi co dzieje się na pasie prawym. Jednocześnie przyznał , że szybko wykonał manewr zmiany pasa ruchu z lewego na prawy.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w zakresie w jakim nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. W ocenie Sądu stanowią one przyjętą przez obwinionego linię obrony i zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności za popełnione wykroczenie. Przeczą im dowody zgromadzone w sprawie , w szczególności zapis zdarzenia na płycie (...) z kamer (...) oraz zeznania świadka S. D. (1) , kierującej pojazdem m-ki h. .

Na nagraniach z kamer widoczne jest położenie pojazdów przed kolizją ,w szczególności położenie pojazdu H. w chwili gdy obwiniony podjął decyzję o zmianie pasa ruchu . Należy zwrócić uwagę na duże natężenie ruchu , odległości między pojazdami zarówno na pasie lewym, jak na pasie prawym. Istotny jest też sposób wykonywania manewru zmiany pasa ruchu oraz wyprzedzania przez obwinionego. Był to manewr wykonany bardzo dynamicznie .Zresztą sam obwiniony potwierdził , że wykonywał manewr szybko z uwagi na jadące za nim pojazdy. Znalazł się na prawym pasie nagle ,w czasie gdy już częściowo była na nim kierująca pojazdem m-ki H. . Zatem kontynuacja przez nią manewru zmiany pasa ruchu wynikała z faktu , że chwilę wcześniej pas prawy był wolny ,nie było na nim pojazdu obwinionego . Obwiniony podjął się ryzykownego ,w zaistniałych okolicznościach , manewru . Zdaniem Sądu nie mógł nie zauważyć , że obwiniona nie tylko zbliżała się do prawej krawędzi swojego pasa ,a wręcza najechała na linię rozdzielającą pasy . Sam fakt powoływania się przez obwinionego , że to częsty sposób jazdy kierowców ,nie usprawiedliwia jego pozaprawnego zachowania , którego konsekwencją było już tylko ratowanie się przed skutkami kolizji ,do której w tym momencie ,jak wynika z zapisu monitoringu mogło nie dojść, gdyby nie nieprzemyślany ,nagły manewr obwinionego.

Sąd podzielił zeznania świadka S. D. (1). Wynika z nich , że manewr wykonywała wolno , zjeżdżała na pas prawy w czasie gdy nie było na nim innych pojazdów . Nie sposób wykluczyć , że miała włączony kierunkowskaz , chociaż okoliczność ta nie do końca została zweryfikowana obiektywnym źródłem. Istnieją sprzeczne wersje w tym zakresie tj. obwinionego oraz świadka. Nie ulega natomiast wątpliwości , że w momencie gdy prawe koło pojazdu m-ki H. było na prawym pasie ,poczuła otarcie prawego zderzaka i nadkola. Widziała ciemny pojazd i liczyła , że zatrzyma się w zatoczce , celem wyjaśnienia okoliczności. Pojazd ten jednak nie zatrzymał się i jechał coraz szybciej ,skręcając w stronę D.. Nie zauważyła tego pojazdu w lusterku ,bo go tam nie było .Podała , że od momentu włączenia kierunkowskazu ,do momentu zmiany pasa ruchu przejechała około 20-30metrów. Prędkość swojego pojazdu określiła na około 30-40km/h. Jechała w miarę stałym tempem.

Natomiast za niewiarygodne ,a nawet sprzeczne z wersją obwinionego ,Sąd uznał zeznania jego córki Ż. Ż. , która zajmowała miejsce pasażera z przodu. Pobawione są one nie tylko obiektywizmu , są wręcz nielogiczne. Świadek Ż. Z. twierdziła, że kierująca pojazdem H. wjechała w ich pojazd, jadąc porywczo. Po kolizji według relacji świadka kierująca pojazdem m-ki H. miała odjechać z miejsca zdarzenia , wręcz przyśpieszyć. Podane okoliczności nie odpowiadają prawdzie. Tym bardziej , że z miejsca zdarzenia to świadek wraz z ojcem odjechała, a pokrzywdzona wykonywała manewr wolno , dość flegmatycznie. Jednocześnie świadek nie mogła przypomnieć sobie czy kierująca miała włączony kierunkowskaz. Podczas gdy zgodnie z wersją obwinionego miała pamiętać , że kierująca pojazdem m-ki H. nie miała włączonego kierunkowskazu.

W tych warunkach mając na względzie powyższe ustalenia , jak i skutki w postaci umiejscowionych uszkodzeń pojazdów i przede wszystkim załączone do akt sprawy nagranie z monitoringu, należało przyjąć, iż wina obwinionego nie budzi wątpliwości i została mu udowodniona.

Strona przedmiotowa wykroczenia określonego w art. 86 § 1 kw obejmuje bowiem czyn polegający na niezachowaniu należytej ostrożności powodującej zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Chodzi o zachowanie ostrożności przez uczestnika ruchu lub inną osobę naruszającą w związku ze swoimi czynnościami tę zasadę. Zasada ostrożności w ruchu drogowym ma szerokie znaczenie i może się odnosić do różnych sytuacji. Zasady ruchu formalnie określone są ustawą ale ostrożność korzystania z dróg nadaje regułom ustawowym pełną wartość wraz z doświadczeniem życiowym użytkownika drogi. Bezpieczeństwo ruchu wymaga przestrzegania wszystkich sformalizowanych zasad a także ostrożności wynikającej z konkretnej sytuacji. Pomocna jest tu zasada ograniczonego zaufania, która podpowiada zachowanie szczególnej ostrożności, w różnych sytuacjach, nie tylko formalnego przestrzegania reguł ruchu i oznakowań drogi. Zdaniem Sądu obwiniony uchybił tej zasadzie.Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych sytuacjach ustawa wymaga ostrożności szczególnej, a więc większej niż zwykłe wymagania. Szczególna ostrożność to „ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie”.

Zgodnie z art. 22 ust. 1pkt.1 Ustawy prawo o ruchu drogowym „kierujący pojazdem

jest obowiązany przed wyprzedzaniem upewnić się w szczególności , czy ma odpowiednią widoczność , dostateczne miejsce do wyprzedzania bez utrudnienia komukolwiek ruchu.Wspomnieć należy , że w myśl art. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Jak wskazuje dalej przepis przez działanie rozumie się również zaniechanie.Obwiniony J. Ż. (1) nie zachował szczególnej ostrożności, nie obserwował we właściwy sposób zachowania innych uczestników ruchu.

Poza tym Sąd nie uznał , że obwiniony nie widział manewru kierującej pojazdem m-ki H. . W ocenie Sądu obwiniony mógł być zniecierpliwiony faktem , że lewem pasem ruchu jako pierwsza jechała kobieta , poruszająca się dość wolno ,a za nią postępował sznur innych pojazdów. Ta okoliczność mogła, skutkować szybką decyzją i dynamiczną zmianą pasa ruchu z lewego na prawy , na który również zamierzała wjechać kierująca pojazdem m-ki H.. Dalszym etapem było przyspieszanie przez obwinionego i wyprzedzanie z prawej strony pojazdu pokrzywdzonej.

Reasumując wina obwinionego w zakresie stawianego mu zarzutu nie budzi wątpliwości.

Obwiniony J. Ż. (1) swoim zachowaniem wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw w zw. z art. 24ust.1pkt.1 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 33 kw, bacząc by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając przy tym stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, które ma osiągnąć w stosunku do ukaranych.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd wziął pod uwagę rodzaj
i charakter naruszonego dobra. Obwiniony J. Ż. swoim zachowaniem naruszył dobro w postaci bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Jest to dobro o szczególnie ważnym charakterze. Ruch drogowy sam w sobie powoduje duże zagrożenie, które może być jednak zmniejszone poprzez stosowanie wypracowanych przez praktykę reguł ostrożności.

Sąd mając na względzie powyższe okoliczności wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 200 złotych. Sąd uznał wyżej wymienioną karę grzywny za adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionego wykroczenia oraz jego zawinienia. W ocenie Sądu spełni też ona swoje cele w zakresie prewencji generalnej
i indywidualnej, zmotywuje obwinionych do zachowania większej ostrożności na drodze.

Sąd zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania i opłaty, mając na względzie jego sytuację materialną i rodzinną w tym obowiązek alimentacyjny obwinionego.