Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Jan Steraniec

Protokolant st. sekr. sąd. Aneta Sawlewicz-Szydlik

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na rozprawach dnia 24 lipca i 04 października 2017 r. sprawy przeciwko:

K. A. synowi T. i M. z domu M., urodz. (...) w S.

obwinionego o to, że:

w dniu 12 września 2016 roku o godzinie 08.30 w S. ulica (...), woj. (...), kierował samochodem marki J. o nr rej. (...), nie posiadając do kierowania uprawnień

tj. o wykroczenie z art. 94 § 1 kw

I.  obwinionego K. A. uniewinnia od popełnienia zarzuconego mu wykroczenia,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. B. (1) tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu obwinionego K. A. kwotę 432,00 zł oraz tytułem podatku VAT kwotę 99,36 zł,

III.  na podstawie art. 118 § 2 kpw koszty postępowania ponosi Skarb Państwa

UZASADNIENIE

K. A. został obwiniony o to, że w dniu 12 września 2016 r. o godzinie 8.30 w S. na ulicy (...) kierował samochodem marki J. o nr rej. (...)nie posiadając uprawnień do kierowania tj. o popełnienie wykroczenia z art. 94 § 1 kw.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego nie pozwala na wywiedzenie przekonania graniczącego z pewnością, że w oznaczonym czasie i miejscu obwiniony K. A. istotnie był kierowcą wskazywanego w zarzucie pojazdu J. pomimo bezspornych okoliczności, iż wymieniony nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi i w czasie kontroli drogowej w tym samochodzie siedział na miejscu kierowcy pojazdu.

Z jednej strony, świadek M. G. – funkcjonariusz policji (k. 88v-89) nie miał żadnych wątpliwości, co do tego, że widział samochód przemieszczający się z ulicy (...) skręcający w prawo przez rondo w ulicę (...) jest kierowany przez obwinionego K. A.. Podczas, gdy jadący z nim świadek A. B. (2) – strażnik miejski miał słyszeć tylko słowa świadka M. G. stwierdzające, że kierujący chyba nie ma prawo jazdy i jednocześnie nie był w stanie wypowiedzieć się co do osoby kierującej pojazdem (k. 89).

Z drugiej strony, obwiniony K. A. (k. 88), a w ślad za nim świadkowie; E. K. (k. 89 i 14-16) i E. B. (k. 108v) wskazali wprost, że to właśnie E. K., przed podjętą kontrolą drogową co do pojazdu stojącego na parkingu przy ulicy (...), kierował samochodem.

Sąd nie ma możliwości weryfikacji przeciwstawnych ze sobą dowodów tak, aby uznać, że jedne z nich są prawdziwe, co wyklucza prawdziwość przeciwstawnego twierdzenia.

Należy mieć na uwadze, że podnoszone przez świadka M. G. okoliczności, iż obwiniony K. A. był mu znany jako sprawca wykroczeń drogowych nie zostały potwierdzone (vide: informacja KPP w S. z k. 102), a zeznania towarzyszącego mu świadka A. B. (2) pomimo, że obaj świadkowie pełnili służbę patrolową w jednym pojeździe nie wskazują dobitnie tego, kto miałby faktycznie kierować samochodem J. zanim została podjęta kontrola drogowa.

Inne okoliczności podnoszone przez obwinionego i świadków, jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie zostały pominięte w ocenie materiału dowodowego.

Wobec tego, nie dające się usunąć wątpliwości należało rozstrzygnąć na korzyść obwinionego K. A. i dlatego został on uniewinniony od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.