Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2017 r. w Szczytnie

sprawy P. B.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o wynagrodzenie za pracę

uchyla wyrok zaoczny z dnia 12 lipca 2017 roku i powództwo oddala w całości.

Sygn. akt: IV P upr 99/17

UZASADNIENIE

Powód P. B. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) spółka z o.o. w K. kwoty 114,40 złotych tytułem wynagrodzenia za okres choroby.

W uzasadnieniu wskazał, iż spółka jest mu winna wynagrodzenie za luty 2017, bowiem po potrąceniu komorniczym powinien dostać 605,44 złote, a nie 491,04 zł jak faktycznie otrzymał. Wskazał, że przepracował w lutym 24 godziny, a następnie powinien dostać za 200 godzin wynagrodzenia chorobowego 100% wypłaconego w związku z wypadkiem przy pracy.

Pozwany (...) spółka z o.o. w K. wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu oświadczył, iż powód otrzymał całe należne wynagrodzenie za 24 przepracowane i 25 dni choroby 100% i po potrąceniach komorniczych wynagrodzenie to zostało mu przelane na konto.

W toku procesu powód rozszerzył powództwo wnosząc o zasądzenie wynagrodzenia w kwocie 265,76 złotych na rękę.

Wyrokiem zaocznym z dnia 12 lipca 2017 roku Sąd Rejonowy w Szczytnie zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 265,76 złotych tytułem wynagrodzenia z odsetkami, zasądził opłatę oraz orzekł o rygorze natychmiastowej wykonalności.

Od wyroku tego pozwany wniósł sprzeciw wnosząc o jego uchylenie i oddalenie powództwa. Podniósł dotychczasowe argumenty oraz zawarł szczegółowy sposób wyliczenia wynagrodzenia powoda za luty 2017 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód P. B. jest zatrudniony u pozwanego (...) spółka z o.o. w K. w charakterze pracownika ochrony na podstawie umowy o pracę od 14.01.2016 do 31.10.2018 roku na czas określony za wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie minimalnego wynagrodzenia tj. 2000 złotych.

W lutym 2017 roku powód uległ wypadkowi przy pracy i od 4 lutego 2017 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim, a do tego dnia od 1 do 3 lutego 2017 r. pracował.

Za luty naliczono powodowi wynagrodzenie za 3 dni oraz wynagrodzenie za okres choroby za 25 dni. Ponadto naliczono mu 20 złotych tytułem dodatku za pracę w godzinach nocnych oraz kwotę 1,35 złotych ekwiwalentu za pranie.

Od tak naliczonych świadczeń w kwocie łącznie brutto 1792,93 złotych dokonano wymaganych potrąceń z tytułu składek na ubezpieczenie emerytalno-rentowe, podatek dochodowy, a następnie kwot egzekwowanych przez komornika i pozostałość tj. 491,04 zł wypłacono powodowi.

/ bezsporne, a nadto lista płac K 16, ewidencja czasu pracy K 19, umowa o pracę- akta osobowe, zwolnienia lekarskie K 17, potwierdzenie przelewu , pismo K 19)

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranych dowodów przede wszystkim nadesłanej listy płac, listy obecności oraz zwolnienia lekarskiego powoda stwierdzić należy, że roszczenie powoda jest pozbawione podstaw. Porównanie tych dokumentów pokazuje przede wszystkim, że wynagrodzenie zostało naliczone powodowi w oparciu o takie parametry, na jakie się powołuje tj. 3 dni pracy ( 24h ), 25 dni zwolnienia lekarskiego liczonego w wysokości 100%.

Tu trzeba wskazać, że powód nie kwestionował dokonanych mu potrąceń, a jedynie sposób naliczenia wynagrodzenia. Zarzuty są tu niezasadne. Dokładna analiza twierdzeń powoda pozwala ustalić, że uważa on, iż skoro był na zwolnieniu lekarskim przez 25 dni, to jego wynagrodzenie za okres choroby winno stanowić wynik mnożenia 25 x 8, gdzie „8” to godziny do przepracowania każdego dnia. Powyższe świadczy, że roszczenie powoda ma źródło w błędnym założeniu. Zwolnienie lekarskie, a zatem i zasiłek chorobowy odnoszony jest do dni kalendarzowych- wszystkich przypadających w okresie tego zwolnienia, także w dni wolne od pracy. Natomiast 8h to czas normatywny do przepracowania w ciągu dnia przy założeniu 5 dniowego tygodnia pracy, który tez zakłada, że kolejne 2 dni są wolne od pracy. Stąd nie ma podstaw do mnożenia normy czasu pracy dziennej przez wszystkie dni zwolnienia lekarskiego, jeśli obejmuje ono także dni wolne od pracy.

Wynagrodzenie chorobowe nalicza się na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.). Wypłaca się je za każdy dzień niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 45 cytowanej ustawy podstawa do naliczenia wynagrodzenia za okres choroby nie może być niższa niż wynagrodzenie minimalne, wynosi zatem 2000 złotych, a ponieważ nie podlega oskładkowaniu zdrowotnemu, zatem należy pomniejszyć je o tę niepotrącaną potem część tj. 2000- (2000x13,71%)= (...),80.

Tak obliczona kwota stanowi podstawę obliczenia kwoty wynagrodzenia za okres choroby, bowiem powodowi wypłacane było w związku z wypadkiem 100% wynagrodzenia.

Wynagrodzenie to oblicza się dzieląc podstawę przez 30 o następnie mnożąc przez liczbę dni zasiłku. W przypadku powoda obrazuje to działanie:

(...),80:30=57,53 zł za dzieńx25 dni = 1438,25 złotych i kwota ta została przyjęta jako jedna ze składowych wynagrodzenia powoda za luty 2017 roku.

Obliczając natomiast wynagrodzenie za czas przepracowany w danym miesiącu w przypadku, gdy pracownik za część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie chorobowe, należy miesięczną stawkę wynagrodzenia podzielić przez 30. Otrzymaną kwotę mnoży się przez liczbę dni wskazanych w zwolnieniu lekarskim. Obliczoną w ten sposób kwotę wynagrodzenia odejmuje się następnie od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.

Taki sposób ustalania wynagrodzenia za czas przepracowany stosuje się w przypadku, gdy wynagrodzenie pracownika jest ustalone w stałej stawce miesięcznej.

W przypadku powoda przysługiwało mu wynagrodzenie miesięczne w kwocie 2000 zł. W lutym miał on 25 dni nieobecności z powodu choroby. 2000:30x25 daje kwotę 1666,67 zł, zatem wynagrodzenie za 3 dni wyniesie 2000- (...),67= 333,33 zł, która to kwota została naliczona zgodnie z listą płac.

Powyższe pokazuje jednoznacznie, że wynagrodzenie za miesiąc luty zostało powodowi naliczone prawidłowo, a wobec tego, że nie kwestionował on zasadności i kwot potrąceń jego roszczenie nie znajduje uzasadnienia. Warto jednak wskazać, że w sprzeciwie wykazano sposób obliczenia i dokonania wszelkich potrąceń z wynagrodzenia za luty i są one w całości prawidłowe i zasadne.

Na koniec trzeba wskazać, że wydanie wyroku zaocznego nie było prawidłowe, pozwany złożył odpowiedź na pozew, a jedynie nie ustosunkował się do rozszerzonego powództwa. Z oświadczenia powoda na rozprawie wynika, że kwota została wyegzekwowana przez komornika, natomiast został on pouczony, że kwoty wyegzekwowane na podstawie nieprawomocnego wyroku mogą podlegać obowiązkowi zwrotu. Powodowi doręczono zresztą postanowienie dot. zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności w wyroku zaocznym.

Z uwagi na powyższe kwestie wyrok zaoczny z dnia 12 lipca 2017 roku został uchylony, a powództwo oddalone.

Pozwany domagał się kosztów procesu, o takich nie orzekano, bowiem nie wykazał, by jakieś koszty poniósł.