Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny

w składzie

Przewodniczący: SSO Anna Łaszczych

Sędziowie: SSO Jarosław Bartkowiak

SSO Marek Konrad (spr.)

Protokolant: Luiza Ustaszeska – Sęk

przy udziale Prokuratora: Adama Kolbusa

po rozpoznaniu w dniu: 28.11.2013r.

sprawy oskarżonego: M. J.

oskarżonego o popełnienie czynu z art. 284§2kk i inn.

z powodu apelacji: oskarżonego.

od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 05.07.2013r. w sprawie IIK 340/12

orzeka:

I.  Zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.

II.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sadowe za II instancję w tym kwotę 180zł tytułem opłaty.

Sygn. akt IIKa 288/13

UZASADNIENIE

M. J. oskarżony został o to, że:

I.  na przełomie miesiąca lipca i sierpnia 2005r. w dacie bliżej nie określonej w P. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd A. K. co do zamiaru wywiązania się z umowy, doprowadzając go do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem, nie mając zamiaru uregulowania należnej kwoty 7 tys. zł. Za wykonaną usługę

tj. o czyn z art. 286§1kk

II.  działając w warunkach ciągu przestępstw w krótkich odstępach czasu w podobny sposób dokonał:

- w dniu 29 listopada 2005r. w P. przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 400zł na szkodę A. Ś.;

- w dniu 21 grudnia 2005r. w P. przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 300zł na szkodę A. Ś.;

- na przełomie miesiąca maja i czerwca 2006r. w dacie bliżej nie określonej w K. woj. (...) dokonał przywłaszczenia powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 700zł na szkodę M. M.;

- w dniu 24 lipca 2006r. w miejscowości K. woj. (...) dokonał przywłaszczenia powierzonego mu mienia w postaci pieniędzy w kwocie 400zł na szkodę W. J.

Tj. o czyn z art. 284§2kk w zw. z art. 91§1kk

III.  działając w czynie ciągłym podjętym w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w okresie od 22 grudnia 2005r. do dnia 01 lutego 2006r. w P. przy ul. (...) za pomocą karty bankomatowej banku (...) dokonał wielokrotnego zaboru pieniędzy w celu przywłaszczenia w kwotach:

- w dniu 22 grudnia 2005r 300zł

- w dniu 23 grudnia 2005r. dwukrotnie po 100zł

- w dniu 14 stycznia 2006r. 450zł

- w dniu 23 stycznia 2006r. 250zł

- w dniu 25 stycznia 2006r. 50zł

- w dniu 29 stycznia 2006r. 300zł

- w dniu 01 litego 2006r. 400zł

Powodując łączną sumę strat w wysokości 1950zł na szkodę A. Ś.

Tj. o czyn z art. 278§1kk w zw. z art. 12kk

Sąd Rejonowy w Przasnyszu wyrokiem z dnia 5 lipca 2013r. w sprawie IIK 340/12 uznał oskarżonego M. J. za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za:

- czyn z pkt I a/o skazując go na podstawie art. 286§1kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

- za czyn z pkt II a/o skazując go na podstawie art. 284§2kk w zw. z art. 91§1kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn z pkt III a/o skazując go na podstawie art. 278§1kk w zw. z art. 12kk, na podstawie art. 278§1kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności

Orzeczone względem oskarżonego jednostkowe kary pozbawienia wolności zostały połączone i wymierzono oskarżonemu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności, której to wykonanie zostało warunkowo zawieszone na okres próby wynoszący 3 lata.

Na podstawie art. 73§1kk oskarżony oddany został w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Na podstawie art. 46§1kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłacenie na rzecz A. K. kwoty 7tys. zł. Na rzecz A. Ś. kwoty 2650zł, na rzecz M. M. kwoty 700zł, zaś na rzecz W. J. kwoty 400zł.

Sąd rozstrzygnął także o kosztach sądowych.

Apelację od przedmiotowego wyroku wniósł oskarżony.

Oskarżony podniósł, iż zaskarża wyrok w całości i zarzuca błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia.

W dalszej części swojej apelacji oskarżony jednakże dokonał jedynie oceny materiału dowodowego, która to ocena – dorozumianie ma wskazywać, iż nie dopuścił się on zarzucanych mu czynów.

Sąd zważył co następuje:

Apelacja oskarżonego jest niezasadna i to w stopniu oczywistym a podnoszona w niej argumentacja nie znajduje jakiegokolwiek odzwierciedlenia w materiale dowodowym.

Co zostało podniesione wyżej, apelacja oskarżonego nie zawiera jasno sformułowanych zarzutów a jedynie własne opinie oskarżonego o określonych okolicznościach.

Podkreślenia jedynie wypada, iż oskarżony nie kwestionował np. udzielenia mu pożyczki przez A. Ś. a jedynie to, że nie zostało w trakcie postępowania ustalone na jakich warunkach została ona mu udzielona.

Podobnie ma się kwestia ze zmianą numerów telefonu czy prób kontaktów oskarżonego z pokrzywdzonymi.

Oskarżony wywodzi bowiem z okoliczności, iż nie zmieniał numeru telefonu to, iż pokrzywdzeni w zakresie unikania przez niego kontaktu z nimi – kłamali.

Twierdzenia dotyczące jakiejś namowy ze strony Policjanta, który miał nakłaniać pokrzywdzonych do składania zawiadomień o popełnieniu przestępstw, są wręcz niezrozumiałe.

Jednocześnie warto podkreślić, iż oskarżony nie kwestionuje zasadniczo faktu pożyczania pieniędzy od pokrzywdzonych, karty bankomatowej czy tez zlecenia wykonania określonych usług.

Z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszym postępowaniu, a którego to analizy dokonał Sąd Rejonowy wynika zaś w oczywisty sposób, iż oskarżony pożyczał od szeregu osób pieniądze, bądź też jak w przypadku A. Ś. pożyczył od niej kartę bankomatową.

Poza jakąkolwiek wątpliwością jest także to, iż oskarżony zwrócił się do A. K. o wykonania nagrobka, uiszczając w związku tym część należności jako zaliczkę.

Czynności oskarżonego miały miejsce w okresie od maja 2005r do lipca 2006r – kiedy po pieniądze zwrócił się do W. J..

Swoje prośby oskarżony motywował różnorako – najczęściej koniecznością leczenia swojego syna.

Wszyscy świadkowie stwierdzili, że oskarżony nie zwrócił im pożyczanych pieniędzy – bądź jak w przypadku A. K. nie rozliczył się całkowicie za wykonany nagrobek, zaś w przypadku A. S. – pobrał kwotę znacznie przekraczającą pierwotne ustalenia i nie zwrócił jej.

Słusznie Sąd Rejonowy oparł się w kwestii winy oskarżonego na dowodach w postaci zeznań świadków – pokrzywdzonych. Są one spójne, logiczne i przekonujące. Ukazują sposób działania oskarżonego w zakresie uzyskania pieniędzy czy innych korzyści a także ukazują jego faktyczny zamiar działania, którym było - także w ocenie Sądu Okręgowego – uzyskanie korzyści majątkowej kosztem pokrzywdzonych.

Warto także podnieść, iż zachowanie oskarżonego było zachowaniem powtarzalnym - oskarżony po uzyskaniu pieniędzy – które uzyskiwał powołując się swoją ciężką sytuację rodzinną i materialną, początkowo twierdził, że pożyczki zostaną szybko zwrócone, następnie zwlekał z ich zwrotem by następnie całkowicie unikając kontaktów z pokrzywdzonymi.

Trudno tym samym uznać, za mający realne oparcie w materiale dowodowym, zarzut oskarżonego błędu w ustaleniach faktycznych jakiego miał dopuścić się Sąd Rejonowy.

Polemika oskarżonego zawarta w treści apelacji nie stanowi nawet jakiejś rzetelnej oceny materiału dowodowego a jedynie własne poglądy oskarżonego, które w żadnej mierze nie są poparte jakimkolwiek dowodem w sprawie.

Sąd Rejonowy posiłkując się dowodami w postaci zeznań świadków oraz wydruków z operacji dokonywanych na koncie bankowym A. Ś., ustalił w pełni prawidłowo stan faktyczny w sprawie.

Sąd Okręgowy co do oceny materiału dowodowego w zakresie stanu faktycznego oraz wniosków w zakresie winy jakie wyciągnął Sąd Rejonowy nie ma żadnych wątpliwości.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ocenę Sądu Rejonowego w szczególności w zakresie zamiaru oskarżonego, który to zamiar determinuje możliwość przypisania mu zarzucanych mu czynów – w szczególności w zakresie czynu z art. 186§1kk

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.