Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2017 r. w S.

odwołania T. T.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 25 listopada 2016 r. Nr (...), (...)

w sprawie T. T.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej i o prawo do renty rolniczej w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej

oddala odwołanie od obu decyzji.

Sygn. akt IV U 34/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 25 listopada 2016r. Nr (...) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił T. T. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że komisja lekarska kasy w orzeczeniu z dnia 24 listopada 2016r. nie uznała ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.

Decyzją z 25 listopada 2016r. Nr(...)Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 pkt 1 i 2 oraz ust. 4 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił T. T. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, ponieważ komisja lekarska kasy w orzeczeniu z dnia 24 listopada 2016r. nie uznała ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym w związku z wypadkiem przy pracy zaistniałym w dniu 25 marca 2015r.

Odwołanie od w/w decyzji złożył T. T. wnosząc o ich zmianę i przyznanie mu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym oraz prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W uzasadnieniu stanowiska podniósł, że jest osobą schorowaną. Nie może dźwigać, zginać się, wykonywać gwałtownych ruchów, często drętwieją mu nogi i ręce. Dlatego też stan jego zdrowia nie pozwala na wykonywanie pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie k.1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powtarzając, iż zaskarżone decyzje wydane zostały na podstawie prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej kasy z 24 listopada 2016r. (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony T. T. jest rolnikiem i od 1 stycznia 1983r. do chwili obecnej nieprzerwanie podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników (okoliczność niesporna). Ma 59 lat. Jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni ok. 23 ha. Na posiadanych gruntach uprawia mieszanki zbożowe, poza tym część nieruchomości stanowią łąki. W gospodarstwie prowadzona jest hodowla 15 sztuk bydła. Gospodarstwo wyposażone jest w ciągnik oraz inne podstawowe maszyny rolnicze. Na terenie gospodarstwa oprócz ubezpieczonego mieszka jego żona (kwestionariusz zawodowy stanowiący załącznik do wniosku o rentę rolniczą k.14 akt rentowych oraz wyjaśnienia ubezpieczonego k.24 akt sprawy).

W dniu 23 maja 2016r. ubezpieczony wystąpił do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty rolniczej oraz prawa do renty rolniczej w związku z wypadkiem przy pracy, jakiego doznał 25 marca 2015r. (okoliczność bezsporna) -(wniosek k.1 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 30 czerwca 2016r. stwierdził, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia lekarza rzeczoznawcy z 30 czerwca 2016r. k.36 akt rentowych).

Pierwotnie, tj. w drodze decyzji z 22 lipca 2016r., Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego opierając się na orzeczeniu lekarza rzeczoznawcy z 30 czerwca 2016r. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy (decyzje z 22 lipca 2016r. k.40 i 41 akt rentowych). Ubezpieczony odwołał się od tych decyzji, a Sąd Okręgowy w Siedlcach odrzucił to odwołanie z uwagi na niezaskarżenie przez ubezpieczonego orzeczenia lekarza rzeczoznawcy w drodze odwołania do komisji lekarskiej kasy (kserokopia odwołania k.42 akt rentowych i odpis postanowienia Sądu Okręgowego w Siedlcach sygn. akt IV U 692/16 k.52-53v akt rentowych). Ubezpieczony w piśmie z dnia 22 września 2016r. wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy i jednocześnie złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy z dnia 30 czerwca 2016r. jak również w tym samym dniu złożył zażalenie na powyższe postanowienie Sądu Okręgowego (kserokopia sprzeciwu i zażalenia k.55-56 i 60-61 akt rentowych). Sąd Apelacyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 25 października 2016r. uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzającą to postanowienie decyzję organu rentowego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (odpis postanowienia Sądu Apelacyjnego w Lublinie sygn. akt III AUz 171/16 k. 69-72 akt rentowych).

Ostatecznie, w orzeczeniu z 24 listopada 2016r. komisja lekarska kasy uznała, iż ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia komisji lekarskiej kasy z 24 listopada 2016r. k.78 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżonymi decyzjami z 25 listopada 2016r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy (decyzje z 25 listopada 2016r. k.80 i 81 akt rentowych).

Ubezpieczony w 2010r. doznał zwichnięcia barku lewego i złamania kości przedramienia lewego, a 25 marca 2015r. przebył zwichnięcie barku prawego podczas wypadku przy pracy rolniczej. Uraz ten leczony był zachowawczo. Ubezpieczony przebył trzykrotnie urazy skrętne stawu skokowego prawego, które zostały wygojone prawidłowo, bez upośledzenia funkcji chodu. Układ mięśniowy kończyn górnych i dolnych ubezpieczonego ma prawidłowe napięcie i siłę. Ruchomość barku prawego i lewego jest zadowalająca i przebiega z niewielkim ograniczeniem czynnego odwodzenia obu barków tj. do 80 stopni, zaś rotacja zewnętrzna do 40 stopni. Ruchomość pozostałych stawów kończyn górnych i dolnych w pełnym zakresie. Funkcja chwytna obu rąk ubezpieczonego jest prawidłowa. Ubezpieczony doznaje niewielkiego ograniczenia ruchomości odcinka szyjnego i L-S kręgosłupa, bez zespołu korzeniowego i bez objawów ubytkowych. Stan przedmiotowy ortopedyczno-neurologiczny ubezpieczonego jest dobry, a ogólna sprawność ruchowa w normie. Sprawność manualna obu rąk ubezpieczonego utrzymuje się w normie, chód jest prawidłowy i wydolny. Ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym zarówno z ogólnego stanu zdrowia jak i w związku z wypadkiem przy pracy rolniczej w dniu 25 marca 2015r., kiedy to doznał zwichnięcia stawu barkowego prawego (opinie biegłych z zakresu neurologii oraz ortopedii k.15 i 42-43 akt sprawy).

Ubezpieczony od kilku lat leczy się z powodu nadciśnienia tętniczego, które jednak nie wymagało badań diagnostycznych, oceny zaawansowania i oceny ewentualnych powikłań. Powikłania nadciśnienia tętniczego nie wymagały hospitalizacji. Ciśnienie podczas badania przez biegłego wyniosło 140/90 mmHg. Ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym ze względu na choroby kardiologiczne (opinia kardiologiczna k.33 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego T. T. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2016 r. poz. 277) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, tj. 5 lat, jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym a niezdolność ta powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 tej samej ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Stosownie do treści art.21 ust.4 powyższej ustawy, jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała wskutek wypadku przy pracy rolniczej, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się za spełniony, jeżeli ubezpieczony posiada jakikolwiek okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego, który obejmuje dzień wypadku.

Niewątpliwie, T. T. od wielu lat nieprzerwanie podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu rolników. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii, kardiologii i neurologii, czyli specjalistów z dziedziny medycyny, nie dał natomiast podstaw do uznania, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Z ustaleń biegłych wynika, że ubezpieczony cierpi na nadciśnienie tętnicze, jednakże z przyczyn kardiologicznych nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Ubezpieczony cierpi z powodu zespołu bolesnego barku prawego i lewego z niewielkim ograniczeniem funkcjonalnego zakresu ruchomości oraz zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z przewlekłym zespołem bólowym, obecnie bez zespołu korzeniowego i bez ograniczenia funkcji ruchowej. Aktualny stan zaawansowania schorzenia układu ruchu w ocenie morfotyczno-czynnościowej i stan neurologiczny nie sprowadzają na ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Schorzenia układu ruchu przebiegają z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości bólowych i korzeniowych, a w okresie zaostrzeń ubezpieczony może wymagać leczenia i rehabilitacji także w ramach zasiłku chorobowego KRUS.

Analizując opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały przez lekarzy specjalizujących się w schorzeniach występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone zostały analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Należy przy tym podkreślić, że dwa zespoły biegłych, choć opiniowały oddzielnie, doszły do zgodnych wniosków co do oceny stanu zdrowia ubezpieczonego w kontekście niezdolności do pracy w rozumieniu rentowym. Opinie są spójne i logiczne. Należy wskazać, że ubezpieczony nie zgadzał się z treścią opinii, jednakże okoliczność ta nie podważa merytorycznej prawidłowości omawianych środków dowodowych.

W tej sytuacji wnioski wyrażone przez biegłych zasługują na ich podzielenie przez Sąd, co powoduje, iż ubezpieczony nie spełnia podstawowej przesłanki do nabycia spornych praw, gdyż nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc Sąd odwołanie ubezpieczonego oddalił.