Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olkuszu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 r. w Olkuszu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K.

przeciwko J. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz pozwanej J. S. kwotę 1 217,00 (jeden tysiąc dwieście siedemnaście 00/100) złotych tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 września 2015 r. (...) sp. z o.o. w K. domagał się zasądzenia od pozwanej J. S. kwoty 5.157,82 zł z ustawowymi odsetkami: od kwoty 2.186,21 zł od dnia 21 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty, od kwoty 4,49 zł od dnia 21 sierpnia 2013 r., od kwoty 0,18 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, od kwoty 4,49 zł od dnia 21 września 2013 r. do dnia zapłaty, od kwoty 4,49 zł od dnia 22 października 2013 r. do dnia zapłaty, od kwoty 4,49 zł od dnia 21 listopada 2013 r. do dnia zapłaty, od kwoty 4,49 zł od dnia 21 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty, od kwoty 2.948,98 zł od dnia 12 lutego 2014 r. do dnia zapłaty. Ponadto powód domagał się zasądzenia od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu żądania pozwu, jego autor wyjaśnił, że powód w ramach działalności swego przedsiębiorstwa dostarczał energię elektryczną pozwanej, która pobierała i zużywała tę energię. Strony zawarły umowę o sprzedaż energii elektrycznej, w której to umowie powód zobowiązywał się dostarczać pozwanej energię elektryczną, a pozwana winna była uiszczać należności wynikające z rozliczeń dokonywanych przez powoda. Powód wykonał swoje zobowiązanie, dostarczając energię elektryczną, pozwana zaś nie uregulowała należności w terminach wynikających z dokumentów księgowych (faktur VAT i not odsetkowych). Wobec nieuregulowania należności w terminie, powód dążąc do polubownego załatwienia sprawy, wezwał pozwaną do zapłaty, wyznaczając dodatkowy termin. Pomimo upływu wyznaczonego terminu zapłaty, pozwana nie uregulowała należności.

W dniu 10 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo wydając nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

Pozwana wniosła sprzeciw od tego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i domagając się oddalenia w całości powództwa

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 30 maja 2016 r. przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Olkuszu.

Powód w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Olkuszu popierał powództwo w całości.

Pozwana w piśmie przygotowawczym z dnia 9 stycznia 2017 r. [ k. 127 ] domagała się oddalenia powództwa i zasądzenia kosztów procesu. Pozwana podniosła, iż nie była stroną umowy sprzedaży energii elektrycznej, a oświadczenie w sprawie „przejęcia licznika”, na które powoływał się powód, nie jest uznaniem długu, a jedynie nieskuteczną umową przejęcia długu. Pozwana wyjaśniła, że nieruchomość, na której znajduje się punkt odbioru energii elektrycznej zabudowana jest dwoma budynkami jednorodzinnymi – starym domem nr 15, w którym mieszkała W. S., oraz nowym domem nr 15 A. Pozwana wraz z dziećmi zamieszkuje w nowym domu. Po śmierci W. S., pozwana, mając niską świadomość prawną, zgodziła się podpisać podyktowane jej oświadczenie, aby zimą 2014 r. wznowiono jej dostawę prądu do jej miejsca zamieszkania. Podpisała oświadczenie, będąc przekonaną, że chodzi o zadłużenie wynikające z dostarczania energii do domu, w którym mieszka. Na przejęcie długu po W. S. nigdy by się nie zgodziła, zwłaszcza, że jest po rozwodzie z synem W. S.. Z ostrożności, na wypadek traktowania oświadczenia pozwanej, jako oświadczenia o kumulatywnym przystąpieniu do długu po zmarłej W. S., J. S. złożyła w dniu 18 października 2017 r. oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli z powodu wprowadzenia w błąd [ k. 161 ].

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 3 stycznia 2000 r. (...) S.A. zawarł z odbiorcą - W. S. umowę sprzedaży energii elektrycznej. W umowie tej odbiorca zamówił energię elektryczną dla starego domu jednorodzinnego położonego w W. przy ulicy (...). Na podstawie tej umowy zakład elektroenergetyczny dostarczał energię elektryczną, za którą W. S. uiszczała opłaty zgodnie z rozliczeniem przedstawianym przez dostawcę energii.

[ dowód: umowa sprzedaży energii elektrycznej nr (...), k. 50-56 ]

W dniu 13 stycznia 2000 r. (...) S.A. zawarł umowę sprzedaży energii elektrycznej z A. S.. Umową tą odbiorca zamówił energię elektryczną dla nowego obiektu położonego w W. przy ulicy (...). Na podstawie tej umowy zakład elektroenergetyczny dostarczał energię elektryczną, za którą A. S. uiszczał opłaty zgodnie z rozliczeniem przedstawianym przez dostawcę energii.

[ dowód: umowa sprzedaży energii elektrycznej nr (...), k. 59-65 ]

W dniu 3 października 2010 r. zmarła W. S..

[ dowód: kopia odpisu skróconego aktu zgonu, k. 70 ]

W dniu 3 stycznia 2014 r. J. S. zawarła z (...) sp. z o.o. w K. umowę kompleksową dotyczącą energii elektrycznej. W umowie tej (...) sp. z o.o. zobowiązał się do sprzedaży J. S. energii elektrycznej, pozwana zaś zobowiązała się do jej zakupu i odbioru w punkcie poboru w obiekcie położonym w W. przy ulicy (...) oraz do zapłaty należnego wynagrodzenia na zasadach określonych w ogólnych warunkach umowy kompleksowej dotyczącej energii elektrycznej.

[ dowód: umowa kompleksowa dotycząca energii elektrycznej, k. 42-43 ]

W dniu 3 stycznia 2014 r. J. S. złożyła podyktowane jej w punkcie obsługi klienta, prowadzonym przez pozwanego, pisemne oświadczenie o treści: „W związku z przejęciem licznika po zmarłej S. W., proszę o rozłożenie na raty 12 rat kwoty 2.208,84. W związku z trudną sytuacją nie jestem w stanie jednorazowo zapłacić danej kwoty”.

[ dowód: oświadczenie z dnia 3 stycznia 2014 r., k. 47 ]

W dniu 3 stycznia 2014 r. pracownicy (...) S.A. zainstalowali w obiekcie w W. przy ulicy (...) nowy licznik energii elektrycznej. Dane odnotowane przy tej czynności zostały wprowadzone do systemu dostawcy energii elektrycznej w dniu 28 stycznia 2014 r.

[ dowód: zlecenie obsługi technicznej OT nr (...), k. 48 ]

W dniu 1 lipca 2015 r. (...) sp. z o.o. skierował do J. S. ostateczne wezwanie do zapłaty kwoty 5.157,64 zł zaległych należności z tytułu opłat za energię elektryczną wraz z usługą dystrybucji. Kwota ta obejmowała należności naliczone do momentu zdemontowania starego licznika energii elektrycznej i zamontowania nowego licznika – już w oparciu o umowę z dnia 3 stycznia 2014 r. z J. S..

[ dowód: wykaz dokumentów płatnika, k. 83-84, faktury VAT, k. 85-88, wezwanie do zapłaty, k. 73 ]

J. S. zamieszkuje w nowym domu położonym przy ulicy (...) w W.. Jest ona od 2000 r. rozwiedziona z A. S.. W. S. była matką A. S..

[ dowód: przesłuchanie J. S., protokół rozprawy z dnia 18 października 2017 r., rejestracja od 00:10:26 ]

Powyższe okoliczności faktyczne ustalono w oparciu o dowody z dokumentów przedstawionych przez powoda, których zgodność ze stanem rzeczywistym nie budziła wątpliwości oraz uzupełniająco w oparciu o przesłuchanie pozwanej. Wniosek o przeprowadzenie dowodu z oględzin nieruchomości oddalono, bowiem przeprowadzenie tego dowodu prowadziłoby jedynie do niepotrzebnej przewlekłości postępowania w sytuacji, gdy zgromadzone dokumenty pozwalają na ustalenia w zakresie niezbędnym dla rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie. Powód dochodził w sprawie żądania opartego na umowie, zatem pozostając w zgodzie z regułą z art. 321 § 1 kpc, należało zbadać zasadność roszczenia opartego na takiej właśnie podstawie faktycznej. Zdaniem autora pozwu, J. S. zawarła z powodem umowę o sprzedaż energii elektrycznej i z tego tytułu powstało zadłużenie objęte żądaniem. Z tak zarysowanym stanowiskiem zgodzić się nie można. Pozwana zawarła umowę kompleksową dotyczącą energii elektrycznej dopiero w dniu 3 stycznia 2014 r. i z tą datą zobowiązała się do zakupu energii i jej odbioru w punkcie poboru w obiekcie położonym w W. przy ulicy (...). W wyniku tego zdarzenia pracownicy powoda dokonali wymiany licznika energii a dane odnotowane przy tej czynności zostały wprowadzone do systemu dostawcy energii elektrycznej w dniu 28 stycznia 2014 r. Z kolei daty płatności podane na poszczególnych fakturach wymienionych w pozwie wskazują na to, że należności objęte pozwem dotyczą energii pobranej przez odbiorcę jeszcze na podstawie poprzedniej umowy z W. S., nie zaś w oparciu o umowę z J. S.. Na podstawie umowy zawartej w 2000 r. powód mógłby więc żądać zapłaty za energię elektryczną ewentualnie od spadkobierców W. S., a pozwana do nich nie należy. Dodać należy, że – wbrew stanowisku wyrażonemu w toku postępowania przez powoda – prośba o rozłożenie świadczenia na raty, wyrażona przez pozwaną w oświadczeniu z dnia 3 stycznia 2014 r. nie stanowi kumulatywnego przystąpienia do długu. Oświadczenie to nie precyzuje bowiem ani długu, którego dotyczy, ani dłużnika, obok którego pozwana miałaby przystąpić do długu, ani warunków, na jakich to się odbywa. Nie do przyjęcia jest pogląd, w myśl którego może dojść do zawarcia umowy kumulatywnego przystąpienia do długu pomiędzy podmiotem profesjonalnym a konsumentem bez sprecyzowania choćby istotnych elementów umowy, w sposób dorozumiany, zwłaszcza, gdy konsument działa pod groźbą odłączenia energii elektrycznej.

Na koniec dodać wypada, że bez wychodzenia poza granice podstawy faktycznej żądania nie było możliwości oceny, czy przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu lub o czynach niedozwolonych uzasadniałyby żądanie zapłaty od pozwanej wartości dostarczonej bezumownie energii elektrycznej. Z przedstawionych względów orzeczono jak w sentencji.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc. Koszty te obejmują: opłatę skarbową od pełnomocnictwa oraz wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1200 złotych (§ 6 pkt. 4 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).

[ SSR M. S. ]