Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2017r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Protokolant Jowita Sierańska

przy udziale Tomasza Fedyka Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2017r.

sprawy A. D.

syna H. i E. z domu G.

urodzonego w dniu (...) we W.

oskarżonego o czyny z art. 207 § 1 kk i art. 190 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej

z dnia 13 lipca 2017 r. sygn. akt XII K 114/17

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu
dla W. do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

A. D. został oskarżony o to, że:

I. - w okresie od 1 czerwca 2016 r. do 8 lutego 2017 r. we W. znęcał się psychicznie i fizycznie nad K. R. w ten sposób, ze wyzywał ją słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, wszczynał awantury domowe, ciągnął za włosy, popychał, bił po głowie, pluł jej w twarz i zmuszał ja do opuszczenia mieszkania, a w dniu 8 lutego 2017 r. wszczął awanturę domową podczas której groził pozbawieniem jej życia, dusił ją rękoma za szyję i ugryzł w lewą rękę tj. o czyn z art. 207 § 1 kk

II. - 8 lutego 2017 r. we W. wszczął awanturę domową podczas której groził I. R. pozbawieniem jej życia i zdrowia, które to groźby wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia tj. o czyn z art. 190 § 1 kk

Wyrokiem z dnia 13 lipca 2017 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu uznał oskarżonego A. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, tj. popełnienia przestępstwa z art. 207 § 1 kk i za to na podstawie art. 207 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, a także uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie Il części wstępnej wyroku, tj. popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 kk i za to na podstawie art. 190 § 1 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy

pozbawienia wolności , zaś na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył oskarżonemu wyżej wymierzone kary pozbawienia wolności i wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawiesił na 3 (trzy) lata okresu próby, zaliczając oskarżonemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres zatrzymania w dniach od 8 lutego 2017 r. godz. 19.10 do 10 lutego 2017 r. godz. 10.40 oraz zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym od opłaty, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wywiódł prokurator w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść A. D. zarzucając

I. obrazę przepisu prawa materialnego w postaci art. 72 § 1 k.k. polegającą na braku orzeczenia wobec oskarżonego wymienionych w tym przepisie obowiązków, podczas gdy ustawa czyni obligatoryjnym orzeczenie przynajmniej jednego z takich obowiązków, w sytuacji kiedy Sąd nie orzeka wobec oskarżonego żadnego środka karnego,

ll. obrazę przepisu prawa materialnego w postaci art. 73 § 2 k.k. polegającą na braku oddania oskarżonego w okresie próby pod dozór, podczas gdy ustawa czyni obligatoryjny oddanie oskarżonego pod dozór w przypadku kiedy sprawca popełnił przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej,

Prokurator podnosząc te zarzuty wniósł o zmianę wyroku Sądu I instancji w części dotyczącej orzeczenia o karze poprzez:

- orzeczenie wobec oskarżonego przynajmniej jednego z obowiązków wymienionych

w art. 72 § 1 k.k.

- oddanie w okresie próby oskarżonego pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania,

stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym (na podstawie art. 73 § 2 k.k.).

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja prokuratora dotycząca obrazy prawa materialnego przez Sąd I Instancji w czasie wyrokowania jest zasadna z oczywistych powodów.

Słusznie zauważa skarżący, ze Sąd Rejonowy wydając wyrok wobec oskarżonego A. D. dopuścił się obrazy prawa materialnego polegającego na braku zastosowania wobec oskarżonego obligatoryjnych przepisów prawa materialnego, a mianowicie poprzez nieorzeczenie przez sąd co najmniej jednego z obowiązków wymienionych w art. 72 § 1 k.k., a także w zakresie nieoddania oskarżonego przez sąd pod dozór na podstawie art. 73 § 2 k.k. Zasadnie zarzucił prokurator, że zgodnie z treścią art. 72 § 1 k.k. zawieszając wykonanie kary, sąd zobowiązuje, a jeżeli orzeka środek kamy, może zobowiązać oskarżonego do wykonywania jednego z obowiązków wymienionych w art. 72 § 1 w punktach od 1 do 8 kk.

Z treści zaskarżonego wyroku Sądu Rejonowego, wobec oskarżonego nie został orzeczony środek karny, a jednocześnie Sąd warunkowo zawiesił wobec niego wykonanie orzeczonej kary. W tej sytuacji sąd meritii winien obligatoryjnie winien orzec jeden z obowiązków wymienionych w art. 72 § 1 pkt. 1 - 8 k.k., czego nie uczynił. Zatem Sąd I Instancji dopuścił się obrazy prawa materialnego polegającego na nieorzeczeniu przynajmniej jednego obowiązku wymienionego w art. 72 §1k.k.

Sąd Rejonowy nie orzekając w wyroku o oddaniu oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora lub osób bądź instytucji wymienionych w przepisie art. 73 § 1 k.k. także dopuścił się – jak wyżej podniesiono - obrazy prawa materialnego, gdyż zgodnie z treścią art. 73 § 2 k.k. dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego, sprawcy określonego w art. 64 § 2, a także wobec sprawcy przestępstwa popełnionego w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych oraz sprawcy, który popełnił przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej,

Z treści przyjętych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych, w tym także z wyjaśnień oskarżonego wynika, że zamieszkuje on wspólnie z pokrzywdzoną K. R. wobec której w ramach przypisanego mu czynu z art. 207 kk używał przemocy na szkodę osoby najbliższej, gdyż ciągnął pokrzywdzoną K. R. z którą zamieszkuje za włosy, popychał, bił po głowie oraz pluł jej w twarz. Z tych przyczyn Sąd winien obligatoryjnie oddać oskarżonego pod dozór kuratora bądź innej instytucji lub osoby wymienionej w art. 73 § 2 k.k.

Z akt sprawy wynika, że zaskarżony wyrok zapadł w wyniku złożenia przez prokuratora wniosku uzgodnionego z oskarżonym / k. 48 /, a zatem zaskarżony wyrok to orzeczenie konsensualne, a poczynione uzgodnienia podane we wniosku prokuratora winny podlegać kontroli nie tylko przez prokuratora ale także sąd, który oceniając ten wniosek nie mógł go zaakceptować bez uzgodnionej zmiany w zakresie objętym apelacją oskarżyciela.

Z powyższych powodów, a także wobec niestawiennictwa oskarżonego na rozprawę odwoławczą, Sąd Okręgowy uznając zasadność i wagę stawianych zarzutów uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu do ponownego rozpoznania.