Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 sierpnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 25 sierpnia 2017 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania: Z. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 20 października 2015 r., znak: (...)

w sprawie: Z. P.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu

Z. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności

do pracy od 1 maja 2015 roku na stałe;

II nie stwierdza odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej

do wydania decyzji.

VI U 3419/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 października 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. – po rozpoznaniu wniosku Z. P. z dnia 18 maja 2015r. – odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy – powołując się na art.57 w związku z art.58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – podał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 października 2015r. wnioskodawca uznany został za częściowo niezdolnego do pracy – okresowo do 31 lipca 2017r. – jednakże niezdolność ta istniała na dzień 5 marca 2015r. to jest po 18 miesiącach od ustania okresów składkowych i nieskładkowych.

Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony, który nie zgodził się z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 października 2015r. w zakresie początkowej daty stwierdzonej u niego częściowej niezdolności do pracy. Ubezpieczony podnosił, iż z powodu przewlekłej choroby obturacyjnej płuc jest pod stałą opieką lekarską od 2007r., a początek jego dolegliwości związanych z płucami datuje się już od 1987r. Argumentował on, iż posiada 33 letni staż pracy, a stan jego zdrowia ciągle się pogarsza, co potwierdzają wyniki badań – spirometria na granicy 49% - 50%. Twierdził ponadto, że bardzo szybko się męczy i coraz częściej pojawiaja się sytuacje, kiedy to nie ma czym oddychać. Zdaniem ubezpieczonego wszystkie te dolegliwości i wyniki badań jednoznacznie wskazują, że jest on niezdolny do pracy, i nie jest to już tylko częściowa, lecz całkowita niezdolność.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania, podnosząc ponownie – jak w zaskarżonej decyzji – iż Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15 października 2015r. stwierdziła częściową niezdolność do pracy od 5 marca 2015r., a zatem po upływie 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia (tj. po 3 lipca 2013r.). Dodatkowo organ ten nadmienił, że uprzednio wyrokiem z dnia 2 października 2014r. sygn. akt VI U 4057/12 oddalono odwołanie ubezpieczonego w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje:

Z. P. (urodz. (...)) w dniu 18 maja 2015r. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Wniosek o przyznanie mu powyższego świadczenia składał on także wcześniej tj. w dniu 3 kwietnia 2012r., jednak decyzją z dnia 20 lipca 2012r. ZUS Oddział w B. odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 18 lipca 2012r. nie został on uznany za niezdolnego do pracy. Odwołanie od tej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 2 października 2014r. (sygn. akt VI U 4057/12), który uprawomocnił się w dniu 3 stycznia 2015r.

W okresie od 1 kwietnia 2003r. do 31 grudnia 2005r. ubezpieczony pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy.

W postępowaniu z wniosku ubezpieczonego z dnia 18 maja 2015r. organ rentowy przeprowadził postępowanie orzecznicze w trakcie którego:

-

Lekarz Orzecznik orzeczeniem z dnia 3 lipca 2015r. ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 lipca 2017r.; data powstania częściowej niezdolności do pracy istniała na dzień 5 marca 2015r., częściowa niezdolność do pracy powstała przed 1 maja 2015r., ale po 18 kwietnia 2012r.;

-

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 13 sierpnia 2015r. ustaliła, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 lipca 2017r.; data powstania częściowej niezdolności do pracy 5 marca 2015r., a więc przed 1 maja 2015r., ale po 3 lipca 2013r.;

-

Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 15 października 2015r. ustaliła, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 lipca 2017r.; data powstania częściowej niezdolności do pracy 5 marca 2015r. przed 1 maja 2015r., ale po 3 lipca 2013r.

Zaskarżoną decyzją z dnia 20 października 2015r. organ rentowy odmówił przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i uchylił swoją wcześniejszą decyzję z dnia 5 sierpnia 2015r., którą także odmówił mu prawa do tego świadczenia.

(okoliczności niesporne, potwierdzone dowodami z dokumentów z akt rentowych ubezpieczonego oraz z akt sprawy Sądu Okręgowego o sygn. VI U 4057/12)

W postępowaniu administracyjnym w niniejszej sprawie organ rentowy ustalił, iż ubezpieczony legitymuje się okresem składkowym w wymiarze 30 lat 4 miesięcy i 23 dni (karta przebiegu zatrudnienia z dnia 5 sierpnia 2015r. – k.20 akt rentowych z wniosku powoda z dnia 18 maja 2015r.).

Ostatni posiadany okres ubezpieczenia powoda zakończył się z dniem 21 czerwca 2013r., w związku z tym, aby nabyć prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy niezdolność ta musiałaby powstać przed upływem 18 miesięcy od tego dnia, to jest najpóźniej do dnia 21 grudnia 2014r., w którym to dniu ubezpieczony posiadał także okres składkowy i nieskładkowy: 5 lat i 27 dni.

(okoliczności niesporne przyznane przez pełnomocnika organu rentowego w piśmie procesowym z dnia 5 sierpnia 2016r. – k.47 a.s.; raport ustalenia uprawnień do świadczenia na dzień 21 grudnia 2014r. – k.48 – 49 a.s.)

W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego (opartego na orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 października 2015r.) co do daty początkowej powstania częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: pulmonologa i specjalisty medycyny przemysłowej.

W opinii z dnia 30 marca 2016r. biegła sądowa specjalista chorób płuc A. S. rozpoznała u ubezpieczonego:

-

przewlekłą obturacyjną chorobę płuc z dużym upośledzeniem wentylacji i funkcji układu oddechowego;

-

przebytą mykobakteriozę płuc.

Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego, wywiadu chorobowego i zawodowego oraz dokumentacji lekarskiej znajdującej się w aktach sprawy biegła sądowa – specjalista chorób płuc stwierdziła, że schorzenia układu oddechowego wymienione w rozpoznaniu znacznie upośledzają funkcję układu oddechowego ubezpieczonego, skutkując jego trwałą częściową niezdolność do pracy.

Biegła wskazała, że badania wentylacji płuc wykazują duże upośledzenie wentylacji płuc typu obturacyjnego; są spójne we wszystkich parametrach; korelują z badaniem przedmiotowym. Mimo leczenia stan zdrowia ubezpieczonego nie poprawia się. Częściowa niezdolność do pracy jest na stałe, schorzenia i jego stopień zaawansowania nie rokują poprawy

W ocenie biegłej ubezpieczony nie przedstawił jednak dokumentacji lekarskiej, która pozwalałaby na ustalenie daty powstania niezdolności do pracy innej niż określiła to Komisja Lekarska ZUS, tj. przed 1 maja 2015r. i po 3 lipca 2013r.

(opinia pisma z 30 marca 2016r. – k.17 i 18 a.s.)

W opinii z dnia 23 maja 2016r. biegła sądowa specjalista medycyny przemysłowej dr n. med. I. D. rozpoznała u ubezpieczonego przewlekłą obturacyjną chorobę płuc z dużym upośledzeniem wentylacji i funkcji układu oddechowego, jak również przebytą mykobakteriozę płuc.

Biegła wskazała, iż ubezpieczony od 1987r. leczony jest z powodu mykobakteriozy płuc (z tego powodu przebył dwukrotnie leczenie szpitalne), lecz jego stan zdrowia nie poprawił się, gdyż mykobakterioza przeszła w przewlekłą obturacyjną chorobę płuc z dużym upośledzeniem wentylacji. Powoduje to u niego częściową niezdolność do pracy na stałe, gdyż schorzenie nie rokuje poprawy i wyleczenia. Zdaniem biegłej specjalisty medycyny przemysłowej należy uznać, że schorzenie powstało przed 3 lipca 2013r., o czym mogą świadczyć:

-

leczenie szpitalne 8 sierpnia 2003r. (nawrót mykobakteriozy płuc, podejrzenie gruźlicy 0 k.2),

-

leczenie szpitalne 13 sierpnia 2004r. (kontynuacja leczenia wznowy mykobakteriozy płuc – k.3),

-

badanie spirometryczne z 17 listopada 2005r. (występują objawy niewydolności oddechowej).

Zastrzeżenia do tej opinii zgłosił w piśmie procesowym z dnia 16 czerwca 2016r. (k.40 a.s.) organ rentowy, który – powołując się na stanowisko Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS – stwierdził, iż nie akceptuje opinii biegłego medycyny pracy co do czasu trwania (na stałe) i daty powstania częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego przed 3 lipca 2013r., co jest sprzeczne nie tylko z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 października 2015r. (która ustaliła częściową niezdolność do pracy od 5 marca 2015r.), ale także z wyrokiem Sądu z dnia 2 października 2014r., oddalającym odwołanie w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy podnosił przy tym, że badany lat 60, elektromechanik, prowadził działalność gospodarczą o charakterze remontowo – budowlanym do 2011r. (obecnie bezrobotny), przebył mykobakteriozę płuc w 1987r. i 2003r. powrócił do pracy i był aktywny zawodowo do 2011r. W dniu 18 lipca 2012r. Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła długotrwałej niezdolności do pracy, a Sąd wyrokiem z dnia 2 października 2014r. oddalił odwołanie.

Komisja Lekarska ZUS – po przeprowadzeniu bezpośredniego badania 15 października 2015r. – stwierdziła istotne upośledzenie funkcji układu oddechowego, powodujące częściową niezdolność do pracy. Po analizie dokumentacji wcześniejszego leczenia oraz uwzględniając okres aktywności zawodowej ubezpieczonego (do 2011r.) za datę powstania tej niezdolności przyjąć należy dzień 5 marca 2015r., to jest datę stwierdzenia istotnych zaburzeń wentylacji w wykonywanej spirometrii czyli przed 1 maja 2015r. i po 3 lipca 2013r., czego nie uwzględniła biegła sądowa z zakresu medycyny pracy.

Wobec powyższych zastrzeżeń organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii drugiego zespołu biegłych sądowych celem obiektywizacji, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku – o oddalenie odwołania.

W opinii uzupełniającej z dnia 30 sierpnia 2016r. biegła sądowa specjalista medycyny pracy dr n. med. I. D. – odpowiadając na zastrzeżenia organu rentowego zgłoszone do jej pisemnej opinii z 23 maja 2016r. – wskazała, że jak wynika z wywiadu i całej dokumentacji lekarskiej Z. P. leczony był z powodu choroby układu oddechowego od 1987r. Przebywał dwukrotnie w szpitalu w 2003r. i 2007r. z powodu nawrotu mykobakteriozy. Od 2007r. jest pod stałą opieką pulmonologa. Ponieważ rozwinęła się u niego przewlekła obturacyjna choroba płuc (POCHP) z tego powodu przebywał na rencie w latach 2003 – 2005. Mimo okresów poprawy i okresowego podjęcia pracy (do 2011r.) stan zdrowia badanego pogarszał się i uniemożliwiał dalsze kontynuowanie zatrudnienia. Przykładem jest badanie spirometryczne wykonane 6 marca 2015r., gdzie FEV 1% VCMax wyniosło tylko 28,57 to jest 37,4 %. Zdaniem biegłej wynika z tego, że schorzenie nie powstało w marcu 2015r., ale znacznie wcześniej.

Organ rentowy w piśmie z dnia 5 sierpnia 2016r. powiadomił, że u Z. P. częściowa niezdolność do pracy, warunkująca prawo do renty musi powstać na dzień 21 grudnia 2014r.

Biegła w związku z tym wskazała, iż analizując całość procesu chorobowego ubezpieczonego, dotyczącego układu oddechowego, jego następstw i czasu trwania, jakim jest przewlekła obturacyjna choroba płuc, z dużym upośledzeniem wentylacji i funkcji układu oddechowego oraz poważne zaburzenia spirometrii, należy uznać, że częściowa niezdolność do pracy powstała u ubezpieczonego przed 21 grudnia 2014r. Schorzenie rozwijało się przez wiele lat, powodując narastanie stopnia niezdolności do pracy, dlatego nie można uznać twierdzenia ZUS, że niezdolność do pracy powstała w ciągu jednego roku 2015, tym bardziej że wyżej wymieniony był już częściowo niezdolny do pracy w latach poprzednich.

Biegła podkreśliła też, że – tak jak orzekł biegły sądowy pulmonolog – stan zdrowia Z. P. jest ciężki, nie rokujący poprawy oraz biorąc pod uwagę wiek ((...) lata) kwalifikuje go na stałe do częściowej niezdolności do pracy.

(opinia uzupełniająca z 30 sierpnia 2016r. – k.53 a.s.)

W piśmie procesowym z dnia 14 września 2016r. (k.67 a.s.) organ rentowy wniósł zastrzeżenia do powyższej opinii uzupełniającej z dnia 30 sierpnia 2016r., stwierdzając że ustalenie daty powstania częściowej niezdolności do pracy przed 21 grudnia 2014r. nie jest poparte obiektywnymi wynikami badań spirometrycznych, potwierdzających tę datę. Natomiast ustalona przez Komisję Lekarską ZUS data powstania częściowej niezdolności do pracy – 5 marca 2015r. poparta jest stwierdzeniem istotnych zaburzeń wentylacji w wykonywanej spirometrii. Wyrok Sądu z 2 października 2014r. potwierdza brak niezdolności do pracy.

Wobec powyższego organ rentowy wnosił o uzupełnienie opinii, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku – podtrzymywał wniosek o oddalenie odwołania.

W swoich ustnych wyjaśnieniach pisemnych opinii z dnia 23 maja 2016r. i 30 sierpnia 2016r. złożonych na rozprawie (e-protokół rozprawy k.78 a.s) biegła sądowa specjalista medycyny przemysłowej dr n. med. I. D. stwierdziła, że:

-

z opinii biegłej sądowej pulmonolog A. S. wynika, iż u ubezpieczonego doszło do pogorszenia stanu zdrowia;

-

w badaniu spirometrycznym z dnia 5 marca 2015r. parametry wentylacji płuc są znacznie obniżone np. FEV1 – wartość powinna być 3,21 a wynosi 1,44;

-

w okresie po 2 grudnia 2014r., to jest po wydaniu wyroku w sprawie VI U 4057/12 stan zdrowia ubezpieczonego pogarszał się, o czym świadczy spirometria z 5 marca 2012r., która wskazuje na wybitne zmiany w drzewie oskrzelowym,

-

przy parametrach wskazanych w powyższym badaniu spirometrycznym praca ubezpieczonego na stanowiskach, na których wykonywał zatrudnienie (elektromechanika i elektryka) nie jest wskazana, gdyż wymaga wysiłku fizycznego;

-

ubezpieczony jest częściowo trwale niezdolny do pracy w tych zawodach;

-

stan zdrowia ubezpieczonego pogorszył się na tyle, iż stał się on trwale, częściowo niezdolny do pracy przed 21 grudnia 2014r., a wyniki badań z lat 2014, 2015 i 2016 wskazują na stałe pogorszenie się stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wydolności oddechowej.

Wobec rozbieżności w opiniach biegłych sądowych z zakresu pulmonologii i medycyny pracy co do daty powstania u ubezpieczonego orzeczonej przez nich i przez Komisję Lekarską ZUS częściowej niezdolności do pracy (okoliczności mające istotne i decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu) Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii drugiego biegłego sądowego – specjalisty chorób płuc – dr n. med. G. J., która w opinii z dnia 27 lutego 2017r. dokonała następujących ustaleń:

-

stan zdrowia badanego kwalifikuje go do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy od 5 marca 2015r., trwale;

-

u badanego rozpoznano przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POCHP) z upośledzeniem rezerw wentylacyjnych typu oturacyjnego ciężkiego stopnia w kategorii GOLD3, bez udokumentowanej niewydolności oddechowej;

-

przebyta wyleczona mykobakterioza (w latach 1987, 2003) nie ma wpływu na obecnie stwierdzone zaburzenia wentylacji płuc;

-

częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego należy orzec na stałe z uwagi na utrzymujące się zaburzenia wentylacji od 2015r. – FEV1 – 51,7% i zaznaczony spadek FEV1 do 45,3% w 2016r.;

-

za datę powstania niezdolności do pracy ubezpieczonego należy przyjąć badanie spirometryczne z 5 marca 2015r., w którym pojawiły się udokumentowane zaburzenia wentylacji umiarkowanego/ciężkiego stopnia, stanowiące podstawę orzeczenia częściowej niezdolności do pracy;

-

badany nie przedstawił dokumentacji medycznej, która pozwalałaby na orzeczenie niezdolności do pracy przed 5 marca 2015r.;

-

biegła zgodziła się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS, co do niezdolności do pracy i daty jej powstania.

(opinia z dnia 27 lutego 2017r. k.88 – 89 a.s.)

Ustalenia i wnioski końcowe tej opinii wskazywałyby na merytoryczną zasadność zaskarżonej decyzji i poprzedzającego ją orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15 października 2015r.

Jednak wątpliwości Sadu Okręgowego wzbudziło ustalenie biegłej, zgodnie z którym za datę powstania częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego należy przyjąć datę badania spirometrycznego z dnia 5 marca 2015r.

Oczywistym bowiem jest, że data przeprowadzenia tego badania jest zdarzeniem czysto przypadkowym, w związku z tym wyjaśnienia wymagała kwestia czy w innej dacie, np. do 21 grudnia 2014r. ubezpieczony był jeszcze zdolny do pracy, a nasilenie objawów jego schorzenia pulmonologicznego nasiliło się po tej dacie i powstało właśnie w dniu wyżej wskazanego badania spirometrycznego, czy też w innej wcześniejszej dacie. Wątpliwości te nasilały się z wyjątkową intensywnością, przy uwzględnieniu argumentacji przedstawionej przez biegłego sądowego – specjalistę medycyny przemysłowej dr n. med. I. D., zgodnie z którą przewlekła obturacyjna choroba płuc rozwijała się u ubezpieczonego przez wiele lat i nie można uznać, aby choroba ta powstała w ciągu jednego roku, a w okresie po 2 października 2014r. (to jest po wydaniu przez Sąd Okręgowy wyroku oddalającego odwołanie ubezpieczonego od decyzji z dnia 20 lipca 2012r. w sprawie o rentę) stan zdrowia ubezpieczonego pogarszał się, o czym świadczy właśnie wynik badania spirometrycznego z dnia 5 marca 2015r.

Na posiedzeniu rozprawowym w dniu 25 sierpnia 2017r. biegłe sądowe: specjaliści chorób płuc A. S. i G. J. złożyły ustne wyjaśnienia, które powyższą istotną dla rozstrzygnięcia sporu kwestię stanowczo i merytorycznie wyjaśniły. Ze zgodnego stanowiska biegłych wynikało, iż modyfikują one w sposób istotny swoje pisemne opinie. Powołując się na swoją specjalistyczną wiedzę medyczną i doświadczenie zawodowe biegłe zgodnie stwierdziły, iż ubezpieczony był częściowo niezdolny do pracy przed 22 grudnia 2014r. Biegła A. S. twierdziła, iż datę powstania częściowej niezdolności do pracy powoda należy przesunąć aż o 6 miesięcy wstecz, od dnia 5 marca 2015r. albowiem przewlekła obturacyjna choroba płuc rozwija się powoli i jest to choroba przewlekła postępująca.

Z kolei biegła sądowa dr n. med. G. J. – odwołując się do porównania badań spirometrycznych przeprowadzonych w dniu 16 stycznia 2014r. i właśnie z dnia 5 marca 2015r., wyjaśniła, że skoro w badaniu z dnia 16 stycznia 2014r. rezerwy wentylacyjne płuc ubezpieczonego były lepsze niż w badaniu z 5 marca 2015r., to świadczy to o tym, iż choroba rozwijała się w tym okresie i postępowała w takim stopniu, że w dniu 21 grudnia 2014r. (a nawet wcześniej – przed grudniem 2014r.) czyniła go częściowo niezdolnym do pracy.

(e-protokół rozprawy k.120 a.s.)

Ostatecznie zatem wyniki postępowania dowodowego jednoznacznie wskazywały, iż częściowa niezdolność do pracy powstała u ubezpieczonego przed upływem 18 miesięcy od okresów wskazanych w art.57 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2016r. poz.887 ze zm.). W tej sytuacji ubezpieczony nabył prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożył wniosek o to świadczenie, na stałe, albowiem ze zgodnych opinii dwóch biegłych sądowych specjalistów chorób płuc i biegłej specjalisty medycyny pracy wynikało, iż w dniu 21 grudnia 2014r. oraz przed tą datą był on już częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych, trwale.

Na podstawie art.57 i art.58 w związku z art.12 i art.13 ustawy emerytalnej Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy zgodnie z opiniami trzech biegłych sądowych.

W punkcie II wyroku Sąd nie stwierdził odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji albowiem dopiero w postępowaniu sądowym dokonano ustaleń istotnych dla rozstrzygnięcia sporu na podstawie ostatecznych opinii biegłych sądowych, którzy pierwotnie potwierdzili ustalenia i wnioski Komisji Lekarskiej ZUS, na której oparta była zaskarżona decyzja.

SSO Janusz Madej