Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2017 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Zielińska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Joanna Siwek

Prokurator: Adam Zarzycki

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017 roku,

sprawy U. P. (1) z d. G., c. W. i R. z domu S., ur. (...) w P.

oskarżonej o to, że:

w dniu 16 sierpnia 2016 roku około godziny 16:27 na stacji R., powiat (...), województwo (...), pełniąc obowiązki służbowe na stanowisku dyżurnego ruchu, posiadając wymagane kwalifikacje do prowadzenia ruchu kolejowego, nieumyślnie sprowadziła bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, w ten sposób, że naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu kolejowym opisane w:

- §43 ust. 1 Instrukcji o prowadzeniu ruchu pociągów (...) (...)

- §43 ust. 4 Instrukcji o prowadzeniu ruchu pociągów (...) (...)

poprzez niepoinformowanie maszynisty pociągu (...)- (...) o numerze (...) za pomocą urządzeń radiołączności o przyczynie wjazdu na stację R. na sygnał zastępczy i niepodania numeru toru, którego dotyczy zezwolenie oraz dopuszczenie do wjazdu na stację R. pociągu (...)- (...) o numerze (...) po niewłaściwie ułożonej drodze przebiegu, co skutkowało zejściem trzech wózków zastawu kołowego z główki szyny pomiędzy opornicę, a iglicę z obu toków szynowych w rozjeździe numer 1 na(...) kilometrze linii numer (...) W. - K., co w konsekwencji doprowadziło do wykolejenia się pociągu (...)- (...) o numerze (...), w którym przebywało nie mniej niż 40 osób i spowodowało szkodę majątkową w wysokości 146.970,34 złotych na szkodę (...) linie (...) SA Zakład (...) w Ł. oraz 142 247,40 zł na szkodę przewoźnika P. (...) (...)w Ł.,

tj. o czyn z art 174 § 1 i § 2 kk

1.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 kk postępowanie karne w stosunku do oskarżonej U. P. (2) warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku;

2.  na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka o obowiązku zapłaty przez oskarżoną U. P. (2) świadczenia pieniężnego w kwocie 200 (dwieście) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

3.  zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów postępowania, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa i zwalnia ją od opłaty.

Sygn. akt VIIK 385/17

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2017 roku dyżurny K. w P. został powiadomiony o wykolejeniu pociągu relacji Ł.- R. o nr (...) na (...) km szlaku kolejowego I.-R.. W pociągu podróżowało oko 40 osób. Nikt nie doznał obrażeń.

Na miejsce zdarzenia udał się prokurator wraz z funkcjonariuszami policji.

Z uwagi na to, że nie była potrzeba pomoc medyczna na miejsce nie wzywano pogotowania ratunkowego.

(notatka urzędowa- k. 1-2)

Badania na stan trzeźwości wykonane po zdarzeniu wykazały, że oskarżona, maszynista oraz kierownik pociągu byli trzeźwi.

(protokoły badań -k.4-6)

Pociąg składał się z trzech wagonów i ze stacji Ł.– K. wyruszył o godz. 15.01.

Około godz. 16.20 pociąg jadąc w kierunku
Rozprzy dojechał do ostatniego semafora blokady samoczynnej. Jest to semafor pokazujący obraz semafora wjazdowego. Ostatni semafor blokady samoczynnej pokazywał kolor pomarańczowy co oznacza sygnał ,,stój” na semaforze wjazdowym. Z tego względu maszynista zredukował prędkość i w pewnym momencie widząc sygnał ,,stój” zatrzymał skład. Próbował się wcześniej skontaktować przez radio z dyżurnym ruchu.

(zeznania świadka S. W. -k.43;

zeznania świadka A. W. -k.8-9;

W pewnym momencie dyżurna ruchu wywołała go przez radio i poinformowała, że pociąg pojedzie na tzw. sygnał zastępczy, co oznacza zgodę na wjazd na stację z prędkości nie większą niż 40 km/h.

Na sygnalizatorze pojawiło się białe światło i maszynista ruszył w kierunku stacji R.. Skład od P. poruszał się cały czas torem nr 1.

Po przejechaniu za semafor około 50-200 m maszynista zauważył rozjazd, który był ustawiony do zjazdu na 2 tor. Był przekonany, że rozjazd jest domknięty.

Co prawda wg planu miał się cały czas poruszać torem nr 1 ale z uwagi na włączenie sygnału zastępczego uznał, że jest to dopuszczalne, a tor jest wolny od przeszkód.

Po wjechaniu składu na rozjazd pociąg wypadł z szyn.

(protokół oględzin -k.14-17;

zeznania świadka A. W. -k.8-9;

protokół ustaleń końcowych -k.278-293;

protokół oględzin -k.296-299)

W tym czasie dyżurna ruchu była U. P. (2).

Zanim nadjechał pociąg (...) kobieta przyjmowała pociąg towarowy ze stacji G. jadący torem (...)na tor (...)

Stosownie do treści art. 43 ust 1 Instrukcji o prowadzeniu ruchu pociągów (...)(R-1) U. P. winna w razie potrzeby wjazdu, przejazdu, lub wjazdu pociągu na sygnał zastępczy powinna poinformować o tym prowadzącego pojazd ustnie lub droga radiołączności oraz podać przyczynę takiej jazdy i nr toru którego dotyczy zezwolenie.

Jak wynika z treści rozmowy informacja taka ze strony oskarżonej nie padła.

(stenogram 96-212;

opinia Instytutu (...) -k. 361-362)

Postępowanie dyżurnej ruchu było prawidłowe za wyjątkiem sytuacji ale tylko w kontekście procedur- kiedy to po kilku nieudanych próbach, wyświetlania sygnału zezwalającego na wjazdu pociągu (...), został użyty sygnał zastępczy.

Stosownie do treści art.43 ust 4 Instrukcji o prowadzeniu ruchu pociągów oskarżona winna podać sygnał zastępczy lub przekazać rozkaz pisemny dopiero gdy droga przebiegu jest przygotowana, spełnione są wszystkie wymagania, warunki i nie ma przeszkody do jazdy pociągu.

(opinia Instytutu (...) -k. 362)

Za najbardziej prawdopodobne uznać można, że układanie drogi przebiegu przez dyżurną ruchu nastąpiło tuż przed nadjeżdżającym zestawem kołowym pierwszego wózka wagonu sterowniczego pociągu (...). Na skutego czego doszło do wykolejenia składu.

(opinia Instytutu (...) -k. 361;

opinia ustna -k. 348v;

opinia ustna -k. 346v)

Taktyka i technika prowadzącego pociąg maszynisty była prawidłowa. Choć jazda pociągu po wyświetleniu sygnału zastępczego nakłada obowiązek obserwacji drogi przebiegu aby po dostrzeżeniu niepokojących sytuacji związanych z ułożona drogą przebiegu zatrzymać prowadzący pojazd kolejowy., to jednak analiza zdarzenia kolejowego wskazuje iż obserwując przedpole jazdy maszynista pociągu nie miał możliwości dostrzeżenia pracy napędu zwrotnicowego, co byłoby jednoznaczne z wdrożeniem przez niego nagłego hamowania w celu zatrzymania prowadzonego składu. Nie miał on możliwości zapobiec wykolejeniu pociągu.

361

Na zaistnienie przedmiotowego zdarzenia miał pośrednio wpływ stan infrastruktury kolejowej na stacji R. i w jej sąsiedztwie. Dotyczy to pojawiających się usterek urządzeń sterowania ruchem kolejowym srk, w tym urządzeń blokady liniowej typu (...) (...) R.-P. co skutkowało prowadzeniem ruchu kolejowego przy obniżonym poziomie zapewnionego bezpieczeństwa spowodowane przeniesieniem odpowiedzialności za zapewnienie tego bezpieczeństwa z urządzeń na obsługujący je personel kolejowy.

Pomimo występujących usterek, to również i w przypadku prowadzenia ruchu kolejowego w trybie zapowiadania telefonicznego, bądź wjazdów pociągów na stację na podstawie wyświetlanego sygnału zastępczego (co miało miejsce w czasie przedmiotowego wykolejenia) bezpieczeństwo ruchu pociągów było zapewnione pod warunkiem, że wymagane czynności były realizowane prawidłowo i zgodnie z przepisami. Istniało tu jednak zwiększone prawdopodobieństwo zaistnienia błędu, szczególnie popełnionego przez człowieka, co mogło prowadzić do wypadków kolejowych i co miało miejsce w tym przypadku.

(opinia Instytutu (...) -k. 265-366)

U. P. (2) ma 49 lat, z zawodu jest technikiem transportu kolejowego, jest rozwiedziona, posiada majątek w postaci domu o pow. 100 m 2, pracuje w (...) w Ł., zarabia 1.800 zł.

(dane -k. 389)

Oskarżona jest osoba niekaraną.

(dane o karalności -k.375)

Oskarżona przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu.

(wyjaśniania oskarżonego -k.372v)

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył co następuje:

Sąd uznał za prawdziwe wyjaśnienia samej oskarżonej jak i zeznania złożone przez przesłuchanych w sprawie świadków.

Fundamentalne znaczenie dla sprawy miała opinia sporządzona przez Instytut (...) oraz uzupełniające ustne opinie biegłych.

Opinie te jest jasne, szczegółowe i sąd mógł się na nich oprzeć ustając w jaki sposób doszło do zdarzenia.

Za wiarygodny został uznany pozostały materiał dowodowy zgromadzony w sprawie.

Stosownie do treści art. 174 § 1 i 2 kk odpowiedzialności karnej podlega ten kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym wodnym lub powietrznym.

Pomiędzy postępowaniem oskarżonej, a skutkiem jaki wystąpił w postaci wypadnięcia z szyn pociągu istnieje związek przyczynowo- skutkowy. Oskarżona swoim zachowaniem wyczerpała dyspozycję art. 174 § 1 i 2 kk.

Oskarżona jest osobą niekaraną, przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, a przestępstwo z art. 174 § 1 i 2 kk jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3. Okoliczności sprawy nie budzą wątpliwości, a nadto wina i społeczna szkodliwość nie są znaczne. Przestępstwo zostało popełnione nieumyślnie.

W niniejszej sprawie w ocenie Sądu zostały spełnione wszystkie przesłanki do zastosowania tego środka probacyjne tym bardziej, że oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia - pracuje. Wina i społeczna szkodliwość czynu ,,nie są znaczne”. W doktrynie uznano, że termin ten obejmuje swoim zakresem przypadki o ,,średnim” stopniu społecznej szkodliwości (Andrzej Zoll w Kodeks karny część ogólna Zakamycze 98 str. 481).

Z uwagi na powyższe okoliczności decyzję o warunkowym umorzeniu należało uznać za zasadną.

Sąd wziął pod uwagę, że oskarżona pracowała w dużym stresie i jak wynika z ekspertyzy Instytutu (...) z uwagi na występujące usterki prowadzenie ruchu pociągów leżało na barkach dyżurnych ruchu przy obniżonym poziomie bezpieczeństwa.

Biorąc pod uwagę treść art. 67 § 1 i 2 kk wyznaczono okres próby 1 roku.

Jednocześnie na podstawie art. 67 § 3 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do spełnienia świadczenia na cel społeczny poprzez zapłatę kwoty 200 złotych na rzecz FPPoPP.

Mając na uwadze niewielkie dochody jakie osiąga oskarżona zwolniono ja w całości od ponoszenia kosztów postępowania oraz zwolniono z opłaty.