Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Maria Kruźlak

Protokolant Maja Foremny

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2017 roku w Ś.

sprawy z powództwa Gminy M. Ś. Miejskiego Zarządu (...) w Ś.

przeciwko S. D.

o opróżnienie lokalu mieszkalnego

I. nakazuje pozwanemu S. D., aby opróżnił, opuścił i wydał powódce Gminie M. Ś. Miejskiemu Zarządowi (...) w Ś. lokal mieszkalny nr (...) położony w Ś. przy ulicy (...);

II. orzeka, że pozwanemu nie przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego;

III. zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 680 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV. przyznaje radcy prawnemu E. W. prowadzącej Kancelarię Radcy Prawnego (...) w Ś. koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 590,40 zł w tym podatek VAT.

Sygn. akt I C 1960/16

UZASADNIENIE

Powódka Gmina M. Ś. w pozwie skierowanym przeciwko pozwanemu S. D. domagała się orzeczenia eksmisji z lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w budynku mieszkalnym nr (...) przy ulicy (...) w Ś.. Uzasadnieniem żądania pozwu był fakt niewłaściwego korzystania z lokalu mieszkalnego przez pozwanego, polegający na dewastowaniu tegoż lokalu oraz części wspólnych, ponadto na zakłócaniu spokoju i czynieniu uciążliwym zamieszkiwanie w budynku przez współmieszkańców.

Powódka wnosiła o orzeczenie eksmisji bez prawa do lokalu socjalnego. Ponadto domagała się zasądzenia od pozwanego koszów procesu.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Zaprzeczył by jego zachowanie było niewłaściwe. Na wypadek uwzględnienia żądania eksmisji wnosił o orzeczenie o jego uprawnieniu do lokalu socjalnego. Wnosił także o nieobciążanie go kosztami procesu z uwagi na swoją sytuację materialną. W uzasadnieniu podał, że posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany zajmuje lokal wchodzący w skład komunalnego zasobu mieszkaniowego Gminy M. Ś. na podstawie umowy najmu z dnia 28 stycznia 2002 roku. Lokal pozwanego ma numer 10, znajduje się w budynku przy ulicy (...) w Ś.. Składa się z 1 pokoju, w.c. na klatce schodowej. Lokalami wchodzącymi w skład zasobu komunalnego zarządza Miejski Zarząd (...) jako jednostka Gminy M. Ś..

Dowód: umowa najmu – k. 23 – 25

Pozwany jest jedynym lokatorem mieszkania o powierzchni 23,84 m ². Z pokoju wydzielona została mała kuchnia.

Dowód: zeznania pozwanego – k. 127

Od 2012 roku mieszkańcy budynku przy ulicy (...) zgłaszali powódce fakt niewłaściwego korzystania z lokalu i części wspólnych przez pozwanego. O skargach pozwany został powiadomiony.

Dowód: pisma – k. 21 - 22

We wrześniu 2015 roku administrator nieruchomości przy ulicy (...) zgłosił powódce prośbę mieszkańców budynku o eksmisję pozwanego z powodu jego zachowania, to jest zakłócania ciszy i porządku oraz dewastowania klatki schodowej.

Dowód: pismo – k. 20

W październiku 2015 roku Miejski Zarząd (...) zawiadomił pozwanego o zgłaszanych skargach na jego zachowanie, w szczególności zakłócanie ciszy nocnej i zanieczyszczania klatki schodowej. Zobowiązano pozwanego do przestrzegania Regulaminu Porządku Domowego.

Dowód: pismo – k. 17

Przeprowadzono też rozmowy z mieszkańcami budynku, którzy zgłosili te same zastrzeżenia do zachowania pozwanego.

Dowód: notatka – k. 18

W styczniu 2016 roku członkowie Wspólnoty Mieszkaniowej nieruchomości przy ulicy (...) zwrócili się do powódki o spowodowanie eksmisji pozwanego. Zarzucili pozwanemu m.in. zaśmiecanie i dewastowanie klatki schodowej, zalewanie lokatorów, nagminne zakłócanie ciszy nocnej, zaczepianie osób starszych, dobijanie się do ich drzwi, wylewanie fekaliów przez okno.

Dowód: pismo Wspólnoty – k. 15 - 16

Pismem z dnia 4 lutego 2016 Miejski Zarząd (...) w Ś. jako jednostka Gminy M. Ś. wypowiedział pozwanemu umowę najmu z dnia 28 stycznia 2002 roku z zachowaniem 1 miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na dzień 31 marca 2016 roku. Jako powód wypowiedzenia wskazano rażące wykroczenia przeciwko Regulaminowi porządku domowego czyniące uciążliwym wspólne zamieszkiwanie. Powód potwierdził odbiór pisma w dniu 8 lutego 2016 roku.

Dowód: wypowiedzenie – k. 14

Pismem z dnia 12 kwietnia 2016 Miejski Zarząd (...) w Ś. wezwał pozwanego do opuszczenia lokalu mieszkalnego przy ulicy (...).

Dowód: pismo – k. 13

Administrator zawiadomił powódkę pismem z dnia 28 czerwca 2016 roku, że pozwany trzykrotnie zalał lokal nr (...), wnosił o przyspieszenie eksmisji.

Dowód: pismo – k. 8

Powódka zwróciła się w czerwcu 2016 roku do Straży Miejskiej w Ś. o informację w sprawie interwencji w lokalu pozwanego. Uzyskała informację o braku takich interwencji.

Dowód: pisma – k. 9 - 10

Powódka zwróciła się także do Komendy Powiatowej Policji w Ś. o informację dotyczącą interwencji w lokalu pozwanego.

Dowód: pisma – k. 11 – 12

Pozwany widywany jest przez współmieszkańców w stanie nietrzeźwości, zwykle pozostaje wtedy na klatce schodowej, mówi głośno do siebie, czasami stuka bez potrzeby do drzwi innych mieszkańców. Nie reaguje na prośby o uciszenie się, wejście do swojego mieszkania. Czasami budzi strach, szczególnie gdy „zaczepia” mieszkańców budynku.

Dowód: zeznania świadków: J. Ł. – k. 112 v (00:09:35), R. D. – k. 113 (00:23:37), I. S. – k. 114 (00:45:01), W. S. k. 114v.(01:05:34), A. S. – k. 115 (01:18:41), A. P. – k. 116 (01:39:11), A. ruteckiej – k. 116 v (01:46:20), fotografie – k. 124 - 125

Pozwany nie utrzymuje czystości w swoim mieszkaniu a także w toalecie znajdującej się na korytarzu. Z pomieszczeń tych wydobywa się bardzo nieprzyjemny zapach rozchodzący się na klatkę schodową i na inne części wspólne.

Dowód: zeznania świadków: J. Ł. – k. 112v (00:11:40), A. S. – k. 115 (01:18:41), E. S. – k. 115v (01:30:31), A. P. – k. 116 (01:41:05), fotografie – k. 121

Zachowanie pozwanego, polegające na natarczywym pukaniu do innych drzwi prowokuje awantury. Wzywana jest też Policja. Z powodu uciążliwego zachowania pozwanego w 2016 roku Policja interweniowała czterokrotnie.

Dowód: informacja – k. 62, zeznania świadków: J. Ł. – k. 112v (00:13:39), I. S. – k. 114 (00:50:25)

W mieszkaniu pozwanego wybuchł pożar, kilka razy zalał też sąsiadów mieszkających pod nim. Hałasuje w nocy, w mieszkaniu poniżej hałasy te odbierane są jak przesuwanie mebli, stukanie, zrzucanie przedmiotów na podłogę.

Dowód: zeznania świadków: R. D. – k. 113 (00:27:13), W. S. k. 114 v (00:57:45), A. S. – k. 115 (01:18:41), fotografie – k. 119 – 120, zeznania pozwanego – k. 127v (00:32:30)

Pozwany zanieczyszcza też części wspólne. Na klatce schodowej pozostawiane są niedopałki papierosów. Rozlewa też płynne posiłki przynoszone w pojemnikach. Niszczy poręcze schodów na klatce schodowej.

Dowód: zeznania świadków: R. D. – k. 113 (00:32:51), I. S. – k. 113v (00:39:28), (00:48:03), (00:51:16), W. S. k. 114v.(01:08:53), E. S. – k. 115v (01:31:55)

Do pozwanego przychodzą osoby zachowujące się głośno, zanieczyszczające części wspólne budynku, budzące obawę, że w razie zwrócenia im uwagi zachowają się agresywnie. Powód karmi gołębie, mimo sprzeciwów mieszkańców. W rezultacie gołębie zanieczyszczają parapety.

Dowód: zeznania świadków: A. S. – k. 115v (01:21:54), E. S. – k. 115v (01:30:31),

Orzeczono u pozwanego niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym datującą się od 24 kwietnia 2009 roku. Decyzja jest czasowa, jej obowiązywanie ustalono do dnia 31 grudnia 2018 roku.

Dowód: orzeczenie – k. 89 – 90

Decyzją Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś. z dnia 29 grudnia 2015 roku przyznano pozwanemu zasiłek stały do końca 2018 roku w kwocie 515,86 zł miesięcznie. Podstawą przyznania zasiłku były niskie dochody pozwanego (jedynie dodatek mieszkaniowy w kwocie 118,14 zł). Otrzymuje też wsparcie w postaci gorących posiłków i pomocy żywnościowej.

Dowód: decyzja – k. 91 – 92, informacja – k. 60

Sąd zważył:

Pozwany jest najemcą lokalu, a do łączącej go umowy najmu mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.2014.150 j.t.).

Zgodnie z art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator pomimo pisemnego upomnienia nadal używa lokalu w sposób sprzeczny z umową lub niezgodnie z jego przeznaczeniem lub zaniedbuje obowiązki, dopuszczając do powstania szkód, lub niszczy urządzenia przeznaczone do wspólnego korzystania przez mieszkańców albo wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali. Przy czym stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2-5 oraz w art. 21 ust. 4 i 5 niniejszej ustawy. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia.

Powódka spełniła powyższe warunki, gdyż co najmniej dwukrotnie przesłała pozwanemu upomnienie i wezwanie do zmiany zachowania i zaprzestania działań, które polegały na zanieczyszczaniu części wspólnych, niszczeniu ich, hałasowaniu i narażaniu współmieszkańców na przykre zapachy z mieszkania i toalety znajdującej się na klatce schodowej. Powódka wypowiedziała pozwanemu umowę najmu stosownie do powołanego wyżej przepisu art., 11 ust.2 pkt 1 ustawy.

Wypowiedzenie znajdowało uzasadnienie w okolicznościach wskazanych przez powódkę i udowodnionych w toku postępowania dowodowego. Sposób korzystania przez pozwanego z lokalu mieszkalnego w budynku wielomieszkaniowym nie może być uznany za mieszczący się w normach wyznaczonych zwyczajami, normami społecznymi i zasadami poszanowania prawa każdego człowieka do spokojnego, niezakłóconego mieszkania, snu, wypoczynku. Za wiarygodne należy uznać zeznania świadków opisujących zbieżnie takie zachowania pozwanego, które nie tylko są trudne do zaakceptowania jako rażąco odmienne od typowych, przede wszystkim zaś są uciążliwe. Tak bowiem można ocenić jego nawyk pozostawania przez wiele godzin na wspólnej klatce schodowej pod wpływem alkoholu, hałasowania, nieuzasadnionego i natarczywego pukania do drzwi. W ten sposób pozwany przede wszystkim zakłóca spokój sąsiadów, budzi w nich irytację, obawę oraz niechęć. Nie reaguje na ich prośby o opuszczenie części wspólnych i udanie się do swojego mieszkania. Wiele innych zachowań pozwanego uznać należy za przykre i dokuczliwe. Zanieczyszcza wspólne części przynoszonymi posiłkami lub też doprowadza do zanieczyszczenia przez gołębie, które karmi. Stanowi wreszcie zagrożenie, budząc uzasadnione obawy o spowodowanie pożaru, kolejnego zalania. Przede wszystkim zaś nie reaguje na prośby o zmianę zachowania, traktując je wyłącznie w kategoriach wyrazu niechęci czy też odwetu ze strony sąsiadów. Nie dostrzega tego, że jego zachowanie ma cechy uciążliwości.

Pozwany wnosił o orzeczenie o jego uprawnieniu do lokalu socjalnego na wypadek orzeczenia eksmisji.

Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Jednocześnie, jak wynika z ust. 3 sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, orzeka o uprawnieniu osób, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną.

Przypadki, w których sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego określa art. 14 ust. 4, w szczególności dotyczy to

emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej. Pozwany, wobec którego orzeczono stopień niepełnosprawności otrzymuje stały zasiłek z MOPS. Powyższa okoliczność uzasadniałaby orzeczenie o jego uprawnieniu do lokalu socjalnego. Jednak art. 14 ust. 5 zawiera wyjątek od powołanej zasady, stanowiąc, że sąd może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego, w szczególności jeżeli nakazanie opróżnienia następuje z przyczyn, o których mowa w art. 13. Przepis art. 13 ust. 1 określa je

jako wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu i czynienie przez to uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku.

W okolicznościach sprawy należy uznać, że zachodzi szczególna sytuacja, która wyłącza możliwość zastosowanie wobec pozwanego przepisu art. 14 ust. 4 ustawy w zakresie orzeczenia o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego. Mimo istnienia formalnych przesłanek uprawniających do lokalu socjalnego, należy uznać, że jego zachowanie wyczerpuje hipotezę powołanego wyżej art. 13 ust. 1. Nie sposób też pominąć cech osobowości i modelu życia pozwanego, które mogą budzić obawy co do sposobu korzystania przez niego z ewentualnego lokalu socjalnego. Pozwany nie wykazuje bowiem żadnego krytycyzmu wobec swojej postawy i chęci dokonania w niej choćby jakiejkolwiek zmiany. Wyrok uwzględniający jego żądanie byłby więc wyrazem aprobaty dla takiego zachowania i w efekcie nie stanowiłby żadnej dolegliwości. Nadmienić przy tym wypada, że w toku procesu zachowanie pozwanego nie uległo zmianie, a jego uciążliwe i męczące nawyki nie ustały. Orzeczenie o uprawnieniu do lokalu socjalnego oparte zostało na ocenie dotychczasowego sposobu korzystania z lokalu przez pozwanego, a jego szczególna sytuacja materialna nie wpłynęła na zmianę tej oceny.

Mając powyższe na uwadze na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

Koszty procesu zasądzono od pozwanego na rzecz powódki w oparciu o art. 98 k.p.c. zgodnie z wynikiem postępowania.