Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2017 r. w G.

sprawy z powództwa (...) Spółdzielni (...) w G. z siedzibą w G.

przeciwko Gminie M. G.

o ustalenie opłaty z tytułu użytkowania wieczystego

I.  ustala, że zaktualizowana opłata roczna za użytkowanie wieczyste gruntu położonego w G. przy ul. (...), oznaczonego na karcie mapy 71 jako działka nr (...) (dawna 510/1) obszaru 316 m ², objętej KW (...), wynosi od 1 stycznia 2015r. 10.845 zł (dziesięć tysięcy osiemset czterdzieści pięć złotych);

II.  zasądza od powoda (...) Spółdzielni (...) w G. z siedzibą w G. na rzecz pozwanej Gminy M. G. kwotę 4.227,60 zł (cztery tysiące dwieście dwadzieścia siedem złotych 60/100) tytułem kosztów procesu;

III.  nakazuje ściągnąć od powoda (...) Spółdzielni (...) w G. z siedzibą w G. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1.766,84 zł (tysiąc siedemset sześćdziesiąt sześć złotych 84/100) tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Gdyni;

IV.  nakazuje ściągnąć od pozwanej Gminy M. G. na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 196,32 zł (sto dziewięćdziesiąt sześć złotych 32/100) tytułem zwrotu kosztów opinii biegłego tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa Sąd Rejonowy w Gdyni.

Sygnatura akt: I C 1002/16

UZASADNIENIE

We wniosku z dnia 24 listopada 2014r. skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. (SKO) powódka (...) Spółdzielnia (...) z siedzibą w G. domagała się ustalenia, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu Gminy M. G., położonego w G. przy ul. (...), oznaczonego na KM 71 obręb G. jako działka nr (...) o powierzchni 316 m ² jest uzasadniona w innej wysokości. W uzasadnieniu pozwu powódka zakwestionowała prawidłowość sporządzenia operatu szacunkowego, będącego podstawą ustalenia wartości przedmiotowej nieruchomości oraz wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego. Jednocześnie powódka wniosła o ustalenie opłaty rocznej przy uwzględnieniu wartości gruntu na poziomie 450 zł/m ², co daje łącznie wartość całej nieruchomości na poziomie 142.200 zł.

(pozew k. 10-12)

W odpowiedzi na pozew pozwana Gmina M. G. wniosła o ustalenie opłaty rocznej w wysokości wskazanej w wypowiedzeniu z dnia 22 października 2014r. Zdaniem pozwanej opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego została przez Prezydenta Miasta G. ustalona w prawidłowej wysokości, a wysokość ta odpowiada wartości nieruchomości wskazanej przez posiadającego uprawnienia rzeczoznawcę majątkowego. Zdaniem pozwanej operat w sposób adekwatny określa wartość przedmiotowej nieruchomości, w szczególności cechy nieruchomości będącej przedmiotem wyceny zostały szczegółowo opisane i wzięte pod uwagę poprzez zastosowanie odpowiednich współczynników korygujących. Rzeczoznawca prawidłowo określił rynek nieruchomości gruntowych przeznaczonych pod zabudowę oraz wskazał na zróżnicowanie cenowe działek podobnych do nieruchomości wycenianych, w zależności od powierzchni i innych okoliczności mających wpływ na wartość, a następnie obliczył wartość rynkową nieruchomości z uwzględnieniem współczynników korygujących, co dało zgodnie z art. 151 ustawy o gospodarce nieruchomościami, najbardziej prawdopodobną wartość prawa własności wycenianej działki możliwą do uzyskania na rynku.

(odpowiedź na pozew k. 30-32)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana Gmina M. G. jest właścicielem nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), oznaczonej na KM 71 obręb G. jako działka nr (...) (poprzednio 510/1) o powierzchni 316 m ², dla której Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą nr (...). Powód (...) Spółdzielnia (...) z siedzibą w G. jest użytkownikiem wieczystym wyżej opisanej nieruchomości.

(okoliczności bezsporne)

Pismem z dnia 22 października 2014r. Prezydent Miasta G., działając w imieniu Gminy M. G., wypowiedział powodowi dotychczasową wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wyżej opisanego gruntu i zaproponował ustalenie nowej wysokości opłaty rocznej w kwocie 16.151,94 zł (zamiast dotychczasowej opłaty w wysokości 4.019,52 zł). Zgodnie z treścią wypowiedzenia nowa wysokość opłaty rocznej miała obowiązywać od 1 stycznia 2015r., przy czym w 2015r. płatna miała być w kwocie 8.039,04 zł, w 2016r. w kwocie 12.095,49 zł, zaś w 2016r. w pełnej wysokości.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wypowiedzenie z 22 października 2014r. [w:] akta administracyjne Urzędu Miasta Gdyni)

Na dzień wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego tj. na dzień 22 października 2014r. wartość rynkowa nieruchomości obejmującej działkę nr (...) (poprzednio 510/1) wynosi 361.500 zł.

(dowód: pisemna opinia biegłej sądowej rzeczoznawcy majątkowego J. K. k. 44-65 wraz z pisemną opinią uzupełniającą k. 86-90)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, w tym wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, oraz dowodu z opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy majątkowego J. K..

W ocenie Sądu orzekającego brak było jakichkolwiek podstaw do odmowy dokumentom dołączonym do akt sprawy wiarygodności i mocy dowodowej, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, ani też nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod nimi nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

Za wiarygodny dowód w sprawie Sąd uznał również opinię biegłego sądowego rzeczoznawcy majątkowego J. K.. W ocenie Sądu opinia złożona przez biegłą została sporządzona w sposób rzetelny, profesjonalny i z zachowaniem należytych standardów, w konsekwencji stanowi ona w pełni przydatny środek dowodowy do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Co równie istotne, opinia w formie operatu szacunkowego została sporządzona zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisami wykonawczymi do tej ustawy. Przedstawiona opinia nie budzi również żadnych wątpliwości w świetle zasad logicznego rozumowania oraz zasad doświadczenia życiowego, a nadto biegła w opinii uzupełniającej w sposób rzetelny i przekonujący odniosła się do wszystkich zarzutów zgłoszonych przez stronę pozwaną. W tym stanie rzeczy Sąd nie znalazł żadnych uzasadnionych podstaw, by kwestionować wskazaną przez biegłą J. K. wartość rynkową spornej działki gruntu.

Podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 77 ust. 1 i 3 , art. 78 ust. 2 w zw. z art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz.U.2016.2147 ze zm.). W myśl art. 78 ust. 2 przytoczonej ustawy użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej ,,kolegium'', wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. Wedle art. 80 ust. 2 i 3 w razie wniesienia sprzeciwu orzeczenie traci moc, a kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem. Wniosek, o którym mowa w art. 78 ust. 2, zastępuje pozew. Z kolei zgodnie z treścią art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. Jak stanowi natomiast art. 77 ust. 3 aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu lub na wniosek, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego.

Przechodząc do szczegółowych rozważań wskazać należy, iż kwestią sporną pomiędzy stronami była wartość rynkowa przedmiotowej działki nr (...) (poprzednio 510/1). Prezydent Miasta G. z urzędu dokonał aktualizacji opłaty rocznej w oparciu o operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego, który został w całości zakwestionowany przez stronę powodową. Wobec powyższego Sąd przeprowadził na wniosek strony pozwanej dowód z opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy majątkowego w celu ustalenia wartości rynkowej spornej nieruchomości dla aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, a w konsekwencji ustalenia czy wypowiedzenie dokonane przez pozwanego w dniu 22 października 2014r. było uzasadnione i ewentualnie w jakiej wysokości.

W przedłożonej Sądowi opinii biegła J. K. wskazała, że na dzień wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wartość rynkowa nieruchomości obejmującej działkę nr (...) – której powódka jest użytkownikiem wieczystym – wynosi 361.500 zł. Strona pozwana zakwestionowała wskazaną przez biegłą wartość nieruchomości, jak też prawidłowość sporządzenia opinii w formie operatu szacunkowego. Zarzuty pozwanej dotyczyły w szczególności doboru nieruchomości podobnych pod względem powierzchni. Zdaniem pozwanej analiza transakcji przyjętych do porównania wskazuje, że wielkość nieruchomości ma bezpośredni wpływ na cenę jednostkową gruntu, a nieruchomości o powierzchni przekraczającej 1.000 m ² zasadniczo osiągają ceny niższe aniżeli nieruchomości o mniejszej powierzchni. Pozwana zwróciła uwagę, że biegła w opinii (str. 15) podaje, że najwyższe ceny jednostkowe osiągnęły działki o średniej wielkości i działki duże, co z kolei nie znajduje odzwierciedlenia w tabeli na str. 11 opinii. Odnosząc się do zarzutów pozwanej biegła odrzuciła zarzuty dotyczące nieprawidłowego ustalenia wartości nieruchomości. Biegła wskazała, że z przeprowadzonej przez nią analizy rynku lokalnego wynika, że w okresie badania na terenie dzielnicy R. zanotowano tylko jedną transakcję sprzedaży kompleksu działek o łącznej powierzchni 2.263 m ² przeznaczonych pod zabudowę budynkiem biurowo - usługowym z garażem podziemnym. Z uwagi zatem na niewystarczającą liczbę transakcji biegła rozszerzyła rynek o dzielnice sąsiednie i o podobnym charakterze. Biegła zaznaczyła, że wycenę wykonała w oparciu o ceny transakcyjne zaistniałych faktycznie transakcji nieruchomości podobnych, a ceny te wynikają z aktów notarialnych, a zatem opierała się wyłącznie na cenach transakcyjnych, a nie na cenach ofertowych. Zdaniem biegłej nieuzasadnione są także twierdzenia pozwanej, iż wielkość nieruchomości ma bezpośredni wpływ na cenę jednostkową metra gruntu. Jak wskazała biegła wielkość powierzchni działki stanowi tylko jedną z cech nieruchomości, które mają wpływ na ceny nieruchomości i w przedmiotowej opinii waga tej cechy wynosi tylko 10 %. Z przeprowadzonej analizy rynku wynika, że oprócz wielkości powierzchni działki na ceny transakcyjne miały wpływ także takie cechy jak: lokalizacja ogólna, lokalizacja szczegółowa (sąsiedztwo, otoczenie), warunki komunikacyjne, dostęp do nieruchomości, dojazd, możliwości parkowania, przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, dostęp do urządzeń infrastruktury technicznej oraz możliwości wykorzystania nieruchomości z uwzględnieniem ograniczeń i innych uwarunkowań. Jak zauważyła biegła wyceniana nieruchomość gruntowa znajduje się na terenie, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zaś w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten został określony symbolem M2 - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Biegła zauważyła, że wyceniana działka ma powierzchnię 316 m ², zaś tereny wokół niej są już zabudowane budynkami wielorodzinnymi pięciokondygnacyjnym o powierzchni zabudowy znacznie przekraczającej całą powierzchnię wycenianej działki. Biegła zwróciła przy tym uwagę, że na terenie działki poza zabudową, budynkiem powinien być jeszcze dojazd dojście do budynku, teren zielony, czy mała architektura. Z analizy rynku wynika, że racjonalnie postępujący inwestor nie kupi gruntu przeznaczonego pod zabudowę wielorodzinną jeśli powierzchnia działki nie pozwoli mu na wybudowanie budynku wielorodzinnego wraz z infrastrukturą zgodnie z funkcją wskazaną w planie miejscowym. Z uwagi na słabo rozwinięty rynek nieruchomości gruntowych na terenie starszych dzielnic G. biegła przeanalizowała obszar dzielnic G. i pomocniczo G., gdzie obecnie istnieje znaczne bardziej rozwinięty rynek nieruchomości gruntowych przeznaczonych pod zabudowę wielorodzinną. Przeprowadzone przez biegłą analizy wyraźnie wskazują, że w przypadku gruntów przeznaczonych pod zabudowę wielorodzinną z funkcjami towarzyszącymi wyższe ceny osiągają działki, które mogą być zabudowane zgodnie z przeznaczeniem, niż małe, pojedyncze działki niespełniające wymogów pod zabudowę wielorodzinną. Z tego względu biegła wskazała, iż twierdzenia pozwanej o tym, że nieruchomości o powierzchni przekraczającej 1.000 m ² osiągają ceny niższe niż działki o mniejszej powierzchni dotyczy jedynie działek budowlanych przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną, ale te stanowią już inny segment rynku. Po wyjaśnieniach złożonych przez biegłą opinia nie była już kwestionowana przez pozwaną.

W ocenie Sądu wyjaśnienia biegłej są logiczne, spójne oraz przekonujące i rozwiewają wszelkie wątpliwości co do wartości rynkowej spornej działki. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że opinia sporządzona przez biegłą J. K. jest w pełni przydatnym środkiem dowodowym do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sąd miał przy tym na uwadze, że biegła sporządziła operat szacunkowy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisami wykonawczymi do tej ustawy. W tym miejscu wskazać należy, iż ustawa o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego zawierają szczegółowe uregulowania dotyczące sposobu wyceny nieruchomości dla celów aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego. Zgodnie z art. 152 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami wyceny nieruchomości dokonuje się przy zastosowaniu podejść: porównawczego, dochodowego lub kosztowego, albo mieszanego, zawierającego elementy podejść poprzednich. W myśl zaś art. 154 ust. 1 wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając w szczególności cel wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, przeznaczenie w planie miejscowym, stan nieruchomości oraz dostępne dane o cenach, dochodach i cechach nieruchomości podobnych. Zgodnie z § 28 wyżej wskazanego rozporządzenia wykonawczego na potrzeby ustalenia ceny nieruchomości gruntowej niezabudowanej oddawanej w użytkowanie wieczyste oraz aktualizacji opłat z tego tytułu określa się jej wartość jako przedmiotu prawa własności, stosując podejście porównawcze. Przy określaniu wartości nieruchomości gruntowej zabudowanej dla aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego stosuje się ceny transakcyjne sprzedaży nieruchomości niezabudowanych jako przedmiotu prawa własności, niezależnie od tego, czy nieruchomość oddana w użytkowanie wieczyste jest zabudowana, czy nie. W niniejszej sprawie biegła zgodnie z powyższymi przepisami zastosowała podejście porównawcze, które polega na określeniu wartości nieruchomości przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego. Ceny te koryguje się ze względu na cechy różniące nieruchomości podobne od nieruchomości wycenianej oraz uwzględnia się zmiany poziomu cen wskutek upływu czasu. Podejście porównawcze stosuje się, jeżeli są znane ceny i cechy nieruchomości podobnych do nieruchomości wycenianej (art. 153 ust. 1). Biegła prawidłowo wybrała metodę korygowania ceny średniej, polegającą na przyjęciu do co najmniej kilkunastu nieruchomości podobnych, które były przedmiotem obrotu rynkowego i dla których znane są ceny transakcyjne, warunki zawarcia transakcji oraz cechy tych nieruchomości. Wartość nieruchomości będącej przedmiotem wyceny określa się w drodze korekty średniej ceny nieruchomości podobnych współczynnikami korygującymi, uwzględniającymi różnice w poszczególnych cechach tych nieruchomości. Do porównania biegła przyjęła nieruchomości niezabudowane przeznaczone pod zabudowę usługowo – handlową, mieszkaniowo – usługową i mieszkaniową z funkcjami towarzyszącymi. Ze względu na specyfikę procedury wyceny, zastosowane podejście porównawcze oraz ilość transakcji zanotowanych na rynku lokalnym wykorzystała dane transakcyjne z okresu od lipca 2012r. do października 2014r. Stosownie zaś do § 28 ust. 5 ww. rozporządzenia wartość nieruchomości określa się według stanu nieruchomości i cen na dzień oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste albo według stanu nieruchomości i cen na dzień aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego. Biegła prawidłowo ustaliła wartość nieruchomości na dzień wypowiedzenia, czyli aktualizacji opłaty tj. na dzień 22 października 2014r. W ocenie Sądu biegła sporządzając przedmiotową opinię w formie operatu szacunkowego dochowała procedury określonej w przywołanych powyżej przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wobec treści opinii pisemnej jak i opinii uzupełniającej należy stwierdzić, że biegła dokonała prawidłowego doboru nieruchomości podobnych, precyzyjnie opisała cechy nieruchomości i dokonała prawidłowej ich oceny, nadto różnice występujące pomiędzy wycenianą nieruchomością a nieruchomościami podobnymi zostały skorygowane za pomocą właściwych współczynników korygujących.

Mając na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności Sąd uznał opinię sporządzoną przez biegłą J. K. za w pełni wiarygodny dowód w niniejszej sprawie i na jego podstawie ustalił, że wartość rynkowa działki nr (...) wynosi 361.500 zł. Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej działki gruntu wynosić powinna 3 % wartości gruntu, co było niekwestionowane przez strony. W konsekwencji opłatę roczną należało ustalić na kwotę 10.845 zł. Zważyć należy, iż Sąd ustalił wysokość opłaty obowiązującej od dnia 1 stycznia 2015r. według jednej stawki. Sąd bowiem w pełni podziela pogląd prawny wyrażony przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia z dnia 7 lutego 2014r. w sprawie III CZP 111/13 (OSNC 2014 nr 11, poz. 113, str. 51, Biul. SN 2014 nr 2, (...) Biuletyn SN - IC 2014 nr 3), iż w sprawie wszczętej na podstawie wniosku, o którym mowa w art. 78 ust. 2 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), sąd rozpoznaje kwestię aktualizacji opłaty rocznej na skutek wypowiedzenia jej dotychczasowej wysokości przez właściciela nieruchomości i określa wysokość należnej opłaty obowiązującą od dnia 1 stycznia roku następującego po dokonaniu wypowiedzenia. Jak wyjaśnił bowiem w uzasadnieniu Sąd Najwyższy „za takim oznaczeniem zakresu kognicji sądu - obok dyrektyw językowych - przemawiają także dyrektywy systemowe. Właściwy organ wypowiadając wysokość dotychczasowej opłaty przesyła ofertę przyjęcia jej nowej wysokości, której użytkownik wieczysty może nie zakwestionować. Jeżeli nie złoży wniosku, o którym mowa w art. 78 ust. 2 GospNierU, obowiązuje - począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym wypowiedziano wysokość dotychczasowej opłaty - nowa wysokość opłaty zaoferowana w wypowiedzeniu (art. 78 ust. 4 GospNierU). Natomiast złożenie wniosku, równoznaczne z odrzuceniem oferty, powoduje wszczęcie postępowania przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym. W takiej sytuacji nie dochodzi do zmiany wysokości opłaty rocznej aż do chwili, w której prawomocne orzeczenie kolegium albo - w razie wniesienia sprzeciwu od orzeczenia kolegium - prawomocny wyrok sądu zastąpi oświadczenie woli użytkownika wieczystego. O skuteczności wypowiedzenia wysokości dotychczasowej opłaty, któremu towarzyszy oferta jej nowej wysokości, można bowiem mówić dopiero z chwilą przyjęcia oferty albo zastąpienia go orzeczeniem. Ustalona w prawomocnym orzeczeniu kolegium wysokość zaktualizowanej opłaty rocznej obowiązuje również począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego po roku, w którym wypowiedziano wysokość dotychczasowej opłaty (art. 79 ust. 5 GospNierU). Skoro więc wyrok sądu wydany w sprawie wszczętej na podstawie wniosku, o którym mowa w art. 78 ust. 2 GospNierU, ma - w związku z dokonanym wypowiedzeniem - zastąpić oświadczenie woli użytkownika wieczystego, to nie powinno budzić wątpliwości, że sąd rozpoznaje kwestię aktualizacji opłaty rocznej na skutek wypowiedzenia jej dotychczasowej wysokości i określa jedynie wysokość należnej opłaty obowiązującą od dnia 1 stycznia roku następującego po dokonaniu wypowiedzenia.”.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 5 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1805) i ustalił, że powódka wygrała niniejszą sprawę w 10 %, zaś pozwany w 90 % i w takim stosunku stronom należy się zwrot kosztów od przeciwnika. Strona powodowa poniosła koszty w postaci opłaty sądowej od pozwu (607 zł) wynagrodzenia fachowego pełnomocnika – radcy prawnego w stawce minimalnej (4.800) oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł) tj. w łącznej wysokości 5.424 zł, z czego należy jej się zwrot kwoty 542,40 zł. Z kolei pozwany poniósł koszty wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 4.800 zł oraz zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego (500 zł), przy czym należy mu się od powoda kwota 4.770 zł. Po skompensowaniu należności należało zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4.227,60 zł.

Nadto, art. 100 k.p.c. w zw. z art. 5 pkt. 3, art. 83 i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. 2010.90.594 ze zm.) Sąd nakazał ściągnąć od stron w stosunku w jakim przegrały niniejszą sprawę nieuiszczone koszty opinii biegłego sądowego. Stąd od powoda Sąd nakazał ściągnąć kwotę 1.766,84 zł, zaś od pozwanego 196,32 zł.