Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – p.o. sekr. Sylwia Laskowska, st. sekr. sąd. Aneta Dybikowska, sekr. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela z KPP w G. – Sylwestra Piotrowicz, Daniel Romańczyk

po rozpoznaniu w dniu 06.11.2017 r., 09.11.2017 r. 15.01.2018r. sprawy

S. D. (1)

syna W. i J. z d. C.

ur. (...) w G.

obwinionego o to, że:

I.  W dniu 30 kwietnia 2017r. w G. ul. (...), droga (...), kierując samochodem marki B. o nr rej. (...) przekroczył o 55 km/h dopuszczalną prędkość w obszarze zabudowanym gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 50 km/h,

tj. o czyn z art. 92a kw

II.  W miejscu i czasie jak pkt. I prowadził po drodze publicznej samochód marki B. o

nr rej. (...) nie zaopatrzony należycie w wymagane urządzenia i przyrządy w postaci niesprawnego światła mijania reflektora lewego, który w ten sposób nie spełniał swojego przeznaczenia,

tj. o czyn z art. 96§1 pkt. 5 kw

III.  W miejscu i czasie jak pkt. I prowadził po drodze publicznej samochód marki B. o nr rej. (...) pomimo braku dopuszczenia pojazdu do ruchu poprzez niezaopatrzenie w naklejkę kontrolną z numerem rejestracyjnym pojazdu na szybie czołowej,

tj. o czyn z art. 94§2 kw w związku z art. 71 ust. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym

1.  Obwinionego S. D. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 92a kw, 96 §1 pkt. 5 kw, 94§2 kw w związku z art. 71 ust. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 1000 ( jeden tysiąc) złotych.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100,00 (sto) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu w wysokości 100,00 (sto) złotych.

Sygn. akt. II W 183/17

UZASADNIENIE

S. D. (1) ( 37 lat) mieszka w W. niedaleko G.. W dniu 30.04.2017r. około godz. 17.19 jechał ulicą (...) ( będącą drogą krajową (...)) w G. samochodem marki B. nr rej. (...). Droga na tym odcinku stanowi teren zabudowany, a zatem obowiązuje limit dopuszczalnej prędkości 50km/h. W momencie gdy obwiniony wyprzedzał kolumnę pojazdów, funkcjonariusze policji W. K. (1) i M. C. (1) pełniący na tej drodze służbę dokonali pomiaru prędkości pojazdu obwinionego przy użyciu urządzenia U. z odległości 446,8m. Pomiar wykazał, że obwiniony poruszał się z prędkością 105 km/h. Został zatrzymany przez funkcjonariuszy, którzy ujawnili również, że pojazd B. miał niesprawne jedno światło mijania, a także nie był wyposażony w naklejkę kontrolną z numerem rejestracyjnym pojazdu.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd dokonał w oparciu o zeznania funkcjonariuszy policji W. K. (k. 10,62), M. C. (k. 7,62).

Obwiniony S. D. (1) przyznał się jedynie do braku sprawnego światła mijania i braku naklejki kontrolnej. Nie przyznał się natomiast do przekroczenia prędkości. Nie zaprzeczył, że podjął manewr wyprzedzania dwóch jadących przed nim pojazdów, ale wówczas gdy one zwolniły, a on sam nie przekroczył dozwolonej prędkości. W dalszych wyjaśnieniach zakwestionował – w oparciu o wiedze pochodzącą z publicznych mediów- wiarygodność pomiaru dokonanego urządzeniem U..

W ocenie Sądu okoliczności popełnienia przez S. D. (1) wszystkich zarzucanych mu czynów nie budzą żadnych wątpliwości. Jego zaś wyjaśnienia w zakresie w jakim nie przyznał się do przekroczenia prędkości, z uwagi na treść zeznań funkcjonariuszy policji tj. W. K. i M. C. należy zdaniem Sądu odrzucić jako niewiarygodne, bo podyktowane wyłącznie chęcią uniknięcia dotkliwej odpowiedzialności karnej w tym zakresie ( min. zatrzymania prawa jazdy).

W. K. i M. C. są doświadczonymi funkcjonariuszami ruchu drogowego z długoletnim stażem. Od wielu lat posługują się urządzeniem typu U., przechodząc wcześniej stosowane szkolenia. Wynika to zarówno z ich zeznań ( k. 62) jak i pisma komendanta policji ( k. 132-139). Zatem zarzucanie im, że nie byli oni w stanie profesjonalnie użyć w/w urządzenia należy ocenić, zdaniem sadu, jako bezpodstawne. Wątpliwości sądu nie budzi również sama prawidłowość pomiaru urządzeniem U.. Sąd w tym zakresie dopuścił dowód z opinii biegłego P. B. (opinia k. 89-123) wprawdzie sporządzonej na użytek innej sprawy, ale mającej istotne znaczenie również w niniejszej. Biegły jednoznacznie wskazał, że pomiar dokonany tym urządzeniem przez przeszkolonych w tym zakresie ( a tak było zdaniem sadu w tej sprawie) funkcjonariuszy policji jest pomiarem prawidłowym i wiarygodnym. Sąd zatem podzielił zarówno zeznania obu funkcjonariuszy policji jak i wymienioną wyżej opinię biegłego oraz pozostałe dokumenty przedłożone w sprawie.

Konkludując powyższe stwierdzić należy pewnie, że obwiniony S. D. w dniu 30.04.2017r. na ul. (...) przekroczył o 55km/h dopuszczalną prędkość, czym wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 92a kw. Podobnie w tym samym czasie posiadając w prowadzonym przez siebie pojeździe niesprawne światła mijania reflektora lewego dopuścił się wykroczenia z art. 96§1pkt 5kw. Także nie posiadając w pojeździe naklejki kontrolnej z numerem rejestracyjnym pojazdu wyczerpał tym zachowaniem dyspozycje art. 94§2kw w zw. z art. 71 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Wina oraz społeczna szkodliwość przypisanych obwinionemu czynów, których wymieniony dopuścił się w dniu 30.04.2017 roku – jest znaczna. Wskazuje na to analiza tak strony podmiotowej, jak i przedmiotowej tych czynów. Mowa, zatem o takich okolicznościach jak czas, miejsce, sposób popełnienia czynu, pobudki, motywy, jakimi kierował się obwiniony, wagę naruszonych przez niego obowiązków.

Zdaniem Sądu na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów obwinionego wpływa także fakt, że naruszenie przez niego obowiązujących zasad w ruchu drogowym, zwłaszcza czynu z pkt I było rażące. Dość powiedzieć, że w terenie zabudowanym obwiniony poruszał się z prędkością 105 km/h.

Analiza elementów podmiotowych pozwoliła zdaniem Sądu na przedstawienie osoby obwinionego w dobrym świetle. Wymieniony ma 37 lata. Jest osoba prowadzącą działalność gospodarczą, wiedzie ustabilizowany tryb życia. Nie był dotychczas karany,

Można zatem zdaniem Sądu stwierdzić, że jego czyny z tego dnia miały charakter incydentalny, wpadkowy.

Z tych też powodów, mając na uwadze sytuację majątkową, rodzinną i zawodową obwinionego Sąd wymierzył mu grzywnę w wymiarze 1000 złotych oraz obciążył opłatą i kosztami sądowymi w łącznej kwocie 200 zł. Wymiar kary – jej dolegliwość nie przekracza zdaniem sadu stopnia winy obwinionego uwzględnia stopień społecznej szkodliwości jego czynów a także uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze.