Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VII K 149/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Jolanta Korkus

Protokolant st. sekr. sądowy Agnieszka Chojnacka

po rozpoznaniu w dniu 4.10.2017 r. sprawy M. S., syna A. i E. z domu S., urodzonego (...) w B.

oskarżonego to, że:

w dniu 12 lipca 2016 roku w nieustalonym miejscu, działając ze z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził E. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy w kwocie 200 zł poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru sprzedaży torebki damskiej marki (...) w ten sposób, że na stronie internetowej (...) nr ogłoszenia (...) podając się za D. W. zam. (...)-(...) C. ul. (...) , oferował do sprzedaży wymienioną torebkę, a następnie pomimo uzyskania pieniędzy w kwocie 200 zł, celowo nie wywiązał się z warunków umowy, czym działał na szkodę E. A.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

1.  oskarżonego M. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 286 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 37 a kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w ilości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 (dwudziestu) złotych;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego M. S. obowiązek naprawienia szkody w całości przez zapłatę na rzecz E. A. kwoty 200 (dwustu) złotych;

3.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków oraz kwotę 100 (sto ) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt VIIK 149/17

UZASADNIENIE

Przy wymiarze kary Sąd kierował się następującymi względami:

Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony M. S. popełnił zarzucone mu przestępstwo w zamiarze bezpośrednim , kierunkowym – w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Jednocześnie Sąd uwzględnił, że zamierzona i wyrządzona przez działanie oskarżonego szkoda w mieniu pokrzywdzonej E. A. , była niewielka, wyniosła tylko 200,00 złotych. W związku z tym stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego również nie był duży.

Jako okoliczności obciążające Sąd potraktował nagminność występowania tego rodzaju przestępstw na terenie właściwości tutejszego Sądu, brak naprawienia szkody przez oskarżonego choćby w części oraz uprzednią karalność oskarżonego także za przestępstwa przeciwko mieniu.

Okoliczności łagodzących Sąd nie stwierdził.

Sąd orzekł 50 stawek dziennych grzywny każda po 20 złotych. W ocenie Sądu kara grzywny w wysokości 5 –krotnie przekraczającej wartość wyrządzonej szkody jest współmierna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Uzmysławia mu bowiem, że popełnienie tego rodzaju przestępstwa jest nieopłacalne, gdyż pociąga za sobą dotkliwe konsekwencje finansowe. Grzywna w tym wymiarze jest dla oskarżonego dolegliwa, a jednocześnie realna do spłacenia.

Ponadto Sąd orzekł o obowiązku naprawienia szkody w całości. Oskarżony w toku postępowania nie podjął żadnych starań o naprawienie szkody, dlatego Sąd nałożył na niego ten obowiązek.

Zdaniem Sądu tak ukształtowana sankcja karna spełni w stosunku do oskarżonego cele zapobiegawcze i wychowawcze i we właściwy sposób wpłynie na kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa.

Ponieważ oskarżony jest osobą zdolną do pracy, Sąd obciążył go kosztami sadowymi.

Z tych wszystkich względów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.