Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Biskupcu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2018 r. w Biskupcu

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) SA z siedzibą w W.

przeciwko M. Z. (1)

Odszkodowania z tytułu wypad. Komunikacyjnych

Oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 października 2017r. powód Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. Z. (1) kwoty 800 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 lipca 2017 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 19 maja 2017 r. w D., pozwany M. Z. (1), kierując pojazdem marki R. o numerze rejestracyjnym (...), na skutek niezachowania należytej ostrożności podczas wykonywania manewru omijania, najechał na zaparkowany pojazd marki O. o numerze rejestracyjnym (...). Pozwany zbiegł z miejsca zdarzenia. W wyniku zdarzenia doszło do uszkodzenia pojazdu marki O., stanowiącego własność U. J. i P. J.. Poszkodowani wystąpili o likwidację szkody z ubezpieczenia OC właściciela pojazdu, którym kierował sprawca. Właściciel pojazdu, którym kierował sprawca posiadał u powódki polisę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Ustalono, iż szkoda jakiej doznali poszkodowani wyniosła 800,00 złotych. Wskazana kwota została wypłacona na rzecz poszkodowanych tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd. Powód wskazał, iż pismem z dnia 10 lipca 2017 r., wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 800 złotych tytułem zwrotu wypłaconego odszkodowania. Wezwanie zostało odebrane w dniu 18 lipca 2017 r. (pozew, k. 2-6).

Pozwany M. Z. (1) na rozprawie w dniu 28 grudnia 2017 r. nie uznał powództwa. Wskazał, iż jest pracownikiem BUS O., a szkoda została wyrządzona pojazdem przewoźnika. Jednocześnie pozwany oświadczył, iż nie kwestionuje swojej winy, ani wysokości szkody. Pozwany zaprzeczył, że zbiegł z miejsca zdarzenia (stanowisko pozwanego k. 43).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

M. Z. (1) jest pracownikiem (...) sp. z o.o. z siedzibą w O.. Do jego obowiązków należy między innymi przewóz dzieci z pobliskich miejscowości do szkół w D., a następnie w określonych godzinach zaplanowany jest ich przewóz z powrotem do domów.

W dniu 19 maja 2017 r. M. Z. (1), kierował pojazdem marki R. o numerze rejestracyjnym (...). Zabrał on do samochodu dzieci ze szkół po zakończonych zajęciach lekcyjnych, a następnie miał odwieźć je do pobliskich miejscowości. Będąc pod Szkołą Podstawową nr (...) w D., na skutek niezachowania należytej ostrożności podczas wykonywania manewru omijania, M. Z. (1) najechał na zaparkowany pojazd marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...). W wyniku zdarzenia doszło do uszkodzenia pojazdu ww. który stanowił własność U. J. i P. J.. W samochodzie tym została zarysowana powłoka lakieru zderzaka tylnego z lewej strony, zarysowana i pęknięta lewa tylna lampa zespolona.

M. Z. (1), gdy zorientował się, że uszkodził samochód O. (...), opuścił swój pojazd. Wyszedł na plac przed szkołą, by zobaczyć uszkodzenia, następnie próbował odnaleźć kierowcę uszkodzonego pojazdu. M. Z. (2) zwrócił się z prośbą do opiekunki wożonych przez niego dzieci, która była przed szkołą, by poinformowała kierowcę uszkodzonego pojazdu, że to on jest sprawcą szkody. M. Z. (1) nie mógł dłużej czekać na kierowcę uszkodzonego pojazdu, ponieważ zobowiązany był odwieźć dzieci ze szkoły do domów.

( dowód: notatka k. 16, zeznania świadka J. G. k. 56v , P. J. k. 44, U. J. k. 44, zeznania pozwanego M. Z. (1) k. 44-45)

U. J. i P. J. w dniu 30 maja 2017 r. wystąpili o likwidację szkody z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej właściciela pojazdu, którym kierował sprawca. Właściciel pojazdu, którym kierował sprawca posiadał w Towarzystwie (...) S.A. z siedzibą w W. polisę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

( dowód: potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia szkody k. 17 KRS W. k. 10-15v, pismo k. 18)

W wyniku likwidacji szkody, po uprzedniej jej kalkulacji, decyzją z dnia 22 czerwca 2017 r. ustalono, iż szkoda w pojeździe O. (...) nr rej. (...) w związku z zaistniałym zdarzeniem wyniosła kwotę 800 złotych. Wskazana kwota została wypłacona na rzecz U.- T.-J. i P. J. tytułem odszkodowania za uszkodzony pojazd w następstwie omawianego zdarzenia.

( dowód: kalkulacja naprawy k. 19v-21v; decyzja k. 22, potwierdzenie przelewu k. 23 )

Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. pismem z dnia 10 lipca 2017 r., wezwało sprawcę szkody do zapłaty kwoty 800 złotych, tytułem zwrotu wypłaconego odszkodowania, z uwagi na jego oddalenie się z miejsca zdarzenia. Wezwanie zostało odebrane w dniu 18 lipca 2017 r.

( dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru k. 24-25v )

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił w oparciu o dołączone do akt sprawy dokumenty oraz ich kserokopie, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a także w oparciu o zeznania świadków J. G., P. J. k., U. J. oraz zeznania pozwanego M. Z. (1).

Dokonując analizy zeznań świadków Sąd stwierdził, iż polegają one na prawdzie, znajdują potwierdzenie w zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Sąd uznał, iż brak jest podstaw do odmówienia im waloru wiarygodności. Na uwagę zasługuje jednak fakt, iż zeznania M. Z. (3) (k. 56v) nie wnoszą do sprawy żadnych nowych elementów, albowiem świadek nie miał żadnej wiedzy o zdarzeniu z dnia 19 maja 2017r.

W ocenie Sądu zeznania pozwanego także zasługują na obdarzenie ich walorem wiarygodności w całości.

Powództwo było niezasadne i podlegało oddaleniu.

Na wstępie podkreślenia wymaga fakt, iż stan faktyczny w niniejszej sprawie, tj. nie zachowanie przez pozwanego szczególnej ostrożności i uszkodzenie pojazdu O. (...) nr rej. (...) należącego do P. J. i U. J., wysokość szkody w tym pojeździe i fakt jej pokrycia przez powoda był bezsporny i niekwestionowany przez żadną ze stron.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Natomiast w myśl art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz.1152 z późn. zm.), ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Spornym w niniejszej sprawie było, czy pozwany zbiegł z miejsca zdarzenia.

Zgodnie z art 43 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zakładowi ubezpieczeń przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący:

1)wyrządził szkodę umyślnie lub w stanie po użyciu alkoholu albo pod wpływem środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych w rozumieniu przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii;

2)wszedł w posiadanie pojazdu wskutek popełnienia przestępstwa;

3)nie posiadał wymaganych uprawnień do kierowania pojazdem mechanicznym, z wyjątkiem przypadków, gdy chodziło o ratowanie życia ludzkiego lub mienia albo o pościg za osobą podjęty bezpośrednio po popełnieniu przez nią przestępstwa;

4) zbiegł z miejsca zdarzenia.

W ocenie Sądu znaczenie językowe słowa "zbiec" (zbiegnięcie z miejsca zdarzenia) oznacza takie działanie sprawcy, który przejawia pewnego rodzaju aktywność podejmowaną świadomie, nakierowaną na oddalenie się z określonego miejsca lub też polegającą na opuszczeniu tegoż w celu uniknięcia czegoś. Zbiegnięcie z miejsca zdarzenia ma miejsce wówczas, gdy sprawca oddala się z miejsca wypadku w zamiarze uniknięcia odpowiedzialności, w szczególności uniemożliwienia lub utrudnienia ustalenia jego tożsamości, okoliczności zdarzenia i stanu nietrzeźwości.

Zbiegnięcie jest zatem określeniem charakteryzującym negatywnie sprawcę. Ustawa nie określa ram czasowych, w jakich można uznać że sprawca oddalił się z miejsca zdarzenia, np. bezpośrednio po zdarzeniu lub w określonym czasie po nim. Istotnym elementem jest sam zamiar sprawcy, co oznacza, że jak w niniejszej sprawie, zbiegnięciem nie będzie oddalenie się pozwanego z miejsca zdarzenia w celu spełnienia ciążących na nim obowiązków.

Obowiązek pozostania sprawcy wypadku na miejscu zdarzenia służyć ma przede wszystkim ułatwieniu wszechstronnego wyjaśnienia przebiegu wypadku i ochronie interesów wymiaru sprawiedliwości oraz cywilnoprawnych interesów podmiotów uczestniczących w zdarzeniu

Zachowanie się pozwanego, po wyrządzeniu szkody, nie wskazywało na to, aby ten miał zamiar utrudnienia wszechstronnego wyjaśnienia przebiegu wypadku i zagrożenia interesów wymiaru sprawiedliwości oraz cywilnoprawnych interesów podmiotów uczestniczących w zdarzeniu

Zachowanie polegające na braku niezwłocznego zatrzymania się i podjęcia odpowiednich działań (powiadomienie służb), musi być oceniane nie tylko w kontekście chęci uniknięcia odpowiedzialności, czy utrudnienia jego identyfikacji, ale przede wszystkim w kontekście naganności jego zachowania z punktu widzenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Zachowanie pozwanego, które świadczy o lekceważeniu zagrożenia dla pozostałych użytkowników ruchu drogowego, jakie stworzył nie powiadamiając o tym zdarzeniu stosownych służb, przemawia przeciwko zastosowaniu na jego korzyść art. 5 KC (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 września 2012 r. Sygn. I ACa 920/12).

Jak już wcześniej ustalono, pozwany, po uszkodzeniu spornego pojazdu, wysiadł z pojazdu którym kierował. Chciał odnaleźć kierowcę pojazdu uszkodzonego. Nie krył się z tym, że jest sprawcą szkody. Poczynił wreszcie wszelkie możliwe w omawianej sytuacji starania, w celu ustalenia właściciela uszkodzonego pojazdu. Takie zachowanie pozwanego świadczy o tym, że nie zamierzał on uniknąć odpowiedzialności, w szczególności uniemożliwić lub utrudnić ustalenie jego tożsamości, okoliczności zdarzenia. Z racji pełnionych obowiązków i wiążącego go rozkładu jazdy, pozwany nie mógł dłużej pozostać na miejscu zdarzenia.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zebrany w sprawie nie pozwala na przyjecie, by pozwany zbiegł z miejsca zdarzenia, po wyrządzenie szkody, w rozumieniu art. 43 pkt 4 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.