Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

Sędziowie: SO Anna Zawadka

SR del. Justyna Dołhy (spr.)

protokolant: sekr. sądowy Anna Rusak

przy udziale prokuratora Marka Traczyka

po rozpoznaniu dnia 16 lutego 2018 r. w Warszawie

sprawy M. J., córki R. i D., ur. (...) w W.

skazanej wyrokiem łącznym

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 27 lipca 2017 r. sygn. akt III K 880/16

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie na rzecz adw. P. W. kwotę 147,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w II instancji oraz podatek VAT; zwalnia skazaną od wydatków za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Anna Zawadka SSO Jacek Matusik SSR del. Justyna Dołhy

Sygn. akt VI Ka 1433/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 27 lipca 2017 r. w sprawie o sygn. akt III K 880/16 wymierzono skazanej M. J. karę roku i sześciu miesięcy ograniczenia wolności poprzez nakazanie wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez sąd w wymiarze 20 godzin miesięcznie poprzez połączenie kar ograniczenia wolności wymierzonych skazanej wyrokami Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie w sprawach III K 580/13, III K 588/15 oraz III K 229/16. W pozostałym zakresie postępowanie umorzono.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca skazanej, który zaskarżył wyrok na jej korzyść w zakresie rozstrzygnięcia o karze. Obrońca zarzucił rażącą niewspółmierność wymierzonej skazanej kary łącznej w wymiarze bliskim kumulacji podczas, gdy dwie z trzech kar podlegających łączeniu popełnione zostały za przestępstwa podobne, dwa z trzech czynów pozostają w bliskim związku czasowym, a skazana od chwili opuszczenia zakładu karnego w lipcu 2016 r. przestrzega porządku prawnego.

Podnosząc powyższy zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie wobec skazanej kary roku ograniczenia wolności poprzez nakazanie wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny wskazany przez sąd w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja obrońcy skazanej nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia wykazała, iż Sąd Rejonowy prawidłowo wymierzył skazanej karę łączną ograniczenia wolności. Sąd Rejonowy wydał prawidłowe orzeczenie w oparciu o obecnie obowiązujące przepisy łącząc jedynie kary podlegające wykonaniu, ponieważ pozostałe kary grzywny, ograniczenia wolności i pozbawienia wolności zostały w całości odbyte przez skazaną M. J.. Sąd I instancji prawidłowo rozważył stopień związku podmiotowo-przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu oraz zasadnie ocenił dotychczasowy sposób życia M. J. biorąc również pod uwagę treść opinii kuratora. W ocenie Sądu Okręgowego, rozstrzygnięcie to jest wyważone i należycie uwzględnia wszelkie okoliczności rzutujące na wymiar kary, czemu Sąd dał wyraz w pisemnych motywach orzeczenia.

Faktycznie, jak wynika z opinii o skazanej, od chwili opuszczenia zakładu karnego w lipcu 2016 r. prowadzi ona ustabilizowany tryb życia, zamieszkuje wraz z parterem i dzieckiem, podejmowała prace dorywcze. Jak wynika zaś z aktualnych ustaleń skazana jest w ciąży, a postępowanie w zakresie wykonania kar ograniczenia wolności jest zawieszone. Powyższe nie może jednak – wbrew twierdzeniom obrońcy skazanej – stanowić argumentu przemawiającego za orzeczeniem kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, ewentualnie zasady asperacji zbliżonej do absorpcji. Należy stanowczo podkreślić, że przestrzeganie porządku prawnego jest obowiązkiem każdego obywatela, a szczególnie osoby skazanej, która nie chce powrócić do swojego dawnego trybu życia związanego z popełnianiem licznych przestępstw. Z tego względu pozytywne zachowanie skazanej podczas odbywania kary ograniczenia wolności nie może zdecydować o żądanym przez skarżącego złagodzeniu wymierzonej w stosunku do skazanej kary łącznej. Koniecznym jest bowiem zaakcentowanie, że orzeczona kara łączna winna odzwierciedlać wszystkie popełnione przez skazaną przestępstwa, a instytucja wyroku łącznego nie służy w żadnej mierze redukcji orzeczonych kar jednostkowych. Podobnie jak i to, że z reguły popełnienie dwóch lub więcej przestępstw, a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, gdyż M. J. była wielokrotnie karana, jest czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (por. SA w Warszawie w wyroku z dnia 12 lipca 2000 r. II AKa 171/2000 OSA 2001/1 poz. 5). Tak więc o ile negatywne zachowanie osoby skazanej może dowodzić braku postępów w jej resocjalizacji, a tym samym rzutować na wymiar kary łącznej, o tyle zachowanie właściwie, poprawne, a więc takie, do jakiego skazana jest obligowana – dla wymiaru kary pozostaje obojętne. Dopiero szczególnie pozytywna opinia o osobie skazanej, będące wynikiem jej ponadprzeciętnej pozytywnej aktywności, daje asumpt do rozważań o możliwości łagodniejszego traktowania. Tym samym więc opisane w apelacji zachowanie polegające na przestrzeganiu porządku prawnego i prawidłowym funkcjonowaniu w środowisku nie mogą skutkować łagodzeniem orzeczonej kary łącznej.

Nie można podzielić stanowiska obrońcy, iż związek czasowy oraz przedmiotowy pozwala na wymierzenie kary łącznej w wysokości roku ograniczenia wolności. Zauważyć należy, że skazana dopuściła się przestępstw 1 sierpnia 2013 r. z art. 278 § 1 kk, 17 września 2015 r. z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz 19 października 2015 r. z art. 278 § 1 kk. Nie są to więc wszystkie czyny zbieżne rodzajowo, a odstęp między nimi wynosi dwa lata. Wymierzono za nie kary ograniczenia wolności odpowiednio w wymiarze 10 miesięcy, 4 miesięcy i 6 miesięcy. Zastosowanie zasady absorpcji prowadziłoby w istocie do pozostawienia poza jakąkolwiek dolegliwością jednego z przestępstw. Instytucja wyroku łącznego nie służy zaś poprawieniu sytuacji procesowej skazanych poprzez swoistą modyfikację prawomocnie orzeczonych kar lecz jej uporządkowaniu. Nie może też prowadzić do „premiowania” sprawców wielokrotnie naruszających porządek prawny, przy stosowaniu zasady absorpcji zawsze tam, gdy zachodzi wielość skazań za taki sam rodzajowo czyn.

Zgodnie z wnioskiem obrońcy z urzędu skazanej, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę wynagrodzenie za obronę w instancji odwoławczej wraz z podatkiem od towarów i usług zaś uwzględniając sytuację materialną skazanej, która nie uzyskuje żadnych stałych dochodów Sąd zwolnił ją od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze wydatkami obciążając Skarb Państwa.

SSO Anna Zawadka SSO Jacek Matusik SSR del. Justyna Dołhy