XXIV C 321/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:stażysta Agnieszka Kowalczyk
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-04-2018
-
Osoba publikująca:Wioleta Żochowska
-
Korektor:Wioleta Żochowska
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CR 372/65 I CZ 30/82
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt. XXIV C 321/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 lutego 2016 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział XXIV Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Paweł Pyzio
Protokolant: stażysta Agnieszka Kowalczyk
po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2016 r. w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa G. P.
przeciwko Skarbowi Państwa – Zakładowi Karnemu w B. i Centralnemu Zarządowi Służby Więziennej
o zadośćuczynienie i rentę
I oddala powództwo;
II odstępuje od obciążenia powoda kosztami procesu.
XXIV C 321/15
UZASADNIENIE
punktu II wyroku.
Sąd uznał za zasadne nieobciążanie przegrywającego sprawę powoda kosztami procesu. Stosownie do art. 102 k.p.c. w przypadkach szczególnie uzasadnionych Sąd może nie obciążać strony przegrywającej kosztami procesu. Przepis nie precyzuje bliżej pojęcia „wypadków szczególnych”, pozostawiając rozwiązanie tego zagadnienia praktyce sądowej. Brak jakichkolwiek ograniczeń wyliczonych choćby przykładowo wskazuje na intencję ustawodawcy szerokiego pojmowania zakresu tego terminu (tak postanowienie SN z 28 czerwca 1966 roku,
I CR 372/65). Za nieobciążaniem przegrywającego powoda kosztami procesu przemawiała nie tylko jego trudna sytuacja materialna (został w części zwolniony od opłaty od pozwu tj. ponad kwotę 100 zł - k.100), lecz także swoisty charakter sprawy. Jak wskazał Sąd Najwyższy do wypadków szczególnie uzasadnionych w rozumieniu art. 102 k.p.c. można także zaliczyć sytuacje wynikające z charakteru żądania poddanego rozstrzygnięciu sądu (postanowienie SN z 15 marca 1982 r., I CZ 30/82, LEX nr 8403). W przedmiotowej sprawie powód domagał się zadośćuczynienia w związku z naruszeniem jego dóbr osobistych przez niezapewnienie mu właściwych warunków odbywania kary pozbawienia wolności. Mając powyższe na uwadze i uznając sytuację, w jakiej znalazł się powód za wypadek szczególnie uzasadniony, Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku.